Lahat ng Kabanata ng มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก: Kabanata 51 - Kabanata 60

 หากมีครั้งแรกแล้วย่อมมีครั้งที่สองตามมาก่อนมันจะลามไปยังครั้งที่สามสี่ห้าและกลายเป็นกิจวัตรในที่สุด การหลับนอนในห้องของพี่พูนก็เช่นกัน โดยครั้งที่สองเขาหลงเชื่อว่าพี่ตำรวจกลับมาไข้ขึ้นตัวร้อนจึงพลอยได้นอนด้วยกัน ก่อนที่ครั้งที่สามพี่พูนจะมากล่าวขอโทษที่หลอกกันก่อนจะขอเขานอนด้วยอีกคืนตรง ๆ แต่ใครจะไปรู้ว่าพี่พูนจะขอทุกคืน และเขาเองก็โอนอ่อนตามในทุกค่ำคืนเช่นกันทว่าเมื่อคืนนั้นทำเอาเขาอยากจะขนย้ายเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายกลับไปกบดานอยู่ห้องน้องสาวเมื่อจู่ ๆ พี่เจ้าก็ดันละเมอเรื่องลามก กอดเขาอยู่ดี ๆ ดันล้วงมือจับนู่นจับนี่ไปทั่วจนเสื้อเอยอะไรเอยหลุดลุ่ยจนคล้ายเรื่องราวอย่างว่าเข้าไปทุกที คราวจะแกะออกก็ไม่ได้เพราะก็รู้กันอยู่ว่าผู้ชายคนนี้แรงเยอะขนาดไหน ในท้ายที่สุดเขาก็ต้องตะโกนปลุกพี่ขึ้นมาดูผลงานตัวเองที่ทำเขาเกือบนอนไม่หลับต่อให้จะไม่มีปากเสียงแต่เขาก็ไม่พอใจอยู่ดี แถมตื่นมายังบอกอีกว่า ‘ขอโทษครับ พี่ฝันดีไปหน่อย’ เขารู้ว่ายังไม่หายเมาดีจากที่ดื่มมากกับเพื่อนจะมีคิดเรื่องพิเรนทร์และบอกกล่าวมาอย่างเถรตรงบ้างนั้นไม่แปลก แต่เขาอยากจะรู้เหลือเกินว่าไ

 ‘จันทร์หน้าพี่ต้องออกต่างจังหวัดลงพื้นที่นะครับ กลับน่าจะอีกเดือนสองเดือนเลย’‘อื้อ ไปทำงานสู้ ๆ นะ’เขากล่าวให้กำลังใจออกไปเช่นนั้นในกลางคืนขณะพวกเขากำลังจะเข้านอน จู่ ๆ พี่พูนมาบอกกันแบบนี้ทำเอาเขาใจหายจนเก็บอาการแทบไม่อยู่เหมือนกัน นึกว่าของพวกนี้ทางการต้องแจ้งให้เตรียมตัวเป็นเดือนเสียอีก แต่เรื่องขโมยขโจรแบบนี้เป็นที่รู้กันดีว่าต้องรีบสะสางให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้แผนเดินกลับเข้าห้องนอนมาด้วยความรู้สึกเปล่าเปลี่ยวพิกล สงสัยคงเป็นเพราะเวลาสามย่างสี่ทุ่มแบบนี้จะมีพี่พูนเดินไปเดินมาไม่ก็จัดแจงเตียงนอนอยู่ ว่าแล้วนายสถานีในชุดนอนท่อนบนยาวจรดต้นขาก็เดินละจากตู้เสื้อผ้ามาตรวจทานสัมภาระสำหรับการทำงานในวันรุ่งก่อนจะดับตะเกียงหัวเตียงเตรียมตัวนอนในตอนที่พูดให้กำลังใจพี่พูน ใจจริงเขาไม่อยากให้พี่เจ้าไปที่ไหนไกลหรือนานหลักเดือนเลยเสียด้วยซ้ำ อยากให้พี่ยังคงอยู่ในสายตาตลอดเพราะตอนนี้แค่ได้มองเห็นก็ชวนให้รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาแล้ว แต่เขารู้ดีว่านั่นคือความเห็นแก่ตัว ตำรวจถือเป็นของหลวงจำต้องทำหน้าที่ปกป้องช่วยเหลือประชาชนโดยในบางครั้งอาจต้องแลกมา

 “พี่...ขอโทษจริง ๆ ครับ”“ไม่ให้อภัย”แผนกล่าวขึ้นด้วยเสียงสะลึมสะลือเหล่มองพี่ตำรวจในชุดไปรเวทเดินถือถาดอาหารเช้าเข้ามาในห้องหลังเห็นว่าเขาตื่น เมื่อคืนหลังจากจบบนเตียงลงไปเข้าห้องน้ำรอบที่สี่ก็ได้เริ่มขึ้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว แล้วเขาก็ดันบ้าจี้ยอมพี่ไปหมดเสียทุกอย่างจนร่างกายสลบเหมือดทันทีเมื่อเอาหัวลงหมอนดีนะที่วันนี้เป็นวันหยุดของเขาพอดีไม่เช่นนั้นเขาได้โดนหักเงินเดือนเพราะไปทำงานสายแน่ ๆ เพราะแค่ตื่นก็ปาไปจะสิบโมงแล้ว“แต่ถ้ามาทาให้จะยกโทษให้ก็ได้”“จริงเหรอ!?”พี่พูนกล่าวด้วยความดีใจรีบจัดแจงวางมื้อเช้าของน้องแผนไว้ยังโต๊ะข้างเตียง รีบหาหยูกยามาตระเตรียมไว้ นึกภาพไม่ออกเลยว่าหากเขาตื่นขึ้นมาตอนตีสี่ตีห้าที่ทุกคนอยู่กันเต็มบ้านและลงไปอาบน้ำในสภาพนี้จะเป็นเช่นไรแค่บนเตียงก็ทำเขาแทบทรุดไปต่อในห้องน้ำยิ่งไปกันใหญ่ เป็นคนบ้าพลังอะไรขนาดนี้ ทำเอานึกถึงไอ้ความดุดันที่เจ้าแตงเคยพูดเลยเชียว หากจะแม่นขนาดนี้ดูท่าเด็กคนนั้นน่าจะไปเป็นหมอดูได้นะนี่“จะไปอาบน้ำเหรอครับ ให้พี่ช่วยอุ้ม-“ไม่ให้อุ้มแล้ว!”“

 “ไม่อยากคุยกับชิ้นเก่าอย่างฉันเหรอจ๊ะ?”ชิ้น? ...หมายความว่าลิเกคนนี้คือคนรักเก่าของพี่พูนอย่างนั้นเหรอแผนหันมองพี่ตำรวจ เขาไม่มีปัญหากับคนรักเก่าหรือว่าอะไรหรอก แต่การที่พี่พูนเอาแต่มาอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ จะหนีอย่างเดียวแบบนี้มันเสียมารยาทแล้วก็เสียเวลาด้วย แทนที่จะได้คุยให้จบ ๆ แล้วไปธุระของพวกเรากันต่อ“พี่ ตอบเขาสิ”“พี่ไม่สะดวก พี่หมายถึง...คือ...”“พี่ยังชอบอะไรเหมือนเดิมเลยนะ อัดฉีดไปกี่สตางค์แล้วล่ะ”แผนได้ยินก็สะอึกหันมาอยู่กับความคิดของตัวเองโดยมีเพียงน้องสาวเกาะแขน สาวน้อยเองก็ไม่อยากอยู่ในสถานการณ์อันมาคุแบบนี้นานเช่นกัน แต่เขาเอาประโยคที่ลิเกคนรักเก่าพูดออกไปจากหัวไม่ได้เลย“ขิม อย่ามาพูดจาแบบนี้”เจ้าของชื่อยกยิ้มด้วยริมฝีปากสีแดง ผินใบหน้าขึ้นมองนายตำรวจอดีตคนรักด้วยความพึงพอใจ“พี่พูดกับฉันสักทีนะจ๊ะ”ขิมยกยิ้มเย้ยหยันก่อนจะหันมองตัวเขาหัวจรดเท้า จากที่แผนจะไม่คิดอะไรกลายเป็นว่าชักเริ่มมีปัญหากับไอ้เจ้าคนรักเก่าคนนี้แล้วหากเดินมาทักทายดี ๆ ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเขาจะไ

 ย้อนกลับไปเมื่อสมัยที่ตัวของพันเอกผดุงกิตติ์ ชยธาดาเข้ามายังพระนครใหม่ ๆ หากไม่นับเรื่องเมารถไฟ ความรู้สึกล้วนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและงุนงง ทันทีที่ก้าวเข้าสู่เมืองหลวง ความแตกต่างจากบ้านเกิดก็ปรากฏชัด ทั้งเสียงจอแจของผู้คน การสัญจรที่คึกคัก และอาคารบ้านเรือนที่สูงใหญ่และทันสมัยกว่าที่เคยเห็น แต่ในขณะเดียวกัน ความมุ่งมั่นในการได้รับโอกาสมารับใช้ชาติในสถานที่สำคัญเช่นนี้ นับเป็นแรงผลักดันให้ตำรวจอย่างเขาเดินหน้าต่อไปด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งและพร้อมเผชิญกับทุกสิ่งที่พระนครจะมอบให้ รวมไปถึงเผชิญหน้ากับความน่ารักของนายสถานีตัวเล็กที่เขาตกกับดักรักตั้งแต่แรกพบมันแน่นอนว่าเขาต้องบุกเข้าไปหยอดไปพะเน้าพะนอและใครหนอจะไม่ชอบของกินแสนอร่อยล่ะ ดังนั้นเขาจึงวางแผนว่าจะตามหาร้านขนมนมเนยในพระนครหลังจากไม่ได้กลับมาในรอบเกือบสามสิบปี และนั่นคือปัญหา ว่าทำไมถนนหนทางของพระนครมันถึงได้ชวนงงแบบนี้ล่ะเนี่ย!หากเป็นบ้านนอกนะ เดินตรงไปแล้วเลี้ยวขวาเรื่อย ๆ ก็กลับมาเจอบ้านแล้ว หรือต่อให้พยายามจะหลงทว่าแต่ละหมู่บ้านมีป้ายตัวเบ้อเร่อแขวนอยู่ บ้านในชุมชนมีอยู่ไม่กี่หลังเดินไม่เกินค่อ