All Chapters of ทาสพิศวาส: Chapter 31 - Chapter 40

            วันรุ่งขึ้นแม่พิศรับอาหารเช้าด้วยความรู้สึกอิดโรยไม่ชื่นมื่น ด้วยกว่าจะข่มตาให้หลับลงได้ก็กว่าชั่วยาม หลังจากรีบรุดกลับขึ้นเรือน ทว่าสายตาของใครบางคนที่พบเจอเมื่อคืนก็ยังรบกวนจิตใจของหล่อนจนถึงบัดนี้            “คุณเจ้าขา คุณไม่สบายหรือเปล่าเจ้าคะ”            “ทำไมหรืออิ่ม”            “บ่าวเห็นคุณรับข้าวได้น้อย หรือว่าไม่ถูกปากเจ้าคะ บ่าวจะได้ให้นังพวกนี้ไปปรุงมาใหม่ หรือคุณอยากรับอะไรเป็นพิเศษ บ่าวจะไปจัดหามาให้ บ่าวจะไปคุมที่โรงครัวเองเลยเจ้าค่ะ”            “โรงครัวรึ”            “เจ้าค่ะ บ่าวจะไปดูแลจัดหามาให้คุณเอง ขอให้คุณรับอาหารได้เยอะๆ คุณกินน้อยเ

บุญทิ้งตื่นจากภวังค์ก่อนจะยิ้มและค่อยๆ เลียไล้ปลายยอดแข็งสู้ลิ้นอย่างบางเบา เพราะนางเรียมนี้จริตจะกร้านเกินตัวจริงๆ อย่างนี้แล้วเห็นทีนางเรียมจะได้เป็นทาสนางแรกที่คุณพระท่านพึงใจก็เป็นไปได้“น้องเรียมจ๋า จำที่พี่สอนเอาไว้ให้ดี น้องเรียมต้องโอนอ่อนผ่อนตามที่คุณพระท่านต้องการทุกอย่าง และหากเป็นไปได้น้องเรียมต้องทำอย่างนี้”“ทำอย่างไหนหรือจ๊ะ พี่ทิ้งจ๋า...”“อย่างนี้ไงเล่า”“ว้าย! พี่ทิ้งก็ อะไรก็ไม่รู้”นางเรียมร้องวี้ดว้ายแต่ก็มองไอ้ทิ้งน้อยตาไม่กะพริบ เมื่อบุญทิ้งนอนราบกับผืนหญ้าและปล่อยให้ไอ้ทิ้งน้อยตั้งโด่ แข็งเด่นจนแทบจะทิ่มหน้าทิ่มตาของนางเรียม และไม่เพียงแค่นั้นเมื่อบุญทิ้งรั้งฝ่ามือของนางเรียมเข้ามาจับ นางเรียมก็กลัวเสียจนต้องฝืนมือเอาไว้“จับเถอะน้องเรียม พี่กำลังจะสอนสิ่งที่ผู้ชายทุกคนต้องการ ถ้าน้องเรียมทำให้คุณพระท่านเยี่ยงนี้ น้องเรียมจะได้เรือนใหม่ แม่รินก็จะได้สบาย จับสิจ๊ะ พี่จะสอน”นางเรียมกลืนน้ำลายลงคอ ทั้งกล้าทั้งหวั่นปะปนกัน ทว่าไอ้ทิ้งน้อยที่ผงกหัวทักทายก็ทำให้มันอยากรู้ว่าความแข็งขืนที่ทำให้ลมหายใจแทบขาดห้วงไปด้วย

เมื่อนั้นนางทาสสาวกับไอ้ทาสหนุ่มก็คงจะระเริงกามกันอย่างสุขี และคงไม่มีทางที่หล่อนจะไปแยกคนทั้งคู่ได้อีก            “คืนนี้เอ็งรู้ใช่รึไม่ ว่าเอ็งต้องไปรับใช้คุณพระท่านที่เรือนรับรอง”            “บ่าวรู้เจ้าค่ะ” นางเรียมรับคำสีหน้ามีแววกังวล            “อืม... รู้ก็ดีแล้ว แล้วเอ็งรู้หรือไม่ว่า ต้องรับใช้คุณพระท่านเช่นไรบ้าง”            “เอ่อ... บ่าว... บ่าวไม่รู้เจ้าค่ะ”            “เอ็งเคยเล่นผัวเมียกับใครมาบ้างหรือยัง”            นางเรียมที่สะดุ้งวาบพร้อมกับทำหน้าตื่นราวกับคนจะร้องไห้ทำให้แม่พิศยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มแห่งความสมใจที่สุดท้ายแล้วนางเรียมก็ไม่กล้าที่จะพูดว่าไปนอนกับใครมาบ้าง   &n

นิ้วมือสอดลึกเข้าไปในรอยแยกจนนางเรียมสะดุ้งจับยึดผนังไม้ด้านข้างไว้แน่น เพื่อพยุงตัวเองให้ยืนอยู่ให้ได้ เพราะขณะนี้แข้งขาที่สั่นไหวนั้นแทบจะยืนไม่อยู่อยู่แล้ว            “อา... คุณเจ้าขา... อูย... บ่าวเสียว... อูย... เสียวเหลือเกิน... อูย...”            “ต้องเสียวแน่ เพราะคุณพระท่านจะทำกับเอ็งแบบนี้ เอ็งจะซ่านเสียวอย่างที่สุด และจะเสียวยิ่งกว่านี้หากคุณพระท่านเป็นฝ่ายชะล้างร่างกายให้กับเอ็ง เพราะนั่นจะเท่ากับว่าเอ็งจะได้ขึ้นสวรรค์ทั้งเป็น”            นางเรียมหลับตาพริ้มซึมซับถึงสวรรค์ตามที่คุณนายพิศบอกเล่า เพราะแค่นิ้วมือขยับเข้าๆ ออกๆ ในโพรงลึกมันก็ยังสั่นเสียจนสะท้าน และหากว่านิ้วมือนี้เป็นของคุณพระท่าน หรือจะดีกว่านั้นหากเป็นไอ้ทิ้งน้อยที่สอดแทรกเข้ามาอย่างรุนแรง มันก็คงจะต้องกรีดร้องด้วยความสุขสมอย่างที่สุดแน่ๆและเมื่อคุณนายพิศรัวนิ้วเร็วๆ นางเรียมก็ต้องซู้ดซี้ด

เรือนร่างสูงใหญ่เต็มไปด้วยความแข็งแกร่งของชาย เปลือยเปล่าอยู่กลางสายน้ำ เพราะค่ำคืนนี้ไม่มีใครออกมาให้ปลดเปลื้อง ด้วยคุณพระท่านคืนเรือน นางเรียมก็ต้องไปรับใช้ตามที่คุณนายพิศเรียกตัว คงมีเพียงสายน้ำเท่านั้นที่จะช่วยดับความร้อนรุ่มของมันลงได้ จึงต้องหลบมาว่ายน้ำให้หายร้อนรนบุญทิ้งจ้วงว่ายไปตามสายน้ำ ดำผุดดำว่าย หวังให้ความร้อนรุ่มจางลง ทว่าไม่เพียงจะไม่ลดน้อยลงเลย แต่ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น เมื่อรู้อยู่แก่ใจดีว่าทุกค่ำคืนที่ร่วมรักกับนางเรียมอย่างถึงอกถึงใจนั้น อยู่ในสายตาของใครบางคน คนที่แอบซุ่มรอคอยเวลาที่จะมาถึงแต่ก็ไม่กล้าเผยตัวให้รู้ คนที่มองมันด้วยแววตาตื่นตกใจเมื่อมันรู้แกวแล้วไปดักหน้าไว้ก่อนจะขึ้นเรือน“ไอ้ทิ้ง มึง... นรกจะกินหัวมึงแล้ว คิดกับคุณนายท่านแบบนี้ได้ยังไงวะ”แม้จะบอกกับตัวเองแบบนั้นแต่กลิ่นหอมจากเนื้อกาย ความอ่อนนุ่มและชุ่มชื้นของผิวพรรณที่มันได้กอดจูบลูบไล้ รวมทั้งความอวบอิ่มอย่างที่สุดของเต้าอวบนั้นก็ทำให้มันสั่นสะท้านสยิวกายไปทั้งลำ เพราะไม่อาจสลัดไล่ความงดงามและหอมกรุ่นนั้นออกไปได้ ทำให้ทุกครั้งที่ได้ร่วมกับนางเรียม มันจึงตื่