Share
บทที่ 43
Related chapters
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 44
“คุณแม่ขา...วันนี้คุณแม่มาเร็วจังเลย”“คิดถึงคุณแม่ไหมคะ?”“คิดถึงค่ะ...อือ...คุณแม่ขา” คลีโอเอียงหน้ามองแล้วย่นคิ้วเล็ก ๆ เข้าหากันพร้อมทั้งยกมือขึ้นลูบแก้มของณชนก “ทำไม...แก้มคุณแม่ถึงได้...เป็นสีแดงคะ”ณชนกสะอึก เธอมัวแต่คิดถึงความวุ่นวายที่เกิดกับเธอตั้งแต่ตอนเช้าโดยลืมนึกถึงสภาพของตัวเองไปเสียสนิท หญิงสาวยกมือขึ้นสัมผัสบนมือเล็กของลูกสาวเบา ๆ“คุณแม่เดินชน...กระจกในโรงแรมน่ะค่ะ” แก้ตัวไปขุ่น ๆ“คุณแม่เจ็บไหมคะ?”“คลีโอ...” หญิงสาวรู้สึกใจหายที่ดวงตาวาวไสของคลีโอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ“คลีโอร้องทำไมคะ?”“คลีโอ...สงสารคุณแม่ค่ะ...คุณแม่...เจ็บมากไหมคะ”“โถ...แม่คุณของแม่” ณชนกดึงร่างน้อยมากอดไว้แน่น ถ้าไม่เกรงใจพี่เลี้ยงเด็กที่ยืนมองอยู่ที่ประตูเธอก็จะร้องไห้เสียงดัง ๆ ออกมาตอนนี้เลย“คลีโอ...คุณแม่ไม่เป็นไรหรอกนะคะ เรากลับกันเถอะค่ะ” ร่างบอบบางยืดตัวขึ้นยืนและจูงมือลูกน้อยเพื่อจะกลับบ้านแต่ทว่าเมื่อหันกลับไปก็ต้องชะงักงัน มือเรียวบางที่จับมือเล็ก ๆ ไว้มั่นเย็นเฉียบเมื่อดวงตาคู่งามสะท้อนภาพบุรุษร่างสูงสง่ายืนอยู่ตรงหน้าเธอ“เฮ็คเตอร์...”“คุณลุงเฮ็คเตอร์...คุณลุงเฮ็คเตอร์” คลีโอผละจาก
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 45
“คุณแม่ขา...ลุงเฮ็คเตอร์บอกว่า...จะพาคลีโอ...ไปว่ายน้ำค่ะ” รอยยิ้มจางผุดขึ้นที่มุมปากของหญิงสาว เธอไม่ยอมสบตากับบุรุษผู้ทรงอำนาจที่นั่งข้าง ๆ รู้สึกหวาดหวั่นจนมือเท้าเย็นเฉียบ ทั้งที่ความเจ็บปวดทรมานจากความกดดันมันกำลังกัดกินความรู้สึก หากแต่ณชนกบอกตัวเองว่าต้องเข้มแข็ง ตอนนี้ไม่มีใครช่วยเธอได้นอกจากตัวเธอเอง แม้รู้ว่าพ่ายแพ้เขาหมดทุกทาง แม้รู้ว่าประตูแห่งความหวังได้ปิดตายลงหมดทุกบานแล้ว หากเมื่อถึงเวลาที่หลังชนฝาเธอก็จะลุกขึ้นสู้ เฮ็คเตอร์พาเธอกลับมายังบ้านพักสไตล์บาหลีสุดหรูบนเนินเขาอีกครั้ง และช่วงเวลาเย็นย่ำก็หมดไปกับการที่เขาพาคลีโอลงเล่นน้ำในสระกลางลานโล่งซึ่งโอบล้อมด้วยพุ่มไม้สวยงามแปลกตา ณชนกได้แต่มองชายหนุ่มกับเด็กน้อยใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ท่ามกลางความกดดันหญิงสาวก็ยังมีความฝันสวยงามเล็ก ๆ จากการที่เธอได้เห็นเฮ็คเตอร์หยอกเย้ากับคลีโอเสมือนเป็นพ่อลูกกันโดยแท้จริง ซึ่งความเป็นจริงงดงามยิ่งกว่านั้น มันฝังลึกอยู่ในความทรงจำที่ยังตราตรึงไว้กับเขาเสมอ หากแต่ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเฮ็คเตอร์คิดอะไร หญิงสาวรู้สึกบีบคั้นในหัวใจ โลกของเธอกำลังเล็กแคบลงทุกที เวลาผ่านไปกระทั่งเกือบสองทุ่ม ณชนกพาล
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 46
“โกหก!” ชายหนุ่มผลักร่างเล็กลงไปนอนบนพื้น ใบหน้าเป็นสีเข้มและดวงตาขุ่นคลั่กด้วยความโกรธและแค้นเจียนบ้า ณชนกกระเถิบถอยหลังกรูดจนหลังชนเตียง ร่างสูงตามมาและดึงหญิงสาวให้ลุกขึ้นก่อนจะผลักร่างแน่งน้อยอีกครั้ง คราวนี้ร่างบอบบางหงายหลังลงบนเตียงกว้างก่อนเขาจะทาบตัวเองตามลงไป“อย่ามาบังคับฉัน! ปล่อยนะ...ปล่อยฉันกับลูกกลับบ้าน!”“ผู้หญิงแพศยา!...คุณไปกับแขกของโรงแรมมาใช่มั้ย ไอ้โคลวิซนั่น...วันนี้คุณไปกับมันใช่มั้ย!”ร่างอรชรที่พยายามดีดดิ้นชะงัก มือทั้งสองถูกตรึงไว้ข้างลำตัว หญิงสาวหอบหายใจ ริมฝีปากอิ่มสั่นระริกด้วยความหวาดหวั่น...เขารู้ได้ยังไงในเมื่อวันนี้เธอยังไม่ได้พบเขา เฮ็คเตอร์ขบกรามเสียงดังกรอด นัยน์ตาฉายความเคียดแค้นและริมฝีปากเหยียดออกด้วยความขุ่นเคือง“คุณลืมสัญญาที่ทำไว้กับผมใช่มั้ย...คุณลืมไปแล้วว่าสัญญานั่นบอกว่ายังไง ห้ามคุณไปยุ่งกับผู้ชายคนไหนนอกจากผมคนเดียว!”“ฉันไม่ได้ทำอะไรอย่างที่คุณคิด...ฉันกับโคลวิซไม่ได้...”คำพูดนั้นถูกกลืนหายเข้าไปในอกของหญิงสาว เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายให้จอมซาตานอย่างเขาเข้าใจอย่างไรดี ถึงเวลานี้เธอก็เป็นแค่สิ่งเล็ก ๆ ที่เขาพร้อมจะบดขยี้ได้ทุกเมื่อ“ไม่
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 47
“เฮ็คเตอร์...ไม่...ไม่”เสียงร้องนั้นไม่ช่วยอะไรเพราะเฮ็คเตอร์ขยับและโถมกายเข้าหาอย่างไร้ปราณี กายสาวแทบไหม้เพราะไฟร้อนจากแก่นรักที่แผดเผาอย่างร้อนเร่า หากแต่ยิ่งเขาโหมด้วยแรงกระชั้นถี่ความเจ็บร้าวกลับยิ่งทวีรุนแรง ชายหนุ่มเร่งเร้าจังหวะด้วยการโหมกายเข้าใส่โดยปราศจากการโลมเล้า ความแข็งแกร่งของเขาทิ่มแทงและบดขยี้สายธารแห้งแล้งครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างแน่งน้อยกลั้นก้อนสะอื้น ณชนกร้องไห้แต่เขาจะไม่มีวันเห็นน้ำตาหยดสุดท้ายที่หญิงสาวหลั่งมันบนหัวใจอันร้าวราน ร่างอรชรปลดปล่อยทุกอย่างตามวิถี ถึงจะเจ็บปวด หากนี่จะเป็นอีกแค่หนเดียวที่ยอมให้เขาข่มเหงหัวใจ ณชนกรู้สึกตัวขึ้นมาตอนเช้าตรู่ เสียงนกร้องขับขานทำให้หญิงสาวกระพริบตาถี่ ๆ เพื่อรับแสงอ่อนที่สาดเข้ามาทางหน้าต่างซึ่งเป็นบานกระจกขนาดใหญ่ เธอขยับตัวแค่เพียงเล็กน้อยแต่รู้สึกเจ็บไปทั่วร่าง ร่างแน่งน้อยพลิกนอนหงายและมองเพดานห้องประดับแขนเดอเลียร์แสนสวยขณะกัดฟันหันไปมองข้างตัวซึ่งบัดนี้เหลือเพียงความว่างเปล่าและร่องรอยยับยู่ยี่ของผ้าปูเตียง เขาไปแล้ว...เฮ็คเตอร์ลุกจากที่นอนและออกจากห้องไปตอนไหนเธอไม่รู้ รู้เพียงสิ่งที่เขาทิ้งไว้บนร่างเปลือยเปล่าของ
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 48
“เชสนิค...ฉันจะพาคลีโอลงไปเล่นน้ำทะเลข้างล่าง” ณชนกรวบรวมความกล้าแข็งกล่าวกับคนของเฮ็คเตอร์ซึ่งเธอรู้ดีว่าเชสนิคถูกใช้ให้คอยเฝ้าดูเธอและลูกในเวลานี้“คุณเฮ็คเตอร์ไม่อนุญาตให้คุณกับคุณหนูคลีโอออกไปไหนครับ”“คลีโออยากเล่นน้ำทะเลค่ะ...ได้โปรดเถอะนะคะ เชสนิค”“คุณลุงเชสขา...คลีโออยากไปเล่นน้ำทะเลค่ะ” คลีโอเข้าไปดึงมือของเชสนิค ชายวัยเกือบสี่สิบก้มลงมองเด็กหญิงตัวน้อยที่เจ้านายมักมอบหมายให้เขาเล่นกับเธอเสมอ แววตาของเขาอ่อนลงในทันใดหากก็ยังมีแววลังเล“ได้โปรดเถอะค่ะ...ฉันไม่ขออะไรมากไปกว่านี้ คลีโอยังเด็กนะคะ เดี๋ยวถ้าเกิดแกงงอแงขึ้นมาฉันเอาไม่อยู่แน่”“เล่นน้ำทะเลอย่างเดียวนะครับ” เชสนิคกล่าวกับหญิงสาวทั้งที่ตัวเอขาเองก็ยังหวั่น ๆ เพราะนี่ถือเป็นการขัดคำสั่งของเจ้านาย ณชนกยิ้มออกมาหากก็ต้องเก็บอาการไว้“ค่ะ...เล่นน้ำอย่างเดียว”“ครับ...เล่นน้ำอย่างเดียวนะครับ” หญิงสาวยิ้มออกและคลีโอก็กระโดดโลดเต้น เชสนิคเดินนำหน้าขณะณชนกยกลูกน้อยขึ้นอุ้มไว้แนบอก เธอหันกลับไปมองบ้านพักหลังใหญ่อีกครั้งด้วยดวงตาบอกความแน่วแน่ก่อนจะเดินตามคนสนิทของเฮ็คเตอร์ตรงไปยังชายหาดด้านล่างหลังการประชุมผู้บริหารระดับสูงข
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 49
เฮ็คเตอร์มือเย็นเฉียบตอนที่เปิดหน้าจอของโทรศัพท์ซึ่งพรเทพบอกว่าเป็นของเขาเอง ดวงตาสีฟ้าแกมเขียวสะท้อนอะไรบางอย่างออกมาเมื่อภาพหน้าจอปรากฏขึ้น สิ่งที่ทำให้เขาเองถึงกับผงะ รู้สึกหนักอึ้งราวกับแบกโลกทั้งโลกไว้บนบ่า มันเป็นคลิปวีดีโอที่บันทึกเหตุการณ์ตอนณชนกถูกจันทริกาขว้างโทรศัพท์ใส่หน้าและตามไปตบด้วยฉาดใหญ่ ณชนกล้มลงไปนั่งขณะที่มีพนักงานเสิร์ฟสาวสองคนยืนดูและกรี๊ดกร๊าดโดยไม่มีใครคิดจะเข้าไปช่วยเหลือ จันทริกากำลังจะตามลงไปซ้ำแต่มีคนที่มาขวางไว้ นั่นคือโคลวิซ ลูกชายมหาเศรษฐีชาวเยอรมันมาช่วยพยุงณชนกก่อนจะพูดกับจันทริกาอีกไม่กี่คำและพาคนถูกทำร้ายเดินออกไป เฮ็คเตอร์ถอนใจเฮือกใหญ่...ที่จริงเขาเห็นรอยช้ำบนใบหน้าของณชนกตั้งแต่เมื่อวานแต่เพราะความเดือดดาลบดบังทุกสิ่ง ทั้งหมดที่เขาทำลงไปแท้แล้วคือการลงทัณฑ์ตัวเอง“ผมต้องขอโทษด้วยครับที่พึ่งมาบอกคุณเฮ็คเตอร์วันนี้...ผมคิดและตรองอยู่นาน แต่ว่า...”“คุณทำถูกแล้ว...พรเทพ...ขอบคุณมาก...คุณทำดีที่สุดแล้ว”“แล้วคุณเฮ็คเตอร์ไล่แนนนี่ออกจริง ๆ หรือครับ...อย่าไล่เธอออกเลยนะครับ แนนนี่ทำงานดีมาก ที่สำคัญเธอต้องเลี้ยงลูกเพียงลำพัง เธอน่าสงสารมากนะครับ”เฮ็ค
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 50
“เฮ็คเตอร์...”“สวัสดีครับ...ป้าวิไลใช่ไหมครับ?” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวล ป้าวิไลมองเขาด้วยความทึ่ง แม้ใบหน้าของเขาจะไม่เปลี่ยน ประกายตาสีฟแกมเขียวยังเหมือนเดิม แต่รูปลักษ์ของเฮ็คเตอร์เปลี่ยนไปมากจากที่นางเคยเห็นเขาเป็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นสวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์ในเวลานั้น บัดนี้เขาดูสง่างามและภูมิฐานในชุดสูทหรูหราซึ่งมองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นเสื้อผ้าราคาแพงระยับ “ค่ะ...ใช่...คุณยังจำฉันได้”“ผมจำป้าวิไลได้เสมอ”“เชิญข้างในก่อนสิคะ”“ขอบคุณครับ” ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้าไปในห้องพักของอพาร์ทเมนท์ซึ่งมีขนาดเล็ก เนื้อที่ภายในนั้นแคบอยู่แล้วและมีพื้นที่ถูกแบ่งเป็นสองห้องนอน ยังเหลือพื้นที่อีกเล็กน้อยเป็นห้องรับแขกซึ่งบนโซฟาเต็มไปด้วยตุ๊กตาหมีพูและเพื่อน ๆ ของมัน แว่บหนึ่งเขาคิดถึงคลีโอขึ้นมาอีกครั้ง หนูน้อยเป็นแฟนตัวยงของวินนี่ เดอะ พูห์“เอ้อ...แล้ว...นี่คุณแนนกลับมาพร้อมคุณหรือเปล่าคะ” ป้าวิไลถามขึ้นขณะมองข้ามไหล่ของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงกลางห้องรับแขกหากก็ไม่พบใครนอกจากชายหนุ่มที่ก็มองแม่บ้านวัยกลางคนด้วยความสงสัยเช่นเดียวกัน เฮ็คเตอร์ชักใจไม่ดีที่ได้ยินเช่นนั้น เขากล่าวขึ้นว่า“ลีแอนไม่ได
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 51
ป้าวิไลหหยุดพูดไปชั่วครู่ นางสูดลมหายใจราวกับกำลังรวบรวมความกล้าที่จะพูดต่อและเฮ็คเตอร์ก็ยังยืนนิ่งฟังอย่างสงบ“ป้าก็เลย...ช่วยกีดกันคุณออกจากคุณแนน เวลาที่คุณโทรหาคุณแนนป้าจะรีบปิดโทรศัพท์ทิ้ง ชวนคุณแนนทำงานที่โรงแรมและไม่ยอมเปิดโอกาสให้คุณแนนไปไหน คุณอาจจะยังจำได้ว่าตอนนั้นคุณต้องพลาดการกติดต่อกับคุณแนนเป็นเดือน ๆ”“ผมจำได้” ชายหนุ่มเอ่ยออกมา ในแววตาเต็มไปด้วยความรำลึก“และหลังจากนั้นไม่นานคุณท่านก็พยายามตีกรอบคุณ แนนด้วยการหาผู้ชายที่คิดว่าเหมาะสมเพื่อจับคู่ให้ลูกสาวคนเดียว หวังว่าถ้าทำสำเร็จคุณแนนก็จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคุณอีก ท่านมีเพื่อนเป็นนักธุรกิจชาวเยอรมัน พวกเขามีลูกชายคนเดียวเหมือนกันและคืนนั้นก็มีการนัดให้คุณแนนไปเจอกับคุณโคลวิซที่ภัตตาคารในเมืองเชียงใหม่ รู้หรือเปล่าคะเฮ็คเตอร์ว่าตลอดเวลาที่คุณแนนคบกับคุณ เธอจะเล่าเรื่องนี้ให้ป้าฟังและป้าก็จะทำเหมือนเข้าใจทุกอย่างทั้งที่ความเป็นจริงป้ากำลังหักหลังเธอ คุณแนนรักคุณมาก เธอเฝ้ารอที่จะได้เจอคุณแต่ก็ไม่มีโอกาส แล้วเธอก็บอกป้าว่าเธอนัดคุณมาในคืนวันที่คุณโคลวิซมาขอหมั้น”“ผมไปที่นั่น...ผมเจอพ่อกับแม่ของลีแอน”ป้าวิไลน้ำตาถั่งไหล “
Latest chapter
