มหาวิทยาลัย CH
“ขับรถดีๆนะคะพี่วิน” เมื่อรถยนต์คันหรูของธาวินมาถึงหน้าคณะบริหารแล้ว ร่างบางก็พูดขึ้นพร้อมกับโอบกอดแฟนหนุ่ม
“อืม พี่ต้องคิดถึงเธอแน่ๆเลย” เขากอดกลับทันทีพร้อมกับจูบเข้าที่ขยับของเธออีกครั้งพร้อมกับใช้มือลูบที่หลังของเธอเพื่อปลอบโยน
“คิดถึงหนู พี่ก็โทรมาได้ตลอดเวลาเลยนะคะ” ทั้งสองผละตัวออกจากกัน คนตัวเล็กก็หอมเข้าไปที่แก้มขาวของแฟนหนุ่มดัง ฟอดด
“งั้นพี่ไปก่อนนะ เลิกเรียนก็ให้เพื่อนไปส่งนะรู้ไหม” ธาวินยกมือขึ้นจับหัวของแฟนสาวพร้อมกับยิ้มหวาน
“รับทราบค่าคุณพ่อ” เธอจับมือของชายหนุ่มลงมาแล้วหอมไปที่มือของเขา
พราวลงจากรถของแฟนหนุ่มแล้วโบกมือเพื่อร่ำลาอีกครั้งรอจนรถยนต์ขับเคลื่อนออกไป เธอจึงหันหลังเพื่อเดินเข้าไปยังโต๊ะของเพื่อนเธอที่กำลังนั่งรอเธออยู่
“เป็นอะไรแก เดินหน้าเศร้ามาเชียว” ชะเอมพูดขึ้นในขณะที่พราวนั้นเดินเข้ามาใกล้จะถึงโต๊ะ
“ไม่มีอะไรหรอก พี่วินเขาไปฝึกงานแล้วน่ะ” พราวจึงตอบชะเอมกลับไปพร้อมกับนั่งลงยังเก้าอี้ที่ยังว่างอยู่พร้อมกับทำใบหน้ายู่
“อ๋อเป็นโรคคนคลั่งรักนี่เ
“เหนื่อยแย่เลยนะคะเนี่ย และนี่พี่กินอะไรมายังคะ?” ร่างบางจึงพูดขึ้นอีกครั้งด้วยความรู้สึกเห็นใจและเหนื่อยแทนแฟนหนุ่มของเธอ“ยังเลย” “แล้วอยากกินอะไรดีคะ?” เธอรีบยันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วถามคนตัวสูงออกไปเตรียมพร้อมที่อยากจะโชว์ฝีมือให้แฟนหนุ่มของเธอได้ลองชิมรสมือของเธอ“กินเธอได้ไหม?” เขายันกายลุกนั่งตามคนตัวเล็กแล้วพูดตอบกลับด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ ยิ้มร้าย พร้อมกับขยับตัวเคลื่อนกายเข้าหาร่างเล็ก “หือออ~” เธอมีสีหน้าตกใจและรีบใช้มือยันไปที่อกแกร่งของแฟนหนุ่มทันที“ฮ่าฮ่าฮ่า เอาอะไรก็ได้พี่กินได้หมด” เมื่อเห็นใบหน้าเรียวของแฟนสาวเริ่มแดงระเรื่อ เขาจึงพูดขึ้นแล้วหยุดแกล้งเธอ “โอเคค่ะ พี่รอหนูแปบนึงนะคะ” ว่าจบร่างบางก็เดินเท้าออกจากห้องนอนของเธอเพื่อไปยังโซนห้องครัวทันที เปิดดูในตู้เย็น ยังมีวัตถุดิบเยอะอยู่ คิดชั่งใจว่าจะทำเมนูอะไรดี อยู่ๆก็นึกถึงเมนูข้าวไก่กระเทียมพริกไทย เมนูสุดโปรดอีกอย่างนึงของเธอนั่นเอง จึงเริ่มหยิบวัตถุดิบออกมาแล้วเริ่มลงมือทำ ใช้เวลาไม่นานกลิ่นหอมฟุ้งก็ลอยเข้ามาเตะจมูกของชายหนุ่มทันที “ไก่กระเทียมสุดอร่อยมาแล้วค่า” พราวพูดพร้อมกับเดินยิ้มถือจานข้าวเข้ามาหาแฟนหนุ่มขอ
“ค่า ไม่มีเรียนแล้วค่ะ พร้อมเริ่มงานเลยด้วยนะคะ” พราวพูดพร้อมกับยิ้มตอบกลับรุ่นพี่หนุ่มกลับไป “โอเค งั้นก็มาเริ่มกัน” รุ่นพี่หนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับเริ่มแนะนำอุปกรณ์ที่ใช้ต่างๆให้กับคนตัวเล็กได้เรียนรู้สอนทั้งการใช้เครื่องชง วิธีการชง การอบขนมปัง และสิ่งต่างๆที่เธอนั้นต้องเรียนรู้“พอเข้าใจอยู่ไหมเรา” เมื่อสอนจบครบหลักสูตรเร่งรัดแล้ว รุ่นพี่หนุ่มจึงพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับหันมามองพราว “เข้าใจอยู่นะคะ น่าจะต้องลองทำให้ชินมือค่ะ จะได้ทำคล่องๆ” ร่างบางจึงพูดแล้วตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้มตาหยี“แล้วนี่เราเรียนอยู่คณะไหน?” รุ่นพี่หนุ่มเอ่ยปากชวนรุ่นน้องสาวคุยเพื่อที่จะได้สนิทกันมากขึ้น“พราวเรียนบริหารค่ะแล้วพี่เสือละคะ?” “พี่ก็บริหารเหมือนเรานั่นแหละ”“งั้นขอฝากตัวด้วยนะคะรุ่นพี่” ร่างบางพูดขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นมาทำท่าคารวะเหมือนหนังซีรี่ย์จีนที่เธอชอบดู“หึ” จนรุ่นพี่หนุ่มอดที่จะกลั้นขำออกมาไม่ได้กับความน่ารักของรุ่นน้องร่วมคณะ ครืด~ เสียงโทรศัพท์มือถือของรุ่นพี่หนุ่มก็ดังขึ้น“เดี๋ยวพี่ขอตัวสักครู่นะ”เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพร้อมกับเอ่ยปากขอตัวเพื่อออกไปคุยด้านนอกร้าน “โอเคค่า”พราวร
หลังจากนั้นท่านประธานก็เดินออกไปจากห้องประชุม นักศึกษาจึงได้แยกย้ายกันเพื่อที่จะกลับไปทำงานยังแผนกของตนเอง“หวัดดีนาย ชื่อไรเหรอ” อยู่ๆผู้หญิงคนนั้นคนที่เป็นลูกเจ้าของบริษัทก็เดินมาหยุดอยู่ด้านหน้าของผมพร้อมกับพูดขึ้นอีกครั้ง“...”“เราชื่อไอริสนะ อยู่แผนกการตลาด” แล้วเธอก็ยังคงพูดแนะนำตัวเองต่อไปโดยไม่สนใจว่าผมนั้นจะอยากรู้ไหม“ใครถามเธอ?” ผมเริ่มรำคาญเธอจึงพูดกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เริ่มหงุดหงิด พูดอยู่ได้“ก็อยากบอกอยากทำความรู้จักไง ไม่ได้เหรอ” แต่เธอก็ยังคงพูดต่อแล้วเอื้อมมือเข้ามาโอบรอบแขนของผม“ฉันไม่ชอบความวุ่นวาย!!!” พร้อมกับสลัดแขนของเธอที่เกาะกุมแขนผมออก แล้วรีบเดินออกไปทันทีแต่หญิงสาวคนนั้นก็ยังมิวายตะโกนตอบกลับมาอย่างเสียงดัง“ไว้ฉันแวะไปหาที่แผนกนะ” ยัยผู้หญิงคนนั้นตะโกนมาอีกหลังจากที่พวกผมนั้นเดินออกมาอย่างไม่ใยดีเธอ“มึงนี่นะเสน่ห์แรงล้นเหลือ” เป็นเสียงของออสตินพูดขึ้นจากทางด้านหลังแล้วมันก็เดินเร็วขึ้นเพื่อเดินมาล๊อคคอผม“ผู้หญิงแบบนี้กูไม่สนใจหรอก” ผมจึงตอบกลับไปด้วยสีหน้าราบเรียบไม่ได้แสดงอาการใดๆออกไปพร้อมกับแกะมือของออสตินออก“ก็ตอนนี้ในใจมันมีแต่น้องพราววว” เวหาก็พ
“มึงพูดอะไรเยอะแยะ กูตอบไม่ทันหรอกนะ พึ่งหายไข้” จนคนที่ถูกถามเริ่มรำคาญจึงได้พูดตอบกลับไป“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่กูถามกันวะเนี้ย ตอบไม่เคยตรงคำถามเลยนะมึง” เสือก็ยังคงงงกับคำตอบของเพื่อนสนิทที่ตอบไม่ตรงคำถามด้านธาวิน18.00น.ธาวินนั้นได้เลิกงานเป็นที่เรียบร้อยแล้วในตอนนี้ชายหนุ่มนั้นนั่งอยู่ในรถยนต์ของตนเองเป็นที่เรียบร้อย วันนี้เขากะว่าเมื่อเลิกงานแล้วจะไปนอนรอแฟนสาวที่ห้องของเธอซะหน่อย จินตนาการถึงภาพของเธอที่เดินเข้ามาในห้องแล้วตกใจที่เห็นเขานั่งรอเธออยู่ในห้องแค่คิดก็ตื่นเต้นแล้วครืด~และเสียงโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูของเขาก็ดังขึ้นเมื่อหยิบยกขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์ของพ่อตนเองที่เป็นฝ่ายโทรเข้ามาหาเขาก่อนไม่รอช้าธาวินจึงกดรับสายทันที“ครับ” ธาวินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่ง(เลิกงานหรือยัง แวะเข้ามาหาฉันที่บ้านก่อน)“เรื่องด่วนเหรอครับ?”(เข้ามาก่อนเถอะน่า)“ครับ...เดี๋ยวจะแวะเข้าไป” เสียงถอนหายใจของเขาดังขึ้นเมื่อได้กดวางสายผู้เป็นพ่อของตนเองไปแล้วชายหนุ่มจึงออกรถแล้วขับออกไปยังบ้านหลังใหญ่ของครอบครัวตนเองด้วยสีหน้าที่หงุดหงิดเขาไม่อยากเข้าไปแต่ก็ปฏิเสธผู้เป็นพ่อไม่ได้เหมือนกัน
“มากับใครเหรอ? ไอริสมากับคุณพ่อน่ะ!” แต่เธอก็ยังพูดต่อไปไม่มีทีท่าว่าจะหยุด พร้อมกับยื่นมือมาคล้องแขนของผม “ฉันไม่ได้ถาม! ขอตัว” พูดจบธาวินก็เดินแยกตัวออกมาแล้วเดินไปยังห้องน้ำด้วยสีหน้ารำคาญหญิงสาวตรงหน้าทันที “หึ! หยิ่งจังนะ คอยดูเถอะสักวันวินต้องเป็นของไอริส” เมื่อเห็นธาวินเดินออกไปแล้ว ไอริสก็พูดขึ้นด้วยใบหน้ามุ่งมั่นที่อยากจะเอาชนะธาวินให้ได้“ผมอยู่ในห้องน้ำครับ เดี๋ยวออกไปครับ” ขณะที่กำลังล้างมืออยู่นั้นเสียงโทรศัพท์มือถือของก็ดังขึ้น หยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์ของพ่อ ผมจึงรีบกดรับ “มาโน้นแล้วไงครับลูกชายผม ตาวินมาทางนี้” เมื่อเดินออกมายังด้านนอกก็พบว่าพ่อและแม่ของตนเองนั้นกำลังยืนคุยกับทางด้านท่านประธานที่ผมไปฝึกงานอยู่ ดูท่าทางในการคุยแล้วท่าทางน่าจะสนิทสนมกันในระดับนึงเลยทีเดียว“นี่ธาวิน~ลูกชายของผมครับคุณอดิศักดิ์” ธาวินเดินมาหยุดอยู่ตรงผู้เป็นพ่อ ธนภพก็ได้ทีแนะนำตัวลูกชายเพียงคนเดียวของเขาให้คนอื่นได้รู้จักทันที “อ้าวนี่เธอเป็นนักศึกษาที่มาฝึกงานกับทางบริษัทของลุงใช่ไหมเนี้ย หน้าตาหล่อเหมือนคุณธนภพเลยนะครับ”อดิศักดิ์จ้องมองใบหน้าของธาวินแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าเขานั้นคือห
ผ้าห่มถูกมือของผมนั้นดึงถลกออกไปอยู่ที่ปลายขาเรียวของเธอ วันนี้เธอใส่เพียงแค่ชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบาง มือของผมค่อยๆลูบไล่ไปตามเรียวขาขาวของเธออย่างเบามือ บีบขยำก้นงอนงามของเธออย่างหมั่นเขี้ยว ค่อยๆจับร่างกายของเธอให้พลิกมาอยู่ในท่านอนหงายแล้วค่อยๆเลื่อนมือขึ้นไปปลดกระดุมเสื้อของเธอเริ่มตั้งแต่กระดุมเม็ดบนสุด แกะทีละเม็ดอย่างเบามือ จนมาถึงกระดุมเม็ดสุดท้ายร่างกายของเธอทำให้ผมแทบคลั่ง ส่วนล่างของผมมันปวดแน่นไปหมดจนแทบทนไม่ไหวจึงลุกขึ้นแล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด แล้วเคลื่อนตัวลงไปทาบทับร่างกายของเธออีกครั้งฝ่ามือบีบเคล้นคลึงหน้าอกอวบอิ่มทั้งสองข้าง ไม่รอช้าเคลื่อนใบหน้าลงไปที่ซอกคอขาวของเธอพร้อมกับทำการขบเม้มคอของเธอจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำ แล้วลากลิ้นสากค่อยๆเลื่อนลงมาหยุดอยู่ที่บริเวณหน้าอกทั้งสองข้างของเธอผมบีบหน้าอกทั้งสองข้างของเธอจนล้นมือแล้วใช้ปากครอบดูดกลืนยอดอกสีชมพูของเธอให้เข้าไปในปากพร้อมกับค่อยๆใช้ปลายลิ้นเลียวนรอบฐานสีหวานแล้วเกร็งลิ้นเลียวนเข้าที่ยอดอกอวบอีกครั้งสายตาก็มองขึ้นไปยังใบหน้าที่ยังคงหลับสนิทของเธอเธอคงจะเหนื่อยล้าจากการที่ต้องเรียนและทำงานด้วย เมื่อเธอยัง
“เก่งจังนะเราน่ะ” ธาวินเอ่ยชมแฟนสาวคนสวยของตนเอง“พี่วินก็...” และเมื่อถูกชายหนุ่มนั้นพูดชมตัวเธอนั้นก็เริ่มแสดงอาการเขินออกมาใบหน้าแดงระเรื่อรีบก้มหน้าก้มตาแล้วลุกขึ้นนั่งข้างกายของเขาทันที“ต่อเลยนะ!” ธาวินพูดขึ้นพร้อมกับเอื้อมไปหยิบซองถุงยางอนามัยที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงแล้วฉีกซองทำการสวมใส่ยังท่อนเอ็นที่ตอนนี้กำลังแข็งจนปวดไปหมดผมจับเธอให้อยู่ในท่าคลานเข่ามือทั้งสองข้างยันบนที่นอนเอาไว้แล้วยกสะโพกเธอให้ดันขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับจับขาเรียวของเธอนั้นให้แยกออกจากกันแล้วจึงจับแก่นกายที่ยังคงแข็งตัวอยู่ชักรูดขึ้นลงแล้วเข้าไปนั่งชันเข่าจ่อท่อนเอ็นร้อนถูไถไปกับช่องทางรักคับแคบของเธอที่ตอนนี้ยังคงมีน้ำหวานไหลเยิ้ม ไม่รอช้าสวบ!ธาวินแทรกแก่นกายอวบเข้าไปทีเดียวจนสุดลำดีที่ภายในร่องเล็กของเธอยังมีน้ำหวานสีใสเลยทำให้ง่ายต่อการเข้าไปทีเดียว“อื้ออ มันจุก ท่านี้มัน...” ทางด้านพราวนั้นเมื่อเขาดันเข้ามาทีเดียวจนสุดก็เธอมีอาการเกร็งตัวพร้อมกับหันใบหน้ากลับมามองยังชายหนุ่มผู้ซึ่งคือแฟนของเธอสีหน้าของเธอในตอนนี้มันช่างดูเซ็กซี่เร้าอารมณ์ ไม่รอช้าผมจึงใช้มือดึงแขนของเธอแล้วดึงให้เธอนั้นหันหน้ามารับรสสั
“พี่นัดพวกมันให้เดินมาตรงนี้ล่ะ นั้นไงมากันล่ะ” ธาวินพูดกับพราวแล้วหันไปเห็นพวกกลุ่มเพื่อนของเขากำลังเดินเข้ามาพอดีจึงได้ชี้บอกเธอ“ไงครับน้องพราวคนสวย หวัดดีครับสาวๆ” เมื่อเดินเข้ามาถึงก็เป็นเวหาที่พูดทักทายไปยังแฟนสาวของเพื่อนสนิทและไม่ลืมที่จะหันหน้าไปทักทายกลุ่มเพื่อนของเธอด้วยเช่นกัน“ชื่ออะไรกันบ้างครับเนี้ย?” ออสตินก็ถามไปยังสาวๆเพื่อนของพราวด้วยเช่นกัน“นี่เพื่อนหนูเองค่ะ คนชื่อมายู คนนี้ชะเอม และส่วนคนนี้ชื่ออลิสค่ะ” พราวจึงได้เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งเริ่มแนะนำชื่อของเพื่อนๆเธอทีละคน“มึงมองน้องเขาทำไมว่ะไอ้สายฟ้า” จู่ๆเวหาก็หันไปมองทางสายฟ้าที่กำลังจ้องมองไปยังร่างบางซึ่งเป็นเพื่อนของน้องพราวอย่างไม่วางตา เขาจึงได้ถามเพื่อนของเขาขึ้นพร้อมกับจับไหล่ของสายฟ้าด้วยความสงสัยและงุนงง“เฮ้ย นี่กูถามไม่ได้ยินเหรอไง” แต่เหมือนสายฟ้าจะไม่ได้ยินในสิ่งที่เวหาพูด เขาเลยตะโกนถามออกไปอีกครั้ง“เออได้ยินแล้วน่า...” จนสายฟ้านั้นเริ่มได้สติกลับมาแล้วหันไปพูดตอบกลับเวหาพร้อมกับยิ้มร้ายขึ้นพรางจ้องมองไปยังอลิสซึ่งในตอนนี้นั้นอลิสนั้นได้หันหน้าไปทางอื่นไม่กล้าที่จะสบตากับสายฟ้าเหตุการ์ณเมื่อครู่อยู่ใน
พราวได้เดินเข้ามานั่งยังโซฟาตัวโปรดและธาวินก็เดินตามเธอมานั่งลงข้างๆเธอหญิงสาวจึงได้ถามธาวินว่าเขานั้นอยากได้เพศไหนมากกว่ากัน"พี่วินอยากได้ผู้ชายหรือผู้หญิงคะ""อืม คนแรกพี่อยากได้ผู้ชาย จะได้ดูแลน้องได้"ธาวินเขาลูบไปที่หน้าท้องของพราวและพูดว่าเขานั้นอยากได้เด็กผู้ชายเพื่อที่จะได้ปกป้องน้องสาวได้"พี่หมายถึง..พี่อยากมีอีกคนอย่างงั้นเหรอคะ""ได้ไหมล่ะพราว มากกว่า2ก็ได้นะ"ธาวินมองหน้าเธอและพูดขึ้นเจ้าน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ"2คนก็พอแล้วค่ะ กำลังดี"พราวจึงรีบเบรกเขาในทันทีว่าแค่2คนก็พอแล้ว"แล้วเมื่อไหร่จะได้รู้เพศอ่ะ"ชายหนุ่มยังคงตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อได้พูดถึงเรื่องลูกที่อยู่ในท้องของเธอ"ประมาณ4-5เดือนค่ะ"เขาลูบไปที่ท้องของพราวอีกครั้งพร้อมกับก้มใบหน้ากระซิบพูดคุยกับลูกในท้อง"โอเคลูกพ่อ อย่าแกล้งแม่เขานะ เป็นเด็กดีนะครับ"และพอเขาพูดเสร็จธาวินก็รู้สึกเวียนหัวจะอ้วกขึ้นมาทันทีอุ๊บ!"พี่วินเป็นอะไรไปคะ"เมื่อเห็นว่าธาวินมีอาการคล้ายๆตนจึงได้พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง"พี่รู้สึกจะอ้วก พี่ขอไป..." ธาวินพูดกับพราวและรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันทีพราวก็รีบโทรไปปรึกษาแม่ของเธอทันทีว่าอาการแบบนี
เขาพูดเสร็จธาวินก็แทรกกลางหว่างขาเธอและกดจ่อท่อนเอ็นเข้ามาภายในตัวเธอทีเดียวจนสุดโคนสวบ!ธาวินเริ่มกดกระแทกเข้าออกร่องของเธอและก้มตัวลงไปประกบริมฝีปากจูบเธอ เขาควานลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากนิ่มของเธอและพราวก็เริ่มจูบตอบเขากลับทันทีเมื่อจูบจนพอใจชายหนุ่มก็ยันกายลุกนั่งจับสะโพกของพราวไว้แน่นและเริ่มกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกร่องรักของเธอ"อ่าาส์ เสียว" ธาวินครางเสียงแหบพร่าออกมาด้วยความเสียวไม่ว่าจะกี่ครั้งร่องของเธอก็ยังคงแน่นและตอดรัดเขาเป็นอย่างดีปึก! ปึก! ปึก!10นาทีผ่านไปธาวินจับพราวเปลี่ยนท่าไปมาจนเธอนั้นเริ่มที่จะไม่มีแรงเหลือแล้วไหนจะโดนกระแทกทั้งข้างล่างและข้างบนก็โดนทั้งลิ้นและมือที่บีบเคล้นของธาวินอีก"หนูไม่ไหวแล้ว..อ๊ะ" ชายหนุ่มรู้ว่าเธอนั้นใกล้จะเสร็จแล้วจึงได้จับขาเธอให้กว้างขึ้นและเริ่มตอกอัดกระแทกท่อนเอ็นร้อนใส่เข้าออกแบบเน้นๆจนสุดท้ายหญิงสาวที่โดนกระแทกแบบนั้นก็ได้ถึงจุดสุดยอดเธอครางออกมา"อ่าาส์ อ๊ะ อร้ายย"เธอได้ไปถึงสวรรค์อีกครั้งด้วยฝีมือของแฟนหนุ่มที่ตอนนี้ต้องเรียกว่าสามีแล้วสินะและธาวินก็เสร็จตามเธอไปแบบติดๆเขาได้ปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นไว้ในร่องของเธอ"พี่จะเสร็จ ม
งานแต่งงานธาวินและพราวงานได้ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ครอบครัวของเขาได้เชิญเพื่อนนักธุรกิจของพ่อและคนที่รู้จักมาในงาน อีกทั้งยังมีญาติของทั้งสองฝ่ายอีกไหนจะบรรดาเพื่อนๆของทั้งธาวินและพราวด้วยโดยที่ธีมของงานยังคงคอนเซ็ปต์เดิมนั่นคือธีมสีขาว-ม่วงพาสเทลพิธีกรของงานเริ่มพูดขึ้นเมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม“ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นมาบนเวทีด้วยนะครับ”เจ้าบ่าวและเจ้าสาวก็ได้พากันขึ้นมาบนเวทีในวันนี้ธาวินสวมชุดสูทสีดำส่วนพราวนั้นใส่ชุดเจ้าสาวเป็นชุดเกาะอกสีขาวละมุน"ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวพูดอะไรหน่อยครับ"ธาวินจึงได้เริ่มเป็นคนพูดก่อน“ขอบคุณแขกทุกท่านที่มางานแต่งของผมกับพราวนะครับ ผมดีใจมากที่มีวันนี้ ผมขอสัญญาว่าผมจะรักและดูแลเธอให้ดีที่สุดครับ”จากนั้นเขาก็ยื่นไมค์ให้กับพราวได้พูดต่อจากเขา“ค่ะ พราวขอขอบคุณทุกท่านที่มาเป็นพยานรักในงานแต่งงานของเราอีกครั้งนะคะ วันนี้พราวมีความสุขมากๆเลยค่ะ พราวมีครอบครัวที่ดี มีเพื่อนที่น่ารักและตอนนี้ก็มีสามีที่ดีที่ทั้งรักพราวและรักพ่อกับแม่ของพราวอีกด้วย รับได้กับทุกอย่างที่เป็นพราว พราวขอบคุณพี่วินมากเลยนะคะ ที่พี่เป็นคนดีและขอให้พี่ดีแบบนี้ตลอดไปเลยนะคะ”เมื่
“ฝากไว้กับเธอก่อน ฉันกลัวหายน่ะ ส่วนเข็มกลัดนั่นก็ของเธอไม่ใช่เหรอไง” เขาพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉยแต่ฉันก็เห็นแววตาร้ายกาจในตาของเขา เขานี่มัน.. อึก..อลิสถึงกับต้องกลืนน้ำลายแล้วหันไปทางกลุ่มเพื่อนของเธอเองว่ามีสีหน้ายังไงเพราะเธอนั้นได้โกหกเพื่อนสาวเอาไว้เรื่องเข็มกลัด“ไอ้สัสมึงนี่นะเก็บเงียบเลยนะ ที่แท้ก็น้องอลิสนี่เอง” เวหาเพื่อนของเขาก็พูดแซวสายฟ้าขึ้นทันทีแต่สายฟ้าทำแค่เพียงยิ้มกริ่มไม่ได้พูดโต้ตอบอะไรกลับไปจนอลิสต้องรีบแก้ตัวออกไปเพราะกลัวพวกรุ่นพี่นั้นจะเข้าใจผิด“ไม่ใช่นะคะพี่ พวกพี่อย่าเข้าใจหนูผิดเด็ดขาด”เวหาที่เห็นว่าอลิสเริ่มใบหน้าแดงก้มหน้าก้มตาด้วยความเขินอายจึงได้พูดขึ้นอีกครั้ง“พวกพี่ไม่แซวแล้วก็ได้ครับ ฮ่าฮ่า ไอ้สายฟ้าแฟนมึงเขินหน้าแดงยันหูแล้ว”“ไม่ใช่แฟนนะคะพวกพี่ จิ๊ เพราะพี่คนเดียวเลย คนอื่นเข้าใจผิดกันไปหมดแล้ว พี่ไม่คิดจะแก้ตัวให้อลิสบ้างเลยเหรอคะ”“ฉันไม่ชอบโกหกใครนะ ถ้าฉันพูดเกรงว่าเธอจะไม่พอใจเอาได้นะ” สายฟ้าก็พูดตอบไปยังอลิสด้วยใบหน้านิ่งเรียบ“ถ้างั้นก็ไม่ต้องพูดและเอาดอกไม้ของพี่คืนไปเลย ขอตัวก่อนนะคะ” เธอโกรธเขาและยัดช่อดอกไม้คืนไปให้แก่เขาและรีบเดินออก
ธาวินพูดขึ้นแล้วหันไปมองคู่หมั้นสาวที่ยืนอยู่เคียงข้างกันวันนี้เขามีความสุขมากไม่คิดเลยว่าผู้ชายอย่างเขาจะมีวันนี้เกิดขึ้นได้ วันนี้เขามีผู้หญิงที่เขารักและเธอก็ยืนอยู่เคียงข้างเขา“พี่มีความสุขมากเลยขอบคุณที่เรายอมกลับมาหาพี่อีกครั้งนะ”“หนูก็มีความสุขมากๆเลยค่ะ หนูรักพี่นะคะ ต่อไปนี้พี่วินเป็นของหนูคนเดียวแล้วนะคะ” พราวจึงยิ้มและพูดตอบกลับไปยังคู่หมั้นหนุ่มของตนเช่นกันว่าเธอนั้นรักเขาและต่อไปนี้เขานั้นเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียวธาวินเมื่อได้ฟังคำบอกรักของพราวก็บอกความในใจของตนว่าเขานั้นตกเป็นของเธอมาตั้งนานแล้วและพูดบอกเธอเอาไว้ตั้งแต่ตอนนี้เลยว่าเขานั้นอยากมีลูกแล้ว “พี่เป็นของเราคนเดียวมานานแล้วครับ ไว้รอเราเรียนจบ พวกเราแต่งงานกันเลยนะ พี่อยากมีลูกแล้ว”“ค่ะ พี่รอไปก่อนนะคะ” พราวหน้าแดงขึ้นเพราะความเขินและตอบกลับธาวินว่าให้รอเธอเรียนจบก่อนและจู่ๆพราวก็เห็นเพื่อนสนิทอย่างอลิสกำลังรีบเดินหนีไปอีกทางจึงได้ชี้ให้ธาวินได้เห็นและพูดขึ้นอย่างคนที่สงสัย“เอ๊ะนั่นอลิสนี่ เดินหนีใครมากันนะ”และเหมือนทั้งคู่จะได้คำตอบแล้วเพราะสายฟ้านั้นก็ได้เดินตามอลิสไปติดๆเช่นกันจนธาวินพูดขึ้นมาว่า“นั่น
พ่อของธาวินยกยิ้มขึ้นทันทีเมื่อได้ฟังคำตอบของลูกชายพร้อมทั้งพูดและหยิบโทรศัพท์ยื่นไปทางปฐวีเพื่อให้เขานั้นได้กดเบอร์มือถือส่วนตัวให้แก่เขา“ดี ถ้างั้นทางฉันจะจัดเตรียมงานหมั้นเอาไว้และจะบอกเอ็งกับเมียอีกทีนะว่าจะได้ฤกษ์วันไหน เอาเบอร์ของเอ็งมาด้วยไอ้วี หวังว่าต่อไปพวกเราคงไม่ขาดการติดต่อกันอีกแล้วนะโว้ย”พ่อของพราวหยิบโทรศัพท์มากดเบอร์และยื่นคืนให้เพื่อนสนิทและพูดขอบคุณที่ยอมรับในตัวลูกสาวของเขา“หึ ขอบใจนะที่เอ็งยอมรับในตัวพราว”“ก็ต้องขอโทษลูกของเอ็งกับเจ้าวินด้วยเหมือนกัน เมื่อก่อนฉันคิดแต่จะให้เจ้าวินจับคู่กับพวกผู้หญิงที่อยู่ในเครือข่ายธุรกิจด้วยกันเพื่อหวังขยายอำนาจและธุรกิจจนลืมนึกถึงใจลูกๆไปเลย เห้ออ”ธาวินจึงได้เอ่ยพูดกับพ่อของเขาอีกครั้งพร้อมกับยื่นมือไปบีบฝ่ามือของพ่อเบาๆ“ทุกอย่างมันได้ผ่านไปแล้วครับพ่อ พวกเรายังเริ่มใหม่ได้เสมอนะครับ”“อืม เอาสิ พ่อขอเริ่มใหม่กับลูกทั้งสองด้วยนะ แล้วนี่เอ็งจะกลับต่างจังหวัดเลยงั้นหรือ” พ่อของธาวินใช้อีกมือทาบทับไปบนมือของลูกชายและยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ลูกยอมยกโทษให้กับตนและถามไปยังเพื่อนสนิทอีกครั้ง“อือ ช่วงนี้ธุรกิจกำลังไปได้ดีมีลูกค้าเพ
“ฉันมีนัดคุยงานกับลูกค้าน่ะ งั้นเดี๋ยวฉันขอไปทำงานก่อนแล้วกันนะ เอ็งอย่าพึ่งหนีไปไหนล่ะ”“เออๆ ข้ามากินข้าวกับลูกสาว ลูกเขย และเพื่อนๆของลูกสาวข้าน่ะ พราวนี่เพื่อนของพ่อเองพวกเราไม่ได้ติดต่อกันนานมาก เอ็งไปทำธุระก่อนได้เลย เดี๋ยวข้าจะรอที่นี่” พ่อแนะนำธนภพให้กับลูกสาวได้รู้จักและบอกให้เพื่อนไปทำธุระให้เสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยมานั่งคุยกัน“เด็กคนนี้คือลูกสาวเอ็งหรอกเหรอ?” พอได้ฟังปฐวีแนะนำว่าพราวนั้นเป็นลูกของเขา ธนภพก็อึ้งไปเล็กน้อยและพูดถามไปยังปฐวีเพื่อยืนยันอีกครั้ง“เออก็ใช่อ่ะดิ ทำไมหรือ” ปฐวีได้ทำการยืนยันเป็นที่เรียบร้อยแล้วเขาเห็นเพื่อนเก่ามองพราวกับตนเองสลับกันไปมาเลยถามไปยังธนภพอีกครั้งว่าทำไมหรือ“นี่ธาวินลูกชายของฉันเอง” ธนภพจึงได้แนะนำลูกชายของตนแก่เพื่อนเก่าบ้างปฐวีที่ได้ฟังธนภพแนะนำลูกชายของตนก็ตกใจไม่คิดว่าธาวินจะเป็นลูกของธนภพลูกชายของเพื่อนสนิทตนเองได้แต่ก็แนะนำให้เพื่อนนั้นไปคุยธุระเรื่องงานให้เสร็จสรรพก่อน“หาเด็กสองคนนี้ งั้นก็..เออๆไว้ค่อยคุย เอ็งไปทำธุระให้เสร็จก่อนเถอะ”ธนภพจึงพยักหน้าตอบรับและหันไปพูดคุยกับทางลูกค้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้มและชวนลูกค้าไปนั่งยังโต๊ะที่
ครืด~เสียงโทรศัพท์ของพราวดังขึ้นเธอจึงรีบกดรับสายทันที“ค่าแม่ โทรมาคิดถึงหนูเหรอคะ”(ยัยตัวแสบของแม่ แม่คิดถึงเราอยู่แล้วแหละ แม่โทรมาบอกว่าแม่ได้ออเดอร์ใหญ่จากทางกรุงเทพ ตอนนี้พ่อกับแม่กำลังเข้าไปส่งดอกไม้ที่กรุงเทพและคงจะแวะไปหาหนูด้วย พ่อกับแม่น่าจะถึงช่วงเย็นๆ)“จริงเหรอคะ ดีมากๆเลยค่ะ หนูจะรอพ่อกับแม่นะคะ วันนี้หนูมีเรียนแค่ช่วงบ่ายวิชาเดียว เดี๋ยวหนูส่งโลเคชั่นคอนโดของพี่วินไปให้พ่อนะคะ”(โอเคจ้ะ ไว้เจอกันนะลูกสาวแม่ ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ)เมื่อพราวกดวางสายแล้วอลิสจึงได้ถามขึ้นทันทีให้แน่ใจว่าเธอได้ยินไม่ผิดว่าพ่อกับแม่ของพราวจะลงมาหา“พ่อกับแม่พราวจะมาหาเหรอ?”พราวจึงได้ยิ้มพร้อมกับถามไปยังกลุ่มเพื่อนของเธออีกครั้งว่าพวกเธอนั้นอยากจะเจอกับพ่อแม่ของตนไหม“ช่าย อยากเจอพ่อกับแม่ของฉันกันไหม”“อยากเจอสิ พาพวกท่านไปกินอาหารที่ร้านกันนะ” มายูจึงรีบตอบพราวเพราะเธอนั้นคิดถึงและอยากเจอกับพ่อแม่ของพราว“ฉันก็ว่าดีเหมือนกันนะ เดี๋ยวบอกพี่วินไว้ก่อนดีกว่า” ว่าแล้วเธอก็กดพิมพ์ข้อความแล้วกดส่งไปบอกชายหนุ่มว่าพ่อกับแม่ของเธอลงมาส่งดอกไม้ที่กรุงเทพและจะแวะเข้ามาหาพวกเราน่าจะถึงในช่วงเย็น“ได้เวล
“แล้วไอริสว่าไงลูก” พ่อของเธอหันมาถามไปยังไอริสว่าจะเอายังไงกับผู้ชายคนนี้เธอหันไปมองใบหน้าหล่อเหล่าของชายหนุ่มคู่นอนที่เธอนั้นไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อของเขาด้วยซ้ำคิดชั่งใจว่าจะเอายังไงดีจะชอบเขาดีไหม หน้าตาก็ดี รวยก็คือของแถม แต่ลีลาเซ็กส์ของเขานี่ซิที่ทำให้เธอชอบ“ไอริสก็ชอบคุณค่ะงั้นพวกเราลองมาคบกันดู คุณว่าดีไหมคะ?”“ตกลงครับ” ทั้งคู่ต่างตกลงที่จะลองคบหากันดูเพราะต่างก็ชื่นชอบในเซ็กส์ของกันและกันช่วงเวลาสายๆของวันถัดมาธาวินลืมตาตื่นขึ้นมามองไปรอบข้างก็ไม่เห็นแฟนสาวของเขาแล้ว ชายหนุ่มจึงได้ยันกายลุกขึ้นนั่งบิดกายไปมาเพื่อสลัดความง่วงทิ้งแล้วจึงเดินออกมาจากห้องนอนเพื่อออกมาดูว่าแฟนของเขานั้นหายไปไหนซึ่งก็ได้คำตอบแล้วก็คือ เธอนั้นกำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัวธาวินจึงเดินย่องเข้าไปทางด้านหลังของเธอ หญิงสาวที่กำลังร้องฮัมเพลงไปตามเสียงเพลงที่เธอเปิดไว้ก็ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนด้านหลังเขาเดินเข้าไปโอบกอดเธอจากทางด้านหลังจึงทำให้หญิงสาวเกิดอาการสะดุ้งโหยงเล็กน้อยและพูดใส่หูของแฟนสาว“เช้านี้เมียพี่ทำอะไรให้พี่กินครับ”“หนูตกใจหมดเลย พี่ทำไมเดินเข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลยล่ะคะ”“เรานั