บทที่ 45

“คุณแม่ขา...ลุงเฮ็คเตอร์บอกว่า...จะพาคลีโอ...ไปว่ายน้ำค่ะ” รอยยิ้มจางผุดขึ้นที่มุมปากของหญิงสาว เธอไม่ยอมสบตากับบุรุษผู้ทรงอำนาจที่นั่งข้าง ๆ รู้สึกหวาดหวั่นจนมือเท้าเย็นเฉียบ ทั้งที่ความเจ็บปวดทรมานจากความกดดันมันกำลังกัดกินความรู้สึก หากแต่ณชนกบอกตัวเองว่าต้องเข้มแข็ง ตอนนี้ไม่มีใครช่วยเธอได้นอกจากตัวเธอเอง แม้รู้ว่าพ่ายแพ้เขาหมดทุกทาง แม้รู้ว่าประตูแห่งความหวังได้ปิดตายลงหมดทุกบานแล้ว หากเมื่อถึงเวลาที่หลังชนฝาเธอก็จะลุกขึ้นสู้ เฮ็คเตอร์พาเธอกลับมายังบ้านพักสไตล์บาหลีสุดหรูบนเนินเขาอีกครั้ง และช่วงเวลาเย็นย่ำก็หมดไปกับการที่เขาพาคลีโอลงเล่นน้ำในสระกลางลานโล่งซึ่งโอบล้อมด้วยพุ่มไม้สวยงามแปลกตา ณชนกได้แต่มองชายหนุ่มกับเด็กน้อยใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ท่ามกลางความกดดันหญิงสาวก็ยังมีความฝันสวยงามเล็ก ๆ จากการที่เธอได้เห็นเฮ็คเตอร์หยอกเย้ากับคลีโอเสมือนเป็นพ่อลูกกันโดยแท้จริง ซึ่งความเป็นจริงงดงามยิ่งกว่านั้น มันฝังลึกอยู่ในความทรงจำที่ยังตราตรึงไว้กับเขาเสมอ หากแต่ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเฮ็คเตอร์คิดอะไร หญิงสาวรู้สึกบีบคั้นในหัวใจ โลกของเธอกำลังเล็กแคบลงทุกที เวลาผ่านไปกระทั่งเกือบสองทุ่ม ณชนกพาล