Share
บทที่ 30
Related chapters
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 31
“เฮ็คเตอร์...บอกฉันได้มั้ย...บอกฉันได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น...คุณโกรธแค้นอะไรฉันนักหนา ถ้าเกลียดฉันมากฉันก็ยินดีตายไปต่อหน้าคุณ แต่อย่าทำอะไรลูกสาวของฉัน”“หยุดร้องไห้เถอะลีแอน ถ้าร้องเสียงดังเดี๋ยวคลีโอตื่นไม่รู้ด้วย” เขากระซิบข้างใบหูเล็ก ณชนกถอนสะอื้นเบา ๆ แต่ร่างเล็กก็ยังหอบไห้กับอกของเขา นานมาแล้วที่เขาอยากกอดร่างน้อยนี้ไว้ นานมาแล้วที่เขาอยากปลอบโยนเธอด้วยอ้อมแขนและคำพูดแสนหวาน หากแต่ทุกอย่างได้สูญสลายไปพร้อมกับความไว้ใจที่โดนหักหลัง ถึงเวลานี้แม้เจ็บแค้นต่ออดีตหากแต่เขาก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าความห่วงหาต่อณชนกที่ยังติดค้างในส่วนลึกนั้นมากมายแค่ไหน“ลีแอน...คืนนี้คุณต้องนอนที่นี่” เสียงกระซิบของเขายังแผ่วเบา เนื้อตัวท่อนบนที่เปลือยเปล่าของเขาเสียดสีกับเนื้อนวลสีชมพูเรื่อที่โผล่พ้นผ้าขนหนูและแม้แต่ณชนกเองก็ยังรู้สึกถึงความอุ่นร้อนภายในที่เริ่มแผ่ขยายออกมา ความเจ็บที่ข้อมือเริ่มคลายลง หญิงสาวพยายามขืนตัวออกห่างแต่เหมือนเฮ็คเตอร์จะรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร เขาดันร่างอรชรลงไปและทาบทับตัวเองเหนือร่างเล็ก เธอไม่ได้คิดไปเองว่าเขาระมัดระวังตัวเขากระทบกระเทือนกับไม่ให้ข้อมือข้างที่เจ็บ แต่ถึงอย่าง
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 32
เฮ็คเตอร์สะกิดปลายถันสีสวยเบา ๆ จนณชนกส่ายเร่าด้วยความเสียวซ่าน มือหนากอบกุมสองเต้าไว้เต็มกำมือ เคล้นคลึงและหยอกเย้าพร้อม ๆ กับที่ริมฝีปากหนาบดเคล้าไปทั่วกลีบปากนุ่ม ณชนกร่ำร้องเหมือนจะขาดใจ แล้วหญิงสาวก็พ่ายแพ้แก่รสรักของผู้ชายคนแรกที่เคยฝากรอยเสน่หาไว้กับเธอสิ่งที่แอบซ่อนในส่วนลึกเริ่มเปิดเผยตัวตนออกมา เธอปรารถนาเขาใจแทบขาด แม้ปากจะบอกว่าเกลียดแต่ร่างกายของเธอกลับเป็นปฏิปักษ์ต่อคำพูดเสมอ เธอรักเขาและต้องการเขาอย่างล้นเหลือ อยากให้เขากอดและเข้าไปอยู่ในตัวเธอดังที่ผ่านมาแม้ว่ามันจะเป็นแค่สัญญาผูกพัเนที่เขาบีบบังคับเธอก็ตาม“ลีแอน...พระเจ้า...ผมต้องการ...ให้ผมเข้าไปในตัวคุณ”เสียงกระเส่าของเฮ็คเตอร์ดังในหู เขาปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากร่าง นั่นคือกางเกงเดนิมและบ๊อกเซอร์ เปลือยเปล่าและเบียดเข้าหาเธอด้วยความเร่าร้อนณชนกรู้สึกอับอายตัวเองที่ยินยอมทำตามคำร้องขอของเขา เสียงห้าวหนักและร่างกายของเฮ็คเตอร์มีอิทธิพลต่อเรือนร่างของเธออย่างใหญ่หลวงเขาควบคุมตัวเธอด้วยรสเสน่หาที่ไม่ว่านานเท่าใดหญิงสาวก็ไม่มีวันลืมเลือน มัดกล้ามทุกมัด ริมฝีปากของเขา มือหนาที่เคล้นคลึงและลูบไล้ตัวเธอทำให้หญิงสาวยินยอม
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 33
“สองแสนอย่างที่คุณทำสัญญากับผมไว้...คุณจะได้ไม่ต้องเหนื่อยฟรี”พูดจบก็หันหลังเดินกลับออกไปจากห้องนั้น ณชนกมองเช็คตรงหน้าและรู้สึกถึงความรวดร้าวที่มันขมวดแน่นในช่องท้อง เจ็บปวดในอกแต่ไม่สามารถร่ำร้องออกมาได้มีแต่น้ำตาหยดไหลลงบนแก้ม หญิงสาวเม้มปากแน่น ที่สุดแล้วเธอก็ไม่สามารถอ่านใจของเฮ็คเตอร์ออกได้จริง ๆ เมื่อประตูปิดลงร่างสูงใหญ่ก็หยุดนิ่งที่หน้าบานประตูเฮ็คเตอร์ระบายลมหายใจเบา ๆ และมองที่บานประตูห้องซึ่งเปรียบเสมือนกำแพงขวางกั้นระหว่างเขาและณชนก ความเจ็บปวดแผ่ซ่านออกมาจากส่วนลึก เขาไม่ได้อยากผละจากเธอมาแม้ความสุขสมจะล่วงผ่านไปแล้ว ทว่าทิฐิที่อัดแน่นในหัวใจทำให้เขาแพ้พ่ายต่อความเกลียดแรงที่หยั่งลึก ชายหนุ่มเดินถอยห่างแต่กลับตรงไปยังอีกห้องซึ่งเมื่อเปิดประตูเข้าไปภายในนั้นมีแสงสลัวของโคมไฟบนผนังเขาเดินเข้าไปหยุดที่เตียงกว้างอย่างเงียบเชียบ บนนั้นมีร่างเล็กของเด็กผู้หญิงตัวน้อยนอนกอดตุ๊กตาหมีพูและเพื่อน ๆ ของมันรายรอบตัว เฮ็คเตอร์นั่งลงที่ขอบเตียงและก้มลงมองใบหน้าเล็ก ๆ ของเด็กน้อย คลีโอกำลังหลับและมีรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ริมฝีปากเล็กราวกับกำลังฝันดีแก้มอิ่มสีชมพูเรื่อนั้นดึงดูดให้เขาโน้ม
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 34
“คุณแม่ขา” คลีโอแหงนหน้ามองมารดาเกือบจะพร้อม ๆ กับเฮ็คเตอร์ที่เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวซึ่งอยู่ในเชิ้ตตัวโคร่งของเขา ปล่อยผมสยายลู่ไปตามลมโบกสะบัด“คุณแม่ขา...ลุงเฮ็คเตอร์...กำลังช่วยคลีโอ...ปั้นเพื่อนหมีพูค่ะ”“เหรอคะ” ณชนกยิ้ม ๆ ทั้งที่หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความหวั่นกลัว เธอไม่ได้นั่งลงแต่มองดูกองทรายรูปลาตัวใหญ่ที่หนูน้อยเอามือตบเบา ๆ“อียอร์ไงคะ...เจ้าอียอร์ไงคะ” หนูน้อยเอียงหน้าบอกแม่ ณชนกแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้“คลีโอ...คุณแม่ว่าเรา...กลับกันเถอะนะคะ”“คลีโอกำลังสนุก...แกอยากอยู่ที่นี่ต่ออีกสักวัน”เสียงของเฮ็คเตอร์ที่ดังแทรกขึ้นทำให้หญิงสาวชะงัก เธอมองเขาอย่างทุกครั้ง นั่นคือไม่เข้าใจและแฝงไว้ด้วยความเจ็บปวด“แต่ฉันต้องกลับไปทำงานนะคะเฮ็คเตอร์”“ผู้จัดการของคุณรู้ว่าคุณอาจจะลางานหลายวัน”“คุณแม่ขา...ให้คุณลุงเฮ็คเตอร์...ทำเพื่อนของหมีพูให้ครบทุกตัว...ก่อนนะคะ...แล้วค่อยกลับ”คลีโอแทรกขึ้นอีกพร้อมทั้งหันไปยิ้มกว้างกับบุรุษร่างใหญ่โตตรงหน้า เฮ็คเตอร์มองเด็กน้อยด้วยความเอ็นดู“เพื่อนของหมีพูมีใครบ้างนะคะ ไหนบอกลุงเฮ็คเตอร์หน่อยสิคะ”“อียอร์...ทิกเกอร์...พิกเล็ต...แรบบิท” เสียงหัวเราะค
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 35
เฮ็คเตอร์เร่งเร้าเธอด้วยกำหนัดของเขาที่กำลังทะยานขึ้นสูง นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลอมเขียวมรกตสาดความกระหายอยากอย่างไม่ปิดบัง เขาจับอกอวบใหญ่ทั้งสองที่ปราศจากบราซียขวางกั้นก่อนกระชากสาบเสื้อออกจากกัน ไม่สนใจว่ากระดุมหลุดกระเด็นไปทางไหน ใบหน้าคร้ามเข้มเลื่อนลงไปหาลิ้มเลียที่ปลายถันที่ดีดเด้งออกมาอวดความขาวอวบสล้างด้วยปลายลิ้นร้อน อ้อยอิ่งด้วยปากผะผ่าวที่ปลายสองเต้าเนิ่นนาน เกลียดตัวเองที่ส่งเสียงครางไม่หยุดหย่อนแต่หญิงสาวก็เก็บเสียงแห่งความสุขไว้ไม่ได้ ช่างทำได้ยากเย็นโดยเฉพาะร่างกายของเธอที่เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองกายแกร่งด้วยการแอ่นเข้าหาบดเบียดกับตัวเขาที่ดูดดุนยอดถันสลับไปมาซ้ายขวาอย่างบ้าคลั่งก่อนจะดึงแพนตี้ตัวเล็กพ้นไปจากสะโพกผาย เรียวขางามถูกยกขึ้นพาดไว้บนสะโพกสอบหนา มันเป็นความเร่งรีบของเธอที่สวมเพียงเชิ้ตตัวเดียวลงมาที่นี่และเปิดโอกาสให้เขาทำอะไรอย่างใจได้อย่างง่ายดาย ใบหน้างามแหงนหงายขณะแขนเรียวกระหวัดรัดรอบลำคอชายหนุ่ม อีกฟากหนึ่งคลีโอยังนั่งก่อกองทรายอย่างมีความสุขณชนกไม่อาจหักห้ามความกระหายใคร่ในตัวชายหนุ่มที่เธออุตส่าห์เก็บงำมันไว้ได้อีกต่อไป เธอปรารถนาในร่างกายของเขาไม่ต่างจา
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 36
“จูบคุณที่หน้าผากอย่างนี้นะหรือ” เขากอดเธอไว้ กดศีรษะทุยไว้แนบอก ทำให้ณชนกมองไม่เห็นรอยน้ำที่ซึมรอบเบ้าตาเขาเช่นเดียวกัน เฮ็คเตอร์บังคับน้ำเสียงให้ราบเรียบ“ผมจะทำอย่างนี้ทุกครั้ง แต่ก็จะยังให้เงินคุณเหมือนเดิม” เขาเหลือบมองไปยังร่างเล็กที่ก่อกองทรายยังไม่เสร็จและไม่มีทีท่าจะสนใจสิ่งรอบข้าง “เผื่อว่าคุณจะเก็บไว้ซื้อของที่คลีโออยากได้” สิ่งที่ลูกสาวตัวน้อยของเธอต้องการมีแต่เขาเท่านั้นที่ให้ได้ หากแต่หญิงสาวไม่สามารถกลั่นมันออกมาเป็นคำอธิบายนอกจากเอ่ยด้วยเสียงเบาราวกระซิบว่า“ขอบคุณค่ะ...ขอบคุณนะคะ เฮ็คเตอร์” เขาไม่ได้พูดอะไรหลังจากนั้น ใบหน้าหล่อคมยังเรียบเฉยขณะจูงมือหญิงสาวที่จับสาบเสื้อทั้งสองซึ่งกระดุมหลุดเกือบหมดเข้าหากันออกจากซุ้มไม้ใหญ่และเดินตรงไปยังคลีโอที่เงยหน้ามองและตบมือเปาะแปะด้วยความสุข ภาพของคนทั้งสามบนชายหาดอยู่ในสายตาของใครคนหนึ่งที่ยืนแอบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ห่างออกไปไม่ไกลพร้อมกล้องในมือซึ่งถูกกดชัตเตอร์เพื่อเก็บรูปในเกือบทุกอิริยาบถของบุคคลเหล่านั้นไว้“คุณลุงเฮ็คเตอร์ขา” คลีโอซึ่งนั่งอยู่บนตักของณชนกส่งเสียงเรียกขณะเอียงหน้ามองร่างสูงใหญ่ในชุดลำลองที่นั่งใกล้กันในท่าห
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 37
คลีโอพูดเสียงงัวเงียพร้อมกับขยี้ตาอย่างง่วงงุน รอยยิ้มจางผุดขึ้นบนมุมปากของชายหนุ่ม“ค่ะ...คืนนี้เราจะนอนกันสามคน” พูดจบร่างสูงใหญ่ก็อุ้มหนูน้อยตรงไปยังห้องนอนซึ่งเขาให้คลีโอนอนเมื่อคืนนี้ ภายในห้องนั้นกว้างขวางมากและมีเตียงขนาดคิงไซส์ เฮ็คเตอร์วางร่างเล็กลงบนเตียงก่อนจะหย่อนตัวนั่งข้าง ๆ คลีโอแย้มยิ้มเมื่อเห็นมารดานั่งตามลงมาข้าง ๆ“คุณลุงเฮ็คเตอร์ขา...อย่าลืมนะคะ”“ลืมอะไรคะ” ชายหนุ่มก้มหน้าลงไปใกล้“ก็...ทิกเกอร์ไงคะ...พรุ่งนี้คุณลุงเฮ็คเตอร์...ต้องพาทิกเกอร์...ไปอยู่กับอียอร์”เฮ็คเตอร์ย่นจมูก “ค่ะ...พรุ่งนี้ลุงจะพาทิกเกอร์ไปอยู่เป็นเพื่อนเจ้าลาช่างฝันที่ชายหาดนะคะ”“ฝันดีค่ะคุณลุงขา...คุณแม่”“ฝันดีค่ะ” ณชนกมองดูลูกสาวตัวน้อยที่ค่อย ๆ หลับตาลง คลีโอเป็นเด็กว่านอนสอนง่ายและเต็มไปด้วยความฝัน หนูน้อยหลับอย่างง่ายดายและเป็นภาพที่น่ารักน่าใคร่สำหรับเฮ็คเตอร์ เขารู้สึกถึงความผูกพันอันแปลกประหลาดที่ก่อร่างขึ้นในหลืบลึก รู้สึกเอ็นดูคลีโอราวกับตกหลุมรักแม่หนูน้อยเข้าอย่างจัง ทั้งที่เด็กน้อยเป็นสายเลือดของผู้หญิงที่เขาชิงชังหานักหนา“ลีแอน...คุณจะไปไหน” เฮ็คเตอร์ถามพร้อมทั้งรั้งข้อมือหญิงส
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 38
“ผมต้องการคุณ...ลีแอน...ต้องการคุณเหมือนจะบ้า...พระเจ้า” ใบหน้าคร้ามเข้มซุกไซ้ไปตามลำคอระหงและจูบบนสันกรามเล็กของหญิงสาวอย่างบ้าคลั่ง คลีโอขยับตัวเล็กน้อยและทำให้สองหนุ่มสาวหยุดชะงักหากแต่หนูน้อยก็ขยับตัวห่างออกไปและเปลี่ยนท่าเป็นนอนคว่ำ ใบหน้าเล็ก ๆ หันไปอีกทางที่สองหนุ่มสาวนอนทาบทับกันอยู่ เฮ็คเตอร์เริ่มต้นอีกครั้ง คราวนี้เขาเป็นฝ่ายดึงชุดนอนผ้าซาตินจนพ้นไปจากร่างแน่งน้อยก่อนจะจัดการกับชุดนอนของตัวเองบ้าง ณชนกมองเขาด้วยสายตาที่ไม่อยากเชื่อเลยว่าตอนนี้เธอจะเปลือยเปล่าอยู่ใต้ร่างของคนตัวใหญ่ที่เขาก็เปล่าเปลือยเช่นกัน เรือนร่างของชายหนุ่มช่างสมบูรณ์แบบ เขาเป็นผู้ชายที่เธอโหยหาเสมอมา ณชนกรู้สึกวูบวาบในช่องท้องอย่างรุนแรง เธอไม่อาจละสายตาไปจากเรือนกายแกร่งกำยำของอเมริกันหนุ่มตัวโตที่ความใหญ่โตของเขาทุกสัดส่วนสะกดสายตาของเธอไว้ ผิวสีแทนขับความคมเข้มสมชายชาตรี อะไร ๆ บนเนื้อตัวของเขาเป็นสีเข้มและมันก็ใหญ่โตไปหมด หน้าท้องเป็นลอนแข็งแรงและท่อนขาทรงพลัง ทุกส่วนของเขามันช่างน่าหลงใหลและทำให้หญิงสาวหัวใจเต้นแรง เขานั่งคร่อมบนร่างเล็กที่เล็กกว่าเขามากแต่สัดส่วนแสนงามนั้นกำลังสะกดสายตาของผู้ชายตั
Latest chapter
