เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ ๕๖ รางวัลสำหรับคนเก่ง (จบบริบูรณ์)
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-24 18:00:54พวกเขากลับมาจากสถานตากอากาศด้วยอารมณ์ที่ไม่ติดค้างเพื่อมาเจอกับข่าวดีอีกครั้งเมื่อได้มาทราบถึงผลคะแนนของเพียงที่ในที่สุดหลังจากพยายามมาหนึ่งปีเต็มก็สามารถสอบเข้าพยาบาลได้พร้อมเป็นหนึ่งรายชื่อผู้ได้รับทุนการศึกษาทำให้ค่าเล่าเรียนค่าหนังสือถูกกว่าคนอื่น ๆ เกือบครึ่ง
พอพี่วิภาที่มาทราบข่าวนี้ผ่านทางโทรศัพท์บ้านก็วี้ดว้ายดีใจยกใหญ่ที่ศิษย์เพียงคนเดียวไปได้ดีขนาดนี้ ถึงพวกเขาจะได้มารู้จักกับคุณครูพยาบาลคนนี้ไม่กี่เดือน ทว่าคงต้องยกความดีความชอบให้กับหญิงเจ้าที่คอยชี้นำและตีกรอบเนื้อหาที่จำเป็นให้ ดูเผิน ๆ อาจไม่ได้มีส่วนช่วยเหลืออะไร แต่ความจริงแล้วหากมีเพียงแค่ตัวเองคนเดียว เธอคงเครียดและวิตกมากกว่านี้หลายสิบเท่า ซึ่งเป็นสิ่งตรงกันข้ามกับความต้องการของพี่ชายอย่างเขา
“ฮู่...”
นายสถานีถอนหายใจเหยียดแข้งเหยียดขาด้วยความโล่งเพราะทำบัญชีเสร็จไปสิบบรรทัดภายในห้องพักประชาสัมพันธ์ อยากย้อนกลับไปอายุสิบแปดที่นั่งอยู่ในห้องเรียนได้ครึ่งค่อนวันเสียจริง
แผนเลือกเงยหน้าขึ้นมาพักผ่อนมองนู่นมองนี่ให้เส้นคลาย กระนั้นคราวจะบอกว่ามีแต่เรื่องดีไปเสียหมดอาจจะไม่ใช่
บทที่เกี่ยวข้อง
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๑ บ้านนอกเข้ากรุง
ย้อนกลับไปเมื่อสมัยที่ตัวของพันเอกผดุงกิตติ์ ชยธาดาเข้ามายังพระนครใหม่ ๆ หากไม่นับเรื่องเมารถไฟ ความรู้สึกล้วนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและงุนงง ทันทีที่ก้าวเข้าสู่เมืองหลวง ความแตกต่างจากบ้านเกิดก็ปรากฏชัด ทั้งเสียงจอแจของผู้คน การสัญจรที่คึกคัก และอาคารบ้านเรือนที่สูงใหญ่และทันสมัยกว่าที่เคยเห็น แต่ในขณะเดียวกัน ความมุ่งมั่นในการได้รับโอกาสมารับใช้ชาติในสถานที่สำคัญเช่นนี้ นับเป็นแรงผลักดันให้ตำรวจอย่างเขาเดินหน้าต่อไปด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งและพร้อมเผชิญกับทุกสิ่งที่พระนครจะมอบให้ รวมไปถึงเผชิญหน้ากับความน่ารักของนายสถานีตัวเล็กที่เขาตกกับดักรักตั้งแต่แรกพบมันแน่นอนว่าเขาต้องบุกเข้าไปหยอดไปพะเน้าพะนอและใครหนอจะไม่ชอบของกินแสนอร่อยล่ะ ดังนั้นเขาจึงวางแผนว่าจะตามหาร้านขนมนมเนยในพระนครหลังจากไม่ได้กลับมาในรอบเกือบสามสิบปี และนั่นคือปัญหา ว่าทำไมถนนหนทางของพระนครมันถึงได้ชวนงงแบบนี้ล่ะเนี่ย!หากเป็นบ้านนอกนะ เดินตรงไปแล้วเลี้ยวขวาเรื่อย ๆ ก็กลับมาเจอบ้านแล้ว หรือต่อให้พยายามจะหลงทว่าแต่ละหมู่บ้านมีป้ายตัวเบ้อเร่อแขวนอยู่ บ้านในชุมชนมีอยู่ไม่กี่หลังเดินไม่เกินค่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๒ เหนือพื้นกระดาน (NC)
พูนรู้ว่าน้องแผนชอบให้อุ้มเดินไปไหนมาไหน คล้ายว่าจะชอบมองนู่นมองนี่ผ่านมุมสูง หรือไม่ก็แค่ไม่อยากเดินด้วยตัวเองเพราะความเหนื่อยหรืออะไรก็ตามเพราะเขาไม่สนใจมันหรอก ไม่ว่าน้องแผนจะชอบมันด้วยเหตุผลใดเขาก็ชอบอยู่ดีที่ได้อุ้มคนรักเดินไปทั่วบ้าน ทว่าเขาจะทำมันในทุกครั้งไม่ได้ ต้องรอโอกาสเหมาะ ๆ หรือในขณะที่เจ้าน้องกำลังเอาสมาธิไปอยู่กับสิ่งอื่น ซึ่งแน่นอนว่าคนปากแข็งอย่างน้องแผนไม่มีทางเอ่ยขอหรอก“พี่ วันอาทิตย์นี้เราไปซื้อปลอกคอมาให้สองตัวดีไหม?”นายสถานีควบตำแหน่งผู้จัดการร้านกินดื่มกล่าวขึ้นหลังกลับมาจากการตรวจตราสินค้าในคลัง ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินไปอุ้มเจ้าแมวสำลีมาอยู่ในอ้อมแขนเนื่องจากเห็นมันกำลังก้าวขาขึ้นบันไดชั้นสอง“ก็ดีนะครับ ถ้ามีพวกชามน้ำชามข้าวก็ซื้อมาด้วยเลย”เป็นจังหวะเหมาะให้พูนเดินเข้าไปช้อนร่างเล็กมาไว้ในครอบครอง โดยที่น้องแผนก็ยังไม่โวยวายทั้งยังต่อบทสนทนาเจื้อยแจ้วในขณะที่เขาพาเจ้าตัวมานั่งยังเก้าอี้บุนวมอย่างเป็นธรรมชาติ การได้มองน้องน้อยในอ้อมกอดพร้อมสัตว์ขนฟูนี่มันช่างชวนให้รู้สึกกระชุ่มกระชวยหัวใจเสียจริงไม่ว่าจะเป็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๓ ก๋วยเตี๋ยวไก่ทอด
“แผนครับ พี่ฝากหยิบกุญแจบ้านทีสิ”เจ้าของชื่อพยักหน้าก่อนจะก้มลงค้นหาลูกกุญแจในกระเป๋า ทว่ามันหาใช่ลูกกุญแจของบ้านในพระนครไม่ ทว่ากลับเป็นบ้านเก่าที่พิษณุโลกร่มคันใหญ่ที่เคยตั้งเรียงรายกันแดดกันฝนตามโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน ผ่านมาหลายปีนับตั้งแต่พี่พูนย้ายที่อยู่ พวกมันก็ถูกพับเก็บอยู่ยังมุมหนึ่งของหน้าบ้าน บรรยากาศที่ร่มรื่นมากกว่าแต่ก่อนเนื่องจากต้นไม้ต้นใหญ่ไม่ได้ถูกตัดแต่งกิ่งเมื่อหลายฤดูเปลี่ยนผ่านใบไม้ที่หมดอายุขัยจึงร่วงลงมากองเต็มพื้น ในสมัยเด็กเขาเคยมองว่าที่นี่ใหญ่มาก ทว่าการที่ตัวสูงขึ้นไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนความคิดนั้นได้เลยพี่พูนบอกว่าจะขึ้นไปจัดเก็บกระเป๋าที่ชั้นสองให้และจะพาเขาไปเที่ยวชนบทเพื่อเปิดหูเปิดตา เขาจึงได้เวลาพักหลังจากเดินทางข้ามจังหวัดมาเหนื่อย ๆ ว่าแล้วก็สอดส่องสายตามองไปรอบตัวบ้านด้วยความสนอกสนใจเรือนไม้ไทยประยุกต์หลังนี้เป็นบ้านไม้หลังใหญ่ สร้างจากไม้เนื้อดีอย่างไม้สักที่มีความคงทนมันจึงยังดูสวยแม้ผ่านเวลามานานหลายสิบปีแล้วก็ตาม หลังคาบ้านมุงกระเบื้องลอนสีหม่นป้องกันแดดฝน หน้าต่างเป็นบานเกล็ดไม้ผสมกับลูกกรงโลหะลายด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-27มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๔ สองมือกราบลงที่ตรงขาอ่อน (NC)
พูนจับสังเกตตัวเองมานานสักพักถึงรสนิยมความชอบที่ตัวเองมีต่อน้องแผน หรือหากระบุเจาะจงลงไปกว่านั้นคือเขาชอบสัดส่วนไหนของน้องแผนมากที่สุดในตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานของพวกเขาทั้งคู่ซึ่งถูกปรับเลื่อนลดเวลาทำงานลงมาใกล้เคียงกันมากขึ้นแล้วคือหนึ่งทุ่มตรง คงต้องขอบคุณความพยายามในการต่อรองกับน้องแผนที่มีต่อความงอแงเป็นเด็กของเขาที่พร่ำบ่นว่า เป็นห่วง ๆ จะไปส่ง ๆ อยู่ทุกวี่ทุกวันพูนในขณะที่กำลังเก็บจานข้าวมื้อเย็นก็เหลือบตามองน้องนายสถานีที่เดินลงมาจากชั้นสองเพราะเขาบอกให้ไปอาบน้ำก่อนได้เลย น้องนายสถานีเดินลงมาในชุดเสื้อกางเกงขาสั้นพลางถามไถ่เรื่องจาน เรื่องอาหารมื้อถัด ๆ ไปรวมไปถึงเรื่องคุณพ่อและเรื่องอื่น ๆ“แล้วก็ผลไม้ขึ้นหิ้งพระพรุ่งนี้เดี๋ยวผมซื้อเองนะ”“ครับ”“ชาในตู้จะหมดแล้ว แถวสน.พี่มีร้านหรือเปล่า?”“ครับ...”“พี่? เหม่ออะไรเนี่ย”พูนในตอนนี้เอาแต่ให้ความสนใจไปกับสิ่งอื่นจึงได้แต่ตอบอย่างผิวเผินและพยักหงึก ๆ เนื่องจากมันเริ่มจะมีความคิดพิสดารโผล่ขึ้นมาแล้วหากมันไม่เหลือบ่ากว่าแรงน้องแผนคงจะยอมทำให้เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๕ เจ้าสำราญ
“ฮู้ว...”ผู้จัดการร้านกินดื่มคนเก่งหลังจากอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวเสร็จก็พรูลมหายใจด้วยความโล่ง ในตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มตรงซึ่งพี่ตำรวจควรจะกลับมาบ้าน หากแต่นั้นเป็นในยามปกติทว่าวันนี้พี่พูนเดินมาบอกถึงสถานีในตอนเย็นว่าจะกลับดึกราวห้าทุ่มเที่ยงคืนเพราะมีประชุมซึ่งจะมีคนใหญ่คนโตมาร่วมงาน อาจจะต้องใช้เวลาไปกับพิธีรีตองสักนิด ซึ่งเขาก็เข้าใจดีเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องนอนคนเดียวแผนคิดพลางจัดคอปกเสื้อนอนก่อนจะเดินมาหย่อนกายนั่งระหว่างนั้นพลอยคิดไปถึงเรื่องการรับเด็กสักคนเข้ามาอยู่ในการดูแลจากสถานเด็กกำพร้าที่เคยไปดูด้วยกันมา ซึ่งดูจากสถานการณ์คาดว่าคงจะเป็นภายในไม่เกินปีนี้เสียแล้วไอ้เขาก็คิดอยู่นานตั้งแต่รับเจ้าเงินกับเจ้าสำลีมาเลี้ยง ด้วยทุนทรัพย์และพื้นที่บ้านทำให้พวกมันสามารถไปหาสัตวแพทย์หรือมีสนามหญ้าสนามดินหลังบ้านให้วิ่งเล่นโดยที่ยังมีเงินเหลือเกินพอ ไหนพี่พูนที่อดีตเป็นคนชอบเที่ยวร้านสังสรรค์กับเพื่อนกับฝูงก็เริ่มค่อย ๆ ปรับนิสัยให้ตรงกลับบ้านมากขึ้นคงเพราะเขาบอกพี่พูนไปว่าเด็ก ๆ ต้องการเวลาจากผู้ปกครองมากกว่าที่คิด เด็ก ๆ จะเหงาไหมห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-29มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๖ โมโหแล้วนะ (NC)
เนื่องจากร้านลุงเริงกำลังอยู่ในช่วงขยายร้านและปรับปรุงพัฒนา น้องแผนจึงต้องทำงานหนักเป็นพิเศษเพื่อให้กระบวนการทุกอย่างผ่านได้อย่างราบรื่นจนบางครั้งกว่าจะหยุดจับปากกาดินสอได้ก็ปาไปตีหนึ่งตีสองถึงจะได้เอนตัวนอน พูนในฐานะคนรักคนหล่อย่อมเชื่อว่าคนขยันอย่างน้องแผนย่อมทำมันออกมาได้เป็นอย่างไร้ที่ติแน่นอนแต่นั่นเองคือปัญหา เพราะเวลาขยายสาขามันกินเวลาหลายเดือนซึ่งความอดทนในการเห็นน้องแผนนอนดึกตื่นเช้ามันใกล้จะหมดลงแล้ว“แผนครับ มานอนเร็ว ดึกมากแล้วนะ”เสียงทุ้มของนายตำรวจสะลึมสะลือขึ้นมากลางดึกราวเที่ยงคืนก็ยังเห็นน้องแผนนั่งเขียนอะไรขยุกขยิกอยู่ที่โต๊ะทำงานโดยพึ่งแสงจากตะเกียงที่เจ้าน้องเปิดมาตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนแสงมันหรี่ลงอย่างเห็นได้ชัด แบบนี้สงสัยไม่วันมะรืนนี้ก็พรุ่งนี้คงจะได้เติมน้ำมันเป็นแน่“เดี๋ยวนอน”แผนครับ ก่อนพี่จะนอนเราบอกกับพี่แบบนี้มา ๕ รอบติดแล้วนะครับ บอกตั้งแต่สามทุ่มจนเที่ยงคืนตีหนึ่งก็ยังบอกเดี๋ยวนอนอยู่เลยและด้วยความเป็นห่วงกลางดึกคืนไหนที่เขาเห็นน้องแผนนอนน้อยเย็นวันนั้นเขาจะรีบมารับตัวน้องนายสถานีด้วยความเป็นห่ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๗ น้องแผนชอบหก
“อะ...อื้อ!!!!”หลังจากที่กิจกรรมอันเร่าร้อนดำเนินมาจนถึงจุดสิ้นสุด ร่างบอบบางที่ควบเอวอยู่บนตักพี่ตำรวจก็เหนื่อยหอบโน้มตัวลงมาขอจูบผ่อนคลายจากคนรักอย่างออดอ้อน พลางไล่จับสัมผัสตามสัดส่วนกำยำที่เป็นของตนแต่เพียงผู้เดียวพูนซึ่งไม่ได้มีปัญหาอันใดหากน้องแผนจะมือซน กระนั้นเขาก็จับสังเกตพฤติกรรมได้ว่านอกจากตามรอยสักยันต์บนอกแล้วสิ่งที่ปลายนิ้วนุ่มนิ่มเหล่านั้นมักจะไปอยู่คือบริเวณกล้ามเนื้อหน้าท้องทั้งหกจุดไม่ว่าจะเป็นตอนร่วมรักหรือว่าในยามนอนปกติหากสบโอกาสน้องแผนก็มักจะส่งมือมาลูบ ๆ คลำ ๆ ก่อนจะผล็อยหลับไปคล้ายกับตัวเขาในตอนนี้เป็นตุ๊กตาเดินได้อย่างไรอย่างนั้น หรืออีกสถานการณ์หนึ่งที่พบเห็นได้บ่อยคือการที่จู่ ๆ เขาก็โดนจกพุงโดยไม่ทันได้ตั้งตัว แม้จะมีสะดุ้งบ้างแต่มันก็เป็นการกระทำที่น่ารักน่าชังในสายตาเขานักของมันแน่นอนว่าความชอบแบบนี้นั้น น้องแผนไม่มีทางบอกคำว่า ‘ชอบ’ ออกมาตรง ๆ หรอกดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ของเขาหลังทราบเรื่องที่ต้องดูแลตัวเองขึ้นมาอีกระดับเพื่อความสุขของน้องแผน พี่พูนทำให้ได้อยู่แล้วครับณ วันหยุดในฤดูหนาว ตัวเขาที่ทานมื
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๘ สมาชิก
ในยามสายของวันหยุดปิดเทอมทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวดูสดใสและชัดเจนจากแสงอาทิตย์ในหน้าร้อน ท้องฟ้าเข้มมีเมฆขาวลอยเป็นหย่อม ๆ อยู่ห่างไกลโดยลมพัดมาเป็นระยะ เหงื่อเริ่มซึมออกมาจากผิวหนังแม้จะอยู่ในร่มยิ่งโดยเฉพาะเมื่อมาอยู่หน้าเตาไฟในครัวควันหอมกรุ่นของน้ำเคี่ยวพริกแกงส้มลอยฟุ้งผ่านช่องหน้าต่างบานเกล็ดโชยพัดกลิ่นเครื่องปรุงขึ้นมาให้คุณพ่อตำรวจของบ้านได้รับรู้ พูนในชุดไปรเวทเสื้อคอกลมนั่งผ้าขาวม้าคว้าช้อนจากในตะแกรงตากมาตักน้ำแกงชิมรสชาติด้วยความชำนาญก่อนจะหันลงไปมองเด็กชายตัวจิ๋วที่ยืนเกาะโต๊ะครัวหลังช่วยเขาฉีกเนื้อปลาลงหม้อ“รบ ลงไปเรียกป๊ากับพี่ขึ้นมาได้เลย”“จ้ะ!”เสียงใสที่เริ่มแปรเปลี่ยนจากร่างกายซึ่งเติบโตขึ้นตอบรับพร้อมแววตาเป็นประกายสดใส ก่อนจะรีบสาวเท้าเดินออกจากครัวลงบ้านไปเมื่อปลายปีที่แล้วพวกเขาตัดสินใจได้ว่าจะรับเด็กมาเลี้ยงตามเป้าหมายที่วางเอาไว้ จนได้มีเด็กเข้ามาอยู่ในบ้านถึงสองคนซึ่งเป็นพี่น้องที่อายุต่างกันหนึ่งปีเศษ โดยสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่พวกเขาไปมาเป็นองค์กรไม่แสวงผลกำไรและกำลังอยู่ในสภาพเสื่อมโทรมไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-01
บทล่าสุด
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๑๐ แต่งองค์ทรงเครื่อง (NC)
คุณพ่อเล็กในชุดไปรเวทเดินไขประตูรั้วเข้ามาในบ้านหลังกลับมาจากการดูร้านเหล้าสาขา ๒ ของลุงเริง พวกเขาทำงานด้วยกันมานานจนจะเข้าปีที่ ๒๐ แล้วส่วนเรื่องหลานชายที่คิดว่าจะส่งต่อให้กลับล้มเหลว เพราะเจ้าตัวดันออกไปเปิดร้านอาหารเป็นของตัวเอง ดังนั้นลุงเริงจึงเรียกเขาเข้าไปคุยถึงเรื่องการส่งต่อร้าน เพราะลุงแกก็อายุมากขึ้นทุกปีจึงอยากได้คนมาสานต่อธุรกิจที่ตนตั้งใจทำมาตั้งแต่ยังหนุ่ม และคนนั้นคือตัวเขาซึ่งเป็นพนักงานที่เก่าแก่และได้รับความไว้วางใจมากที่สุดการส่งต่อนั้นไม่สามารถทำให้จบได้ภายในวันเดียว ยังคงมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างให้เขาต้องเรียนรู้อีกเยอะ ดังนั้นวันนี้เขาจึงได้ทราบเรื่องและลงมาตรวจสอบโกดังสินค้าอีกนิดหน่อยแล้วก็สามารถกลับบ้านได้ด้วยเหตุนั้นก่อนที่แผนจะพักหลังจากทักทายคุณพ่อยามบ่ายจึงขึ้นมาหาเด็ก ๆ และพี่พูนที่กำลังช่วยกันถูบ้านเป็นอันดับแรกเพื่อจะบอกว่าปะป๊าอาจจะกลับดึกในช่วงนี้สักหน่อย เพราะมีภาระที่ต้องไปทำแต่หากสามารถจัดการได้แล้วทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เผลอ ๆ อาจจะได้เวลากลับมาเยอะกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ“จริงเหรอ!?” แต่
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๙ สงกรานต์
วันสงกรานต์ วันทรหดที่พนักงานทุกคนหัวหมุนแจกตั๋วโบกธงสัญญาณท่ามกลางผู้คนอันเบียดเสียด ไหนจะตัวเปียกตัวเปื้อนจากผู้โดยสารบางท่านที่ไปเล่นน้ำมาแล้วเดินมาชน หรือไม่บางคนก็ฝ่าฝืนกฎมาเล่นน้ำในเขตสถานีที่สถานีกรุงเทพฯ เส้นทางคมนาคมหลักแห่งนี้ ที่ผู้คนหลากหลายวัยต่างมุ่งหน้าเข้าสถานีเพื่อเดินทางกลับบ้านเกิดหรือไปเยี่ยมญาติพี่น้อง บรรยากาศในสถานีเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยของผู้โดยสาร เสียงประกาศจากลำโพง และเสียงล้อรถไฟที่เสียดสีกับรางเหล็กเมื่อสิ้นเสียงหวูดภายในสถานี ผู้โดยสารนั่งกันเต็มพื้นที่ รอขึ้นรถไฟที่แน่นขนัด บางคนนั่งจับกลุ่มคุยกันบนพื้น บ้างก็กำลังยืนต่อแถวรอซื้อตั๋ว มีผู้คนมากมายที่ขนของพะรุงพะรัง ทั้งกระเป๋าเดินทาง ตะกร้าใส่ของกิน ของใช้ หรือแม้กระทั่งกรงสัตว์เล็ก ๆ ที่จะนำกลับไปด้วยแผนแทบไม่มีเวลามานั่งพักเสียด้วยซ้ำเมื่อรถไฟออกก็ต้องมาช่วยพี่ ๆ ตอบคำถามหรือถึงขั้นจัดแจงเอกสารจำหน่ายตั๋วแทนในกรณีที่บางคนไปเข้าห้องน้ำ เพราะการขาดใครไปแม้เพียงคนเดียวการสัญจรของผู้โดยสารจะติดขัดทันที และมันยิ่งวุ่นวายขึ้นเมื่อขบวนรถไฟมาถึง ผู้คนเร่งรีบเข้ามาแย่งชิงท
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๘ สมาชิก
ในยามสายของวันหยุดปิดเทอมทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวดูสดใสและชัดเจนจากแสงอาทิตย์ในหน้าร้อน ท้องฟ้าเข้มมีเมฆขาวลอยเป็นหย่อม ๆ อยู่ห่างไกลโดยลมพัดมาเป็นระยะ เหงื่อเริ่มซึมออกมาจากผิวหนังแม้จะอยู่ในร่มยิ่งโดยเฉพาะเมื่อมาอยู่หน้าเตาไฟในครัวควันหอมกรุ่นของน้ำเคี่ยวพริกแกงส้มลอยฟุ้งผ่านช่องหน้าต่างบานเกล็ดโชยพัดกลิ่นเครื่องปรุงขึ้นมาให้คุณพ่อตำรวจของบ้านได้รับรู้ พูนในชุดไปรเวทเสื้อคอกลมนั่งผ้าขาวม้าคว้าช้อนจากในตะแกรงตากมาตักน้ำแกงชิมรสชาติด้วยความชำนาญก่อนจะหันลงไปมองเด็กชายตัวจิ๋วที่ยืนเกาะโต๊ะครัวหลังช่วยเขาฉีกเนื้อปลาลงหม้อ“รบ ลงไปเรียกป๊ากับพี่ขึ้นมาได้เลย”“จ้ะ!”เสียงใสที่เริ่มแปรเปลี่ยนจากร่างกายซึ่งเติบโตขึ้นตอบรับพร้อมแววตาเป็นประกายสดใส ก่อนจะรีบสาวเท้าเดินออกจากครัวลงบ้านไปเมื่อปลายปีที่แล้วพวกเขาตัดสินใจได้ว่าจะรับเด็กมาเลี้ยงตามเป้าหมายที่วางเอาไว้ จนได้มีเด็กเข้ามาอยู่ในบ้านถึงสองคนซึ่งเป็นพี่น้องที่อายุต่างกันหนึ่งปีเศษ โดยสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่พวกเขาไปมาเป็นองค์กรไม่แสวงผลกำไรและกำลังอยู่ในสภาพเสื่อมโทรมไ
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๗ น้องแผนชอบหก
“อะ...อื้อ!!!!”หลังจากที่กิจกรรมอันเร่าร้อนดำเนินมาจนถึงจุดสิ้นสุด ร่างบอบบางที่ควบเอวอยู่บนตักพี่ตำรวจก็เหนื่อยหอบโน้มตัวลงมาขอจูบผ่อนคลายจากคนรักอย่างออดอ้อน พลางไล่จับสัมผัสตามสัดส่วนกำยำที่เป็นของตนแต่เพียงผู้เดียวพูนซึ่งไม่ได้มีปัญหาอันใดหากน้องแผนจะมือซน กระนั้นเขาก็จับสังเกตพฤติกรรมได้ว่านอกจากตามรอยสักยันต์บนอกแล้วสิ่งที่ปลายนิ้วนุ่มนิ่มเหล่านั้นมักจะไปอยู่คือบริเวณกล้ามเนื้อหน้าท้องทั้งหกจุดไม่ว่าจะเป็นตอนร่วมรักหรือว่าในยามนอนปกติหากสบโอกาสน้องแผนก็มักจะส่งมือมาลูบ ๆ คลำ ๆ ก่อนจะผล็อยหลับไปคล้ายกับตัวเขาในตอนนี้เป็นตุ๊กตาเดินได้อย่างไรอย่างนั้น หรืออีกสถานการณ์หนึ่งที่พบเห็นได้บ่อยคือการที่จู่ ๆ เขาก็โดนจกพุงโดยไม่ทันได้ตั้งตัว แม้จะมีสะดุ้งบ้างแต่มันก็เป็นการกระทำที่น่ารักน่าชังในสายตาเขานักของมันแน่นอนว่าความชอบแบบนี้นั้น น้องแผนไม่มีทางบอกคำว่า ‘ชอบ’ ออกมาตรง ๆ หรอกดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ของเขาหลังทราบเรื่องที่ต้องดูแลตัวเองขึ้นมาอีกระดับเพื่อความสุขของน้องแผน พี่พูนทำให้ได้อยู่แล้วครับณ วันหยุดในฤดูหนาว ตัวเขาที่ทานมื
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๖ โมโหแล้วนะ (NC)
เนื่องจากร้านลุงเริงกำลังอยู่ในช่วงขยายร้านและปรับปรุงพัฒนา น้องแผนจึงต้องทำงานหนักเป็นพิเศษเพื่อให้กระบวนการทุกอย่างผ่านได้อย่างราบรื่นจนบางครั้งกว่าจะหยุดจับปากกาดินสอได้ก็ปาไปตีหนึ่งตีสองถึงจะได้เอนตัวนอน พูนในฐานะคนรักคนหล่อย่อมเชื่อว่าคนขยันอย่างน้องแผนย่อมทำมันออกมาได้เป็นอย่างไร้ที่ติแน่นอนแต่นั่นเองคือปัญหา เพราะเวลาขยายสาขามันกินเวลาหลายเดือนซึ่งความอดทนในการเห็นน้องแผนนอนดึกตื่นเช้ามันใกล้จะหมดลงแล้ว“แผนครับ มานอนเร็ว ดึกมากแล้วนะ”เสียงทุ้มของนายตำรวจสะลึมสะลือขึ้นมากลางดึกราวเที่ยงคืนก็ยังเห็นน้องแผนนั่งเขียนอะไรขยุกขยิกอยู่ที่โต๊ะทำงานโดยพึ่งแสงจากตะเกียงที่เจ้าน้องเปิดมาตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนแสงมันหรี่ลงอย่างเห็นได้ชัด แบบนี้สงสัยไม่วันมะรืนนี้ก็พรุ่งนี้คงจะได้เติมน้ำมันเป็นแน่“เดี๋ยวนอน”แผนครับ ก่อนพี่จะนอนเราบอกกับพี่แบบนี้มา ๕ รอบติดแล้วนะครับ บอกตั้งแต่สามทุ่มจนเที่ยงคืนตีหนึ่งก็ยังบอกเดี๋ยวนอนอยู่เลยและด้วยความเป็นห่วงกลางดึกคืนไหนที่เขาเห็นน้องแผนนอนน้อยเย็นวันนั้นเขาจะรีบมารับตัวน้องนายสถานีด้วยความเป็นห่ว
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๕ เจ้าสำราญ
“ฮู้ว...”ผู้จัดการร้านกินดื่มคนเก่งหลังจากอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวเสร็จก็พรูลมหายใจด้วยความโล่ง ในตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มตรงซึ่งพี่ตำรวจควรจะกลับมาบ้าน หากแต่นั้นเป็นในยามปกติทว่าวันนี้พี่พูนเดินมาบอกถึงสถานีในตอนเย็นว่าจะกลับดึกราวห้าทุ่มเที่ยงคืนเพราะมีประชุมซึ่งจะมีคนใหญ่คนโตมาร่วมงาน อาจจะต้องใช้เวลาไปกับพิธีรีตองสักนิด ซึ่งเขาก็เข้าใจดีเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องนอนคนเดียวแผนคิดพลางจัดคอปกเสื้อนอนก่อนจะเดินมาหย่อนกายนั่งระหว่างนั้นพลอยคิดไปถึงเรื่องการรับเด็กสักคนเข้ามาอยู่ในการดูแลจากสถานเด็กกำพร้าที่เคยไปดูด้วยกันมา ซึ่งดูจากสถานการณ์คาดว่าคงจะเป็นภายในไม่เกินปีนี้เสียแล้วไอ้เขาก็คิดอยู่นานตั้งแต่รับเจ้าเงินกับเจ้าสำลีมาเลี้ยง ด้วยทุนทรัพย์และพื้นที่บ้านทำให้พวกมันสามารถไปหาสัตวแพทย์หรือมีสนามหญ้าสนามดินหลังบ้านให้วิ่งเล่นโดยที่ยังมีเงินเหลือเกินพอ ไหนพี่พูนที่อดีตเป็นคนชอบเที่ยวร้านสังสรรค์กับเพื่อนกับฝูงก็เริ่มค่อย ๆ ปรับนิสัยให้ตรงกลับบ้านมากขึ้นคงเพราะเขาบอกพี่พูนไปว่าเด็ก ๆ ต้องการเวลาจากผู้ปกครองมากกว่าที่คิด เด็ก ๆ จะเหงาไหมห
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๔ สองมือกราบลงที่ตรงขาอ่อน (NC)
พูนจับสังเกตตัวเองมานานสักพักถึงรสนิยมความชอบที่ตัวเองมีต่อน้องแผน หรือหากระบุเจาะจงลงไปกว่านั้นคือเขาชอบสัดส่วนไหนของน้องแผนมากที่สุดในตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานของพวกเขาทั้งคู่ซึ่งถูกปรับเลื่อนลดเวลาทำงานลงมาใกล้เคียงกันมากขึ้นแล้วคือหนึ่งทุ่มตรง คงต้องขอบคุณความพยายามในการต่อรองกับน้องแผนที่มีต่อความงอแงเป็นเด็กของเขาที่พร่ำบ่นว่า เป็นห่วง ๆ จะไปส่ง ๆ อยู่ทุกวี่ทุกวันพูนในขณะที่กำลังเก็บจานข้าวมื้อเย็นก็เหลือบตามองน้องนายสถานีที่เดินลงมาจากชั้นสองเพราะเขาบอกให้ไปอาบน้ำก่อนได้เลย น้องนายสถานีเดินลงมาในชุดเสื้อกางเกงขาสั้นพลางถามไถ่เรื่องจาน เรื่องอาหารมื้อถัด ๆ ไปรวมไปถึงเรื่องคุณพ่อและเรื่องอื่น ๆ“แล้วก็ผลไม้ขึ้นหิ้งพระพรุ่งนี้เดี๋ยวผมซื้อเองนะ”“ครับ”“ชาในตู้จะหมดแล้ว แถวสน.พี่มีร้านหรือเปล่า?”“ครับ...”“พี่? เหม่ออะไรเนี่ย”พูนในตอนนี้เอาแต่ให้ความสนใจไปกับสิ่งอื่นจึงได้แต่ตอบอย่างผิวเผินและพยักหงึก ๆ เนื่องจากมันเริ่มจะมีความคิดพิสดารโผล่ขึ้นมาแล้วหากมันไม่เหลือบ่ากว่าแรงน้องแผนคงจะยอมทำให้เ
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๓ ก๋วยเตี๋ยวไก่ทอด
“แผนครับ พี่ฝากหยิบกุญแจบ้านทีสิ”เจ้าของชื่อพยักหน้าก่อนจะก้มลงค้นหาลูกกุญแจในกระเป๋า ทว่ามันหาใช่ลูกกุญแจของบ้านในพระนครไม่ ทว่ากลับเป็นบ้านเก่าที่พิษณุโลกร่มคันใหญ่ที่เคยตั้งเรียงรายกันแดดกันฝนตามโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน ผ่านมาหลายปีนับตั้งแต่พี่พูนย้ายที่อยู่ พวกมันก็ถูกพับเก็บอยู่ยังมุมหนึ่งของหน้าบ้าน บรรยากาศที่ร่มรื่นมากกว่าแต่ก่อนเนื่องจากต้นไม้ต้นใหญ่ไม่ได้ถูกตัดแต่งกิ่งเมื่อหลายฤดูเปลี่ยนผ่านใบไม้ที่หมดอายุขัยจึงร่วงลงมากองเต็มพื้น ในสมัยเด็กเขาเคยมองว่าที่นี่ใหญ่มาก ทว่าการที่ตัวสูงขึ้นไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนความคิดนั้นได้เลยพี่พูนบอกว่าจะขึ้นไปจัดเก็บกระเป๋าที่ชั้นสองให้และจะพาเขาไปเที่ยวชนบทเพื่อเปิดหูเปิดตา เขาจึงได้เวลาพักหลังจากเดินทางข้ามจังหวัดมาเหนื่อย ๆ ว่าแล้วก็สอดส่องสายตามองไปรอบตัวบ้านด้วยความสนอกสนใจเรือนไม้ไทยประยุกต์หลังนี้เป็นบ้านไม้หลังใหญ่ สร้างจากไม้เนื้อดีอย่างไม้สักที่มีความคงทนมันจึงยังดูสวยแม้ผ่านเวลามานานหลายสิบปีแล้วก็ตาม หลังคาบ้านมุงกระเบื้องลอนสีหม่นป้องกันแดดฝน หน้าต่างเป็นบานเกล็ดไม้ผสมกับลูกกรงโลหะลายด
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๒ เหนือพื้นกระดาน (NC)
พูนรู้ว่าน้องแผนชอบให้อุ้มเดินไปไหนมาไหน คล้ายว่าจะชอบมองนู่นมองนี่ผ่านมุมสูง หรือไม่ก็แค่ไม่อยากเดินด้วยตัวเองเพราะความเหนื่อยหรืออะไรก็ตามเพราะเขาไม่สนใจมันหรอก ไม่ว่าน้องแผนจะชอบมันด้วยเหตุผลใดเขาก็ชอบอยู่ดีที่ได้อุ้มคนรักเดินไปทั่วบ้าน ทว่าเขาจะทำมันในทุกครั้งไม่ได้ ต้องรอโอกาสเหมาะ ๆ หรือในขณะที่เจ้าน้องกำลังเอาสมาธิไปอยู่กับสิ่งอื่น ซึ่งแน่นอนว่าคนปากแข็งอย่างน้องแผนไม่มีทางเอ่ยขอหรอก“พี่ วันอาทิตย์นี้เราไปซื้อปลอกคอมาให้สองตัวดีไหม?”นายสถานีควบตำแหน่งผู้จัดการร้านกินดื่มกล่าวขึ้นหลังกลับมาจากการตรวจตราสินค้าในคลัง ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินไปอุ้มเจ้าแมวสำลีมาอยู่ในอ้อมแขนเนื่องจากเห็นมันกำลังก้าวขาขึ้นบันไดชั้นสอง“ก็ดีนะครับ ถ้ามีพวกชามน้ำชามข้าวก็ซื้อมาด้วยเลย”เป็นจังหวะเหมาะให้พูนเดินเข้าไปช้อนร่างเล็กมาไว้ในครอบครอง โดยที่น้องแผนก็ยังไม่โวยวายทั้งยังต่อบทสนทนาเจื้อยแจ้วในขณะที่เขาพาเจ้าตัวมานั่งยังเก้าอี้บุนวมอย่างเป็นธรรมชาติ การได้มองน้องน้อยในอ้อมกอดพร้อมสัตว์ขนฟูนี่มันช่างชวนให้รู้สึกกระชุ่มกระชวยหัวใจเสียจริงไม่ว่าจะเป็น
![What is a divorce? [Mpreg]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
