เสียงครางหวานของพราวก็ดังขึ้น เธอกระตุกเกร็ง หลับตาพริ้ม ตัวสั่นไหว เมื่อปลดปล่อยออกมาเสร็จแล้วเธอเหนื่อยหอบหายใจแรงจนหน้าอกกระเพื่อมธาวินรีบถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ยืนมองคนตัวเล็กที่ยังคงนอนเหนื่อยหอบ ใช้มือขยับชักรูดท่อนเอ็นขึ้นลงสองถึงสามครั้งแล้วจึงเดินเข้าไปอุ้มพราวแฟนสาวของเขาให้ขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง พร้อมทั้งเริ่มที่จะสอดท่อนเอ็นเข้าไปยังร่องรูคับแคบ“นั่งลงมา อย่าเกร็ง” มือเล็กกำท่อนเอ็นพร้อมกับค่อยๆหย่อนสะโพกนั่งลงทับครอบครอง ท่อนเอ็นแข็งเข้าผ่านช่องทางคับแคบทีละนิดจนสุด ความรู้สึกวาบหวิวช่วงท้องน้อยทำคนด้านบนตัวสั่น“อ๊ะ มันจุก อื้อ!!!” ปากบางเผลอส่งเสียงคราง ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของคนแฟนหนุ่มของเธอ“เดี๋ยวก็ชิน” พูดจบเขาก็ใช้มือรองใต้บั้นท้ายนุ่ม ออกแรงยกขยับบังคับขึ้นลง แขนเรียวยกขึ้นคล้องคอของเขาไว้ แล้วซบหน้าลงบนไหล่กว้าง เมื่ออยู่ในท่านี้เธอรับรู้ได้ถึงสิ่งที่สอดใส่ภายในได้อย่างชัดเจน มันทั้งแน่นทั้งจุก และเสียวการเคลื่นไหวเริ่มเร็วขึ้น สะโพกอวบขยับโยกกลืนกินท่อนเอ็นแข็งไม่หยุดพัก เสียงน้ำแฉะกระทบผิวหนังได้ยินชัดเจน มือหนาใช้มือรองแผ่นหลังแล้วเริ่มให้เธอเป็นฝ่ายล
มหาวิทยาลัย CH“ขับรถดีๆนะคะพี่วิน” เมื่อรถยนต์คันหรูของธาวินมาถึงหน้าคณะบริหารแล้ว ร่างบางก็พูดขึ้นพร้อมกับโอบกอดแฟนหนุ่ม“อืม พี่ต้องคิดถึงเธอแน่ๆเลย” เขากอดกลับทันทีพร้อมกับจูบเข้าที่ขยับของเธออีกครั้งพร้อมกับใช้มือลูบที่หลังของเธอเพื่อปลอบโยน“คิดถึงหนู พี่ก็โทรมาได้ตลอดเวลาเลยนะคะ” ทั้งสองผละตัวออกจากกัน คนตัวเล็กก็หอมเข้าไปที่แก้มขาวของแฟนหนุ่มดัง ฟอดด“งั้นพี่ไปก่อนนะ เลิกเรียนก็ให้เพื่อนไปส่งนะรู้ไหม” ธาวินยกมือขึ้นจับหัวของแฟนสาวพร้อมกับยิ้มหวาน“รับทราบค่าคุณพ่อ” เธอจับมือของชายหนุ่มลงมาแล้วหอมไปที่มือของเขาพราวลงจากรถของแฟนหนุ่มแล้วโบกมือเพื่อร่ำลาอีกครั้งรอจนรถยนต์ขับเคลื่อนออกไป เธอจึงหันหลังเพื่อเดินเข้าไปยังโต๊ะของเพื่อนเธอที่กำลังนั่งรอเธออยู่“เป็นอะไรแก เดินหน้าเศร้ามาเชียว” ชะเอมพูดขึ้นในขณะที่พราวนั้นเดินเข้ามาใกล้จะถึงโต๊ะ“ไม่มีอะไรหรอก พี่วินเขาไปฝึกงานแล้วน่ะ” พราวจึงตอบชะเอมกลับไปพร้อมกับนั่งลงยังเก้าอี้ที่ยังว่างอยู่พร้อมกับทำใบหน้ายู่“อ๋อเป็นโรคคนคลั่งรักนี่เ
“เหนื่อยแย่เลยนะคะเนี่ย และนี่พี่กินอะไรมายังคะ?” ร่างบางจึงพูดขึ้นอีกครั้งด้วยความรู้สึกเห็นใจและเหนื่อยแทนแฟนหนุ่มของเธอ“ยังเลย” “แล้วอยากกินอะไรดีคะ?” เธอรีบยันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วถามคนตัวสูงออกไปเตรียมพร้อมที่อยากจะโชว์ฝีมือให้แฟนหนุ่มของเธอได้ลองชิมรสมือของเธอ“กินเธอได้ไหม?” เขายันกายลุกนั่งตามคนตัวเล็กแล้วพูดตอบกลับด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ ยิ้มร้าย พร้อมกับขยับตัวเคลื่อนกายเข้าหาร่างเล็ก “หือออ~” เธอมีสีหน้าตกใจและรีบใช้มือยันไปที่อกแกร่งของแฟนหนุ่มทันที“ฮ่าฮ่าฮ่า เอาอะไรก็ได้พี่กินได้หมด” เมื่อเห็นใบหน้าเรียวของแฟนสาวเริ่มแดงระเรื่อ เขาจึงพูดขึ้นแล้วหยุดแกล้งเธอ “โอเคค่ะ พี่รอหนูแปบนึงนะคะ” ว่าจบร่างบางก็เดินเท้าออกจากห้องนอนของเธอเพื่อไปยังโซนห้องครัวทันที เปิดดูในตู้เย็น ยังมีวัตถุดิบเยอะอยู่ คิดชั่งใจว่าจะทำเมนูอะไรดี อยู่ๆก็นึกถึงเมนูข้าวไก่กระเทียมพริกไทย เมนูสุดโปรดอีกอย่างนึงของเธอนั่นเอง จึงเริ่มหยิบวัตถุดิบออกมาแล้วเริ่มลงมือทำ ใช้เวลาไม่นานกลิ่นหอมฟุ้งก็ลอยเข้ามาเตะจมูกของชายหนุ่มทันที “ไก่กระเทียมสุดอร่อยมาแล้วค่า” พราวพูดพร้อมกับเดินยิ้มถือจานข้าวเข้ามาหาแฟนหนุ่มขอ
“ค่า ไม่มีเรียนแล้วค่ะ พร้อมเริ่มงานเลยด้วยนะคะ” พราวพูดพร้อมกับยิ้มตอบกลับรุ่นพี่หนุ่มกลับไป “โอเค งั้นก็มาเริ่มกัน” รุ่นพี่หนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับเริ่มแนะนำอุปกรณ์ที่ใช้ต่างๆให้กับคนตัวเล็กได้เรียนรู้สอนทั้งการใช้เครื่องชง วิธีการชง การอบขนมปัง และสิ่งต่างๆที่เธอนั้นต้องเรียนรู้“พอเข้าใจอยู่ไหมเรา” เมื่อสอนจบครบหลักสูตรเร่งรัดแล้ว รุ่นพี่หนุ่มจึงพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับหันมามองพราว “เข้าใจอยู่นะคะ น่าจะต้องลองทำให้ชินมือค่ะ จะได้ทำคล่องๆ” ร่างบางจึงพูดแล้วตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้มตาหยี“แล้วนี่เราเรียนอยู่คณะไหน?” รุ่นพี่หนุ่มเอ่ยปากชวนรุ่นน้องสาวคุยเพื่อที่จะได้สนิทกันมากขึ้น“พราวเรียนบริหารค่ะแล้วพี่เสือละคะ?” “พี่ก็บริหารเหมือนเรานั่นแหละ”“งั้นขอฝากตัวด้วยนะคะรุ่นพี่” ร่างบางพูดขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นมาทำท่าคารวะเหมือนหนังซีรี่ย์จีนที่เธอชอบดู“หึ” จนรุ่นพี่หนุ่มอดที่จะกลั้นขำออกมาไม่ได้กับความน่ารักของรุ่นน้องร่วมคณะ ครืด~ เสียงโทรศัพท์มือถือของรุ่นพี่หนุ่มก็ดังขึ้น“เดี๋ยวพี่ขอตัวสักครู่นะ”เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพร้อมกับเอ่ยปากขอตัวเพื่อออกไปคุยด้านนอกร้าน “โอเคค่า”พราวร
หลังจากนั้นท่านประธานก็เดินออกไปจากห้องประชุม นักศึกษาจึงได้แยกย้ายกันเพื่อที่จะกลับไปทำงานยังแผนกของตนเอง“หวัดดีนาย ชื่อไรเหรอ” อยู่ๆผู้หญิงคนนั้นคนที่เป็นลูกเจ้าของบริษัทก็เดินมาหยุดอยู่ด้านหน้าของผมพร้อมกับพูดขึ้นอีกครั้ง“...”“เราชื่อไอริสนะ อยู่แผนกการตลาด” แล้วเธอก็ยังคงพูดแนะนำตัวเองต่อไปโดยไม่สนใจว่าผมนั้นจะอยากรู้ไหม“ใครถามเธอ?” ผมเริ่มรำคาญเธอจึงพูดกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เริ่มหงุดหงิด พูดอยู่ได้“ก็อยากบอกอยากทำความรู้จักไง ไม่ได้เหรอ” แต่เธอก็ยังคงพูดต่อแล้วเอื้อมมือเข้ามาโอบรอบแขนของผม“ฉันไม่ชอบความวุ่นวาย!!!” พร้อมกับสลัดแขนของเธอที่เกาะกุมแขนผมออก แล้วรีบเดินออกไปทันทีแต่หญิงสาวคนนั้นก็ยังมิวายตะโกนตอบกลับมาอย่างเสียงดัง“ไว้ฉันแวะไปหาที่แผนกนะ” ยัยผู้หญิงคนนั้นตะโกนมาอีกหลังจากที่พวกผมนั้นเดินออกมาอย่างไม่ใยดีเธอ“มึงนี่นะเสน่ห์แรงล้นเหลือ” เป็นเสียงของออสตินพูดขึ้นจากทางด้านหลังแล้วมันก็เดินเร็วขึ้นเพื่อเดินมาล๊อคคอผม“ผู้หญิงแบบนี้กูไม่สนใจหรอก” ผมจึงตอบกลับไปด้วยสีหน้าราบเรียบไม่ได้แสดงอาการใดๆออกไปพร้อมกับแกะมือของออสตินออก“ก็ตอนนี้ในใจมันมีแต่น้องพราววว” เวหาก็พ
มหาวิทยาลัย CH“พวกมึงดูดิวะ เด็กปี1 รุ่นนี้แม่งน่ารักฉิบหาย” เวหาพูดพร้อมกับชี้ไปทางสาวๆรุ่นน้องปี1ที่นั่งกันเป็นแถวอยู่กับกิจกรรมรับน้องของทางมหาลัยวันนี้รวมเด็กหลายคณะไว้ด้วยกันหมดเลยจึงทำให้ได้เห็นสาวๆสวยๆน่ารักมาให้หนุ่มได้มองเป็นอาหารตา “งานดีจริงวะ ดูน้องนิเทศกลุ่มนั้นดิว่ะ“ ออสตินหนุ่มลูกครึ่งของกลุ่มนี้พูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปทางรุ่นน้องนักศึกษาปี1ที่นั่งเรียงรายกันอยู่ “พวกมึงนี่แม่งน่ารำคาญจริง เบาๆดิ๊กูจะนอน” ธาวินพูดบ่นออกไปพร้อมกับฟุบหน้าลงกับม้านั่งเขาเหนื่อยอยากจะนอนพักสายตาสักแปบแต่ไอ้พวกนี้ก็ดันพูดเสียงดังขึ้นมา“ก็กูบอกแล้วอย่าหักโหมเมื่อคืนโยกกันมันส์ยันเช้าเลยสินะ” สายฟ้าพูดพร้อมกับส่ายหัวในท่าทีง่วงนอนของเพื่อนสนิทก็เมื่อคืนพวกผมอยู่กันที่ผับของไอ้สายฟ้า ที่นี่เป็นกิจการครอบครัวของเพื่อนผมมีเปิดทั้งบ่อน โต๊ะพนัน ผมและเพื่อนๆนั่งดื่มกันเกือบตี1 ระหว่างที่นั่งดื่มกันอยู่ที่โต๊ะVIP ก็มีหญิงสาวหน้าตาสะสวย หน้าอกโต แต่งชุดเดรสเกาะอกรัดรูปสีแดงสุดเซ็กซี่เดินเข้ามาหาผมที่โต๊ะ เธอบอกอยากรู้จักผม ผมก็เลยพาเธอไปทำความรู้จักกันให้รู้ทุกซอกทุกมุมของกันและกันบนห้องชั้นบนของผับ
3ปีก่อนหน้านั้น....@ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งหลังเลิกเรียนผมและพวกเพื่อนได้ขับรถกันมากินข้าวที่ห้างแห่งนี้กันเป็นประจำ“พวกมึง~วันนี้กินชาบูกันดีกว่าอย่างหิวเลย” สายฟ้าพูดพร้อมเดินนำเข้าไปในร้านชาบูทันทีและผมที่กำลังก้มหน้าเล่นเกมส์อยู่พร้อมกับเดินตามหลังพวกเพื่อนเข้าไปนั้นก็ดันชนเข้ากับร่างเล็กบอบบางเข้าอย่างจังจนเธอนั้นล้มลงไปเลย“อ๊ะโอ๊ย” เธอล้มลงทันที พวกเราชนกันแรงอยู่พอสมควร ผมรีบเก็บโทรศัพท์เครื่องหรูแล้วรีบเข้าไปช่วงพยุงเธอขึ้นมาทันทีพร้อมกับพูดขอโทษและถามไถ่อาการไปยังเธอ“เป็นไรมั้ย? พี่ขอโทษด้วยนะพี่มัวแต่เล่นเกมส์ไม่มองทางเองอ่ะ”ผมพูดพร้อมกับขอโทษน้องคนนั้นทันที“พี่วิน! มะ..ไม่เป็นไรค่ะพี่ พราวก็มัวแต่คุยกับเพื่อนด้วยไม่ได้มองทางเลยค่ะถือว่าหายกันนะคะ”ร่างบอบบางเงยหน้าและพูดขึ้นด้วยสีหน้าอาการเคอะเขิน ใบหน้าเริ่มแดงระเรื่อจนทำให้พูดติดๆขัดๆ“รู้จักพี่ด้วยเหรอครับ?” ธาวินที่เห็นว่าผู้หญิงคนนี้พูดชื่อของตนจึงได้ถามด้วยความสงสัยออกไปทันที“พราวเป็นรุ่นน้องของพี่ค่ะ พวกเราเคยเรียนโรงเรียนเดียวกัน” หญิงสาวจึงได้บอกกับรุ่นพี่ออกไปว่าเธอนั้นรู้จักเขาได้อย่างไรกัน“อ๋อ งั้นถ้าไม่ม
“โอเคครับ น้องปี1ทั้งห้าคนนี้คือผู้โชคดี และกิจกรรมพิเศษก็คือจะได้ออกเดทก็รุ่นพี่ปี 4สุดฮอตนะครับ” สิ้นเสียงของรุ่นพี่ เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นทันที เหล่าบรรดาสาวๆต่างพากันอิจฉาสาวน้อยทั้งห้าคนที่ได้เป็นผู้โชคดีได้ออกเดตกับรุ่นพี่สุดฮอต“งั้นขอเชิญ หนุ่มสุดฮอตออกมาเลยครับ พี่โชน พี่กาย พี่มาร์ค พี่แจ๊ค และคนสุดท้ายพี่วิน” หนุ่มสุดฮอตสามารถเรียกเสียงกรี๊ดจากเหล่าบรรดารุ่นน้องปี1 ได้อย่างกระหึ่มเมื่อเหล่าบรรดารุ่นพี่ปี4 สุดฮอตมายืนอยู่ใกล้ๆฉันแล้ว สายตาก็พลันเหลือบมองไปเห็นเข้ากับรุ่นพี่สุดฮอตคนนึงที่ฉันเคยรู้จักเขา และเขาก็มองมาที่ฉันอยู่พอดี นั่นมันรุ่นพี่ใจร้ายคนนั้นนี่ คนที่ฉันเคยแอบชอบและไปสารภาพรักกับเขา รักแรกของฉัน...“ในนี้มีไข่ใส่ตัวเลข1-5ไว้ ทั้งสองกระปุกนะครับ ปี1จับฉลากกระปุกนี้ ส่วนพวกนายจับที่กระปุกใบนี้ เริ่ม”ฉันเดินเอามือควานไปหยิบไข่ออกมาจากกระปุกแล้วภาวนาขอให้อย่าได้ตัวเลขตัวเดียวกันกับรุ่นพี่คนนั้นเลย ฉันไม่อยากอยู่ใกล้เขาอีก ไม่อยากเจอเขาเลยด้วยซ้ำ รู้อะไรไหมตอนนั้นที่ฉันไปสารภาพรักแล้วโดนรุ่นพี่ใจร้ายปฎิเสธกลับมา ฉันร้องไห้และเสียใจอยู่ตั้งนาน“งั้นให้รุ่นพี่สุดฮอตเปิ