All Chapters of เสน่หาเมียเก็บ: Chapter 31 - Chapter 40

“คุณนายคะ อย่าไปดุอาซูเลย” “ไม่ดุได้ยังไงเหมยอิง หรือว่าเธอก็เห็นดีเห็นงามไปด้วยที่ไรเฟิลทำแบบนี้” “เห็นดีเห็นงามอะไรกันคะ ฉันขัดไม่ได้ต่างหาก และที่อาซูไม่เรียกคุณชาย ก็เพราะคุณชายสั่งไว้สิคะ ถ้าคุณชายอยู่ในห้อง เอ่อ... เป็นอันว่ารู้กันนะคะ ว่าคุณชายทำธุระอยู่” “ธุระอะไร” สายตาสื่อความหมายของเหมยอิงทำให้เชอร์รี่ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เฮ้อ! ให้มันได้อย่างนี้ลูกฉัน เลือดพ่อคงแรงมาก ชอบจริง นมใหญ่ๆ ก้นโตๆ เนี่ย” น้ำเสียงเข่นเครียดเปล่งออกมาเพราะสิ่งที่ไรเฟิลเป็นทำให้เชอร์รี่อดไม่ได้ที่จะหวนคิดไปถึงมูลเหตุที่ต้องเลิกรากับ ‘วิคเตอร์’ หนุ่มบราซิลรูปงามซึ่งเป็นพ่อของไรเฟิล เพราะเขาเจ้าชู้และควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า นั่นทำให้เธอทนไม่ไหวจนต้องเลิกรากัน และเธอก็หอบลูกกลับมาอยู่ที่ฮ่องกง แต่ในวันนี้ไรเฟิลถอดแบบวิคเตอร์มาทุกกระเบียดนิ้ว ไม่ว่าจะความหล่อเหลาที่อาจเกินหน้าเกินตาพ่อไปสักหน่อยเพราะเป็นธรรมดาที่ลูกครึ่งจะคมเข้มกว่ายุโรปแท้ๆ แต่ความเจ้าชู้ที่ไรเฟิลเป็นอาจเรียกได้ว่าคือการโคลนนิ่ง เพราะไรเฟิลเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น แ

“เฮ้! เปิดประตูสิ เมียหลายเลขสอง เชอะ! ทำเป็นสูงส่ง หล่อนมาขายตัวเหมือนกันล่ะว้า” และนั่นก็ทำให้อินถวาหูผึ่ง ‘ขาย’ นั่นมันเหมือนกันเหรอ เธอมา ‘ขายตัว’ เหมือนแม่นั่นจริงๆ เหรอ “ฮึ! สินค้าส่งออก” ดวงตาสวยหวานวาบวับด้วยความโกรธ เพราะนั่นมันเกินที่เธอจะทนแล้ว “คอยดูเถอะ คุณชายกลับมาเมื่อไหร่ ฉันจะฟ้องว่าหล่อนกระด้างกระเดื่องใส่ฉัน อยู่ด้วยกันก็ต้องมีระบบรุ่นพี่รุ่นน้องกันบ้าง” แซนดี้ยังคงจีบปากจีบคอพูดเพราะหน้าที่ของเธอก็คือทำอย่างไรก็ได้ที่จะยั่วยุให้แม่บ้านคนใหม่ของไรเฟิลสติแตก งานดีเงินดีแบบนี้เธอจะปฏิเสธได้ยังไงกัน เดิมทีเธอมีกำหนดขึ้นเครื่องกลับอเมริกาวันนี้ แต่เพราะค่าจ้างอย่างงามเธอเลยตัดสินใจอยู่ต่อ และจะดีที่สุดหากวันนี้คุณชายลีได้เห็นรูปลักษณ์ใหม่ของเธอที่ไปอัพเพิ่มมาจนฟิตทั้งช่วงบนและช่วงล่าง และเธอจะภูมิใจอย่างที่สุด ถ้าคุณชายลีจะพิสูจน์เป็นคนแรก “เฮ้! สินค้าส่งออก คุณเมียหมายเลขสอง เฮ้! ว้าย!” และประตูที่เปิดผลัวะก็ทำให้แซนดี้ที่ยืนเคาะประตูอยู่ถึงกับหน้าคะมำเข้าไป ก่อนที่เสียงวี้ดว้ายของแม่สา

“ไม่... ผมถือว่าพุดซ้อนปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเอง เพียงแค่หากจะมีครั้งหน้า ผมขอให้พุดซ้อนเพลาๆ มือหน่อยนะ ผมกลัวว่าแซนดี้จะยกเครื่องได้ไม่เท่าของเดิม” “ยกเครื่อง” “อืม... ก็แซนดี้เขาไปอัพเกรดมาทั้งช่วงล่างและช่วงบน ไม่เว้นแม้กระทั่งเสริมจมูกและตกแต่งริมฝีปาก และพุดซ้อนไปตบซะน่วมขนาดนั้น ผมหนักใจแทนคุณหมอเลย” “แสดงว่ายัยแซนดี้นั่นไปศัลยกรรมมาทั้งตัวแล้วเหรอคะ” “ก็ใช่น่ะสิ อย่างนี้เลิกหึงผมกับแซนดี้ได้แล้วนะ” “ใครกันที่หึง” “แล้วใครกันไม่หึง” “หึ... ไม่ใช่พุดแน่” “ไม่เชื่อ” “ต้องเชื่อ” “ไม่เชื่อ ต้องพิสูจน์” “อื้อ... พิสูจน์อะไรกันนักหนา พุดเมื่อยไปหมดทั้งตัวแล้วนะคะ แล้วนี่ก็ปวดมือด้วย” “แล้วใครใช้ให้ออกแรงเยอะ” “ก็ใครใช้ให้แม่นั่นตัวใหญ่ล่ะ พุดก็ซัดไม่ยั้งน่ะสิ” “นั่นแหละสมควรจะปวด” “หึ! หลีกสิคะ พุดจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เปียกหมดแล้ว” “ตั้งใจให้เปียก” “คุณชายอ่ะ เจ้าเล่ห์นะคะ”

“เพราะดิฉันฉลาด ดิฉันจึงเลือกอยู่ต่อ และเงินสิบล้านบาทก็คงเป็นแค่เศษเงินเท่านั้นค่ะ เพราะคุณชายว่าจะให้ค่าสินสอดดิฉันพันล้าน คุณแม่ อุ้ย! ขอประทานโทษค่ะ ยังไม่ได้แต่งไม่ควรเรียกว่าคุณแม่ เรียกคุณนายดีกว่า คุณนายว่าน้อยไปมั้ยคะ สำหรับศักดิ์ศรีตระกูลลี ค่าสินสอดลูกสะใภ้แค่นี้พอหรือเปล่าเอ่ย ดิฉันให้คุณนายตัดสินใจดีกว่าค่ะ หรือว่าเอาเงินแค่พันล้านพอ แต่ขอทองคำแท่งน้ำหนักเท่าตัวดิฉัน แหวนเพชรสักสิบกะรัต ดีมั้ยค่ะ ทุกคนจะได้รู้ไงคะว่าตระกูลลีรวยมาก แหม... ญาติพี่น้องของดิฉันที่เมืองไทยคงมีเฮค่ะ เพราะจะได้มาเกาะ อุ้ย! พูดผิด จะได้มาพึ่งใบบุญคุณนายกับคุณชายไว้ให้แน่น อย่างดิฉันนี่เรียกหนูตกถังข้าวสารคงจะน้อยไปนะคะ เป็นหนูน้อยในโรงสีข้าวดีกว่า กินทั้งชาติก็ไม่หมด” อินถวายิ้มเย็นเมื่อเห็นชัดว่าคุณนายลีกำลังอึ้ง เบิกตากว้าง อ้าปากค้าง แต่เธอยังไม่ได้จังหวะที่จะต่อกรกับแม่ผัวในเวลานี้หรอกนะ เพราะสิ่งที่เธอต้องทำและต้องได้อย่างเร่งด่วน นั่นคือ ทะเบียนสมรส ต่างหาก และแค่บ่ายวันนี้ทุกอย่างก็จะเรียบร้อย ต่อจากนั้นสงครามศึกชิงเจ้ายุทธตระกูลลีจะเริ่มขึ้น “ถ้าไม่มีอะ

“คุณชายจะให้คุณซินเทียนอนห้องไหนคะ พุดจะได้ให้อาซูจัดเตรียมให้” อินถวาหันไปถามไรเฟิล เพื่อแสดงไมตรีที่ดี เพราะหากซินเทียไม่เริ่มก่อน เธอเองก็จะสงบเสงี่ยมให้มากที่สุด “อ้อ... ไม่ต้องหรอกคะ ฉันมีห้องประจำ แค่โทรมากริ๊งเดียว แม่เหมยก็เตรียมไว้รอแล้วล่ะค่ะ แต่ทุกครั้งที่มาก็ไม่ได้นอนที่นั่นหรอกนะคะ” สายตาผู้หญิงดูกันออก ซินเทียอยากให้เธอถามว่าแล้วนอนที่ไหน แต่เธอจะไม่ถาม รอให้หล่อนอึดอัดจนต้องเป็นฝ่ายพูดออกมาดีกว่า “คุณพุดซ้อนไม่อยากรู้เหรอคะว่าฉันไปนอนที่ไหน” “เอ่อ... ผมว่าซินเทียมาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่า เดี๋ยวค่อยออกมารับของว่างกัน” อินถวาหันมองไรเฟิลทันที แม้ว่าใบหน้าของเธอจะยังระบายไปด้วยรอยยิ้ม แต่ดวงตาวาบวับนั้นไม่ใช่เลย เพราะไรเฟิลกลัวอะไรล่ะ กลัวเธอจะรู้เหรอว่าซินเทียไปนอนที่ห้องไหน “ไรเฟิลอ่ะ ซินเทียกำลังคุยกับคุณพุดซ้อนสนุกๆ อยู่เลย ผู้ชายนี่ไม่ค่อยเข้าใจผู้หญิงอย่างเราๆ หรอกนะคะ ไรเฟิลอ่ะ รสนิยมดีเรื่องเดียว ก็เรื่องชุดพวกนี้ไงคะ เขาน่ะตัวสรรหาเลยล่ะ ชุดพิลึกๆ ชุดแปลกๆ เขาก็สรรหามาได้ ซิ