บททั้งหมดของ ทาสพิศวาส: บทที่ 61 - บทที่ 70

            ‘อา... มันช่างหอมหวานและอร่อยตามที่คุณพระท่านบอกไว้จริงๆ’            นางแพงคิดพลางเลียไล้ที่ส่วนปลายหัวจนเกลี้ยงแต่ความกระหายของมันก็ยังไม่หยุด มันยังอยากได้มากกว่านี้ และเมื่อคุณพระบอกให้ลากลิ้นไปทั่วๆ ท่อนเนื้อแข็งแกร่งนี้ นางแพงก็ทำตามในทันที            ปลายลิ้นลากไล้จากส่วนหัวลงมาที่โคน ก่อนจะลากจากโคนขึ้นไปที่ส่วนหัว ทำตามเสียงทุ้มที่เอ่ยนำอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ไม่ว่าคุณพระจะให้มันเลียไปทางซ้าย ย้ายมาทางขวา หรือลากลิ้นลงให้สุดลำโคน มันก็พร้อมจะพาปลายลิ้นเลียไล้และตวัดกินความอร่อยนี้เข้าไปให้มากที่สุด            “อ้าปากให้กว้าง กว้าง กว้างอีก นั่นแหละ อมมันเข้าไป อืม... นั่นแหละ ใช้ปากของเอ็งแทนมือ”            นางแพงชั่งใจตามองบวบลูกเขื่อง ใหญ

แรงบีบรัดจากโพรงดอกไม้ไร้แมลงชอนไชทั้งแน่นและอึดอัดจนพระสรเดชฯ แทบจะทานทนแรงเสียดสีจากความคับแน่นนั้นไม่ไหว ทว่าก็ทำได้เพียงเคลื่อนกายเนิบนาบไปอย่างช้าๆ เพราะหากรัวเร็วหรือว่ารุนแรงมากกว่านี้เห็นทีท่านคงทานทนความอ่อนหวานตรงหน้านี้ไม่ไหวแน่ และยิ่งเห็นใบหน้าอ่อนหวานสะบัดไหวพร้อมกับเปล่งเสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปนซ่าน ท่านก็ยิ่งจะอดใจไว้ไม่ได้            ความฉ่ำชื้นที่ถูกขับออกมาชโลมความแข็งแกร่งจนเข้าออกได้ง่ายมากขึ้นก็ทำให้ท่านต้องรีบเร่งจ้วงแทงความร้อนรุ่มกระหน่ำใส่โพรงดอกไม้ฉ่ำน้ำของนางแพงไม่ยั้ง            “อูย... คุณท่านเจ้าขา... อา... แพงไม่ไหวแล้ว ไม่ไหว... แพงไม่ไหว... คุณท่านเจ้าขา... คุณท่าน! กรี๊ดดดดด...”            จวบจนดอกไม้กลีบบอบบางตอดกระตุกรัดความแข็งแกร่งของท่านอย่างรุนแรง พร้อมๆ กับเสียงกรีดร้องฟังไม่รู้คำของนางแพงดังระรัวซาบซ่านสะท้านไปทั้งร่าง นางแพงก็รับรู้ว่าส

            ความซ่านเสียวที่ได้รับมากมายเสียจนบุญทิ้งต้องหันหาสิ่งที่จะช่วยบรรเทาเบาบางได้บ้าง และดอกไม้งดงามที่ลอยเด่นอยู่เบื้องหน้าก็คือจุดหมาย            ฝ่ามือรั้งบั้นท้ายงอนงามของคุณนายพิศเข้าใกล้ ปลายลิ้นแลบออกยาวอย่างที่สุด ก่อนจะตวัดเลียไล้เกสรดอกไม้ที่สะท้านไหว ในทันทีที่ปลายลิ้นแตะสัมผัส เสียงครวญครางของคุณนายพิศก็ยิ่งทำให้บุญทิ้งเมามันที่จะชอนไชเข้าออกให้สุดทาง            “อูว... บุญทิ้ง... เสียว... เสียวจ้ะเสียว... อืม...”            ยิ่งบุญทิ้งระรัวเร็วปลายลิ้น แม่พิศก็ยิ่งทำตามอย่างไม่ยอมแพ้ ปลายลิ้นเล็กๆ ตวัดเลียไล้ความแข็งแกร่งของไอ้ทิ้งน้อยตั้งแต่โคนยันปลาย ก่อนจะไล้วนปลายยอดไปทั่ว จากนั้นก็ลากลิ้นลงต่ำ เกลี่ยสะบัดโบกพัดปลายลิ้นจนบุญทิ้งส่งอัดไอ้ทิ้งน้อยร่อนบั้นท้ายแกร่งไม่ติดฟูก    &nbs

            เสียงไก่ขันเจื้อยแจ้วทำให้ร่างที่นอนซุกซบอยู่กับอกแกร่งต้องผงกหัวขึ้น เป็นความเคยชินในทุกเช้าตรู่ที่ต้องตื่นขึ้นมาช่วยงานครัว หากแต่ว่าวันนี้ทุกสิ่งทุกอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว            นางแพงกรอกตามองไปโดยรอบห้องก่อนจะมาหยุดที่ใบหน้าคมคร้ามของท่านเจ้าของเรือน ที่บัดนี้ได้ชื่อว่าเป็น ‘ผัว’ ของมันแล้ว และตัวมันเองก็ได้เป็นอีกหนึ่งเมียของท่านอย่างไม่ต้องสงสัย            ณ ขณะนี้ ฝ่ามือใหญ่และอบอุ่นยิ่งนักก็ยังกอดกระชับรอบบั้นเอวของมันเอาไว้ ราวกลับกลัวว่ามันจะเร้นกายหลบหนีหายไป และเพียงมันขยับกายจะลงจากเตียง สัมผัสเสน่หาที่ตะปบและบีบเคล้นที่หน้าอกอวบก็ทำให้นางแพงต้องวูบวาบไปทั้งร่างจากกระแสเลือดที่สูบฉีดตลอดทั้งตัว            “จะไปไหนเล่าแพง ยังเช้าอยู่เลยนะ”            พระ

“คุณเจ้าขา มิเห็นต้องให้แม่แพงทำเลยเจ้าค่ะ บ่าวก็ทำให้ได้ แม่แพงจะได้ไม่ต้องลำบาก”            “ลำบากอะไรกันเล่าอิ่ม เอ็งนี่ก็พูดแปลก คุณพี่อยู่เรือนข้า ข้าก็เป็นคนทำให้คุณพี่เอง เอ็งทำรึ นี่คุณพี่ไปอยู่เรือนแม่แพง แม่แพงก็ต้องเป็นคนจีบพลูเจียนหมากให้คุณพี่น่ะสิ หน้าที่นี้น่ะเหมาะสำหรับเมียเป็นคนทำให้ผัว หรือเอ็งอยากจะเลื่อนขึ้นมาเป็นเมียคุณพระท่านอีกคนเล่าอิ่ม ข้าจะได้บอกคุณพระท่านให้รับเอ็งอีกคน”            แม่พิศปรายตามองนางอิ่มอย่างปรามอยู่ในที เพราะรู้ว่านางอิ่มไม่ชอบใจแม่แพงนักแต่ก็ไม่สมควรที่จะแสดงออกนอกหน้า อีกทั้งยังแปลกใจด้วยก่อนหน้านี้ก็ดูว่านางอิ่มจะชื่นชอบแม่แพงอยู่มาก เหตุใดเล่าแค่แม่แพงเป็นที่ถูกใจคุณพระท่าน นางอิ่มก็กลับกลายเป็นไม่ชอบใจขึ้นมาได้ ทั้งเมื่อคราวของแม่เรียมก็ไม่เห็นว่านางอิ่มจะตั้งแง่ได้มากขนาดนี้..หลังจากที่แม่แพงติดตามคุณพระลงเรือนไป ท่าทีของนางอิ่มที่ยังดูตึงพร้อมสายตาที่ปรายมองแม่