All Chapters of รัก ลวง ร้าย เสน่ห์มรณะ: Chapter 61 - Chapter 70

สัญญาของสองเราค่ำคืนนั้น ท้องฟ้าเหนือเมืองใหญ่เต็มไปด้วยดวงดาวระยิบระยับ ธีรเทพยืนอยู่ที่หน้าต่างบ้านของเขา มองออกไปยังทิวทัศน์ของเมืองที่ส่องแสงสลัวจากแสงไฟนับพันในยามค่ำคืน บ้านของเขาในตอนนี้เงียบสงบและปลอดจากความวุ่นวายที่เคยครอบงำหัวใจมานานเขาสูดหายใจลึก รู้สึกถึงความหนักอึ้งที่เคยกดทับอยู่ในใจบรรเทาลงหลังจากที่เขาตัดสินใจหย่ากับกานต์รวี เรื่องราวที่เขาเผชิญมาในช่วงเวลาที่ผ่านมาทำให้เขาเรียนรู้และเติบโตมากขึ้น และตอนนี้เขาพร้อมที่จะบอกความจริงกับใครบางคนที่สำคัญต่อเขามาก—ณัฐรินีย์เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรของเธอ รอเสียงตอบรับจากปลายสาย หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย“ณัฐ ผมหิวจัง” ธีรเทพพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน“โห นี่คุณ มืดป่านนี้แล้ว ยังไม่หาอะไรกินอีก” ปลายสายโวยวายออกมาเสียงดัง“อยากกินมาม่าฝีมือคุณอะ มาทำให้ผมกินหน่อยสิ” ธีรเทพอ้อนหญิงสาวปลายสาย“ก็ได้ๆ รอแปปละกัน” น้ำเสียงปลายสายราวกับอ่อนใจกับเขา“อะเคร งั้นผมรอคุณนะ” ธีรเทพยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาณัฐรินีย์มาถึงบ้านของธีรเทพในค่ำคืนที่เงียบสงบ แสงจันทร์ที่ลอดผ่านหน้าต่างกระจกทำให้บรรยากาศภายใน

ความหวังสุดท้ายหลังจากที่ณัฐรินีย์ถูกนำตัวออกจากห้องฉุกเฉินในสภาพที่อ่อนแรงและเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เธอถูกย้ายไปยังห้องพักฟื้นแบบวีไอพี ธีรเทพเฝ้าอยู่ข้างเตียงด้วยความกังวลใจ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความวิตกและความสิ้นหวัง เขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอจึงรุนแรงถึงเพียงนี้แต่ความหวังหนึ่งยังคงอยู่ในใจของเขา—อาคิราและกฤติน ทั้งสองเป็นผู้ที่เขารู้ว่ามีความรู้และความสามารถทางด้านจิตวิญญาณ และอาจช่วยให้ณัฐรินีย์พ้นจากความทรมานนี้ได้ไม่นานนัก เสียงฝีเท้าที่เร่งรีบดังขึ้นจากทางเดินหน้าห้องพักฟื้น ประตูถูกเปิดออกอย่างรวดเร็ว และอาคิรากับกฤตินก็ก้าวเข้ามาภายในห้อง“นี่มัน...” อาคิราหน้าซีด ผงะถอยหลังไปทันที“....” กฤตินจับตัวอาคิราไว้ สีหน้าของเขาเคร่งเครียดขึ้นมาทันที“ช่วยณัฐที...” ธีรเทพหันมามองพวกเขา ดวงตาแดงก่ำจากการเฝ้าดูแลคนที่เขารัก“เธอยังทรมานอยู่ แพทย์บอกว่าไม่พบสาเหตุทางกายภาพที่ชัดเจน แต่ความเจ็บปวดมันรุนแรงเกินกว่าที่เธอจะทนไหว”กฤตินเดินเข้าไปใกล้เตียงของณัฐรินีย์ มองดูเธอที่นอนหลับอย่างไม่สงบ ร่างกายของเธอสั่นไหวเป็นระยะจากความเจ็บปวดที่ยังคงทวีความรุนแรงขึ้

หนึ่งเดือนต่อมาในเวลาพักเที่ยงของวันทำงาน ห้องอาหารของบริษัทคึกคักไปด้วยเสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะของพนักงานที่มารวมตัวกันเพื่อพักผ่อนและเติมพลังงานสำหรับช่วงบ่าย หนึ่งในมุมนั้น มีโต๊ะเล็ก ๆ ที่ณัฐรินีย์และอาคิรากำลังนั่งคุยกันอยู่ ท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและเป็นกันเองบนถาดอาหารของณัฐรินีย์ เต็มไปด้วยอาหารหลากหลายจานที่ดูน่ากิน ทั้งสลัดผักสด ข้าวหน้าปลาแซลมอนซอสเทอริยากิ ซุปมิโซะ และของหวานที่เป็นพุดดิ้งชาเขียว อาหารเหล่านี้ล้วนแต่เป็นอาหารที่เธอโปรดปรานและบ่งบอกถึงความกระหายที่เธอพยายามเติมเต็มหลังจากช่วงเวลาที่เธอต้องทนทุกข์จากอาการป่วยอาคิรามองดูถาดอาหารของณัฐรินีย์ด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้า“ดูเหมือนเธอจะหิวมากเลยนะ” เธอพูดแซวเบา ๆ“แสดงว่าอาการดีขึ้นมากแล้วใช่มะ?”“อื้อ” ณัฐรินีย์ยิ้มตอบ ขณะที่ตักสลัดผักเข้าปาก“ต้องขอบคุณเธอกับคุณกฤตมากเลยอะ”“ดีแล้วอะ ฉันกลัวเธอจะไม่ตื่นขึ้นมาแล้วซะอีก” อาคิราพูดด้วยน้ำเสียงที่โล่งใจขณะที่ทั้งสองคนกำลังสนทนากันอย่างเป็นกันเอง ทันใดนั้น พนักงานรุ่นพี่คนหนึ่งที่ชื่อพิมรดาเดินเข้ามาในห้องอาหาร ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

ยามเย็นที่ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีจากฟ้าใสเป็นสีส้มแดง ญาณวดีซ่อนตัวอยู่ในมุมเงียบแห่งหนึ่งของเมือง สายตาของเธอจับจ้องไปที่ชายคนหนึ่งที่เดินอยู่ท่ามกลางฝูงชน เขาคือก้องเกียรติ ชายที่เธอเคยรัก แต่บัดนี้เขาเป็นเพียงแค่เป้าหมายของความแค้นที่เธอถือไว้ในหัวใจญาณวดีคอยตามติดก้องเกียรติไปทุกที่เธอเฝ้ามองดูเขาจากระยะไกล ราวกับเป็นเงาที่ไม่อาจหนีจากได้ ไม่ว่าก้องเกียรติจะไปที่ไหน ญาณวดีก็จะตามติดเขาไปอย่างเงียบๆ รอคอยช่วงเวลาที่เหมาะสมเพื่อทำสิ่งที่เธอวางแผนไว้ใจของญาณวดีเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความแค้นที่ไม่มีวันจางหาย ความรู้สึกที่เคยมีต่อก้องเกียรติบัดนี้กลายเป็นไฟแค้นที่ลุกโชนในใจของเธอ เธอรู้สึกถูกทรยศและหักหลังเมื่อรู้ว่าก้องเกียรติไม่ได้รักเธอจริง ๆ เขาแค่ใช้เธอเป็นเครื่องมือในการบรรลุเป้าหมายของตัวเองวันหนึ่ง ญาณวดีก็พบว่า ก้องเกียรตินัดพบกับอาคิรา หญิงสาวที่เธอรู้ดีว่าเคยเป็นเพื่อนสนิทของเธอ ทั้งสองคนดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่สนิทสนมเกินกว่าความเป็นเพื่อน ญาณวดีแอบซุ่มดูพวกเขาในมุมหนึ่งของร้านกาแฟเล็ก ๆ ที่เงียบสงบ เธอเห็นก้องเกียรติและอาคิรานั่งคุยกันอย่างสนิทสนม สายตาของก้องเกียร

ภายในห้องนอนที่เงียบสงัด ไฟสีส้มอ่อนจากโคมไฟข้างเตียงส่องแสงอุ่น ๆ ท่ามกลางความมืดมิด ภายในห้องอวลไปด้วยกลิ่นอายของความสัมพันธ์ที่เพิ่งจบลง ท่ามกลางอากาศที่ยังคงอบอุ่นจากการร่วมรักอย่างเร่าร้อนและเข้มข้น ร่างของก้องเกียรติและญาณวดีนอนเคียงข้างกันบนเตียง สายลมเบา ๆ พัดผ่านหน้าต่างที่เปิดไว้ ทำให้ผ้าม่านปลิวไหวเล็กน้อยญาณวดีนอนหายใจแผ่วเบา ใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มที่ยากจะปิดบังได้ ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความพึงพอใจเธอหันมามองก้องเกียรติที่นอนอยู่ข้าง ๆ ความคิดในใจของเธอเต็มไปด้วยความสุขและความมั่นใจว่าในที่สุด ก้องเกียรติก็กลับมาหาเธอ และสิ่งที่เธอทำเพื่อกำจัดอาคิราได้ผลลัพธ์อย่างที่เธอต้องการ ดวงตาของเธอทอประกายแห่งชัยชนะ เธอรู้ดีว่าความพยายามของเธอในการทำให้ก้องเกียรติหันมาหาเธอนั้นไม่สูญเปล่า“ฉันรู้ว่าคุณต้องกลับมาหาฉัน...” ญาณวดีพึมพำเบา ๆ ราวกับพูดกับตัวเอง แต่ก็เหมือนจะพูดให้ก้องเกียรติได้ยินด้วยเช่นกันก้องเกียรติหันมามองเธอ ดวงตาของเขายังเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เขาไม่ปฏิเสธว่ามีบางสิ่งกำลังดึงดูดให้เขากลับมาหาเธออีกครั้ง ถึงแม้ว่าความตั้งใจที่เขาจะกลับมาหาเธอ เพราะเป็