All Chapters of เสน่หาเมียเก็บ: Chapter 41 - Chapter 50

อินถวาเชิดหน้าสวยขึ้น ยิ้มอ่อนๆ แบบหญิงสาวจิตใจดีอยู่เสมอ แม้ว่าหัวใจจะแอบหวั่นไหวก็ตาม แต่นั่นจะไม่ใช่สิ่งที่เธอควรแสดงออก มันช่วยไม่ได้เลยที่คุณชายไรเฟิลจะทั้งหล่อทั้งรวยมากมายขนาดนี้ และซินเทียก็เป็นรายที่ 2 ที่เธอต้องสู้รบด้วย แน่นอนว่ารายที่ 3, 4, 5… จะต้องมีมาในอีกไม่ช้า เธอควรจะทำตัวให้เคยชิน และหาทางจัดการให้อยู่หมัดจะดีกว่า เส้นทางที่ต้องยืนอยู่บนความสวย อ่อนโยน แต่เชือดนิ่มๆ “คุณนี่เก่งนะคะ และก็ฉลาดสมอย่างที่คุณแม่พูดไว้เลยค่ะ” “ยังไงคะ” ถามยิ้มๆ เมื่อซินเทียหยุดเดินแล้วหันมาพูดประโยคที่แสดงออกว่ามีแบ็คดี คงรอเวลาจะพูดอย่างนี้กับเธอนานแล้ว อย่าว่าล่ะเธอคงจะอัดอั้นเพราะไรเฟิลดูจะระมัดระวังตัวทุกอย่าง และเรื่องที่เธอกับคุณนายลีวางมวยกันไปตอนช่วงสายก็คงถูกถ่ายทอดให้ซินเทียรับรู้จนหมด “ก็เรื่องที่คุณมาขาย... อ้อ... ขอโทษนะคะ เอ... ควรจะใช้คำว่าอะไรดีนะ อ้อ... มารับจ้าง” “คุณซินเทียพูดเรื่องที่คุณต้องการมาเถอะค่ะ ตรงนี้ไม่มีใคร มีแค่เรา ฉันก็เบื่อที่จะต้องปั้นหน้ายิ้ม” “นี่ธาตุแท้ของเธอสินะ ทำเป็นหงิมๆ อ่อนห

และเมื่อแผ่นหลังสัมผัสที่นอนหนานุ่ม ฝ่ามือของเขาที่เคลื่อนมาทาบที่ทรวงอกพร้อมกับขยี้ปลายนิ้วสากนั้นที่ปลายยอด อินถวาก็เกิดความรู้สึกใหม่ที่ไม่ใช่ความเสียใจอีกแล้ว แต่เป็นความซ่านเสียวกับความรุนแรงที่ไรเฟิลมอบให้อย่างต่อเนื่อง เขากำลังทำให้สะท้านทั้งๆ ที่ใจของเธอไม่ต้องการ และแค่ริมฝีปากที่ถูกบดเบียดจนบวมเจ่อเป็นอิสระ อินถวาก็ต้านทานความอัดอั้นของตัวเองไว้ไม่ได้ เพราะเมื่อบราเซียร์สีหวานถูกกระชากออก ปลายลิ้นของไรเฟิลก็ทำหน้าที่ทันที “อื้อ... คุณชาย... อื้อ... อื้อ... คุณชาย...” ไรเฟิลยกยิ้มที่ใบหน้าเพราะนี่แหละที่เขาต้องการ เขาจะทำโทษอินถวาให้ครางเสียงหลง ข้อหาที่หึงหวงเขา ปลายลิ้นร้อนจึงเลียไล้ตวัดชอนชิมยอดอกสีหวาน โดยไม่สนใจว่าเจ้าของเต้าอวบนั้นจะร้องครางด้วยเสียงกระเส่าแค่ไหน เพราเขารู้ดีกว่าทุกปลายน้ำเสียงนั้นมันคือความซ่านเสียวเพราะเธอพอใจในสิ่งที่เขาทำ “อื้อ... คุณชายขา... โอว... คุณชายขา... อื้อ...” อินถวายิ่งครางกระเส่า เพราะไรเฟิลกำลังจะฆ่าเธอให้ตายด้วยปลายลิ้นของเขา นี่เขากำลังทำโทษเธออยู่จริงๆ ใช่ไหม “โอว..” ยิ่งคิด

สายตาเจ้าชู้ของไรเฟิลปรับเปลี่ยนเป็นหวานที่สุดเมื่อมองความสวยงามตรงหน้าที่เขาบอกตัวเองได้ว่านี่ไม่ใช่ความใคร่ ไม่ใช่เพียงความหลงใหลในเรือนร่างของอินถวา เพราะผู้หญิงที่สวยกว่ามีสัดส่วนอะร้าอร่ามกว่าอินถวาเขาก็ผ่านมามาย จะดารา นางแบบ นักร้อง แม้แต่ในสังคมไฮโซด้วยกันเอง เขาเลือกได้เสมอ สิ่งที่เขารู้สึกกับอินถวาอยู่ในขณะนี้มันคือ ‘ความรัก’ สายตาที่เขามองเธอ เขารู้สึกได้ถึงความเต็มตื้นในหัวใจ รู้สึกได้ถึงความอ่อนโยนยามแตะต้องเธอ แม้เขาจะรุนแรงกระแทกกระทั้นเธอบ้างเป็นบางเวลาก็ตาม แต่นั่นก็มาจากแรงบีบคั้นจากความรักที่อยากจะระเบิดออก อินถวาสวยไปทุกสัดส่วน สวยไปจนถึงหัวใจของเธอ ผู้หญิงเจ้าแผนการที่ทำเป็นอ่อนโยน บั้นคำพูดให้เขาอยากตามติดเธอตลอด แต่จริงๆ แล้ววางขั้นตอนการยั่วยวนเขาไว้ทุกจุด เขาไม่ใช่วัวแก่ที่จะถูกหญ้าอ่อนๆ มาพลิ้วไหวเรียกไปกลืนกิน แต่เขาเป็นวัวหนุ่มที่จะไล่ต้อนเลาะเล็มหญ้าอ่อนจนระทวย เธออยากยั่วเขาก็ปล่อยให้เธอยั่ว แต่เมื่อถึงเวลาเอาคืน อินถวาก็ต้องครวญครางอยู่ใต้ร่างเขา ผู้หญิงแปลกๆ มีอะไรน่าค้นหาได้ตลอดเวลาแบบนี้ เขาจะไม่รักเธอได้ยังไง ไรเฟิ

กริ๊งงงงง... กริ๊งงงงง... เสียงจากปลายสายเป็นสัญญาณยาวที่ดังอย่างต่อเนื่อง ทว่ากลับไม่มีคนรับ ก่อนที่อินถวาจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อนาฬิกาที่หน้าจอโทรศัพท์บอกเวลาเกือบตี 2 ของฮ่องกง ซึ่งนั่นก็หมายถึงที่เมืองไทยก็ใกล้จะตี 1 แล้วเช่นกัน “ป่านนี้แม่คงจะนอนแล้ว” ตามองหน้าจอโทรศัพท์พึมพำกับตัวเอง ก่อนจะยิ้มเมื่อหน้าจอเปลี่ยนเป็นสัญญาณตอบรับและนาฬิกาจับเวลาสนทนาเริ่มเดิน “แม่คะ! ดีใจจังเลย พุดคิดว่าแม่นอนแล้วเสียอีก” น้ำเสียงสดใสส่งผ่านไปยังคนปลายสายเพราะนี่แหละคือคนที่เธอต้องการระบายความทุกข์ใจด้วย แม้ว่าแม่อาจจะตกใจที่เธอหลงรักหนุ่มฮ่องกงไปแล้วก็ตาม ทว่าเสียงที่ตอบกลับมากลับกลายเป็นเสียงของคนที่เธอไม่อยากจะคุยด้วยเลย “อ้อ... น้าอิฐเหรอคะ พุดคิดว่าแม่ค่ะ” ใจจริงเธออยากจะถามว่าแม่อยู่ไหม แต่ก็ไม่กล้า เพราะคงลืมไม่ได้ว่าน้าอิฐทำอะไรไว้กับเธอบ้าง และทำให้แม่ต้องเสียใจมากแค่ไหน “แม่นอนตั้งแต่หัวค่ำแล้ว ตัวรุมๆ เหมือนจะเป็นไข้ น้าก็เลยให้กินยาแล้วนอน นี่น้าก็นั่งเฝ้าอยู่” “แม่... แล้วแม่เป็นมากมั้ยคะ

“อืม... ไรเฟิลขา... ซินเทียต้องการคุณเหลือเกิน ให้ซินเทียนะคะ อืม... โอว... ใหญ่มาก ซินเทียอยากกลืนกินคุณเดี๋ยวนี้” ไม่พูดเปล่าแต่ซินเทียค่อยๆ ย่อกายลงนั่งตรงหน้าเขา ใช้สองมือลูบคลำที่จุดนั้นก่อนจะซุกหน้าลงไป อินถวาหมดความอดทน เธอไม่อาจทนดูภาพบาดตาบาดใจนั้นได้ เพราะที่เธอเห็นก็คือ ไรเฟิลยืนหลับตานิ่งเหมือนคนข่มอารมณ์เต็มที่ แต่เขากลับไม่สะบัดปัดป้องหรือยันยัยซินเทียไปให้ไกลจากตัวเขา แต่เขากลับยืนนิ่ง นั่นก็แปลว่าเขาชอบที่ซินเทียทำให้แบบนั้น สิ่งที่เธอยังไม่เคยทำให้เขา มีแต่เขาที่ทำให้เธอตลอด เรือนร่างงามหันกลับเธอคงจะอยู่ดูจนถึงขั้นตอนนั้นไม่ได้ ทว่าวัตถุบางอย่างที่โดดเด่นกระจ่างอยู่ในความมืดก็ทำให้อินถวายิ้มออกมาได้ “อืม... ไรเฟิลขา... สุดยอด ยิ่งใหญ่เหลือเกิน อืม... ขอซินเทียกินคุณนะคะ” ซินเทียซุกริมฝีปากไปที่จุดนั้น เธอเรียนรู้ว่าควรจะ ‘ทำ’ ในเวลาที่เหมาะสม บางสิ่งควรจะกระตุ้นให้อยากมากๆ เพราะเมื่อความอยากทะลักอก ความมันส์อย่างที่สุดก็จะตามมา และในเวลานี้ความแข็งแกร่งที่ถูกห่อหุ้มก็ขยายใหญ่ได้ที่แล้ว นิ้วเรียวย