All Chapters of เมียในสมรส Nc20+: Chapter 91 - Chapter 100

ฉันไม่ได้สนใจที่คุณคานส์โวยวาย รีบเดินเข้ามาในบ้านแล้วยกมือขึ้นมาทาบที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง ตอนนี้หัวใจดวงน้อยมันกำลังเต้นรัวไม่เป็นจังหวะคุณคานส์เองก็เดินตามเข้ามาในบ้านเหมือนกัน เขามองค้อนฉันแล้วเดินแทรกตัวไปที่ห้อง ทำเหมือนรู้ว่าห้องไหนคือห้องนอนของฉัน ไม่ใช่ทำเหมือนรู้สิ เขารู้จริงๆ “ออกไปนะ มีมารยาทหน่อยสิคะ” ฉันยืนเท้าเอวมองคุณคานส์ที่นั่งลงบนเตียงอย่างถือวิสาสะ “นี่ห้องเธอ ?”“ก็ใช่น่ะสิ ลุกขึ้นจากเตียงเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”“เดี๋ยวฉันนอนพื้น เธอนอนบนเตียงก็ได้” เขาได้ฟังที่ฉันพูดหรือเปล่า ฉันคงใจดีมากเกินไปสินะ“บางทีอลิชก็คิดว่าจะโทรไปบอกพ่อนะคะว่าคุณคานส์ตามมายุ่งวุ่นวาย พ่อจะได้มาจัดการ” ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ไม่ใช่แค่ขู่แต่ฉันจะทำจริงๆ พรึบ! ยังไม่ทันจะได้กดโทรออกโทรศัพท์ในมือของฉันก็ถูกแย่งไป แถมคุณคานส์ยังทำหน้าทะเล้นใส่อีกต่างหากฉันจ้องคุณคานส์เขม็งจากนั้นก็เดินออกมาจากห้อง ไม่อยากพูดคุยหรือต่อปากต่อคำกับเขาแล้ว แต่ถึงฉันไม่อยากคุยคุณคานส์ก็ตามตอแยไม่เลิก เขาจะรู้บ้างไหมว่าตัวเองน่ารำคาญมากขนาดไหน “หยุดตอแยสักทีได้ไหมคะมันน่ารำคาญ” ฉันหยุดเดินแล้วหันไปต่อว่าคุณคานส์

“หยุดพูดอะไรบ้าๆ แล้วก็ไปซักผ้าต่อเถอะค่ะ ฟังแล้วมันจะอ้วก” “อย่าแอบไปยิ้มคนเดียวก็แล้วกัน” คุณคานส์กระตุกยิ้มมุมปากให้ ฉันจึงรีบหันหน้าหนีเขาก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเผลอตัว พอรู้ตัวเองว่าเผลอยิ้มก็รีบเดินกลับมาในบ้าน ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์มาจอดฉันจึงเดินไปดูที่หน้าบ้านว่าใครมาก็ได้เห็นว่าโอมกำลังจอดรถอยู่ “กึดเติงหาผมกะครับถึงมายืนรอหน้าบ้านจะอี้” โอมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มโนจิตคิดไปเองใหญ่โต “พี่ได้ยินเสียงรถก็เลยออกมาดู ไม่ใช่คิดถึงจ้ะ” ฉันตอบดับฝันทำให้โอมหุบยิ้มแทบไม่ทัน“จุ๊ว่ากึดเติงผมสักหน้อยหื้อใจชื่นบ่ได้กะครับ” โอมทำหน้าบึ้งใส่ฉัน “มาทำไม ไม่เรียนหรอวันนี้” “วันนี้วันเสาร์ผมแวะหาหาปี้กลัวปี้จะเหงาเห็นว่าปี้บ่มีเพื่อน”“อื้อดีเลย จะฝากไปซื้อของที่ตลาดสักหน่อย” “เอาอะหยังครับจดมาผมจะไปซื้อหื้อ”“อื้อๆ เดี๋ยวพี่จดให้” “แล้วปี้อลิซบ่ไปขายเสื้อผ้ากะครับบะเดี่ยวนี้”“ไม่ได้ไปเลย ช่วงนี้ยุ่งๆ น่ะ” “ใครกับใครอยู่” เสียงคุณคานส์ดังมาจากด้านหลัง เพียงไม่ถึงห้าวินาทีให้หลังจากคำถาม เขาก็มายืนอยู่ข้างๆ กับฉันแล้ว “น้องค่ะ” ฉันบอกคุณคานส์ เขาพยักหน้ารับรู้ ดูจากสีหน้าของเขาไม่ได้ตกใจ

เมื่อเดินมาที่หน้าห้อง ไม่รอช้าพ่อรีบเอื้อมมือไปจับลูกบิดทันดี แต่ประตูมันล็อกมาจากด้านในทำให้เปิดเข้าไปไม่ได้ “ทำไมห้องถึงล็อก ?” “คือว่า….อลิชเผลอล็อกไว้ตอนออกมาจากห้องน่ะค่ะ” “ไม่ใช่ว่าแอบซ่อนใครไว้ใช่ไหม” “มะ ไม่ใช่…” ฉันก้มหน้าลง แบบนี้พ่อต้องจับพิรุธได้แน่ๆ ยิ่งโกหกไม่เก่งด้วย พอถูกจี้ถามแบบนี้มันก็ยิ่งทำให้ไปไม่เป็น “ทำไมพ่อจะดูไม่ออกว่าลูกสาวตัวเองกำลังโกหก” เฮือก! ฉันว่าแล้วไงพ่อต้องจับได้แน่ๆ ปังๆ เสียงเพราะทุบประตูห้องดังลั่น พร้อมกับเรียกให้คนด้านในมาเปิดประตู “เปิดสิวะ ถ้าไม่เปิดฉันจะไม่ให้แกเจอหน้าลูกสาวฉันอีกแน่!!”“พ่อใจเย็นๆ….”“พ่อจะใจเย็นกว่านี้ถ้าลูกไม่โกหก” “อลิชไม่ได้โกหกนะคะ…..”แกร็ก! เมื่อสิ้นสุดคำพูดของฉันประตูห้องก็ถูกเปิดออก คุณคานส์ยืนนิ่งมองมาที่พ่อกับฉัน ทั้งที่เมื่อกี้ฉันเป็นคนพูดกับพ่อเองแท้ๆ ว่าไม่ได้โกหก คุณคานส์เปิดประตูห้องออกมาได้จังหวะจริงๆ พ่อไม่ได้โวยวายอะไร ไม่ได้ควักเอาปืนมายิงคุณคานส์อย่างที่ฉันคิด เพียงแต่ยืนนิ่งๆ มองเขา “ผม….” “ครั้งนี้แกจะมาหลอกอะไรลูกสาวฉันอีก ที่ผ่านมาแกยังไม่พอใจอีกหรือไง พวกฉันมันโง่ขนาดนั้นเลยใช่ไหม ฉัน

นิ้วใหญ่ค่อยๆ ถูขึ้นลง เพียงสัมผัสแค่นี้ก็ทำให้สะโพกของฉันลอยขึ้นเหนือที่นอนได้ คุณคานส์ค่อยๆ ดันนิ้วสอดใส่เข้ามาภายในร่องแคบช้าๆ ข้างในมันคับแน่นและบีบรัด ทว่ามันไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไร มันรู้สึกเสียวมากกว่าคุณคานส์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปิดแฟรช จากนั้นก็เอาวางไว้ จากบรรยากาศภายในห้องที่มืดสนิทตอนนี้มองเห็นอะไรๆ ได้ชัดขึ้น “อ๊ะ ซี๊ด~” ฉันกำผ้าปูที่นอนแน่นพร้อมกับกัดริมฝีปากเพื่อระบายความเสียวซ่าน ในขณะที่นิ้วใหญ่ของคุณคานส์ค่อยๆ ชักเข้าออกภายในช่องแคบช้าๆ “คลอดเมื่อไหร่ฉันจะจับเธอกระแทกแรงๆ คอยดู” คำพูดนี้ที่คุณคานส์บอกราวกับว่าเขาเก็บกดมากๆ “ทะ ทำแบบนั้นอลิชก็เจ็บสิ อ๊า~”“ถ้าถูกกระแทกแรงๆ นอกจากจะไม่เจ็บแล้วเธอจะรู้สึกดีอีกต่างหาก” คุณคานส์บอกอย่างกับรู้ดีกว่าตัวฉัน ฉันเองก็ไม่รู้ว่าการถูกกระทำแรงๆ มันจะเป็นยังไง เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนั้นมาก่อน จากที่นิ้วใหญ่ชักเข้าออกช้าๆ ตอนนี้เร็วขึ้นๆ เรื่อยๆ ความเสียวซ่านมันทำให้ฉันบิดเร้าตัวเองไปมาจนผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ไปหมด “ขอใช้ลิ้นนะ”“มะ ไม่ต้องค่ะ แค่นิ้วก็พอ อ๊าง~” ฉันร้องครางออกมาเสียงหลงเมื่อคุณคานส์ก้มใบหน้าคมคายลงมาใช้ลิ้น

“ลุกมาทำไม บอกให้นอนรอไง” คุณคานส์หันหน้ามาถาม “อลิชเห็นว่าลูกค้าเยอะเลยอยากจะช่วยน่ะค่ะ” ฉันหันมองพวกผู้หญิงที่ตั้งใจจะมาอ่อยคุณคานส์แล้วถาม “เอาเสื้อตัวไหนดีคะ หรือสนใจรองเท้า ?”“ขะ ขอเดินดูก่อนแล้วกันนะคะ” “ส่วนเบอร์พ่อค้าคงให้ไปไม่ได้ จะเอาเบอร์แม่ค้าไปแทนหรือเปล่าคะ ^_^”“มะ ไม่เป็นไรค่ะ”ผู้หญิงบางกลุ่มเดินออกไปจากร้าน บางกลุ่มก็รีบเลือกเสื้อผ้ามาคิดเงินแล้วก็รีบไป ไม่มีใครกล้าสบตากับฉันเลยสักคนเดียว แอบคิดอยู่เหมือนกันว่าฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ “หึงฉัน ^_^”พอผู้หญิงออกไปจากร้านหมดแล้วคุณคานส์ถามแล้วก็ยิ้ม แต่สิ่งที่ฉันทำคือหยิกหลังเขาแรงๆ อย่างหมั่นไส้ “โอ้ยๆๆ อลิชเธอมาหยิกฉันทำไม โอ้ยๆ เจ็บพอได้แล้ว” คุณคานส์เบี่ยงตัวหนีพร้อมกับร้องออกมาเสียงหลง “ใครใช้ให้อ่อยผู้หญิงคนอื่นล่ะคะ” “อ่อยอะไรฉันแค่ยืนเฉยๆ นะ ไม่ได้ทำอะไรเลย” “ยืนเฉยๆ ให้ผู้หญิงลุมล้อมแบบนั้นชอบใช่ไหมล่ะ!!” “ก็ขายของไงอลิช ฉันไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ” “ไม่คิดแล้วทำไมไม่ถอยออกห่างสักนิดล่ะคะ ยืนใกล้จนนมแทบจะชนแขนอยู่แล้ว!!” “นมผู้หญิงพวกนั้นสู้นมเธอไม่ได้หรอก นมเธอใหญ่กว่าตั้งเยอะ” คุณคานส์กำลังพูดเอาอกเอ