บททั้งหมดของ ข้ามภพป่วนหัวใจคุณชายหมอ: บทที่ 21 - บทที่ 30

72

ตอนที่  21 เงินเดือนก้อนแรก

“พูดอะไรคะเนี่ย ถ้ารู้สึกไม่ยุติธรรมก็หึงให้มันน้อย ๆ ลงหน่อยสิคะ”“ทำได้ที่ไหนกันล่ะ ยิ่งคุณอยู่ใกล้ ๆ แบบนี้ยิ่ง…”“พี่ต้าเว่ย หมอโจวเขาเป็นเพื่อนร่วมงานของคุณนะคะ”“แต่ผมไม่ชอบให้เขาอยู่ใกล้ ๆ คุณ ผมหวง”เธอยกมือที่ยังสวมแหวนหมั้นของเขาอยู่ในมือ เขามองก่อนจะดึงมาจูบเบา ๆ“แหวนนี่ยังทำให้คุณมั่นใจไม่พอเหรอคะ”“เฮ้อ… ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องกลายมาเป็นคนแบบนี้”“พอแล้วค่ะ ฉันจะไปที่ตึกเรียนแล้ว”“เดี๋ยวสิยังไม่ถึงเวลาเลย ขออีกนิดนะ”ต้าเว่ยยังไม่ยอมปล่อยเธอ โดยปกติที่เธอเห็นเขาอยู่ที่โรงพยาบาล หมอเฉินคนนี้มักจะมีสีหน้าเคร่งขรึมและดูจริงจังในเวลาทำงาน แม้แต่ตอนที่คุยกับคนไข้หรือพยาบาลในโรงพยาบาลเขาก็ทำหน้านิ่ง ๆ แต่ทำไมเวลาอยู่กับเธอเขาดูไม่ต่างจากน้องชายคนเล็กที่เอาแต่ตามพี่สาว หรือมองดี ๆ ก็ไม่ต่างกับลูกสุนัขที่ติดเจ้าของ“พี่ต้าเว่ยคะ”“ก็ได้ ๆ คุณเลิกงานสี่โมงเย็นใช่ไหม เสร็จงานแล้วก็มานั่งรอผมในห้องนะเดี๋ยวจะพาไปส่งที่บ้าน”“รับทราบค่ะ ไปนะคะ”“ก็ได้”ดูท่าหมอเฉินจะกลายเป็นเด็กไปแล้วจริง ๆ เหม่ยหลินใช้วิธีสุดท้าย เธอยืดตัวขึ้นหอมแก้มเขาก่อนจะเดินออกประตูไป คนตัวโตตกใจจนลืมดึงเธอเอาไว
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่  22 คุณยังมีผมอยู่นะ

สามวันหลังจากนั้นลู่เย่าหยางก็กลับมาพร้อมกับร่างที่ไร้วิญญาณของลู่ตานถง คุณนายลู่แทบจะทำอะไรไม่ได้เลยอีกทั้งสุขภาพของเธอก็เริ่มแย่ลงหลังจากที่เห็นร่างของสามีตระกูลลู่สูญเสียครั้งยิ่งใหญ่และปัญหาไม่ได้มีเพียงเท่านี้ คุณนายลู่ต้องถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลในทันที ระหว่างที่จัดงานศพ มีเพียงแค่เย่าหยางและเหม่ยหลินที่จัดงานศพอยู่ ส่วนหว่านเจินและรุ่ยถิงกลับมาจากที่งานศพผ่านไปแล้วสองวัน“อาหลินคุณเองก็ควรจะพักบ้างนะ”“ฉันไม่เป็นไรค่ะพี่ต้าเว่ย อาการของคุณแม่ตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ”“ตอนนี้ร่างกายคุณน้าค่อนข้างอ่อนแอ ไม่แน่ว่าวันฝังคุณอาลู่เธอจะมีแรงไปได้หรือเปล่า ผมไม่อยากให้คุณป่วยไปอีกคน”“ฉันคิดว่าคุณแม่คงอยากจะไปส่งคุณพ่อเป็นครั้งสุดท้ายค่ะ”“อืม เข้าใจแล้วผมจะพยายามให้เธอไปให้ได้”“ขอบคุณค่ะ”ต้าเว่ยดึงคู่หมั้นมากอดเอาไว้เพื่อเป็นกำลังใจให้เธอ เขารู้ว่าหลายวันมานี้เธอเหนื่อยกับการจัดการเรื่องงานศพของคุณพ่อและแบ่งเวลามาดูแลคุณแม่ที่นอนอยู่โรงพยาบาลซึ่งมีเขาเป็นเจ้าของไข้จนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน “คุณเองก็ควรจะพักผ่อนสักหน่อยนะ”“ค่ะ”ในห้องทำงานของต้าเว่ยแทบจะเป็นที่เดียวที่ให้เหม่ยหลินได้นอนหลับ
อ่านเพิ่มเติม

 ตอนที่  23 ตัดขาด!!

“หึหึ ที่แท้ก็เพราะเรื่องเงินสินะ หว่านเจินที่ตระกูลลู่เลี้ยงดูเธอส่งเสียลูกสาวเธอให้ร่ำเรียนที่ดี ๆ ซื้อบ้านหลังเล็ก ๆ ให้อยู่ใกล้มหาวิทยาลัยที่พวกเธอร้องขอแต่เธอกลับบอกว่าคุณพี่ไม่ยุติธรรมงั้นเหรอ”“คุณพี่คะ ฉันไม่ได้ลำบากก็จริงแต่ก็ไม่ได้ใช้ชีวิตที่สุขสบายเหมือนพวกคุณ ฉันไม่มีหน้าแม้แต่จะออกงานสังคมกับคุณพี่เหมือนคุณ อีกอย่างรุ่ยถิงก็เป็นลูกของเหมือนกัน เรื่องนี้ปฏิเสธไม่ได้เพราะฉะนั้นทรัพย์สินในส่วนที่พวกฉันควรจะได้ก็ต้องได้”“เธอ!” / ฟางหยง“ต้องการเท่าไหร่คะ”เป็นลู่เหม่ยหลินที่ยืนขึ้นและมองหว่านเจิน สายตานี้เหว่านเจินไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย ปกติเหม่ยหลินเป็นแค่พวกขี้แพ้ขาวีนที่ไม่เอาไหนแต่ในวันนี้กลับกล้าที่จะยืนเผชิญหน้ากับเธอ“ก็.. เงินสำหรับตั้งตัวกับกิจการร้านขายผ้าเล็ก ๆ ในเมืองที่ฉันดูแลอยู่ตอนนี้”“เท่าไหร่”“ห้าพันหยวนสำหรับตั้งตัว”“ห้าพันหยวน! แม่เล็กนี่มันจะไม่มากเกินไปหน่อยเหรอครับสำหรับคนสองคน อีกอย่างครอบครัวเราก็ยังต้องจ่ายค่าเสียหาย…”“ได้ค่ะ” / เหม่ยหลิน“อาหลิน!!” / เย่าหยางเหม่ยหลินมองหน้าหว่านเจินและรุ่ยถิงที่นั่งยิ้มอยู่ข้างหลัง เย่าหยางแทบจะไม่เชื่อหูตัวเองเ
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่  24  การตัดสินใจที่เด็ดเดี่ยว

เย่าหยางนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าความคิดของเธอจะนำเขาไปหนึ่งก้าวเสมอ ไม่ใช่สิบางทีอาจจะไปไกลกว่านั้นเพราะเขามัวแต่คิดถึงหน้าตาทางสังคมและบ้านที่เคยมีคุณพ่ออยู่ แต่ลืมคิดถึงมูลค่าของมันตามที่เหม่ยหลินพูดเขามัวแต่คิดเพียงจะขายร้านที่ทำรายได้ให้ครอบครัวซึ่งครั้งนี้เธอได้ให้สติและข้อคิดเขาและหากเป็นแบบนั้นเขาแทบจะไม่ต้องขายทรัพย์สินอื่นเพื่อจ่ายค่าเสียหายในครั้งนี้อีกเลย“อาหลินแต่การขายบ้านไม่ใช่เรื่องง่ายแม้ว่าตอนนี้จะมีเศรษฐีใหม่เกิดขึ้นมาเยอะก็ตาม”“เรื่องนี้ไม่ยากหรอกค่ะ พี่ใหญ่รู้จักคำว่านายหน้าซื้อขายที่ดินไหมคะ”“นายหน้าเหรอ”“ใช่ค่ะ เพียงแค่บอกราคาขายที่บวกค่าเหนื่อยให้เขาเราก็ไม่จำเป็นจะต้องเหนื่อยและเสียเวลาขายเอง อีกอย่างทรัพย์สินเครื่องประดับที่ไม่มีความจำเป็นฉันก็จะเอาออกมาขายด้วย”“อาหลิน แต่นั่นเป็นสิ่งที่ลูกหวงมากไม่ใช่เหรอ”“แม่คะ ของนอกกายพวกนี้มีเอาไว้แค่อวดสังคม แต่ตอนที่เราลำบากสังคมไม่ได้มาช่วยเรานะคะ หากจะใช้ก็แค่ใช้ของที่มีไปก่อนแต่ถ้ามันลำบากมากก็แค่ไม่ไปเท่านั้นเอง งานพวกนี้ไม่เห็นจะมีประโยชน์เท่าไหร่เลย ก็แค่สังคมลงเรือนินทาคนอื่นเท่านั้น”เย่าหยางค
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่  25 เรื่องจำเป็นเร่งด่วน

เมื่อเขาพูดจบคุณย่าถึงกับอ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่าต้าเว่ยจะกล้าเถียงเธอซึ่งเป็นผู้อาวุโสที่สุดในบ้านแต่ก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องผิดเพราะสิ่งที่เขาพูดออกมาก็ถูกต้องทั้งหมด “ต้าเว่ยพ่อไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ที่จริงทางฝั่งสะใภ้ตระกูลหลิวเองก็ทำการค้า และแม้ว่าจะไม่ได้ร่ำรวยและกว้างขวางเท่ากับตระกูลลู่แต่ว่าก็พอที่จะช่วยเหลือได้”“นี่พวกเราจะไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอครับ ค่าเสียหายตระกูลลู่ก็ยินดีที่จะจ่ายให้กองทัพโดยไม่ได้เรียกร้องหรือต่อรองอะไรเลยสักนิดอีก ทั้งพวกเขายังสูญเสียหัวหน้าตระกูลไปกับเหตุการณ์ครั้งนี้ แต่กองทัพกลับตอบแทนโดยที่ทิ้งพวกเขาเพราะว่าตระกูลลู่ช่วยเหลือกองทัพไม่ได้แล้วงั้นเหรอครับ”“เฮ้อ… แต่ว่ายาที่ต้องใช้กองทัพก็จำเป็นเร่งด่วน”“แล้วยังไงครับ ครั้งก่อนคุณพ่อก็มาคุยกับผมแบบนี้ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าผมไม่ได้เต็มใจหมั้นแต่พ่อก็อ้างว่าเพื่อกองทัพและเพื่อประเทศชาติ มาตอนนี้ผมกับเหม่ยหลินหมั้นหมายกันแล้วคุณพ่อกลับจะให้ผมทิ้งเธอเพื่อไปขอความช่วยเหลืออีกตระกูลหนึ่งงั้นเหรอครับ ผมทำไม่ได้ครับและขอปฏิเสธ”“ต้าเว่ย แต่ว่าหากว่าทางตระกูลลู่ยินยอมล่ะ”“คุณย่าครับ!! ผมรู้ว่าคุณย่าชื่นชอบซ
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 26 ข้อตกลงสองตระกูล

“คุณ…”ต้าเว่ยก้มลงจูบคนข้าง ๆ ซึ่งเมื่อได้สัมผัสกลิ่นกายเธออีกครั้งก็พลันทำให้เขาใจเย็นลงได้อย่างน่าประหลาด ทั้งความโกรธที่เก็บมาจากที่บ้านและความหึงหวงเธอก็พลันลดลงไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ“รีบไปรีบมา ผมจะรออยู่ที่ห้องพัก”“จริงสิ นี่ค่ะเสี่ยวหลงเปาฉันทำเมื่อเช้านี้คิดว่าคุณคงยังไม่ได้กินข้าวเช้ามาก็เลยเอามาเผื่อค่ะ”“คิดว่าจะไม่ได้กินเสียแล้ว งั้นผมจะเอาไปกินที่ห้องรอคุณก็แล้วกันนะ”เหม่ยหลินยิ้มให้เขาก่อนจะเดินไปที่ตึกข้าง ๆ ตึกของเขา เมื่อเข้ามาที่ห้องพักก็เริ่มเปลี่ยนชุดและสวมเสื้อกาวน์ซึ่งวันนี้เขาเข้ามาเพียงแค่ตรวจคนไข้ที่ยังนอนพักอยู่เท่านั้นเพราะตอนเที่ยงเขาก็จะกลับออกไปกับเหม่ยหลินเพื่อไปพบนายหน้าที่เธอขอให้เขาช่วยเมื่อวันก่อน“คุณพอจะรู้จักคนที่ทำอาชีพนายหน้าไหมคะ”“นายหน้าเหรอ นายหน้าแบบไหนกันล่ะ เหมือนกับพนักงานขายแบบนี้หรือเปล่า”“ประมาณนั้นค่ะ แบบว่าคนที่รับหาคนซื้อของ หรือเป็นคนกลางที่เจรจาเกี่ยวกับการซื้อขาย คนกลางระหว่างคนขายกับคนซื้อ”“อืม ผมรู้จักคนที่คุณว่าอยู่คนหนึ่งเป็นเพื่อนผมเอง ที่บ้านเขาซื้อขายและทำบ้านเช่าคิดว่าน่าจะพอรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้”“นั่นแหละค่ะที่
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่  27  ข้อตกลงกับหว่านเจิน

เมื่อทั้งหมดทานข้าวเสร็จแล้วเหม่ยหลินที่เริ่มตั้งสติได้ก็เข้าเรื่องที่จะคุยด้วยทันที“คุณเหม่ยหลินแน่ใจเหรอครับ บ้านหลังใหญ่ขนาดนั้นกลางเมืองหากจะขายจริง ๆ ผมว่าคงจะมีคนสนใจมากและอาจจะได้ราคาดีหากนำเข้าประมูล”“ประมูลเหรอคะ”“ใช่ครับ เป็นเรื่องใหม่สำหรับที่นี่แต่ที่ปักกิ่งหรือเซี่ยงไฮ้จะใช้วิธีเพื่อขายที่ดินและเพิ่มมูลค่า ยิ่งบ้านที่ตกแต่งแบบนี้พร้อมกับมีทุกอย่างครบพร้อมอีกทั้งอยู่ใจกลางเมืองมีแต่คนที่จะแย่งกันซื้อ ไม่ต้องห่วงนะครับผมไม่เอาเปรียบคุณแน่เพราะผมถือว่านาน ๆ ทีเหล่าเฉินจะออกปากขอให้ผมช่วยเขาสักที”เหม่ยหลินหันมามองต้าเว่ยที่ยิ้มให้เพื่อนของเขาอย่างซาบซึ้งใจและยกน้ำสีอำพันชนแก้วกับอี้เหิงก่อนจะหันมามองเหม่ยหลิน เมื่อเห็นว่าเธอกำลังคิดบางอย่างอยู่“เลิกห่วงเรื่องนั้นได้แล้ว เหล่าอี้รับปากเรื่องนี้แล้ว เอาเป็นว่าวันที่ประมูลเราก็แค่ไปดูเท่านั้นเองคุณตั้งราคาเอาไว้บ้างหรือเปล่าล่ะ"“พี่ใหญ่บอกว่ารวมพื้นที่ทั้งหมดและตัวบ้าน น่าจะขายได้ราว ๆ สองหมื่นหยวนค่ะ”“เหล่าอี้นายว่ายังไง เคยเห็นผ่าน ๆ บ้างไหมบ้านตระกูลลู่น่ะ”“เคยเห็น ที่อยู่ถนน…. นั่นใช่ไหม ฉันขับรถผ่านบ่อย ๆ แต่ไม่เคยเ
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่  28 เผยธาตุแท้

“คุณหว่านครับ รายละเอียดทั้งหมดอยู่ในข้อสัญญาที่ผมให้คุณอ่านดู แต่ว่าคุณไม่ได้อ่าน”“ไม่ใช่สิ เป็นแบบนี้ไม่ถูกต้องนี่มันเรื่องของฉันคนเดียวแต่ทำไมต้องถึงกับไม่ให้รุ่ยถิงใช้แซ่ลู่ แล้วจากนี้หากว่าตระกูลลู่แบ่งทรัพย์สินที่เหลือลูกของฉันก็ไม่มีสิทธิ์น่ะสิ!”เย่าหยางขมวดคิ้วและคาดไม่ถึงว่าหว่านเจินจะยังโลภในทรัพย์สินส่วนอื่น ๆ ที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์ทั้ง ๆ ที่ป่าวประกาศเรียกร้องเรื่องขอเงินนี้เองแต่กลับบอกว่าเป็นส่วนเฉพาะของตัวเองคนเดียว“แม่…. คุณหว่านครับผมกับทนายกวนแจ้งพวกคุณแล้วว่าให้อ่านหนังสือสัญญาก่อนที่จะเซ็นลงไปแล้วนะครับ”“ไม่ใช่นะอาหยางแม่เล็กไม่รู้ว่าเหม่ยหลินจะใช้วิธีนี้จัดการกับน้องด้วย ยังไงน้องก็เป็นน้องเล็กของอาหยางนะทำไมทำกับน้องแบบนี้ละ”“คุณหว่านคะ ก่อนหน้านั้นคุณเสนอเงื่อนไขนี้เองว่าจะรับเพียงเงินห้าพันหยวนและโฉนดที่ดินร้านในเมืองกวางโจว เอกสารสัญญาร่างอย่างชัดเจนและรับรู้ทั้งสองฝ่ายแต่เพราะคุณโลภและไม่รอบคอบ เลือกจะไม่อ่านสัญญาก็รีบร้อนเซ็น ทุกคนในที่นี้รวมถึงฉันกำชับบอกคุณครบทุกคนว่าให้อ่านเงื่อนไขในสัญญาก่อนที่จะเซ็น”“ไม่! ฉันไม่ยอมรับ สัญญานั่นทำขึ้นมาเพื่อหลอกให้ฉั
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่  29 หาห้องเช่า

“เอ่อ… พี่ต้าเว่ยคะแบบนี้ไม่ดีมั้งคะ”“อะไรที่ไม่ดีล่ะ รีบไปเถอะ”เขาไม่ได้ฟังเธอที่ทัดทานเขา ดูเหมือนต้าเว่ยจะอารมณ์ดีกว่าเธอด้วยซ้ำไปที่จะได้ออกมาอยู่ข้างนอกซึ่งเหม่ยหลินคิดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้ ในสังคมยุคสมัยนี้การที่แยกบ้านออกมาจากตระกูลใหญ่ก่อนที่จะแต่งงานยังไม่เป็นที่นิยมทำกันเพราะสังคมในสมัยยุคนี้นิยมรวมอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ หากแต่งงานถึงจะแยกออกมาอยู่เอง“ผมก็แค่บอกว่ามันสะดวกเวลาไปทำงานเพราะอย่างที่คุณรู้ ตระกูลเฉินก็ไม่ได้อยู่ใกล้ที่ทำงาน อีกอย่างเราก็เป็นคู่หมั้นกันอยู่แล้ว จะเร็วหรือช้าก็ต้องแต่งงานถือว่าเป็นการฝึกการอยู่ร่วมกันก่อนแต่งยังไงล่ะ”นั่นเป็นคำที่เขาบอกไว้ ห้องชุดแต่ละห้องที่ต้าเว่ยเลือกไปดูมีราคาค่อนข้างสูง แม้ว่าจะเป็นส่วนตัวและหรูหราเงียบสงบอย่างที่เขาต้องการเธอก็คิดว่ามันยังแพงเกินไปอยู่ดีแต่เขากลับชอบและดูตื่นเต้นมากกว่าเธอเสียอีกตอนที่เลือกชมห้อง“นี่อาหลินดูห้องนี้สิ มีครัวแยกให้ด้วยผมชอบนะเพราะมันจะได้ไม่ส่งกลิ่น แล้วยังตกแต่งเรียบร้อยอีกด้วยใกล้โรงพยาบาลเดินทางแค่สิบนาที”“พี่ต้าเว่ยคะ”“ดูสิห้องนอนแยกสองห้องมีห้องรับแขก แต่อยู่สูงไปหน่อย”“ราคา
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่  30 รับบทคนคลั่งรัก

ต้าเว่ยจูงมือเหม่ยหลินและเดินออกไปพร้อมกับความโมโห ครั้งนี้ดูเหมือนว่าซีอิ๋งจะทำให้ต้าเว่ยโกรธจริง ๆ เพราะเรื่องการค้าระหว่างสองตระกูลเขายังไม่เคยคุยกับเหม่ยหลิน อีกอย่างการที่เธออ้างว่ารู้มาจากเขาว่าเหม่ยหลินจะมาช่วยงานที่โรงพยาบาลก็ยิ่งทำให้เขาเกลียดผู้หญิงคนนี้มากขึ้น“พี่ต้าเว่ย อย่าโมโหเธอเลยค่ะ”“นี่คุณยังเข้าข้างเธออีกงั้นเหรอทั้ง ๆ ที่เธอเสียมารยาทกับคุณครั้งแล้วครั้งเล่า”“ที่เธอทำก็เพราะยั่วโมโหเรา หากเราดิ้นตามเธอก็ยิ่งได้ใจสิคะ อีกอย่างเธอก็โกรธที่คุณเอาแต่หนีด้วย”“แล้วผมทำไม่ถูกหรือไง”“ไม่ใช่ไม่ถูกค่ะ แค่คนอย่างซีอิ๋งที่ถูกเลี้ยงมาแบบตามใจและเก็บกด เธออาจจะสร้างความลำบากใจให้คุณทีหลังได้ฉันก็แค่กังวลว่าเธอจะวุ่นวายกับคุณช่วงที่จะมาฝึกงาน”“เฮ้อ แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว”“คุณย่าอยากให้คุณถอนหมั้นกับฉันแล้วไปหมั้นกับเธอสินะคะ”ต้าเว่ยนิ่งไปทันทีเมื่อจู่ ๆ เหม่ยหลินก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา เขาเองก็รู้ว่าคนฉลาดอย่างเหม่ยหลินคงจะรู้ในไม่ช้าต่อให้เขาไม่บอก การพบกับซีอิ๋งบ่อย ๆ แบบนี้ก็เป็นสัญญาณที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เขาควรจะเป็นคนบอกเธอเอง“อาหลินผมไม่มีทางทำแบบนั้น”“ถึงคุณจะทำนั่นก็ไม
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1234568
DMCA.com Protection Status