ตอนที่ 21 ฉันจำไม่ได้

“ปล่อย!!” พร้อมทั้งเริ่มที่จะผลักดันร่างหนาออกไป แต่แรงของฉันหรือจะสู้คนที่ตัวใหญ่โตกว่าฉันได้ ไม่มีทาง

“ขออยู่แบบนี้อีกแปบนึงได้ไหม” พี่วินยังคงหน้ามึนต่อไป

“......”

“รู้ไหมว่าฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหน” และพี่วินก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งพร้อมทั้งโอบกระชับร่างบางของฉันให้แนบแน่นขึ้นยิ่งกว่าเดิม

“เหรอคะ”

“คืนนั้นอันดาโทรเข้ามาพร้อมเสียงร้องไห้ ฉันตกใจเลยรีบออกไป โดยที่ไม่ได้บอกเธอ” และรุ่นพี่ตัวสูงก็เริ่มที่จะเล่าเรื่องราวของคืนวันนั้นให้ฉันได้ฟัง

“…..”

“พอไปถึงก็เจออันดาอยู่ในสภาพเมามายนั่งกินเหล้าอยู่ เธอบอกว่าทะเลาะกับแฟน ฉันก็ปลอบใจเธอ อยู่เป็นเพื่อนเธอแบบเพื่อน กลัวว่าจะคิดสั้นและฉันก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยนะ อ๋อ อยู่ดีๆอันดาก็เดินเข้ามาจูบฉันก่อน แต่ฉันก็รีบดันเธอออกไปเลยนะหลังจากนั้นพออันดาหลับฉันจึงหลับตาม และรูปนั้นฉันก็ไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำ”

“….” ฉันจะเชื่อใจผู้ชายคนนี้ได้อีกไหม

“ฉันอยากให้เธอเชื่อใจฉัน ฟังแค่ฉัน และรอฉันก่อน ได้ไหม?” และเหมือนเขาจะล่วงรู้ความคิดของฉันได้เขาจึงพูดประโยคนี้ออกมา

“มันก็เป็นเรื่องของพวกพี่ค่ะ หนูไม่เกี่ยว” ฉันเริ่มผลักดันร่างกายแกร่งของรุ่นพี่ตัวสูง