Share

ปลอม1

ฮาฟซารับเอาชุด จากระรินยื่นส่งให้สาวชุดชั้นในสีแดง พร้อมกับซองสีน้ำตาล ใส่เงิน แล้วโบกมือให้นางออกไปข้างนอก ระรินยืนอยู่ในห้องด้วยเครื่องหมายคำถาม สองคนนี้จะทำอะไรกับเธอหนอ ข้างนอกห้องนั้นฝั่งตรงข้าม ตำหนักหรูกล้องส่องทางไกล อัฟนันผู้อยากรู้ยังยืนอยู่หลังกล้องไม่ไปไหนกล้องถูกเบี่ยงตามร่างของสาวสวยที่เดินออกไป ก่อนจะหันกล้องไล่ตามส่องเข้าไปยังหน้าต่างกรอบสีทองที่บังเอิญ ผ้าม่านราคาเหยียบแสนเผยอ ออกเป็นช่องพอดี ช่างพอเหมาะกับร่างสวยของระรินที่ยืนอยู่ตรงช่องพอดี ดวงตาหวานนั้นเปลี่ยนเป็นแววพึงพอใจก่อนจะ สาวเท้าเดินลงบันไดไปทันที

สายตาของทั้งองค์ฟีรอสและฮาฟซาจ้องมองระรินจนเธออยากหายตัวไปในทันที

มองอะไรนัก

" งานอะไรขอรับ"

ฮาฟซาทำท่าทางหนักใจ เดินเข้ามาจับไหล่ของระรินเหมือนจะบอกให้ตั้งใจฟังนะ

"เรามีหน้าที่ คอยทำตามคำสั่งของเจ้านาย เจ้าอย่าบอกนะว่าจะปฏิเสธ"

องค์ฟีรอสขมวดคิ้วเข้าหากัน

" ฉันไม่ใช้ นายฟรีๆหรอกอยากให้ลองดูก่อนถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็บอกกัน ระหว่างนั้นฮาฟซาจะคอยปกป้อง นายตลอดเวลา"^_^

"ขอรับ"

 ระรินรับคำอย่างเสียไม่ได้นึกเห็นเค้าลางที่น่ากลัวขึ้นมาทันที

"ให้ ปลอมตัวเป็นหญิงให้เรียนวิชาป้องกันตัว เพื่อนายจะได้ทำหน้าที่ให้ดี และเพื่อความปลอดภัยของนายเอง"

นึกว่าเป็นห่วงที่ไหนได้ก็เพื่อการนี้

"ต่อไปคือสิ่งที่นายต้องทำ นายต้องเข้าไปอยู่ในฮาเร็มของท่านพ่อ"

เวรแท้ ทำอย่างไรดี หนี หนี ดีกว่า แต่ว่าจะหนีอย่างไรดี ระรินตกใจจนแทบช็อก

"ให้ไปเป็นเมีย องค์สุลต่านเนี๊ยะนะ"

ฮาฟซายกมือขึ้นปิดปากระริน องค์ฟีรอสมองด้วยความขัดใจในกิริยาของฮาฟซา ที่แสดงความสนิทสนมมากเกินไป

"ท่านพ่อชอบผู้หญิงสวย"

 แสดงว่าเราสวยระรินกระหยิ่มในใจ*_*

"ท่านเป็นนักสะสม แต่เพียงแค่เป็นการสะสมผู้หญิงสวยๆจากทุกมุมโลก แต่ขณะนี้ท่านพ่อทรงพระชนมายุมากแล้ว แต่ก็ยังทรงชอบที่จะมองผู้หญิงสวยและเก็บไว้เป็นสมบัติ" 

อ้าวแสดงว่าเธอต้องถูกเก็บไว้เป็นสมบัติขององค์สุลต่านหรือนี่

"นายต้องทำทุกวิถีทาง เพื่อตามหาท่านแม่ของฉันซึ่งจนป่านนี้ฉันเอง ยังไม่รู้เลยว่าท่านแม่ของฉันเป็นใคร หน้าตาเป็นอย่างไร มีเพียงองค์ราชินีเท่านั้นที่ให้การเลี้ยงดูฉันมา"

น้ำเสียงเศร้าสร้อย ระรินใจไหวยวบ นึกถึงตัวเองที่ขาดแม่เช่นกัน

"แล้วๆ ๆ กระหม่อมจะไม่ถูกจับได้หรือกระหม่อม"

 ฮาฟซายืนกอดอก ยิ้มเหมือนรู้ทัน

"กลัวหรืออย่างไร"

ไม่ได้กลัวว่าจะถูกจับได้เรื่องปลอมตัว แต่กลัวถูกจับไปทำอย่างอื่นนะสิ ระรินรู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองเป็นผู้หญิง ความปลอดภัยมีน้อย

" ฮาฟซา และ ลัยลาคนของฉันที่รับใช้อยู่ในนั้นจะคอยดูแลนายอย่างดี ไม่ให้พบอันตรายจำชื่อนางไว้ลัยลา"

ระรินทวนคำ เอาก็เอาว๊ะ

"ถ้านายทำสำเร็จ เรามีรางวัลให้เลือกสิ่งหนึ่งที่นายอยากได้ต่อให้บุกน้ำลุยไฟฉันจะหามาให้นาย"

แววตาจริงจังนั้น มองระรินด้วยความมุ่งมาด

"วันพรุ่งนี้ จะถึงงานเทศกาล เราจะทำให้นายสวยที่สุด เพื่อต้องตาท่านพ่อ แล้วต่อจากนั้น ก็เป็นหน้าที่ของนาย"

โอ๊ยสลับซับซ้อนอะไรแบบนี้ ปลอมเป็นชายสุดท้ายก็ต้องมาปลอมเป็นหญิง จะบ้าตาย

"นายต้องระวังตัวอย่างที่สุด ฮาเร็มเป็นเขตหวงห้ามสำหรับผู้ชายจำเรื่องเด็กรับใช้คนเก่าขององค์ฟีรอสได้ไหม นั่นแหละคือความผิดพลาดการหลอกลวงเบื้องสูง โทษเบาที่สุดก็คือตาย โทษหนักที่สุดก็คือตาย เพราะฉะนั้นต้องระวังตัวให้ดี"

ฮาฟซากำชับ ระรินหน้าถอดสี ตอนนี้เธอเองก็หลอกลวงเบื้องสูงอยู่ เพียงแต่ว่าเบื้องสูงจะจับได้เมื่อไหร่

" เข้าใจตรงกัน เรื่องนี้ขอให้เป็นความลับ ห้ามบอกใครแม้กระทั่งลุงบุญสมหรือประพันธ์เพื่อนของนาย มีเพียงนาย ฉัน และฮาฟซาเท่านั้น "

น้ำเสียงจริงจัง บวกกับคำพูดเข้มแข็ง ระรินพยักหน้ารับรู้

"อ้าว ไปพักผ่อนได้แล้วพรุ่งนี้จะมีรถมารับนายแต่เช้า แล้วนายจะกลับเข้ามาใหม่ในคราบของหญิงงาม จากเอเชียใต้ "

แผนการเริ่มแล้วใช่ไหม ระรินทำใจดีดีไว้

ฮาฟซาเดินออกไปจากประตูห้อง เสียงโครมดังสนั่น

"เฮ้ย นั่นใคร อยู่ข้างนอกนั่น"

"น้องเองท่านพี่ ฟีรอสเข้าไปได้ไหม"

 เสียงใสของอัฟนัน ดังแว่วเข้าระรินสบตากับองค์ฟีรอสฉับพลัน

ฮาฟซาโค้งคำนับ ขวางทางถ่วงเวลาอยู่หน้าห้องระรินวิ่งปรูดเดียวถึงห้องของตัวเองปิดประตูดังปัง

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status