แชร์
บทที่ 23
บทที่เกี่ยวข้อง
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 24
วันนี้เป็นวันที่ณชนกรู้สึกประหลาดใจเพราะหลังจากส่งคลีโอที่สถานรับเลี้ยงเด็กเธอก็ไม่พบว่าเชสนิค คนสนิทของเฮ็คเตอร์มารับเธอเหมือนดังปกติ ใจหนึ่งหญิงสาวก็รู้สึกโล่งใจ แต่อีกใจก็รู้สึกแปลก ๆ แต่มันก็ยังดีกว่าไม่ใช่หรือเพราะเธอจะได้ไม่ต้องปั้นหน้าหรือเป็นที่รองรับอารมณ์เวลาอยู่กับประธานใหญ่แห่งบีช เบย์ คลับ ซึ่งไม่รู้ว่าเขาจะระเบิดความไม่พอใจใส่เธอตอนไหน หญิงสาวไปทำงานของเธอตามปกติ แต่ก็ยังรู้สึกถึงความไม่ปกติสักเท่าไหร่จากสายตาของเพื่อนร่วมงานที่ยังมองเธอแปลก ๆ หากทว่าณชนกก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่เธอเองก็หวาดหวั่น กลัวว่าจะมีคนล่วงรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับประธานบริหารคนใหม่ของโรงแรม“สวัสดีค๊าพี่แนน” เสียงแจ๋วที่ดังขึ้นทำให้ณชนกหยุดชะงักทันทีที่เข้ามาถึงที่ทำงาน หลังจากตอกบัตรแล้วเธอก็หันไปมองสองสาวพนักงานเสิร์ฟรุ่นน้องนั่นคือเบนท์กับปลาที่มาพร้อมกัน“สวัสดีจ้ะ น้องเบนท์ น้องปลา” หญิงสาวทักทายด้วยรอยยิ้ม“แหม...วันนี้พี่แนนมาเร็วจังนะคะ” ปลากล่าวขึ้นแต่ณชนกก็ไม่ได้สังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่สะท้อนในแววตาของผู้พูด“ค่ะ...พี่ก็มาทำงานเวลาปกติน่ะค่ะ วันนี้ทำกะเช้ากันเหรอคะ”“
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 25
“ผมสนใจ...ขอหนึ่งที่นะครับ” โคลวิซตอบแบบไม่ต้องใช้เวลาคิดนาน ณชนกทำตามหน้าที่ของเธอ นั่นคือรับออเดอร์และเสิร์ฟอาหารตามสั่งให้โคลวิซ ผู้ชายซึ่งครั้งหนึ่งเธอเคยปฏิเสธคำขอหมั้นจากเขา ผู้ชายซึ่งจนถึงบัดนี้เขายังคงเหมือนเดิมไม่แปลงเปลี่ยน ถึงแม้เขาจะไม่พูดหากทว่าแววตาคู่นั้นยังคงแสดงออกให้รู้ว่าเขายังห่วงหาเธออยู่ไม่คลาย“ขอบคุณมากนะคะ” ณชนกยกมือไหว้แขกที่โต๊ะซึ่งเธอให้บริการหลังจากที่เขารับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว โคลวิซยิ้มให้ เป็นรอยยิ้มที่แสดงความจริงใจต่อหญิงสาวเสมอ“แนน...เป็นยังไงบ้าง ทำงานที่นี่เหนื่อยไหม?” เขาตั้งคำถาม“ไม่ค่ะ...แนนชินแล้ว เป็นงานที่แนนทำได้ เพราะตอนที่...เอ้อ...ตอนที่คุณพ่อกับคุณแม่ยังอยู่แนนก็เคยเข้าไปช่วยเสิร์ฟในห้องอาหารของโรงแรม ว่าแต่คุณเถอะค่ะโคลวิซ...คุณยังพักอยู่ที่นี่อีกหลายวันเหรอคะ”“ผมอาจจะพักอยู่สักเดือน ผมอยากพักผ่อนเพราะทำงานตลอดทั้งปีแทบไม่ได้ไปไหนเลย”“ค่ะ” ณชนกตอบรับด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ขณะที่โคลวิซทำสีหน้าเหมือนเขามีอะไรอยากจะพูดอีกมากมาย หากแต่เขาก็เข้าใจว่าพนักงานเสิร์ฟต้องรักษามารยาทในการไม่ทำตัวสนิทสนมกับแขกมากจนเกินไปและณชนกก็คงยังมีงา
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 26
โคลวิซเงียบไปและณชนกเองก็คิดว่าเธอได้พูดในสิ่งที่คิดว่าถูกต้องแล้วเพียงแต่ไม่ทั้งหมดเท่านั้น สักครู่รอยยิ้มจางก็ปรากฏบนมุมปากของเขาอีกครั้ง “แล้วผู้ชายคนนั้น...ไปไหนแล้ว”“เขาหายไปจากชีวิตของแนนนานแล้วค่ะ” ถึงตอนนี้หญิงสาวเริ่มน้ำตาซึม ทำอย่างไรเธอก็ไม่อาจเข้มแข็งยามนึกถึงอดีตที่ไหลผ่าน หากแต่ยังพยายามสะกดความอ่อนแอไม่ยอมร้องไห้ต่อหน้าโคลวิซ เธอได้ยินเสียงเขาถอนใจเนิบบทที่ 13“ว่าทำไมคุณถึงได้ปฏิเสธตอนที่ผมขอหมั้น”“ขอโทษด้วยนะคะโคลวิซ...จริง ๆ แล้วแนน...มีคลีโอก่อนที่จะเจอคุณ”“แต่ผู้ชายคนนั้นก็ทิ้งคุณกับลูกไปในท้ายที่สุด” ณชนกไม่ได้พูดอะไรต่อขณะภาพแห่งความทรงจำผุดพรายขึ้นในห้วงนึก ภาพที่คืนนั้นเธอหวังว่าจะได้พบ เขา คนนั้นที่เธอนัดให้ออกมาพบเพื่อบอกเขาว่าเธอได้ปฏิเสธการหมั้นหมายจากผู้ชายอีกคน เธอรอ เขา คนนั้นใต้ต้นทองกวาวในสวนสาธารณะท่ามกลางเวลาดึกสงัดอันเงียบเหงาและรู้สึกตัวขึ้นมาในตอนเช้าเพื่อพบว่ามีเพียงความว่างเปล่าและเดียวดาย... เขา หายไปจากชีวิตของเธอนับแต่วันนั้น จวบถึงวันนี้เป็นเวลากว่าห้าปีซึ่งมันเป็นเวลาแห่งการคอยรอที่ยาวนานมากจริง ๆ ณชนกอยู่พูดคุยกับโคลวิซอีกเพียงชั่วคร
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 27
“คลีโอ...” เสียงเรียกเบาหวิวลอดออกจากริมฝีปากจิ้มลิ้มของหญิงสาว แต่แล้วชั่วครู่หล่อนก็ต้องตระหนกเมื่อคลีโอทิ้งตัวลงในสระโดยมีแขนแกร่งของเฮ็คเตอร์ประคองไว้ แต่อะไรก็ไม่น่าตกใจเท่ากับการที่เขาพาหนูน้อยดำดิ่งลงใต้น้ำ“คลีโอ!...โอ...ไม่นะ...คลีโอ!” หัวใจของแม่เหมือนจะขาดรอน ๆ ในวินาทีนั้น หญิงสาววิ่งไปหยุดที่ขอบสระและตะโกนเรียกขณะยังเห็นเงาของร่างสูงใหญ่และเด็กน้อยดำดิ่งอยู่ใต้น้ำที่ระดับความลึกประมาณสองเมตร ความตระหนกทำให้ณชนกทำอะไรไม่ถูก เฮ็คเตอร์พาเด็กวัยไม่ถึงห้าขวบดำน้ำ หรือเขาคิดจะทำอะไรลูกของเธอ และหากเขาคิดจะทำขึ้นมาจริง ๆ ล่ะ“คลีโอ!” ณชนกเผลอร้องออกมาเมื่อลูกสาวของเธอโผล่ขึ้นเหนือน้ำโดยมีเฮ็คเตอร์ตามติดมาด้วย แม้จะเห็นว่าเขาจับตัวแม่หนูไว้แน่นหากแต่เธอก็ตกใจและแทบจะกระโดดตามลูกสาวลงไปในสระนั่นเลยทีเดียว“คุณแม่ขา...คุณแม่ขา...คุณลุงเฮ็คเตอร์...พาหนูดำน้ำ” เสียงเล็ก ๆ ของคลีโอบอกความลิงโลดอย่างที่สุด ณชนกน้ำตาคลอ เธออดคิดไม่ได้ว่าหากคลีโอไม่โผล่ขึ้นมาจากน้ำแล้วเธอจะทำยังไง“คลีโอ...พอแล้วค่ะ...ขึ้นมาเถอะนะคะ ได้โปรด...ขึ้นมาหาคุณแม่”“คลีโอไม่เป็นอะไรหรอก” เฮ็คเตอร์ตอบกลับขณะกอดแ
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 28
“คุณหนูคลีโออยู่ในห้องค่ะ กินนมอยู่...ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ดิฉันมีหน้าที่ดูแลคุณหนูตามคำสั่งของคุณเฮ็คเตอร์ค่ะ...ตามทางนี้สิคะ ฉันจะพาคุณไปที่ห้อง” ถึงจะร้อนใจยังไงแต่หญิงสาวก็ไม่อาจปฏิเสธสิ่งที่เขาจัดการได้ทุกกรณีเพราะกลัวว่าการแสดงความเป็นปฏิปักษ์ต่อเฮ็คเตอร์อาจกระทบถึงลูกของเธอก็เป็นได้ ร่างเล็กบอบบางเดินตามแม่บ้านไปถึงห้องหนึ่ง เป็นห้องนอนกว้างก่อนที่แม่บ้านจะเดินกลับออกไปอย่างเงียบเชียบ ณชนกเดินไปหยุดที่เตียงขนาดคิงไซส์และหยิบชุดว่ายน้ำแบบทูพีซขึ้นมา หญิงสาวกุมมันไว้แน่นและอดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาเธอคิดถึงคลีโอใจแทบขาด แม้อยู่ใกล้ลูกแค่นี้แต่เหมือนมีกำแพงขวางกั้นสูงเกินเอื้อม เฮ็คเตอร์กำลังทรมานหัวใจของเธอ ถ้าทำได้เขาคงอยากฉีกเธอออกเป็นล้านชิ้น ณชนกไม่เสียเวลาคิดนาน เธอเปลี่ยนชุดตามคำสั่งของเขาก่อนจะกลับออกไปที่สระน้ำในลานโล่งด้านนอกบ้านพัก เธอไม่เห็นเงาของเฮ็คเตอร์ แต่แล้วชั่วครู่ร่างใหญ่โตสีแทนเข้มก็โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ ประธานใหญ่แห่งบีช เบย์ คลับลอยตัวอยู่อีกฟากหนึ่งของสระ เขาลูบใบหน้าหล่อกระชากใจที่เต็มไปด้วยหยดน้ำเกาะพราวขณะจ้องมองหญิงสาวด้วยนัย์ตาเป็นประกายคมกริบแสงมลังมะเลือ
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 29
“ฉันพูดความจริง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาทิปให้ฉันเท่าไหร่ เขาลืมกระเป๋าเงินแล้วฉันก็รีบเอาไปให้เขา”“หยุดโกหกซะที ! ผู้หญิงแพศยาอย่างคุณดีแต่แก้ตัวโกหกพกลมไปวัน ๆ”“เฮ็คเตอร์...อ๊ะ!” หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อเงื้อมือขึ้นหวังจะฟาดลงบนปากที่ก่นว่าเธออย่างเจ็บแสบแต่เขากลับคว้ามันไว้ได้ก่อนจะกระแทกข้อมือบางกับขอบสระ“โอ๊ย...เฮ็คเตอร์...ฉันเจ็บ”“กล้ามากนะลีแอน...จะตบผมอย่างนั้นหรือ ถ้าอย่างนั้นผมจะสั่งสอนคุณ ทำให้รู้ว่าถ้าจะอวดดีกับผมแล้วมันจะเป็นยังไง!”ร่างเล็กถูกกดไว้กับตัวเขาก่อนที่ริมฝีปากหนาจะกดปิดเรียวปากอิ่มที่พยายามส่งเสียงร้อง เขาไม่ได้บดขยี้รอยจูบอย่างเดียวแต่ยังกดร่างบางจนจมลงไปใต้น้ำพร้อมกับเขา ณชนกหายใจลำบาก เธอไม่เคยดำน้ำนานกว่าหนึ่งนาที คนตัวใหญ่ปิดปากเธอไว้และบีบบังคับด้วยจุมพิตหนักหน่วง หญิงสาวดิ้นพราดด้วยความทุกข์ทรมาน ไม่สามารถลืมตาได้ มองไม่เห็นอะไรและหายใจไม่ออกกระทั่งเขาดึงตัวเธอขึ้นไปอยู่เหนือน้ำอีกครั้ง ณชนกสำลักน้ำ เธออยากร้องไห้แต่ก็หมดแรงไปเสียเฉย ๆ ภาพเบื้องหน้านัยน์ตาพร่ามัว ใบหน้าสวยแหงนหงายไปเบื้องหลังหากแต่ก่อนจะจมดิ่งลงในน้ำอีกครั้งเธอก็รู้สึกถึงแรงกระชากกลั
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 30
“ลูกชายมหาเศรษฐีที่ดินชาวเยอรมัน” คำพูดที่เฮ็คเตอร์สวนกลับทำให้ณชนกเริ่มหายใจไม่คล่อง หญิงสาวคิดว่าเขาอาจไม่รู้จักบุคคลที่เธอเอ่ยถึง แต่มันไม่เป็นอย่างที่เธอคิด ร่างสูงสืบเท้าเข้าไปหาขณะร่างอรชรถอยหลัง นัยน์ตาของทั้งสองยังสบประสานกันหากแต่ดวงตาคู่งามกำลังจะพ่ายแพ้แก่รัศมีแรงกล้าที่ฉาดฉายออกมาจากประกายตาสีฟ้าอมเขียวมรกต ชายหนุ่มเปล่งเสียงหัวเราะลึกในลำคอขณะเอียงใบหน้าคร้ามเข้มและกวาดสายตาไปทั่วร่างงามที่มีผ้าขนหนูผืนเล็กเพียงผืนเดียวพันกาย“เขาคงติดใจคุณล่ะสิท่า...ว่าไงล่ะลีแอน ไม่อย่างนั้นคงไม่ตามตอแยคุณอยู่เรื่อย ๆ และไม่ยอมจ่ายทิปหนักขนาดนั้น”“ฉันให้สมุดคิดเงินแคชเชียร์ไปแล้ว และไม่คิดว่าจะรับเงินมากมายขนาดนั้นไว้ด้วย”“หรือว่าอยากจะเล่นตัวกันล่ะ รู้มั้ยว่าผู้หญิงยิ่งเล่นตัวผู้ชายยิ่งชอบ ยิ่งมีเงินมากเขาก็พร้อมที่จะทุ่มให้ไม่อั้น”“เฮ็คเตอร์!...หยุดดูถูกฉันเดี๋ยวนี้นะคะ” เขายักไหล่ ความร้อนร้ายฉาบฉายบนใบหน้าหล่อเหลาไม่แปลงเปลี่ยน “แต่เสียใจด้วยนะ ถ้าเขารู้ว่าคุณเป็นผู้หญิงของผม เขาคงไม่กล้าแม้แต่จะเฉียดเข้าใกล้ จะให้ผมบอกเขาว่ายังไงดี บอกว่าคุณเป็นโสเภณีเงินล้านของผมดีมั้ย”ณชนกกำห
โซ่สวาทจอมมาร บทที่ 31
“เฮ็คเตอร์...บอกฉันได้มั้ย...บอกฉันได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น...คุณโกรธแค้นอะไรฉันนักหนา ถ้าเกลียดฉันมากฉันก็ยินดีตายไปต่อหน้าคุณ แต่อย่าทำอะไรลูกสาวของฉัน”“หยุดร้องไห้เถอะลีแอน ถ้าร้องเสียงดังเดี๋ยวคลีโอตื่นไม่รู้ด้วย” เขากระซิบข้างใบหูเล็ก ณชนกถอนสะอื้นเบา ๆ แต่ร่างเล็กก็ยังหอบไห้กับอกของเขา นานมาแล้วที่เขาอยากกอดร่างน้อยนี้ไว้ นานมาแล้วที่เขาอยากปลอบโยนเธอด้วยอ้อมแขนและคำพูดแสนหวาน หากแต่ทุกอย่างได้สูญสลายไปพร้อมกับความไว้ใจที่โดนหักหลัง ถึงเวลานี้แม้เจ็บแค้นต่ออดีตหากแต่เขาก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าความห่วงหาต่อณชนกที่ยังติดค้างในส่วนลึกนั้นมากมายแค่ไหน“ลีแอน...คืนนี้คุณต้องนอนที่นี่” เสียงกระซิบของเขายังแผ่วเบา เนื้อตัวท่อนบนที่เปลือยเปล่าของเขาเสียดสีกับเนื้อนวลสีชมพูเรื่อที่โผล่พ้นผ้าขนหนูและแม้แต่ณชนกเองก็ยังรู้สึกถึงความอุ่นร้อนภายในที่เริ่มแผ่ขยายออกมา ความเจ็บที่ข้อมือเริ่มคลายลง หญิงสาวพยายามขืนตัวออกห่างแต่เหมือนเฮ็คเตอร์จะรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร เขาดันร่างอรชรลงไปและทาบทับตัวเองเหนือร่างเล็ก เธอไม่ได้คิดไปเองว่าเขาระมัดระวังตัวเขากระทบกระเทือนกับไม่ให้ข้อมือข้างที่เจ็บ แต่ถึงอย่าง
บทล่าสุด
