บททั้งหมดของ รัก ลวง ร้าย เสน่ห์มรณะ: บทที่ 41 - บทที่ 50

เมื่อพวกเขาเดินลงมาถึงด้านล่าง ก็พบกับห้องโถงใหญ่ที่ประดับด้วยแท่งหินและอักษรโบราณ ผนังห้องมีภาพวาดและสัญลักษณ์ที่สลักไว้ เป็นเรื่องราวของเทพเจ้าและวิญญาณที่ถูกบันทึกไว้เป็นพันปีภายในห้องเป็นพื้นที่ที่สวยงามและอบอุ่น มีลักษณะคล้ายกับสวนลับที่เต็มไปด้วยพืชพันธุ์หายากและดอกไม้ที่สว่างไสว ท่ามกลางสวนสวยนั้นมีบ่อน้ำพุที่ใสสะอาดไหลอยู่กลางห้อง เสียงน้ำไหลเบาๆ ราวกับเสียงดนตรีที่ช่วยเพิ่มความสงบและผ่อนคลายให้กับบรรยากาศทันใดนั้น...พวกเขาได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ และเสียงฝีเท้าเล็กๆ ที่วิ่งเข้ามาใกล้ กฤตินและอาคิราหันไปตามเสียงและเห็นวิญญาณเด็กคนหนึ่งวิ่งตรงเข้ามาหาพวกเขา“คิตตี้!!” เด็กคนนั้นโผเข้ากอดกฤตินทันทีที่มาถึง“คิตตี้???” อาคิราหันไปมองกฤตินอย่างงุนงง“ในที่สุดเจ้าก็มาหาข้าแล้ว” เด็กคนนั้นยิ้มสดใสเด็กคนนั้นมีรูปร่างเหมือนเด็กชายตัวเล็กๆ ใบหน้าสดใสและดวงตาของเขาเป็นสีทองที่เปล่งประกายด้วยความบริสุทธิ์ มีผมสีเงินยาวที่พลิ้วไหวเหมือนลมเบาๆ เขาสวมชุดสีขาวและมีปีกเล็กๆ ที่ส่องแสงสีทอง“ว่าไงเด็กเทพ สบายดีนะ” กฤตินอุ้มเด็กชายคนนั้นขึ้นมา“ข้ารอเจ้ามาเล่นด้วยตั้งนานแล้ว ไม่มาซะที” เด็กชา

ความโกรธเกรี้ยวของหมอผีบ้านไม้เก่าแก่ของอาจารย์มั่นตั้งอยู่ในป่าลึก มีลานกว้างขนาดเล็กที่ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ใหญ่ แสงแดดยามบ่ายลอดผ่านใบไม้ลงมาทาบทอลงบนพื้นดิน ทำให้บรรยากาศดูเงียบสงบ แต่ภายในบ้านของอาจารย์มั่นกลับมีความวุ่นวายที่ซ่อนอยู่ภายในบ้านของเขาเต็มไปด้วยข้าวของเครื่องใช้โบราณ เครื่องราง และหนังสือโบราณหลายเล่ม วางเรียงรายอยู่บนชั้นขณะที่อาจารย์มั่นกำลังเข้าสมาธิอย่างลึกซึ้ง จู่ ๆ เขาก็รู้สึกถึงการสั่นสะเทือนของพลังงานที่มาจากที่ไกล ๆ พลังงานที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นของวิญญาณร้ายของเสือโคร่งทมิฬ แต่บัดนี้กลับหายไปดวงตาของอาจารย์มั่นเบิกกว้าง ความโกรธและความไม่พอใจพลุ่งพล่านในใจ“ข้าสัมผัสได้… วิญญาณเสือโคร่งทมิฬของข้าถูกทำลาย!”อาจารย์มั่นคำรามเสียงดัง ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธเกรี้ยว มือที่ถือคทาไม้สั่นไหวด้วยความโมโหร่างกายของเขาสั่นสะท้านจากความตื่นตระหนกและความโกรธ มือของเขากำหมัดแน่น ขณะที่เขารู้สึกถึงพลังที่เคยเป็นของเสือโคร่งทมิฬจางหายไป ร่างกายของเขากระตุกเพราะการตัดขาดของพลังเวทที่เคยควบคุมอยู่เขาลุกขึ้นทันที เดินไปยังมุมหนึ่งของห้องที่มีแท่นบูชาขนาดเล็กตั้งอยู่ บ

การค้นหาหลักฐานในเงามืดบ้านของอาจารย์มั่นถูกทิ้งร้างและเงียบสงบหลังการต่อสู้อันดุเดือด บ้านเก่าแก่ท่ามกลางความมืดมิด มีเพียงแสงดาวที่ทอประกายอยู่บนท้องฟ้าเป็นพยาน หลังจากสถานการณ์สงบลง ธีรเทพก็เดินนำหน้าไปพร้อมกับณัฐรินีย์ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ประตูไม้เก่าที่ยังคงมีร่องรอยของการทำลายและความสึกกร่อน โซระเดินตามหลังด้วยท่าทางสบายๆ ธีรเทพสูดลมหายใจลึก ก่อนจะเปิดประตูบ้านพวกเขาเดินเข้าไปในบ้านที่มืดมิดซึ่งถูกปกคลุมด้วยฝุ่นและกลิ่นอับ ภายในบ้านเต็มไปด้วยความเงียบสงบ เสียงฝีเท้าของพวกเขาดังอยู่ในบ้านที่ดูเหมือนจะถูกทอดทิ้งมาเนิ่นนาน เฟอนิเจอร์ที่เก่าและผุพังแสดงถึงความล้าสมัยในบ้านธีรเทพ ณัฐรินีย์ และโซระยังคงยืนอยู่ในบ้านที่เงียบสงบและเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความลี้ลับ พวกเขารู้ว่าต้องหาหลักฐานเพิ่มเติมเกี่ยวกับกิจกรรมที่ไม่ชอบมาพากลของอาจารย์มั่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเอกวัฒน์“เราต้องหาหลักฐานให้ได้ว่าอาจารย์มั่นทำอะไรกับเอกวัฒน์และภรรยาของเขา” ธีรเทพพูดขณะที่เขามองไปรอบๆ ห้องทำงานที่เต็มไปด้วยข้าวของเครื่องใช้โบราณและเครื่องรางมากมาย“ฉันจะดูตรงนี้” ณัฐรินีย์บอกพลางเร

การค้นพบความจริงที่ซ่อนอยู่หลังจากการผจญภัยสุดสัปดาห์ที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความท้าทาย ณัฐรินีย์ตัดสินใจมาค้างที่บ้านของอาคิรา เพื่อตั้งใจที่จะสืบหาความจริงเกี่ยวกับชัญญาและกานต์รวี ทั้งสองคนรู้ดีว่ามีบางสิ่งที่ไม่ถูกต้อง และพวกเขาต้องการเปิดเผยความจริงให้ได้ณัฐรินีย์และอาคิราเริ่มสืบหาข้อมูลโดยเริ่มจากการสังเกตพฤติกรรมของกานต์รวีและชัญญา ทั้งสองคนใช้เวลาในการเก็บข้อมูลและสังเกตพฤติกรรมที่น่าสงสัยของทั้งคู่ พวกเขาพบว่ากานต์รวีและชัญญามักจะพบปะกันอย่างลับๆ และมีท่าทีที่ไม่ปกติ“โอ๊ยย ปวดหัว” ณัฐรินีย์เอามือยีผมตัวเองในคืนหนึ่ง ขณะที่พวกเขานั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น“เป็นอะไร?” อาคิราถามโดยไม่ละสายตาจากเอกสารที่ณัฐรินีย์นำมาให้จากบ้านของอาจารย์มั่น“งานของอีตาธีร์ก็ต้องทำ สืบเรื่องรวีกับญ่าก็ต้องทำ หัวจะระเบิดแล้วว” ณัฐรินีย์แกล้งฟุบเป็นลมที่โต๊ะกลางห้องนั่งเล่น“บ่นจริง” อาคิราหัวเราะเบาๆ“เอ้ย ว่าแต่...คุณไอ” ณัฐรินีย์หรี่ตาเมื่อนึกเรื่องที่สงสัยออก“หืม?”“วันก่อนคุณอาเธอมาขอบคุณฉันที่ให้เธอไปค้างที่ห้อง...”“เอ๊ะ?” อาคิราชะงักมือที่กำลังไล่ดูเอกสาร“แต่เธอไม่ได้มาค้างที่ห้องฉัน เ

เส้นทางสู่ความจริงณัฐรินีย์ยืนอยู่หน้ากระจกในห้องนอนของเธอ ขณะตรวจสอบความเรียบร้อยของเสื้อผ้าและทรงผม ก่อนออกเดินทางไปหาธีรเทพที่บ้านของเขา เธอรู้สึกตื่นเต้นและกังวลใจพร้อมๆ กัน ภารกิจในครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เธอก็รู้ว่าความจริงจำเป็นต้องถูกเปิดเผย“ฉันต้องทำให้ได้” ณัฐรินีย์พึมพำกับตัวเองพร้อมกับสูดหายใจลึกๆ เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน พร้อมกับรองเท้าส้นเตี้ยที่สบายในการขับรถหลังจากเตรียมตัวเสร็จ เธอหยิบกุญแจรถและโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนลงไปยังชั้นล่างของบ้าน ในใจเธอยังคงมีคำถามและความกังวลมากมายเกี่ยวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเมื่อถึงรถ ณัฐรินีย์เปิดประตูและนั่งลงที่เบาะคนขับ เธอเสียบกุญแจและสตาร์ทรถ ขณะที่เครื่องยนต์เริ่มทำงาน เธอปรับกระจกมองหลังและกระจกข้างให้เรียบร้อย“ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี” เธอพูดเบาๆ กับตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะขับรถออกจากบ้านถนนในยามเย็นค่อนข้างว่างเปล่า แสงไฟจากเสาไฟข้างทางทำให้บรรยากาศดูเงียบสงบและอบอุ่น ณัฐรินีย์ขับรถผ่านถนนใหญ่และเข้าไปยังซอยที่คุ้นเคย บ้านของธีรเทพตั้งอยู่ในย่านชานเมืองที่เงียบสงบระหว่างทาง ความคิดข