All Chapters of รักร้ายองค์ชายอาหรับ: Chapter 31 - Chapter 40

“เจ้ายังคงออกโรงปกป้องมันยิ่งกว่าลูกของเจ้าเองเสียอีก ทั้งๆที่มันไอ้องค์ชายเลือดผสม เลือดของพวกนอกรีต แต่กลับได้รับทุกสิ่งทุกอย่างไป มันไม่เคยแม้แต่จะมองเจ้าเป็นแม่ของมัน เหมือนที่มันเรียกเจ้าว่าเสด็จแม่”“เขาเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้องค์สุลต่านแวะเวียนมาหาน้องแทนที่จะใช้เวลาทั้งชีวิตอยู่ในฮาเร็ม”“เพราะอย่างนั้นเจ้าถึงต้องรักแทนที่จะเกลียดมันนะเหรอ แม้กระทั่งบุตรสาวคนเดียวของเราเจ้ายังพยายามยัดเยียดให้มันแทนที่จะเป็น อัฟนันเชื้อสายของเจ้าโดยตรง พี่ไม่อยากให้เจ้าหลงผิดน้องรัก ตระกูลของเรายังสามารถกลับมายิ่งใหญ่ได้ถ้าหากไม่มีมัน ลำพังเจ้าพี่นึกว่าจะสามารถ ฟื้นฟูตระกูลของเราได้แต่เจ้ากลับยกตำแหน่งรัชทายาทของอัฟนันให้มัน เพียงแค่เจ้าไม่ยอมพี่เชื้อว่าองค์สุลต่านย่อมเห็นดีด้วยกับเลือดต่ำศักดิ์ของมันย่อมทำลายมันเองในที่สุด”“น้องเลี้ยงดูองค์รัชทายาทมาตั้งแต่แบเบาะไม่รักก็ต้องมีความผูกพันกันบ้างเป็นธรรมดา ขอท่านพี่โปรดเห็นใจด้วยเถอะ”“เจ้ายังคงดื้อรั้นพี่ก็จะทำตามความคิดเดิมๆของพี่ แล้วอย่ามาคอยขัดขว้างพี่เป็นอันขาด เสียดายเหลือเกินฆ่ามันไม่สำเร็จรอดไปเสียได้”น้ำตาไหลอาบร่องแก้ม ภายใต้ผ้าค

ฮาฟซาเข้ามารายงานข่าวที่ควรรู้ องค์ฟีรอสถอนใจยาว เหตุการณ์เป็นไปตามคาด ความผิดก็คือความผิดแม้จะทรงมีพระเมตตาเพียงใดก็ไม่อาจลบล้างสิ่งที่กระทำไปได้ การรบที่ชายแดนตอนนี้ทวีความรุนแรงขึ้นตามลำดับขอเพียงอัฟนันไม่อยู่ผิดที่ผิดทางก็จะสามารถเอาตัวรอดได้อย่างดี“ท่านแม่ ท่านพ่อทรงพระทัยดำอย่างที่สุด”องค์อัฟนันเปิดฉากการพูดด้วยการตัดพ้อ องค์ราชินีเดินเข้ามาหาลูกชายสวมกอดด้วยความสงสาร“แม่จะหาทางไม่ให้ลูกต้องไป”“ไม่มีทาง ท่านแม่ลูกยอมขอแค่เพียงท่านแม่ทำให้การถวายตัวไม่เกิดขึ้นพาเธอไปรอลูกและเมื่อลูกกลับมา.....”“แม่ว่าความรู้สึกของลูก เป็นไปเพียงข้างเดียวหรือเปล่า”“ท่านแม่ไม่เข้าใจ ลูกยอมเสี่ยงถึงขนาดนี้เพื่อเธอผู้นั้น”“หากทำเช่นนี้ไม่ต่างอะไรกับท่านพ่อ ที่ใช้อำนาจกับความรัก”“ลูกยังมีเวลาอีกเยอะที่จะพิชิตใจเธอ ขอเพียงท่านแม่ให้โอกาส”อัฟนันพยายามจะต่อรองเช้าสดใสนั้นไม่ได้ทำให้จิตใจของบางคนผ่องใสไปด้วยในที่สุดสิ่งที่คาดไว้ก็เกิดขึ้น“มกุฎราชกุมาร แม่มีเรื่องจะขอร้อง”องค์ราชินีเสด็จเป็นการส่วนพระองค์ยังห้องรับรองแบบไม่ให้องค์ฟีรอสได้ตั้งตัว ทำความเคารพด้วยความรวดเร็ว“เรื่องที่แม่จะขอ หวัง

ใบหน้าสวยแววตาโศกสลดองค์หญิงซาเบียมองใบหน้าสวยนิ่งนานสงสารจับใจ สวมกอดด้วยอาการปลอบประโลม ป่านนี้น้องชายของเธอเองก็คงร้อนรุ่มไม่แพ้กัน ไม่ว่าใครก็น่าสงสารทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นฟีรอสระริน อัฟนัน หรือแม้แต่ตัวเธอเอง ยกเว้น อมายาที่คงมีความสุขอย่างที่สุดเมื่อได้ในสิ่งที่หวังงานอภิเษกสมรสแม้จะจัดแบบเร่งรีบแต่ยังคงความอลังการไว้อย่างยิ่ง ทุกคนในวังไม่มีใครไม่พูดถึงงานสำคัญนี้แม้แต่ตำหนักที่ระรินอยู่ยังเงียบเหงาปราศจากผู้คน เพราะบางส่วนถูกเรียกให้ไปช่วยงานในวังทองคำมีเพียงองครักษ์ประจำจุดและ เด็กรับใช้อีกสองสามคนระรินหลับตานึกภาพงานอภิเษกตามแบบอาหรับที่ค่อนข้างยิ่งใหญ่ ประดับประดาด้วย สีทองแม้แต่เสื้อผ้าของคู่บ่าวสาวยังเดินด้วยดิ้นทองระยับวับวาว เป็นอมายาเหมาะสมแล้วนึกวาดภาพว่าเป็นตัวเอง เดินเด๋อด๋ายกชายชุดแต่งงาน ที่เป็นพวงเป็นพุ่มคงลำบากน่าดู เธอจะทำอะไรให้องค์ฟีรอส ขายหน้าไหมนะ คงไม่มีทางเพราะมันว่าอย่างไรก็ไม่มีทางเป็นตัวเธออย่างแน่นอน อมยิ้มให้กับความคิดของตัวเองไม่ได้ แต่เพียงชั่วครู่ความเศร้าโศกเมื่อนึกถึงภาพ ห้องบรรทม ที่ถูกจัดแต่งอย่างดีโดยประพันธ์ แต่ในนั้นมีพระชายาอมายาและองค์

“เจ้าคิดอย่างนี้ถึงเร่งรัดงานแต่งระหว่าง เจ้าฟีรอสและอมายาหวังจะทำให้พี่ไม่กล้าจัดการมัน ....หาสนใจไม่ อมายาสามารถหาคนที่ดีพร้อมกว่าเจ้าเลือดผสมนั่นเสียอีก ครั้งนี้อัลเลาะห์ทรงเมตตาให้แผนเราง่ายขึ้นส่งมันไปไกลการอารักขาฮ่าๆ ๆ ๆ”เสียงหัวเราะเหี้ยมเกรียมแบบสะใจเต็มทีกับโอกาสที่ได้มา“น้องขอร้อง ท่านพี่ไว้ชีวิตองค์ชายฟีรอสด้วยเถิด ซาลาม”องค์ราชินีลงทุนร้องขอชีวิตของลูกเลี้ยงแต่ไม่เป็นผล"เจ้าอย่าโง่หน่อยเลยน้องพี่ เรามีโอกาสกำจัดมันแล้วอย่าปล่อยโอกาสหลุดมือไป"นางรู้ดีว่าทำผิดมหันต์กับลูกเลี้ยง แต่ถ้าสิ่งที่เธอกำลังจะทำเพื่ออัฟนัน ก็ยิ่งทำผิดต่อองค์ฟีรอส เพราะเธอแอบเห็นสายตา เป็นห่วงเป็นใยทุกครั้งเมื่อมองมายังผู้หญิงคนนั้น ไม่อาจรู้ได้ว่ามันมีความหมายแค่ไหน อาจจะเป็นแค่ความรู้สึกขอบคุณที่คอยพยาบาลยามที่ถูกลอบทำร้ายแต่รู้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ธรรมดา อาจจะมีใจให้กันเพราะระรินเองก็แอบมองอมายาด้วยความไม่พอใจ นึกว่าเธอไม่รู้หรืออย่างไรถึงแม้คนอื่นไม่รู้ แต่คนในตำหนักนอก คนของเธอทั้งนั้นความเคลื่อนไหวใดใดไม่อาจรอดพ้นสายตา องค์ฟีรอสฉลาดเหมือนแม่ ไม่หุนหันพลันแล่นเหมือนอัฟนันที่มักจะเลื

องค์อัฟนันทำเสียงจิจ๊ะอย่างขัดใจเสียงระเบิดตูมตามดังไม่ขาดระยะ“ที่พี่ห่วงคือความปลอดภัยของน้อง อัฟนันอยู่ใกล้พี่ไว้ เสด็จแม่ทรงกำชับให้ช่วยดูแลน้องแทน พี่ไม่อาจดูแลได้ตลอดเวลาหากไม่ได้รับความร่วมมือ”ถ้าหากฮาฟซาอยู่ที่นี่คงทำให้เขาเบาใจกว่านี้ ว่าองครักษ์ข้างกายต้องคอยปกป้องตัวเขาและคนที่เขารักได้เสมอเสียงปืนกับเสียงระเบิดสลับ กันไปมาสถานการณ์ตึงเครียด องค์ฟีรอสมองหน้าน้องชายร่วมบิดามีแววตื่นตระหนกในสายตาแต่พระองค์ไม่กลับรู้สึกถึงความกล้าหาญของตัวเอง ที่ยิ่งเพิ่มมากขึ้นหากต้องตาย เขาจะตายอย่างสมเกียรติ แต่หากเขาต้องรอดคนที่ต้องรอดไปกับเขาคืออัฟนันขีปนาวุธลูกแล้วลูกเล่าโจมตีอย่างหนักหน่วงและไม่เปิดโอกาสให้ต่อสู้ ทหารหลายนายวิ่งวุ่นวาย ทหารยศพลเอกสองนายวิ่งมาทำความเคารพก่อนจะ ละล่ำละลัก“เราต้องถอนกำลังเพื่อรักษาชีวิต ในสถานการณ์คับขันพระองค์โปรดตามเสด็จกระหม่อมยังที่ปลอดภัยทั้งสองพระองค์ตอนนี้ไม่สามารถต้านทาน การยิงขีปนาวุธของฝ่ายตรงข้ามได้”นึกถึงสายตา อ้อนวอนก่อนจากลาเมื่อฟ้าสางของระริน เขาต้องรอดเธอ...รอเขาอยู่ รอเพื่อที่จะได้พบกัน เสียงขีปนาวุธแหวกอากาศเสียงดังแสบแก้วหูชวนให้ห