All Chapters of พันธะร้ายนายคู่หมั้น | มายู x มิวนิค: Chapter 11 - Chapter 20

“จะรีบหนีกลับไปไหน ไหนใครบอกว่าจะเลี้ยงข้าวเย็น?” มิวนิคยิ้มร้ายรีบทวงถามสัญญาของใครบางคนขึ้นมาทันที“ไม่มีอารมณ์จะกินแล้ว!” มายูพูดแล้วก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับเบือนหน้าหันหนีไปทางอื่น ใครจะไปนึกว่าพี่เอ็มหนึ่งของเธอก็คือ..อิตาบ้าโรคจิตมิวนิคคนนี้“แล้วอยากมีอารมณ์ทำอย่างอื่นมั้ย?” ชายหนุ่มจงใจใช้คำพูดยั่วโมโหอารมณ์ทำให้มายูโกรธ เขารู้สึกสนุกไปกับการที่ได้แกล้งเธอคนนี้ยัยเด็กแสบ“ทะลึ่ง!” เสียงหวานของมายูตะคอกเขากลับไป“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย เธอคิดไปเองทั้งนั้น หมกหมุ่นมากเลยสินะ” มิวนิคยิ้มร้ายพูดสวนกลับไปยังรุ่นน้องสาวคนสวย“ชะเอมกลับ!”“อยู่เลี้ยงข้าวกันก่อน จะผิดคำพูดกับพี่หรือไง” มิวนิคลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปคว้าแขนมายูเอาไว้“ก็ได้ๆ ปล่อยแขนได้แล้วค่ะ” มายูรีบสะบัดแขนพยายามแกะมือชายหนุ่มให้หลุดออก“นั่งลง..แล้วอย่าคิดหนีให้พี่จ่าย” มิวนิคปล่อยแขนมายูพร้อมกับออกคำสั่งให้เธอนั่งลง ส่วนเขาเดินกลับไปนั่งยังที่เดิม“กินข้าวกันเถอะ ฉันเองก็หิวแล้วเหมือนกัน กินเสร็จค่อยกลับนะ” เมื่อมายูนั่งลงแล้ว ชะเอมก็ได้ชักชวนเพื่อนให้กินข้าวกันก่อน กินเสร็จค่อยกลับก็ยังได้“อืม ก็ได้” พยักหน้ารัวๆ

"นั่นไงกลุ่มน้องมายูมากันโน่นแล้ว" เสือที่เป็นคนเห็นกลุ่มของมายูกำลังเดินเข้ามาก็ได้ชี้บอกไอ้มิวนิคให้เห็น"เดี๋ยวกูมา" มิวนิคมองไปตามมือของเพื่อนสนิทก็เห็นยัยเด็กแสบเดินเข้ามาพร้อมกันกับเพื่อน เขาเอ่ยเสียงแข็งบอกเพื่อนแล้วเดินเข้าไปหาเธอทันที"ทำไมไม่ตอบแชทพี่ แบตเธอหมดจริงๆเหรอ" มิวนิคเดินเข้าไปยืนหยุดอยู่ตรงหน้ามายู สายตามองจับจ้องแค่เธอ"สวัสดีค่ะพี่มิวนิค มีอะไรกันเหรอคะ" พราวยกมือไหว้รุ่นพี่แต่เหมือนพี่เขาจะไม่ได้สนใจไปกับคำทักทายของเธอเลยแม้แต่น้อยพราวมองพี่มิวนิคที่ยังคงจ้องหน้ามายูเพื่อนรักอย่างไม่ลดละ"นั่นซิคะพี่ แล้วที่พี่พูดเมื่อกี้พี่หมายถึงใครกัน" อลิสที่เป็นอีกคนที่สงสัยเอ่ยถามพี่มิวนิคด้วยความอยากรู้ว่าเขาหมายถึงใครกัน“มายูแกไปคุยกับพี่มิวนิคไป” ชะเอมถอนหายใจออกมาเขย่าแขนมายูพร้อมกับดันหลังเธอให้ก้าวเข้าไปหารุ่นพี่ตรงหน้า“ไม่เอา! อย่าดันกันแบบนี้ดิยัยชะเอม” มายูพยายามฝืนตัวเองไว้ไม่ให้เดินไปข้างหน้าเพราะอีกนิดก็จะถึงตัวของของพี่มิวนิคแล้ว”มานี่“ มิวนิคอาศัยจังหวะที่มายูมัวแต่มองไปทางด้านหลัง เขาใช้จังหวะนั้นจับมือของรุ่นน้องให้เดินตามเขาออกไปจากตรงนี้“ดะ..เดี๋ยวป

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะคะพี่แมท” มารินยิ้มหวานให้กับชายหนุ่มว่าที่คู่หมั้นของน้องสาวที่พึ่งจะได้ทำความรู้จักโดยที่เธอหารู้ไม่ว่าเธอได้ถูกเขาเล็งล็อคเป้าหมายเอาไว้แล้ว“พี่อายุ26นะครับ มายูกับมารินอายุเท่าไรเหรอ..พี่ถามได้หรือเปล่า” ด้วยความที่อยากรู้อายุของมาริน เขาจึงทำทีเป็นถามอายุของมายูรวมไปถึงอายุของมารินออกมา“ถามได้ค่ะมายูอายุ 20 ส่วนพี่มารินอายุ 24 ค่ะ” มายูพยักหน้ารัวๆก็แค่เรื่องอายุเองมั้ยถามได้อยู่แล้วมายูมองจ้องใบหน้าของพี่แมทอย่างลืมตัวเผลอคิดไปถึงเรื่องราวในอนาคตภาพในวันหมั้นระหว่างเธอกับเขา แค่คิดก็มีความสุขแล้ว ร่างบางรีบสลัดความคิดในหัว ให้ตายนี่เธอคิดฝันแบบนี้กับพี่เขาได้อย่างไรกันดูท่าเธอคงจะชอบพี่แมทธิวว่าที่คู่หมั้นของตัวเองเข้าให้แล้ว เขาช่างตรงสเปคเธอเหลือเกิน ทั้งหล่อ ดูดี สุภาพ ยิ้มเก่ง อ่อนโยนเป็นที่สุด นี้มันผู้ชายในฝันของเธอชัดๆ“สั่งอาหารกันเลยมั้ย น้องครับทางนี้หน่อยครับ” แมทธิวยกมือเรียกพนักงานภายในร้านให้เข้ามารับออเดอร์ ทั้งสามได้ทำการสั่งอาหารกันเรียบร้อยไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะอาหารเรียงรายเต็มไปหมด“จะเป็นอะไรมั้ยครับถ้าพี่จะขอถ่ายรูปพวกเ

“กูบอกให้พี่แมทไปแทนกูเองแหละ”“ทำแบบนั้นทำไมวะ” เสือเกาหัวแกรกๆอย่างไม่เข้าใจในตัวเพื่อนสนิท“ก็ตอนแรกกูไม่อยากหมั้นไงและไม่รู้ด้วยว่ายัยเด็กนั่นคือว่าที่คู่หมั้นของกู” พอมันบอกแบบนี้จึงทำให้เพื่อนเริ่มพอที่จะเข้าใจได้ว่ามันกะจะให้พี่แมทรับกรรมหมั้นแทนมัน แล้วดันมารู้ทีหลังว่าคู่หมั้นก็คือน้องมายูคนสวย“แล้วมึงจะเอายังไงต่อ” อาร์มถามต่อว่าหลังจากนี้มันจะเอายังไงดูแล้วแม่งยุ่งวุ่นวายไปหมดยังดีที่เรื่องยังไม่ไปถึงหูของพ่อกับแม่ทั้งสองฝ่าย“คนของกูก็ต้องเป็นของกูอยู่วันยันค่ำ กูจะเป็นคนบอกเธอเอง” มุมปากกระตุกยิ้มเล็กน้อยยามเมื่อคิดถึงเธอ สวรรค์โปรดส่งเธอให้มาเป็นคู่หมั้นของเขาขนาดนี้เขาจะไม่ยอมให้เธอหนีหายไปไหนหรือต้องตกเป็นคนของใครเด็ดขาด“อิจฉามันจริงโว๊ยอยู่ดีๆก็มีคู่หมั้นเป็นคนที่มันชอบ!” คำพูดของเพื่อนรักทำเอาเสืออิจฉาตาร้อนขึ้นมาทันที ชอบน้องเขาและยังสมหวังได้น้องเขามาเป็นคู่หมั้นของตัวเองอีก โคตรดีบอกเลยครืด~เสียงโทรศัพท์มือถือของมิวนิคดังขึ้นและคนที่โทรเข้ามาก็คือ มายู“ทีแบบนี้รีบโทรหาฉันเลยนะ” ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจที่พอเธอรู้ว่าเขาคือน้องชายพี่แมท ยัยตัวแสบถึงกับ

คอนโดมิวนิค“นี่ห้องพี่แมทเหรอคะ” หญิงสาวเอียงหัวมองอย่างนึกสงสัยเมื่อเขาดันมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้อง(ของใครก็ไม่รู้)“ห้องพี่”“แล้วห้องไหนห้องพี่แมทละคะ” พยักหน้าอย่างเข้าใจ คิ้วย่นเข้าหากันด้วยความสงสัยปนอยากรู้เธอมองกวาดส่ายสายตาไปรอบๆชั้น“พี่แมทยังไม่เลิกงานยังไม่กลับ เข้ามารอในห้องพี่ก่อน” สายตามองเธอไม่กระพริบรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอกซ้ายเมื่อเธอคิดถึงแต่เขา“แต่ว่า” เธอไม่เคยอยู่ตามลำพังกับผู้ชายเพียงสองต่อสองมาก่อนจึงทำให้เกร็งๆและกลัวหน่อยๆ“เข้ามาเถอะน่า มาบีบหลังให้ด้วย” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหมดความอดทนแล้วฉุดกระชากลากเธอให้เดินเข้ามาในห้องเขาเข้ามาแล้วเขาก็พุ่งตัวไปยังห้องนอน“ถอดเสื้อออกทำไมคะ” คนตัวเล็กที่เดินตามเขามาก็จ้องตาไม่กระพริบ มะ มันขาวมากที่แท้ก็จะให้นวดแต่ก็ไม่เข้าใจว่าจะต้องถอดเสื้อทำไม“นวดสักที” เขานอบราบไปกับเตียงนอน ฉันค่อยๆก้าวขึ้นไปนั่งลงอยู่ข้างๆกายของพี่มิวนิคแล้วเริ่มออกแรงนวดหลังให้เขาอย่างเบามือ“แบบนี้ดีมั้ยคะ เบาไปหรือเปล่า เพิ่มแรงบอกได้นะ” เธอค่อยๆบีบไปตามหลังขาวๆของชายหนุ่ม นวดเบาบ้างแรงบ้างเพราะไม่รู้ว่าเขาชอบแบบไหน“เพิ่มแรงอีกหน่อย” เธอออกแร