All Chapters of แอบรักรุ่นพี่ตัวร้าย | ธาวิน x พราว: Chapter 31 - Chapter 35

เสียงครางหวานของพราวก็ดังขึ้น เธอกระตุกเกร็ง หลับตาพริ้ม ตัวสั่นไหว เมื่อปลดปล่อยออกมาเสร็จแล้วเธอเหนื่อยหอบหายใจแรงจนหน้าอกกระเพื่อมธาวินรีบถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ยืนมองคนตัวเล็กที่ยังคงนอนเหนื่อยหอบ ใช้มือขยับชักรูดท่อนเอ็นขึ้นลงสองถึงสามครั้งแล้วจึงเดินเข้าไปอุ้มพราวแฟนสาวของเขาให้ขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง พร้อมทั้งเริ่มที่จะสอดท่อนเอ็นเข้าไปยังร่องรูคับแคบ“นั่งลงมา อย่าเกร็ง” มือเล็กกำท่อนเอ็นพร้อมกับค่อยๆหย่อนสะโพกนั่งลงทับครอบครอง ท่อนเอ็นแข็งเข้าผ่านช่องทางคับแคบทีละนิดจนสุด ความรู้สึกวาบหวิวช่วงท้องน้อยทำคนด้านบนตัวสั่น“อ๊ะ มันจุก อื้อ!!!” ปากบางเผลอส่งเสียงคราง ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของคนแฟนหนุ่มของเธอ“เดี๋ยวก็ชิน” พูดจบเขาก็ใช้มือรองใต้บั้นท้ายนุ่ม ออกแรงยกขยับบังคับขึ้นลง แขนเรียวยกขึ้นคล้องคอของเขาไว้ แล้วซบหน้าลงบนไหล่กว้าง เมื่ออยู่ในท่านี้เธอรับรู้ได้ถึงสิ่งที่สอดใส่ภายในได้อย่างชัดเจน มันทั้งแน่นทั้งจุก และเสียวการเคลื่นไหวเริ่มเร็วขึ้น สะโพกอวบขยับโยกกลืนกินท่อนเอ็นแข็งไม่หยุดพัก เสียงน้ำแฉะกระทบผิวหนังได้ยินชัดเจน มือหนาใช้มือรองแผ่นหลังแล้วเริ่มให้เธอเป็นฝ่ายล

“เหนื่อยแย่เลยนะคะเนี่ย และนี่พี่กินอะไรมายังคะ?” ร่างบางจึงพูดขึ้นอีกครั้งด้วยความรู้สึกเห็นใจและเหนื่อยแทนแฟนหนุ่มของเธอ“ยังเลย” “แล้วอยากกินอะไรดีคะ?” เธอรีบยันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วถามคนตัวสูงออกไปเตรียมพร้อมที่อยากจะโชว์ฝีมือให้แฟนหนุ่มของเธอได้ลองชิมรสมือของเธอ“กินเธอได้ไหม?” เขายันกายลุกนั่งตามคนตัวเล็กแล้วพูดตอบกลับด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ ยิ้มร้าย พร้อมกับขยับตัวเคลื่อนกายเข้าหาร่างเล็ก “หือออ~” เธอมีสีหน้าตกใจและรีบใช้มือยันไปที่อกแกร่งของแฟนหนุ่มทันที“ฮ่าฮ่าฮ่า เอาอะไรก็ได้พี่กินได้หมด” เมื่อเห็นใบหน้าเรียวของแฟนสาวเริ่มแดงระเรื่อ เขาจึงพูดขึ้นแล้วหยุดแกล้งเธอ “โอเคค่ะ พี่รอหนูแปบนึงนะคะ” ว่าจบร่างบางก็เดินเท้าออกจากห้องนอนของเธอเพื่อไปยังโซนห้องครัวทันที เปิดดูในตู้เย็น ยังมีวัตถุดิบเยอะอยู่ คิดชั่งใจว่าจะทำเมนูอะไรดี อยู่ๆก็นึกถึงเมนูข้าวไก่กระเทียมพริกไทย เมนูสุดโปรดอีกอย่างนึงของเธอนั่นเอง จึงเริ่มหยิบวัตถุดิบออกมาแล้วเริ่มลงมือทำ ใช้เวลาไม่นานกลิ่นหอมฟุ้งก็ลอยเข้ามาเตะจมูกของชายหนุ่มทันที “ไก่กระเทียมสุดอร่อยมาแล้วค่า” พราวพูดพร้อมกับเดินยิ้มถือจานข้าวเข้ามาหาแฟนหนุ่มขอ

หลังจากนั้นท่านประธานก็เดินออกไปจากห้องประชุม นักศึกษาจึงได้แยกย้ายกันเพื่อที่จะกลับไปทำงานยังแผนกของตนเอง“หวัดดีนาย ชื่อไรเหรอ” อยู่ๆผู้หญิงคนนั้นคนที่เป็นลูกเจ้าของบริษัทก็เดินมาหยุดอยู่ด้านหน้าของผมพร้อมกับพูดขึ้นอีกครั้ง“...”“เราชื่อไอริสนะ อยู่แผนกการตลาด” แล้วเธอก็ยังคงพูดแนะนำตัวเองต่อไปโดยไม่สนใจว่าผมนั้นจะอยากรู้ไหม“ใครถามเธอ?” ผมเริ่มรำคาญเธอจึงพูดกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เริ่มหงุดหงิด พูดอยู่ได้“ก็อยากบอกอยากทำความรู้จักไง ไม่ได้เหรอ” แต่เธอก็ยังคงพูดต่อแล้วเอื้อมมือเข้ามาโอบรอบแขนของผม“ฉันไม่ชอบความวุ่นวาย!!!” พร้อมกับสลัดแขนของเธอที่เกาะกุมแขนผมออก แล้วรีบเดินออกไปทันทีแต่หญิงสาวคนนั้นก็ยังมิวายตะโกนตอบกลับมาอย่างเสียงดัง“ไว้ฉันแวะไปหาที่แผนกนะ” ยัยผู้หญิงคนนั้นตะโกนมาอีกหลังจากที่พวกผมนั้นเดินออกมาอย่างไม่ใยดีเธอ“มึงนี่นะเสน่ห์แรงล้นเหลือ” เป็นเสียงของออสตินพูดขึ้นจากทางด้านหลังแล้วมันก็เดินเร็วขึ้นเพื่อเดินมาล๊อคคอผม“ผู้หญิงแบบนี้กูไม่สนใจหรอก” ผมจึงตอบกลับไปด้วยสีหน้าราบเรียบไม่ได้แสดงอาการใดๆออกไปพร้อมกับแกะมือของออสตินออก“ก็ตอนนี้ในใจมันมีแต่น้องพราววว” เวหาก็พ