LOGINShare
บทพิเศษ ๓ ก๋วยเตี๋ยวไก่ทอด
Last Updated:
2024-12-27 18:00:04“แผนครับ พี่ฝากหยิบกุญแจบ้านทีสิ”
เจ้าของชื่อพยักหน้าก่อนจะก้มลงค้นหาลูกกุญแจในกระเป๋า ทว่ามันหาใช่ลูกกุญแจของบ้านในพระนครไม่ ทว่ากลับเป็นบ้านเก่าที่พิษณุโลก
ร่มคันใหญ่ที่เคยตั้งเรียงรายกันแดดกันฝนตามโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน ผ่านมาหลายปีนับตั้งแต่พี่พูนย้ายที่อยู่ พวกมันก็ถูกพับเก็บอยู่ยังมุมหนึ่งของหน้าบ้าน บรรยากาศที่ร่มรื่นมากกว่าแต่ก่อนเนื่องจากต้นไม้ต้นใหญ่ไม่ได้ถูกตัดแต่งกิ่งเมื่อหลายฤดูเปลี่ยนผ่านใบไม้ที่หมดอายุขัยจึงร่วงลงมากองเต็มพื้น ในสมัยเด็กเขาเคยมองว่าที่นี่ใหญ่มาก ทว่าการที่ตัวสูงขึ้นไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนความคิดนั้นได้เลย
พี่พูนบอกว่าจะขึ้นไปจัดเก็บกระเป๋าที่ชั้นสองให้และจะพาเขาไปเที่ยวชนบทเพื่อเปิดหูเปิดตา เขาจึงได้เวลาพักหลังจากเดินทางข้ามจังหวัดมาเหนื่อย ๆ ว่าแล้วก็สอดส่องสายตามองไปรอบตัวบ้านด้วยความสนอกสนใจ
เรือนไม้ไทยประยุกต์หลังนี้เป็นบ้านไม้หลังใหญ่ สร้างจากไม้เนื้อดีอย่างไม้สักที่มีความคงทนมันจึงยังดูสวยแม้ผ่านเวลามานานหลายสิบปีแล้วก็ตาม หลังคาบ้านมุงกระเบื้องลอนสีหม่นป้องกันแดดฝน หน้าต่างเป็นบานเกล็ดไม้ผสมกับลูกกรงโลหะลายด
Related chapters
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๔ สองมือกราบลงที่ตรงขาอ่อน (NC)
พูนจับสังเกตตัวเองมานานสักพักถึงรสนิยมความชอบที่ตัวเองมีต่อน้องแผน หรือหากระบุเจาะจงลงไปกว่านั้นคือเขาชอบสัดส่วนไหนของน้องแผนมากที่สุดในตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานของพวกเขาทั้งคู่ซึ่งถูกปรับเลื่อนลดเวลาทำงานลงมาใกล้เคียงกันมากขึ้นแล้วคือหนึ่งทุ่มตรง คงต้องขอบคุณความพยายามในการต่อรองกับน้องแผนที่มีต่อความงอแงเป็นเด็กของเขาที่พร่ำบ่นว่า เป็นห่วง ๆ จะไปส่ง ๆ อยู่ทุกวี่ทุกวันพูนในขณะที่กำลังเก็บจานข้าวมื้อเย็นก็เหลือบตามองน้องนายสถานีที่เดินลงมาจากชั้นสองเพราะเขาบอกให้ไปอาบน้ำก่อนได้เลย น้องนายสถานีเดินลงมาในชุดเสื้อกางเกงขาสั้นพลางถามไถ่เรื่องจาน เรื่องอาหารมื้อถัด ๆ ไปรวมไปถึงเรื่องคุณพ่อและเรื่องอื่น ๆ“แล้วก็ผลไม้ขึ้นหิ้งพระพรุ่งนี้เดี๋ยวผมซื้อเองนะ”“ครับ”“ชาในตู้จะหมดแล้ว แถวสน.พี่มีร้านหรือเปล่า?”“ครับ...”“พี่? เหม่ออะไรเนี่ย”พูนในตอนนี้เอาแต่ให้ความสนใจไปกับสิ่งอื่นจึงได้แต่ตอบอย่างผิวเผินและพยักหงึก ๆ เนื่องจากมันเริ่มจะมีความคิดพิสดารโผล่ขึ้นมาแล้วหากมันไม่เหลือบ่ากว่าแรงน้องแผนคงจะยอมทำให้เ
Last Updated : 2024-12-28มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๕ เจ้าสำราญ
“ฮู้ว...”ผู้จัดการร้านกินดื่มคนเก่งหลังจากอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวเสร็จก็พรูลมหายใจด้วยความโล่ง ในตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มตรงซึ่งพี่ตำรวจควรจะกลับมาบ้าน หากแต่นั้นเป็นในยามปกติทว่าวันนี้พี่พูนเดินมาบอกถึงสถานีในตอนเย็นว่าจะกลับดึกราวห้าทุ่มเที่ยงคืนเพราะมีประชุมซึ่งจะมีคนใหญ่คนโตมาร่วมงาน อาจจะต้องใช้เวลาไปกับพิธีรีตองสักนิด ซึ่งเขาก็เข้าใจดีเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องนอนคนเดียวแผนคิดพลางจัดคอปกเสื้อนอนก่อนจะเดินมาหย่อนกายนั่งระหว่างนั้นพลอยคิดไปถึงเรื่องการรับเด็กสักคนเข้ามาอยู่ในการดูแลจากสถานเด็กกำพร้าที่เคยไปดูด้วยกันมา ซึ่งดูจากสถานการณ์คาดว่าคงจะเป็นภายในไม่เกินปีนี้เสียแล้วไอ้เขาก็คิดอยู่นานตั้งแต่รับเจ้าเงินกับเจ้าสำลีมาเลี้ยง ด้วยทุนทรัพย์และพื้นที่บ้านทำให้พวกมันสามารถไปหาสัตวแพทย์หรือมีสนามหญ้าสนามดินหลังบ้านให้วิ่งเล่นโดยที่ยังมีเงินเหลือเกินพอ ไหนพี่พูนที่อดีตเป็นคนชอบเที่ยวร้านสังสรรค์กับเพื่อนกับฝูงก็เริ่มค่อย ๆ ปรับนิสัยให้ตรงกลับบ้านมากขึ้นคงเพราะเขาบอกพี่พูนไปว่าเด็ก ๆ ต้องการเวลาจากผู้ปกครองมากกว่าที่คิด เด็ก ๆ จะเหงาไหมห
Last Updated : 2024-12-29มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๖ โมโหแล้วนะ (NC)
เนื่องจากร้านลุงเริงกำลังอยู่ในช่วงขยายร้านและปรับปรุงพัฒนา น้องแผนจึงต้องทำงานหนักเป็นพิเศษเพื่อให้กระบวนการทุกอย่างผ่านได้อย่างราบรื่นจนบางครั้งกว่าจะหยุดจับปากกาดินสอได้ก็ปาไปตีหนึ่งตีสองถึงจะได้เอนตัวนอน พูนในฐานะคนรักคนหล่อย่อมเชื่อว่าคนขยันอย่างน้องแผนย่อมทำมันออกมาได้เป็นอย่างไร้ที่ติแน่นอนแต่นั่นเองคือปัญหา เพราะเวลาขยายสาขามันกินเวลาหลายเดือนซึ่งความอดทนในการเห็นน้องแผนนอนดึกตื่นเช้ามันใกล้จะหมดลงแล้ว“แผนครับ มานอนเร็ว ดึกมากแล้วนะ”เสียงทุ้มของนายตำรวจสะลึมสะลือขึ้นมากลางดึกราวเที่ยงคืนก็ยังเห็นน้องแผนนั่งเขียนอะไรขยุกขยิกอยู่ที่โต๊ะทำงานโดยพึ่งแสงจากตะเกียงที่เจ้าน้องเปิดมาตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนแสงมันหรี่ลงอย่างเห็นได้ชัด แบบนี้สงสัยไม่วันมะรืนนี้ก็พรุ่งนี้คงจะได้เติมน้ำมันเป็นแน่“เดี๋ยวนอน”แผนครับ ก่อนพี่จะนอนเราบอกกับพี่แบบนี้มา ๕ รอบติดแล้วนะครับ บอกตั้งแต่สามทุ่มจนเที่ยงคืนตีหนึ่งก็ยังบอกเดี๋ยวนอนอยู่เลยและด้วยความเป็นห่วงกลางดึกคืนไหนที่เขาเห็นน้องแผนนอนน้อยเย็นวันนั้นเขาจะรีบมารับตัวน้องนายสถานีด้วยความเป็นห่ว
Last Updated : 2024-12-30มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๗ น้องแผนชอบหก
“อะ...อื้อ!!!!”หลังจากที่กิจกรรมอันเร่าร้อนดำเนินมาจนถึงจุดสิ้นสุด ร่างบอบบางที่ควบเอวอยู่บนตักพี่ตำรวจก็เหนื่อยหอบโน้มตัวลงมาขอจูบผ่อนคลายจากคนรักอย่างออดอ้อน พลางไล่จับสัมผัสตามสัดส่วนกำยำที่เป็นของตนแต่เพียงผู้เดียวพูนซึ่งไม่ได้มีปัญหาอันใดหากน้องแผนจะมือซน กระนั้นเขาก็จับสังเกตพฤติกรรมได้ว่านอกจากตามรอยสักยันต์บนอกแล้วสิ่งที่ปลายนิ้วนุ่มนิ่มเหล่านั้นมักจะไปอยู่คือบริเวณกล้ามเนื้อหน้าท้องทั้งหกจุดไม่ว่าจะเป็นตอนร่วมรักหรือว่าในยามนอนปกติหากสบโอกาสน้องแผนก็มักจะส่งมือมาลูบ ๆ คลำ ๆ ก่อนจะผล็อยหลับไปคล้ายกับตัวเขาในตอนนี้เป็นตุ๊กตาเดินได้อย่างไรอย่างนั้น หรืออีกสถานการณ์หนึ่งที่พบเห็นได้บ่อยคือการที่จู่ ๆ เขาก็โดนจกพุงโดยไม่ทันได้ตั้งตัว แม้จะมีสะดุ้งบ้างแต่มันก็เป็นการกระทำที่น่ารักน่าชังในสายตาเขานักของมันแน่นอนว่าความชอบแบบนี้นั้น น้องแผนไม่มีทางบอกคำว่า ‘ชอบ’ ออกมาตรง ๆ หรอกดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ของเขาหลังทราบเรื่องที่ต้องดูแลตัวเองขึ้นมาอีกระดับเพื่อความสุขของน้องแผน พี่พูนทำให้ได้อยู่แล้วครับณ วันหยุดในฤดูหนาว ตัวเขาที่ทานมื
Last Updated : 2024-12-31มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๘ สมาชิก
ในยามสายของวันหยุดปิดเทอมทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวดูสดใสและชัดเจนจากแสงอาทิตย์ในหน้าร้อน ท้องฟ้าเข้มมีเมฆขาวลอยเป็นหย่อม ๆ อยู่ห่างไกลโดยลมพัดมาเป็นระยะ เหงื่อเริ่มซึมออกมาจากผิวหนังแม้จะอยู่ในร่มยิ่งโดยเฉพาะเมื่อมาอยู่หน้าเตาไฟในครัวควันหอมกรุ่นของน้ำเคี่ยวพริกแกงส้มลอยฟุ้งผ่านช่องหน้าต่างบานเกล็ดโชยพัดกลิ่นเครื่องปรุงขึ้นมาให้คุณพ่อตำรวจของบ้านได้รับรู้ พูนในชุดไปรเวทเสื้อคอกลมนั่งผ้าขาวม้าคว้าช้อนจากในตะแกรงตากมาตักน้ำแกงชิมรสชาติด้วยความชำนาญก่อนจะหันลงไปมองเด็กชายตัวจิ๋วที่ยืนเกาะโต๊ะครัวหลังช่วยเขาฉีกเนื้อปลาลงหม้อ“รบ ลงไปเรียกป๊ากับพี่ขึ้นมาได้เลย”“จ้ะ!”เสียงใสที่เริ่มแปรเปลี่ยนจากร่างกายซึ่งเติบโตขึ้นตอบรับพร้อมแววตาเป็นประกายสดใส ก่อนจะรีบสาวเท้าเดินออกจากครัวลงบ้านไปเมื่อปลายปีที่แล้วพวกเขาตัดสินใจได้ว่าจะรับเด็กมาเลี้ยงตามเป้าหมายที่วางเอาไว้ จนได้มีเด็กเข้ามาอยู่ในบ้านถึงสองคนซึ่งเป็นพี่น้องที่อายุต่างกันหนึ่งปีเศษ โดยสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่พวกเขาไปมาเป็นองค์กรไม่แสวงผลกำไรและกำลังอยู่ในสภาพเสื่อมโทรมไ
Last Updated : 2025-01-01มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๙ สงกรานต์
วันสงกรานต์ วันทรหดที่พนักงานทุกคนหัวหมุนแจกตั๋วโบกธงสัญญาณท่ามกลางผู้คนอันเบียดเสียด ไหนจะตัวเปียกตัวเปื้อนจากผู้โดยสารบางท่านที่ไปเล่นน้ำมาแล้วเดินมาชน หรือไม่บางคนก็ฝ่าฝืนกฎมาเล่นน้ำในเขตสถานีที่สถานีกรุงเทพฯ เส้นทางคมนาคมหลักแห่งนี้ ที่ผู้คนหลากหลายวัยต่างมุ่งหน้าเข้าสถานีเพื่อเดินทางกลับบ้านเกิดหรือไปเยี่ยมญาติพี่น้อง บรรยากาศในสถานีเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยของผู้โดยสาร เสียงประกาศจากลำโพง และเสียงล้อรถไฟที่เสียดสีกับรางเหล็กเมื่อสิ้นเสียงหวูดภายในสถานี ผู้โดยสารนั่งกันเต็มพื้นที่ รอขึ้นรถไฟที่แน่นขนัด บางคนนั่งจับกลุ่มคุยกันบนพื้น บ้างก็กำลังยืนต่อแถวรอซื้อตั๋ว มีผู้คนมากมายที่ขนของพะรุงพะรัง ทั้งกระเป๋าเดินทาง ตะกร้าใส่ของกิน ของใช้ หรือแม้กระทั่งกรงสัตว์เล็ก ๆ ที่จะนำกลับไปด้วยแผนแทบไม่มีเวลามานั่งพักเสียด้วยซ้ำเมื่อรถไฟออกก็ต้องมาช่วยพี่ ๆ ตอบคำถามหรือถึงขั้นจัดแจงเอกสารจำหน่ายตั๋วแทนในกรณีที่บางคนไปเข้าห้องน้ำ เพราะการขาดใครไปแม้เพียงคนเดียวการสัญจรของผู้โดยสารจะติดขัดทันที และมันยิ่งวุ่นวายขึ้นเมื่อขบวนรถไฟมาถึง ผู้คนเร่งรีบเข้ามาแย่งชิงท
Last Updated : 2025-01-02มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๑๐ แต่งองค์ทรงเครื่อง (NC)
คุณพ่อเล็กในชุดไปรเวทเดินไขประตูรั้วเข้ามาในบ้านหลังกลับมาจากการดูร้านเหล้าสาขา ๒ ของลุงเริง พวกเขาทำงานด้วยกันมานานจนจะเข้าปีที่ ๒๐ แล้วส่วนเรื่องหลานชายที่คิดว่าจะส่งต่อให้กลับล้มเหลว เพราะเจ้าตัวดันออกไปเปิดร้านอาหารเป็นของตัวเอง ดังนั้นลุงเริงจึงเรียกเขาเข้าไปคุยถึงเรื่องการส่งต่อร้าน เพราะลุงแกก็อายุมากขึ้นทุกปีจึงอยากได้คนมาสานต่อธุรกิจที่ตนตั้งใจทำมาตั้งแต่ยังหนุ่ม และคนนั้นคือตัวเขาซึ่งเป็นพนักงานที่เก่าแก่และได้รับความไว้วางใจมากที่สุดการส่งต่อนั้นไม่สามารถทำให้จบได้ภายในวันเดียว ยังคงมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างให้เขาต้องเรียนรู้อีกเยอะ ดังนั้นวันนี้เขาจึงได้ทราบเรื่องและลงมาตรวจสอบโกดังสินค้าอีกนิดหน่อยแล้วก็สามารถกลับบ้านได้ด้วยเหตุนั้นก่อนที่แผนจะพักหลังจากทักทายคุณพ่อยามบ่ายจึงขึ้นมาหาเด็ก ๆ และพี่พูนที่กำลังช่วยกันถูบ้านเป็นอันดับแรกเพื่อจะบอกว่าปะป๊าอาจจะกลับดึกในช่วงนี้สักหน่อย เพราะมีภาระที่ต้องไปทำแต่หากสามารถจัดการได้แล้วทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เผลอ ๆ อาจจะได้เวลากลับมาเยอะกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ“จริงเหรอ!?” แต่
Last Updated : 2025-01-03มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๑๑ ทิวเขา
ตั้งแต่รับสองเด็กเข้ามาพวกเขาก็มีโอกาสได้ตระเวนเที่ยวต่างจังหวัดมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นพิษณุโลกบ้านของพี่พูน นครปฐมซึ่งเป็นจังหวัดใกล้เคียง หรือจะทะเลที่สมุทรปราการพวกเขาก็พาเด็ก ๆ ไปเปิดหูเปิดตามาแล้วยิ่งในพระนครยิ่งไม่เหลือ รบรามที่ได้เข้าไปดูงานเขียน งานสถาปัตยกรรมในวัดวาอารามค่อนข้างตื่นตาตื่นใจ รวมไปถึงการได้วิ่งเล่นว่าวในสนามหลวงกับพ่อก็เป็นกิจกรรมที่เด็ก ๆ โปรดปรานเช่นกันในวันนี้เองก็เป็นการพักผ่อนอีกครั้งซึ่งพวกเขาจะเดินทางขึ้นเหนือไปเที่ยวดูธรรมชาติที่เชียงใหม่ ถึงคุณปู่จะสุขภาพถดถอยไปตามวัยแต่เด็ก ๆ ก็รับปากแล้วว่าจะซื้อโปสต์การ์ดซื้อของท้องถิ่นกลับมาฝากแน่นอน“เด็ก ๆ แปรงฟันมาแล้ว ห้ามกินขนมแล้วนะ”“จ้ะ/คร้าบ”รบตอบฉะฉานในขณะที่พี่ชายอย่างรามกล่าวด้วยความไม่สบายอารมณ์เท่าไรนักเพราะเจ้าตัวบ่นกระปอดกระแปดว่าอยากกินทองม้วนที่ซื้อมาเมื่อหลายวันก่อน แต่ด้วยเวลารถไฟที่ใกล้เข้ามา พวกเขาจึงไม่มีเวลามาเอ้อระเหยสุดท้ายสองเด็กก็ถูกจับให้แปรงฟันและออกมาในทันที แม้จะน่าเศร้าสำหรับลูกราม แต่เดี๋ยวเช้าพรุ่งนี้ก็กินขนมที่พกมาได้แล้วกา
Last Updated : 2025-01-04
Latest chapter
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก เรื่องนอกวัง ๓ โคมขาว
เหตุผลที่พูนยังไม่ให้ศรีภรรยาไปพบพ่อกับป๊านั้นนอกจากอาการน้องน้อยไม่ค่อยจะสู้ดีแล้ว ทั้งสองคนเองก็ไม่ว่างเช่นกันเพราะช่วงนี้เป็นช่วงเวลาจบการศึกษาของโรงเรียนกลาง การไปมอบประกาศณีบัตรหรือการพูดสุนทรพจน์จึงจำเป็นต่อการส่งต่อเจตนารมณ์ ส่วนเขาก็ได้แต่นั่งทำงานงก ๆ อยู่ในห้อง การมาฟูเหรินได้วันละครั้งแบบนี้ก็ถือว่าบุญหัวแล้วตอนนี้เป็นยามเย็นของวันซึ่งเขาชวนภรรยามาเดินเล่นในสวนตำหนักมุกอันใกล้ถึงจะไม่ได้ใหญ่เมื่อเทียบกับสวนสาธารณะกลางหรือป่าเขาที่ชาวบ้านชอบไปเดินเก็บพืชผักแต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าอุดอู้อยู่ในตำหนักเขาทราบมาจากหัวหน้าช่างแต่งกายว่าฟูเหรินวันทั้งวันไม่ยอมออกมาจากนอกห้องเลยนอกจากจะมีอาจารย์มาสอนหนังสือ ซ้ำยังมีบางครั้งที่แอบไปร้องไห้อยู่คนเดียว พอชาวใช้จะขอเข้าไปทำความสะอาดเพื่อแอบดูอาการเจ้าตัวก็เงียบไม่ยอมเปิดห้อง ซ้ำยังบอกให้สาวใช้วางถังน้ำอุปกรณ์เอาทิ้งเอาไว้จะทำเองอีกต่างหากและวันนี้ตอนมาถึง ก่อนที่จะเอ่ยเรียกเขาพึ่งมาได้ยินเสียงร้องไห้นั้นชัด ๆ มันไม่มีคำตัดพ้อหรือเรื่องราวที่ถูกพูดออกมาระบายความเศร้า มีเพียงสะอื้นไห้แต่เพียงเท
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก เรื่องนอกวัง ๒ โคมเขียว
สถานที่อันลึกลับและแฝงไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนจากไฟสลัวในอาคารไม้หลังเก่า ตกแต่งปิดบังอายุด้วยการตกแต่งด้วยผ้าหลากสีสัน เสียงดนตรีจีนวัยเยาว์ออกมาจากห้องซึ่งมีราคาสูงโดยที่แผนนั้นรู้ดีว่ามันกำลังจะแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครวญครางในไม่ช้าเขาเดินเข้ายังภายในร้านแน่นอนว่าหากไปพบขุนนางในสภาพชุดเก่าเยินแบบนี้ละก็จากที่จะได้เงินคงจะได้คำเหยียดหยามด่าทอมาแทน ดังนั้นเขาจึงมาขอยืมเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มีสารร่างที่พอจะดูได้ขึ้นมาบ้าง กระนั้นที่แห่งนี้ก็ใช่ว่าจะมีเงินถุงเงินถังมาซื้อเครื่องประดับหรือผ้าดี ๆ มาตัดเย็บนักหรอกผ้าเนื้อหยาบสีสดใสถูกสวมแทนที่เสื้อใยฝ้ายใกล้ขาด ใบหน้าเปื้อนดินเปื้อนผงถ่านถูกทำความสะอาดและแต่งแต้มด้วยผงสี จนในตอนนี้ตัวเขาในกระจกกลายเป็นคนละคนกับชาวนาทำงานหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินคนนั้นอย่างสิ้นเชิงพรมลายดอกไม้พื้นเก่าเกิดเสียงแผ่วเบาเมื่อฝ่าเท้าเปล่าคู่บางก้าวผ่านธรณีประตูออกมาจากห้อง ก่อนจะค่อย ๆ เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าราวกับจงใจให้เวลาล่วงผ่านไปเพื่อสัมผัสความสงบตระเตรียมใจ ก่อนจะเผชิญกับพายุโหมกระหน่ำ บรรยากาศที่เย็นเยือกยามราตรีส่งให้ทุกอย่างดู
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก เรื่องนอกวัง ๑ โคมแดง
แดนแห่งเสรีชน แดนอันเปิดกว้างสำหรับความคิดและการแสดงออกอย่างเสรีท่ามกลางวัฒนธรรมอันเคร่งครัดของสังคมจีน สถานที่ที่ผู้คนสามารถดำรงชีวิตตามวิถีทางของตนเองได้โดยปราศจากการกดขี่ ประหนึ่งสรวงสวรรค์ของผู้ที่ต้องการความเป็นอิสระในการเลือกเส้นทางชีวิตของตนเอง ความคิดสร้างสรรค์และความหลากหลายทางวัฒนธรรมได้รับการยอมรับและเฉลิมฉลอง เป็นสัญลักษณ์ของความมุ่งมั่นในการสร้างสังคมที่เคารพในศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์และให้โอกาสทุกคนในการเลือกทางเดินชีวิตของตนเองกระนั้นที่ใดมีปวงชนที่นั่นย่อมมีผู้นำ ดินแดนอันกว้างใหญ่อุดมสมบูรณ์แห่งนี้ถูกปกครองด้วยกษัตริย์ซึ่งเป็นผู้ถูกคัดเลือก เป็นผู้เดินนำหน้าทุกผู้ทุกคนมายังดินแดนอันเคยแร้นแค้นแห่งนี้และยืนหยัดเพื่ออุดมการณ์ของตนเอง กษัตริย์ปกครองเคียงคู่พระมเหสีเพียงพระองค์เดี๋ยวโดยไร้ซึ่งอนุ สำหรับอาณาจักรอื่นแล้วการมีสนมคือการถ่วงอำนาจ คือการคัดเลือกวัตถุดิบชั้นเลิศในด้านหน้าตาและคุณภาพขึ้นมาวางบนจานเพื่อให้รสชาติอาหารออกมากลมกล่อม แต่แดนเสรีชนไม่ใช่แบบนั้นหากสามัญชนผู้ใดมีชู้จะถูกประณาม หากเศรษฐีผู้มั่งคั่งมีอนุจะถูกผู้คนทอดท
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๑๓ หงส์โบยบิน
เทียบ × อำพัน“ป๊า ฉันขอลาออกจากคณะ” คนเป็นพ่อซึ่งนั่งจิบเหล้าแกล้มยำแตงกวาถึงกับไอสำลักเมื่อไอ้ลูกชายหลังจากเกิดเรื่องเมื่อวานก็ดันมาขอลาออก พวกเขายังเหลืองานที่นี่อีกตั้งหลายวันกว่าจะหมดสัญญา แถมงานต่อไปยังเป็นการไปแสดงถึงใจกลางประเทศอย่างพระนคร อนาคตสดใสแบบนี้ทำไมอาไจ่มันถึงมาลาออก“ลื๊อมีคนมาทาบทามรึ?”“ไม่จ้ะ ฉันจะออกมีผัว”“แค่ก!...แค่ก!...”พ่อเฉิงคราวนี้นอกจากจะไอโขลกแล้วยังตกใจตาโตมองเจ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่แววตาไม่สั่นคลอนสักนิด ไอ้เขาอยู่กับมันมาก็หลายปี รู้หมดนั่นแหละว่ามันชอบอะไรไม่ชอบอะไร แต่จู่ ๆ มาบอกลาออกกะทันหันด้วยเหตุผลนั้นใครเขาจะไม่ตกใจกันบ้างเล่า!นอกจากพ่อเฉิงจื่อที่รู้เรื่องแล้วคนอื่น ๆ บางส่วนในคณะก็บังเอิญมาได้ยินบทสนทนาก่อนจะกวักมือเรียกเพื่อน ๆ นักแสดงคนงานมาดูสถานการณ์ด้วยโดยมีหัวหอกคืออาเจ๊ใหญ่ไพลินที่จับตามองน้องชายผู้จะออกไปล่าฝัน เก่งมากอาตี๋! ขนาดเจ๊อยากมีผัวก็ยังไม่สามารถมุ่งมั่นได้ขนาดนี้เลย!“แล้วใครจะมาเป็นผ
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๑๒ หงส์บนดิน
เทียบ × อำพันแสงไฟจากโคมกระดาษสีแดงสดส่องสว่างรอบเวทีไม้ที่ถูกสร้างขึ้นซึ่งประดับประดาไปด้วยป้ายแขวนเครื่องเงินเครื่องทองเทียมเล่นแสงเติมเต็มความมีชีวิตชีวา กลิ่นธูปหอมอบอวลในอากาศสร้างบรรยากาศศักดิ์สิทธิ์ ผู้คนในชุมชนทั้งเด็กผู้ใหญ่ต่างนั่งล้อมวงกันบนเสื่อกกทอมือหรือเก้าอี้ไม้เก่า มองดูเวทีที่พาดแขวนตกแต่งด้วยผ้าแพรสีแดงสดพร้อมฉากหลังที่วาดภาพทิวทัศน์ในฝันอย่างวิจิตรถึงทิวทัศน์อันงดงามของสวนจีนโบราณซึ่งประกอบขึ้นมาจากเส้นหมึกอันละเอียดอ่อนของพู่กัน สร้างความลึกซึ้งซึ่งสื่อถึงความพิถีพิถันในทุกมุมของภาพวาดเสียงกลองและฉาบดังขึ้นเป็นสัญญาณให้ผู้คนต่างพากันรวมตัวหน้าศาล บรรยากาศรอบเวทีเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยที่เจือไปด้วยความตื่นเต้นเมื่อม่านเปิดออก นักแสดงงิ้วในชุดเสื้อผ้าอันงดงามปักลวดลายทองคำสีสันสดใสดึงดูดสายตา ก้าวออกมาด้วยท่วงท่างามสง่า เสียงร้องของนักแสดงที่ไพเราะทรงพลังดังก้องกังวานไปทั่วบริเวณ เรียกความสนใจจากผู้คนเดินไปมาและตรึงผู้ชมหน้าเวทีได้อย่างไม่ยากเย็น“林妹妹，你總是這麼憂愁，何必呢?”
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๑๑ ทิวเขา
ตั้งแต่รับสองเด็กเข้ามาพวกเขาก็มีโอกาสได้ตระเวนเที่ยวต่างจังหวัดมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นพิษณุโลกบ้านของพี่พูน นครปฐมซึ่งเป็นจังหวัดใกล้เคียง หรือจะทะเลที่สมุทรปราการพวกเขาก็พาเด็ก ๆ ไปเปิดหูเปิดตามาแล้วยิ่งในพระนครยิ่งไม่เหลือ รบรามที่ได้เข้าไปดูงานเขียน งานสถาปัตยกรรมในวัดวาอารามค่อนข้างตื่นตาตื่นใจ รวมไปถึงการได้วิ่งเล่นว่าวในสนามหลวงกับพ่อก็เป็นกิจกรรมที่เด็ก ๆ โปรดปรานเช่นกันในวันนี้เองก็เป็นการพักผ่อนอีกครั้งซึ่งพวกเขาจะเดินทางขึ้นเหนือไปเที่ยวดูธรรมชาติที่เชียงใหม่ ถึงคุณปู่จะสุขภาพถดถอยไปตามวัยแต่เด็ก ๆ ก็รับปากแล้วว่าจะซื้อโปสต์การ์ดซื้อของท้องถิ่นกลับมาฝากแน่นอน“เด็ก ๆ แปรงฟันมาแล้ว ห้ามกินขนมแล้วนะ”“จ้ะ/คร้าบ”รบตอบฉะฉานในขณะที่พี่ชายอย่างรามกล่าวด้วยความไม่สบายอารมณ์เท่าไรนักเพราะเจ้าตัวบ่นกระปอดกระแปดว่าอยากกินทองม้วนที่ซื้อมาเมื่อหลายวันก่อน แต่ด้วยเวลารถไฟที่ใกล้เข้ามา พวกเขาจึงไม่มีเวลามาเอ้อระเหยสุดท้ายสองเด็กก็ถูกจับให้แปรงฟันและออกมาในทันที แม้จะน่าเศร้าสำหรับลูกราม แต่เดี๋ยวเช้าพรุ่งนี้ก็กินขนมที่พกมาได้แล้วกา
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๑๐ แต่งองค์ทรงเครื่อง (NC)
คุณพ่อเล็กในชุดไปรเวทเดินไขประตูรั้วเข้ามาในบ้านหลังกลับมาจากการดูร้านเหล้าสาขา ๒ ของลุงเริง พวกเขาทำงานด้วยกันมานานจนจะเข้าปีที่ ๒๐ แล้วส่วนเรื่องหลานชายที่คิดว่าจะส่งต่อให้กลับล้มเหลว เพราะเจ้าตัวดันออกไปเปิดร้านอาหารเป็นของตัวเอง ดังนั้นลุงเริงจึงเรียกเขาเข้าไปคุยถึงเรื่องการส่งต่อร้าน เพราะลุงแกก็อายุมากขึ้นทุกปีจึงอยากได้คนมาสานต่อธุรกิจที่ตนตั้งใจทำมาตั้งแต่ยังหนุ่ม และคนนั้นคือตัวเขาซึ่งเป็นพนักงานที่เก่าแก่และได้รับความไว้วางใจมากที่สุดการส่งต่อนั้นไม่สามารถทำให้จบได้ภายในวันเดียว ยังคงมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างให้เขาต้องเรียนรู้อีกเยอะ ดังนั้นวันนี้เขาจึงได้ทราบเรื่องและลงมาตรวจสอบโกดังสินค้าอีกนิดหน่อยแล้วก็สามารถกลับบ้านได้ด้วยเหตุนั้นก่อนที่แผนจะพักหลังจากทักทายคุณพ่อยามบ่ายจึงขึ้นมาหาเด็ก ๆ และพี่พูนที่กำลังช่วยกันถูบ้านเป็นอันดับแรกเพื่อจะบอกว่าปะป๊าอาจจะกลับดึกในช่วงนี้สักหน่อย เพราะมีภาระที่ต้องไปทำแต่หากสามารถจัดการได้แล้วทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เผลอ ๆ อาจจะได้เวลากลับมาเยอะกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ“จริงเหรอ!?” แต่
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๙ สงกรานต์
วันสงกรานต์ วันทรหดที่พนักงานทุกคนหัวหมุนแจกตั๋วโบกธงสัญญาณท่ามกลางผู้คนอันเบียดเสียด ไหนจะตัวเปียกตัวเปื้อนจากผู้โดยสารบางท่านที่ไปเล่นน้ำมาแล้วเดินมาชน หรือไม่บางคนก็ฝ่าฝืนกฎมาเล่นน้ำในเขตสถานีที่สถานีกรุงเทพฯ เส้นทางคมนาคมหลักแห่งนี้ ที่ผู้คนหลากหลายวัยต่างมุ่งหน้าเข้าสถานีเพื่อเดินทางกลับบ้านเกิดหรือไปเยี่ยมญาติพี่น้อง บรรยากาศในสถานีเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยของผู้โดยสาร เสียงประกาศจากลำโพง และเสียงล้อรถไฟที่เสียดสีกับรางเหล็กเมื่อสิ้นเสียงหวูดภายในสถานี ผู้โดยสารนั่งกันเต็มพื้นที่ รอขึ้นรถไฟที่แน่นขนัด บางคนนั่งจับกลุ่มคุยกันบนพื้น บ้างก็กำลังยืนต่อแถวรอซื้อตั๋ว มีผู้คนมากมายที่ขนของพะรุงพะรัง ทั้งกระเป๋าเดินทาง ตะกร้าใส่ของกิน ของใช้ หรือแม้กระทั่งกรงสัตว์เล็ก ๆ ที่จะนำกลับไปด้วยแผนแทบไม่มีเวลามานั่งพักเสียด้วยซ้ำเมื่อรถไฟออกก็ต้องมาช่วยพี่ ๆ ตอบคำถามหรือถึงขั้นจัดแจงเอกสารจำหน่ายตั๋วแทนในกรณีที่บางคนไปเข้าห้องน้ำ เพราะการขาดใครไปแม้เพียงคนเดียวการสัญจรของผู้โดยสารจะติดขัดทันที และมันยิ่งวุ่นวายขึ้นเมื่อขบวนรถไฟมาถึง ผู้คนเร่งรีบเข้ามาแย่งชิงท
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๘ สมาชิก
ในยามสายของวันหยุดปิดเทอมทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวดูสดใสและชัดเจนจากแสงอาทิตย์ในหน้าร้อน ท้องฟ้าเข้มมีเมฆขาวลอยเป็นหย่อม ๆ อยู่ห่างไกลโดยลมพัดมาเป็นระยะ เหงื่อเริ่มซึมออกมาจากผิวหนังแม้จะอยู่ในร่มยิ่งโดยเฉพาะเมื่อมาอยู่หน้าเตาไฟในครัวควันหอมกรุ่นของน้ำเคี่ยวพริกแกงส้มลอยฟุ้งผ่านช่องหน้าต่างบานเกล็ดโชยพัดกลิ่นเครื่องปรุงขึ้นมาให้คุณพ่อตำรวจของบ้านได้รับรู้ พูนในชุดไปรเวทเสื้อคอกลมนั่งผ้าขาวม้าคว้าช้อนจากในตะแกรงตากมาตักน้ำแกงชิมรสชาติด้วยความชำนาญก่อนจะหันลงไปมองเด็กชายตัวจิ๋วที่ยืนเกาะโต๊ะครัวหลังช่วยเขาฉีกเนื้อปลาลงหม้อ“รบ ลงไปเรียกป๊ากับพี่ขึ้นมาได้เลย”“จ้ะ!”เสียงใสที่เริ่มแปรเปลี่ยนจากร่างกายซึ่งเติบโตขึ้นตอบรับพร้อมแววตาเป็นประกายสดใส ก่อนจะรีบสาวเท้าเดินออกจากครัวลงบ้านไปเมื่อปลายปีที่แล้วพวกเขาตัดสินใจได้ว่าจะรับเด็กมาเลี้ยงตามเป้าหมายที่วางเอาไว้ จนได้มีเด็กเข้ามาอยู่ในบ้านถึงสองคนซึ่งเป็นพี่น้องที่อายุต่างกันหนึ่งปีเศษ โดยสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่พวกเขาไปมาเป็นองค์กรไม่แสวงผลกำไรและกำลังอยู่ในสภาพเสื่อมโทรมไ
