“เหอะ สงสัยจะซึ้งมากน้ำตาท่วมจอเลยมั้งเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า” แล้วยัยมายูก็พูดตอบกลับด้วยคำพูดชวนตลกเพื่อที่ไม่อยากจะให้ฉันเศร้าและคิดมากอีกพูดถึงยังไม่ทันขาดคำเพื่อนสาวสองคนของฉันก็เดินเข้ามาทันที ยัยอลิสและชะเอม เนื่องจากทั้งสองบ้านอยู่ใกล้กันเลยจะมาพร้อมกันอยู่บ่อยๆ“พราว ตาบวมเชียวไปทำอะไรมา ร้องไห้ทำไม” อลิสเดินดุ่มๆเดินเข้ามาหาฉัน พรางจับเข้าที่ไหล่ของฉันอย่างเบามือด้วยความห่วงใย“ปะ..เปล่าหรอก เมื่อคืนฉันดูซีรี่ย์เกาหลีแล้วมันซึ้งมากๆ น้ำตาแตกเลยแหละ” ฉันพูดตอบกลับอลิสกลับไปด้วยสีหน้าที่ยิ้มออกมา“อ๋ออะเค แล้วพวกแกกินข้าวกันมายัง ฉันยังเลย” อลิสมีสีหน้าที่คลายความกังวลลงทันทีเมื่อฉันบอกว่าแค่ดูซีรี่ย์และร้องไห้เฉยๆจ๊อกจ๊อก~~เป็นเสียงท้องร้องของยัยอลิสที่ส่งเสียงดังขึ้น“แฮร่ๆ ก็บอกแล้วว่าหิว”“งั้นพวกเราไปกินข้าวกัน ฉันก็ไม่ได้กินไรเลยตั้งแต่เมื่อคืน นั่งดูซีรี่ย์ดึกไปหน่อย” และเป็นฉันที่ชวนเพื่อนๆไปนั่งกินข้าวเช้ากันที่โรงอาหารของคณะระหว่างที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ในโรงอาหารของคณะ จู่ๆเสียงโทรศัพท์มือถือของฉันก็ดังขึ้น พร้อมกับโชว์สายเรียกเข้าเป็นเบอร์แปลก เอ๊ะ!!หรือว่าจะเป็นคุณมิจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29 อ่านเพิ่มเติม