All Chapters of รักร้ายองค์ชายอาหรับ: Chapter 11 - Chapter 20

ฮาฟซารับเอาชุด จากระรินยื่นส่งให้สาวชุดชั้นในสีแดง พร้อมกับซองสีน้ำตาล ใส่เงิน แล้วโบกมือให้นางออกไปข้างนอก ระรินยืนอยู่ในห้องด้วยเครื่องหมายคำถาม สองคนนี้จะทำอะไรกับเธอหนอ ข้างนอกห้องนั้นฝั่งตรงข้าม ตำหนักหรูกล้องส่องทางไกล อัฟนันผู้อยากรู้ยังยืนอยู่หลังกล้องไม่ไปไหนกล้องถูกเบี่ยงตามร่างของสาวสวยที่เดินออกไป ก่อนจะหันกล้องไล่ตามส่องเข้าไปยังหน้าต่างกรอบสีทองที่บังเอิญ ผ้าม่านราคาเหยียบแสนเผยอ ออกเป็นช่องพอดี ช่างพอเหมาะกับร่างสวยของระรินที่ยืนอยู่ตรงช่องพอดี ดวงตาหวานนั้นเปลี่ยนเป็นแววพึงพอใจก่อนจะ สาวเท้าเดินลงบันไดไปทันทีสายตาของทั้งองค์ฟีรอสและฮาฟซาจ้องมองระรินจนเธออยากหายตัวไปในทันทีมองอะไรนัก" งานอะไรขอรับ"ฮาฟซาทำท่าทางหนักใจ เดินเข้ามาจับไหล่ของระรินเหมือนจะบอกให้ตั้งใจฟังนะ"เรามีหน้าที่ คอยทำตามคำสั่งของเจ้านาย เจ้าอย่าบอกนะว่าจะปฏิเสธ"องค์ฟีรอสขมวดคิ้วเข้าหากัน" ฉันไม่ใช้ นายฟรีๆหรอกอยากให้ลองดูก่อนถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็บอกกัน ระหว่างนั้นฮาฟซาจะคอยปกป้อง นายตลอดเวลา"^_^"ขอรับ" ระรินรับคำอย่างเสียไม่ได้นึกเห็นเค้าลางที่น่ากลัวขึ้นมาทันที"ให้ ปลอมตัวเป็นหญิงให้เรียนวิชาป้อ

"คงหาเงินไปแปลงเพศเหมือนกันสิท่า ท่านฮาฟซาใจดีสุด เงินที่ท่านให้มากมาย ไม่ต้องกลัว รับรองรวย กลับไปบ้านเราสบายเลย ไปผ่าที่เกาหลีก่อนค่อยกลับไทยนะ กลับไปสวยเวอร์ไม่มีคนจับได้"นิสัยช่างเจรจา ระริน ลอบถอนหายใจ เข้าใจผิดไปใหญ่เลย"ผมถอดเองครับ" ระรินหยิบชุดสีแดงสดก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันควัน เสียงหัวเราะไล่หลังชุดสีแดงเจิดจ้า พอดีกับทรวดทรงของระริน ขาดแต่เพียงหน้าอกเต่งตึงเท่านั้น"ยัดหน้าอกหน่อยไหมพี่ว่า"เสียงพี่สาวที่ชื่อ ก้อย ดังขึ้นหลังจากเธอออกมาจากห้องน้ำมือเรียวเล็กเหมือนผู้หญิงยื่นฟองน้ำ และเสื้อชั้นในสีเดียวกับชุดให้ระริน"เดี๋ยวผมเข้าไปใส่เองครับ" ระรินรับมาทันที"แม้ ให้พี่จัดให้ไหม จะเข้าใจทำไหม เคยใส่ไหมยกทรง"เธอหัวเราะคิกคักถลาเข้ามาทันที"หนู เอ้ย ผม จะ จะ จัดการเองครับ"ระรินละล่ำละลักออกไปก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำอีกครั้ง ถอดชุดลงกองดึงผ้ารัดอกออกไปกองรวมกับเสื้อผ้าชุดอาหรับ ผู้ชายที่เธอสวมมา สวมเสื้อยกทรงอย่างคล่องแคล่ว ฟองน้ำที่ถือมาถูกห่อด้วยกางเกงอาหรับสีขาวเดินออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งด้วยอกเต่งตึงเข้ารูปทรง มีส่วนเว้าส่วนโค้งพี่ก้อยตบมือเปราะแปะ"สวยจริง แหมนี่ถ้า

เสียงกระซิบข้างหูแผ่วๆ ระรินตัวชา จะรอดไหมหนอคืนนี้ นึกกลัวไปหมดทุกอย่าง แทบไม่กล้ากระดิกตัว เสียงเพลงจบลงองค์สุลต่านปล่อยมือจากระรินก่อนจะหัวเราะเสียงดังตามเคย องค์อัฟนันตรงเข้ามาโค้งคำนับผู้คนเริ่มทยอยกันออกมาเต้นรำ หลังจากที่องค์สุลต่านเป็นผู้เปิดฟลอร์ เข้าห้องน้ำ ระรินต้องการเข้าห้องน้ำอย่างที่สุด“ขอตัวสักครู่เพค่ะ หม่อมฉันปวดฉี่เอ้ยไม่ใช่”ระรินส่ายหน้าก่อนจะวิ่งเร็วรี่เข้าห้องน้ำไป องค์อัฟนันมองตามตาละห้อย ระรินวิ่งผ่านผู้คนมากหน้าหลายตาก่อนจะโผเข้าหาอ่างล้างหน้ารู้สึกกระอักกระอ่วน อาจเป็นเพราะเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป เพราะระรินแทบไม่เคยลิ้มลองของพวกนี้การเป็นเด็กดีตั้งหน้าตั้งตาเรียน จนเพื่อนๆเรียกเธอว่าแม่ชี และไม่มีใครอยากเสวนาด้วยชวนไปเที่ยวไหนก็ไม่ไปแม้กระทั่งมีคนรักเขายังเป็นฝ่ายขอเลิกรา บ้วนปากจนรู้สึกดีทั้งๆที่ไม่มีสิ่งใดออกมาจากท้องแต่แค่ได้ ทำเสียงโอกอ้ากก็ทำให้ค่อยยังชั่ว กลิ่นแอลกอฮอล์ยังคงออกมาจากปากยามหายใจระรินเดินออกมาจากห้องน้ำท่าทางอิดโรย องค์ฟีรอสยืนพิงผนังมองด้วยแววตาขำๆ ดึงร่างบางให้หลบเข้าไปในซอกเล็กๆ ตรงพนังที่ลับตาคน ใช้ร่างใหญ่บังจนมิดร่าง มอ

ท่าทางตกใจกว่าเดิม"น้องก็ไม่รู้ว่ามันเป็นใคร แต่ว่าโชคดี ที่เด็กรับใช้น้องนายระวิน มันรับกระสุนแทน""นายระวิน เหรอผู้ชายเหรอ""พ่ะย่ะค่ะ คือน้องให้มันปลอมเป็นหญิงเพื่อเหตุผลบางอย่าง ท่านพี่คงสับสน แต่มันเป็นผู้ชาย"คิ้วโก่งขมวดเข้าหากัน ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วพักอยู่ที่นี่ก่อน ทางนู้นคงเป็นห่วงกันน่าดูเดี๋ยวพี่จะให้คนของพี่ส่งข่าวกลับไปที่วังของน้อง อยู่ที่นี่ไปก่อนยังไว้ใจใครไม่ได้ อย่าเพิ่งกลับไปเลยตอนนี้ ดูท่ามันจงใจเอากันให้ตายไปเลย " องค์ฟีรอสทำท่าทางครุ่นคิดก่อนจะ ขอตัวเข้าไปดูระริน"พี่ว่าเอาไว้พรุ่งนี้ดีกว่าให้เขาพักผ่อนไปก่อน พี่ต้องดูอาการอีกสักพักว่ามีการติดเชื้อหรือเปล่า พี่สัญญาว่าจะทุ่มเทการรักษาเต็มที่ไม่ต้องห่วง พี่ให้คนจัดห้องหับไว้ให้แล้วอาจไม่สบายเท่าที่วังแต่ ก็สะดวกระดับหนึ่ง" ความเอื้ออาทรที่ฉายออกมาจากแววตาอ่อนโยนนั้น ทำเอาเสือร้ายเซื่องจนเป็นแมวเหมียว เขาเดินขึ้นบันไดชั้นบนอย่างว่าง่ายดวงตะวันกลมโตโผล่พ้นขอบฟ้าทางทิศตะวันออกระรินรู้สึกตัวตื่นลืมตาขึ้นมาลำดับเหตุการณ์ก่อนจะคิดคำนวณความเป็นไปได้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนด้วยสภาพคล้ายโรงพยาบาล

ระรินกัดริมฝีปากจนรู้สึกเจ็บ คนอะไรนอกจากไม่สำนึกบุญคุณแล้วยังมาดุอีก“พระองค์ไม่ต้องกังวลไปหรอก กระผมไม่ตายง่ายๆ”“ก็มีคนห่วงใย ขนาดนี้คงไม่ตายง่ายๆ” สายตาเหลือบไปมองฮาฟซาที่ทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้“คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีก หากฉันจะโดนยิงก็ปล่อยให้มันยิงไป” ดราม่าอีกแล้วT_T“ไม่ได้ กระหม่อม ฮาฟซาสอนว่ากระหม่อมต้องดูแลปกป้องพระองค์ยิ่งชีวิต”“รู้สึกว่า ฮาฟซาพูดอะไรนายจะเชื่อไปเสียทุกอย่าง ทีฉันพูดนายไม่เคยสนใจ”อ้าวผิดได้อีก@_@“จริงขอรับ ชีวิตพระองค์สำคัญที่สุดในประเทศนี้รองจาก องค์สุลต่าน” ฮาฟซาสนับสนุนคำพูดของระรินองค์ฟีรอสหันหลังเดินออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับมามอง ระรินงงงันกับอาการ ฉุนเฉียวนั้น องค์ฟีรอสเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตัวเอง ทำไมถึงรู้สึกไม่พอใจกับท่าทีของฮาฟซาที่มีต่อระวิน เด็กหนุ่มรับใช้หรือจะเป็นอาการหวงของเล่นเหมือนที่เขาเคยเป็นเมื่อครั้งยังเป็นองค์ชายตัวน้อยที่โมโหทุกครั้งเมื่อโดนใครแย่งของเล่นไปแม้จะเป็นของที่พระองค์ไม่แยแสแล้วก็ตามเพราะความที่ถูกตามใจโดยองค์ราชินีเมื่อครั้งทรงพระเยาว์นั่นเอง แต่ครั้งนี้เล่าอาการมันคงจะรุนแรงกว่ารู้สึกเหมือนหวงของ เสียดาย และก