Semua Bab นางบำเรอ BAD GUY : Bab 21 - Bab 30

ผิดไหมที่ฉันรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้ยินคำตอบของคุณน้ำมนต์ ที่เธอบอกว่าเธอกับคุณเหนือไม่ได้รักกัน และงานหมั้นเป็นเพียงสิ่งที่ทางผู้ใหญ่จัดการให้ฉันถูกคุณเหนือดึงตัวออกมาจากคุณน้ำมนต์ จึงหันหน้ากลับไปแล้วยิ้มให้คุณน้ำมนต์เล็กน้อย เธอก็โบกมือให้ฉัน ก่อนที่คุณเหนือจะออกแรงกระชากแขนฉันแรงขึ้นอีกนี่เขาไม่พอใจอะไร ทั้งที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้ไม่พอใจเลยนะ“รินเจ็บนะคะ” ฉันร้องบอกผู้ชายตัวโตที่เอาแต่ใช้กำลังลากให้ตัวฉันเดินตาม โดยไม่สนใจเลยว่าฉันจะเจ็บหรือเปล่าคุณเหนือหยุดเดิน เขาปล่อยมือออกจากแขนของฉัน และมองฉันด้วยสายตาเย็นชาเหมือนเดิม ก่อนจะเดินนำเข้าไปในร้านโทรศัพท์ ฉันจึงรีบเดินตามเขาไปทันที“เอารุ่นนี้หนึ่งเครื่องครับ” คุณเหนือชี้ไปที่โทรศัพท์ราคาของมันประมาณห้าหมื่นได้ เป็นราคาที่ฉันไม่อาจจะเอื้อม แต่สำหรับคุณเหนือแล้ว แค่นั้นคงไม่ทำให้เขาหมดตัวได้พนักงานเอาโทรศัพท์มาให้คุณเหนือและให้เขาเช็กเครื่อง แต่เขากลับไม่ทำ แล้วบอกกับฉัน “เช็กเครื่องดูสิ”“…คะ ?”“เร็วๆ”ไม่ได้คำอธิบายอะไรแถมยังถูกเร่งอีก ตัวเองซื้อใช้เองแล้วทำไมต้องใช้ฉันเป็นคนเช็กเครื่องด้วย แถมฉันยังเล่นโทรศัพท์รุ่

ฉันเงียบไม่ได้พูดอะไร และก็พอเดาสายตาของคุณเหนือออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“เป็นยังไงบ้างอาการป่วยดีขึ้นหรือยัง” ฉันพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบเสียงของฉันทำให้คุณเหนือละสายตาออกจากนาลิน ก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟา ส่วนนาลินเธอยังมองคุณเหนือไปจนกระทั่งเขานั่งลงบนโซฟา“นาลิน ได้ฟังที่พี่ถามหรือเปล่า” ฉันถามเพื่อเรียกสติน้องสาวอีกครั้ง“อะ อ๋อ ดีขึ้นมากเลยค่ะพี่ริน หลังจากที่ได้รับการรักษาหนูก็รู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ ^_^”“หมอบอกว่าต้องรอดูอาการก่อนนะ” ฉันสำรวจดูเห็นว่านาลินเริ่มดีขึ้นมากจริงๆ เธอมีน้ำมีนวลขึ้นมากกว่าตอนแรก“อยากกินผลไม้ไหม เดี๋ยวพี่จะไปซื้อให้”“ไม่เอาค่ะ หนูยังไม่หิว” นาลินมองคุณเหนืออีกครั้ง “พี่รินจะมาอยู่กี่วันเหรอคะ”“หนึ่งอาทิตย์จ้ะ แต่พี่นอนเฝ้าเธอไม่ได้เพราะหมอห้าม”“หนูอยากให้พี่รินนอนเฝ้าจัง” ถึงแม้เธอจะพูดกับฉัน แต่กลับเอาแต่จับจ้องมองคุณเหนือจนฉันรู้สึกใจคอไม่ดี ที่นาลินแสดงกิริยาแบบนี้ออกมา“นาลิน” ฉันมองน้องสาวด้วยสายตาที่ดุกล่าว ทำให้เธอยิ้มแห้ง แล้วพูดแบบกระซิบกระซาบกับฉัน “นานๆ ทีหนูจะเจอผู้ชายหน้าตาดีๆ นี่นา”คำพูดของนาลิน ทำให้ฉันหยิกเธอเบาๆ ที่คิดเรื่องแบบนี้ท

ตอนนี้ฉันกลัวเขาจนตัวสั่น แต่ก็ยังอยากจะอธิบายว่าเรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดสงสัย“ฟะ ฟังรินก่อนได้ไหมคะ” ฉันยกมือขึ้นมารั้งมือของคุณเหนือ ที่กำลังบีบปลายคางของฉันอยู่“พูดมาสิ ฉันกำลังฟังเธออยู่” คุณเหนือเอามือออกไป อย่างน้อยเขาก็ยอมฟังและไม่ได้ทำให้ฉันเจ็บตัวไปมากกว่านี้“คุณหมอคนนั้น เขาเป็นหมอที่ดูแลอาการป่วยของน้องสาวริน อีกอย่างเราแค่บังเอิญเจอกันในลิฟต์ ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณเหนือคิดเลยนะคะ” ฉันใจเย็นและพูดอธิบายให้เขาฟังอย่างละเอียด“เธอไม่คิด แต่เหมือนว่ามันจะคิด”“คุณเหนือคะ รินกับเขาเพิ่งเจอกันแค่สองครั้งเองนะคะ”“ฉันจะให้หมอคนอื่นมาดูแลน้องสาวของเธอแทนมัน”คุณเหนือพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะเดินผ่านหน้าฉันไปที่รถ ฉันจึงต้องรีบเดินตามเขาไปวันนี้ไม่มีคนขับรถให้ คุณเหนือเป็นคนขับแถมเขายังขับเร็วมากๆ ฉันอยากจะท้วงให้เขาขับช้ากว่านี้หน่อย แต่ก็ไม่กล้าท้วงอะไรออกไป เพราะรู้ว่าตอนนี้เขากำลังโกรธ#คอนโดคุณเหนือถอดเสื้อแจ็กเก็ตตัวนอกออก เขาเหวี่ยงมันกระแทกลงพื้นอย่างไม่สนว่าราคาของเสื้อตัวนั้นจะแพงเท่าไหร่ เห็นแบบนั้นฉันจึงรีบเดินไปเก็บให้แต่เมื่อฉันก้มลงเก็บเสื้อ แขนก็ถูกกร

ฉันถูกดึงให้เดินตามมายังห้อง ๆ หนึ่ง ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เขาจะพาฉันมาทำอะไร ในตอนนี้ใจของฉันมันเต็มไปด้วยความกลัว เมื่อประตูห้องถูกเปิดออก ด้านในห้องนั้นมันว่างเปล่าไม่มีใคร ร่างของฉันถูกเหวี่ยงเข้ามาด้านในห้อง ก่อนที่ผู้ชายคนที่เอาตัวฉันมาจะปิดประตู ฉันรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่ประตูใช้มือจับลูกบิด พยายามจะเปิดมันออกให้ได้ แต่กลับไม่สำเร็จเพราะถูกล็อกจากด้านนอก และฉันก็ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นจะมาขังฉันไว้แบบนี้ทำไม ในตอนนี้ฉันกลัวทุกอย่าง ภาพที่ฉันเห็นมันต้องเป็นเรื่องที่ไม่ดีแน่ๆ ชั้นบนนี้มันเหมือนเป็นที่ลับ คุณเหนือเขาน่ากลัวกว่าที่ฉันคิด ถ้าให้ฉันเดานี่คงจะเป็นอีกหนึ่งธุรกิจของเขา ฉันเริ่มคิดหนักขึ้นมาเมื่อคิดถึงคุณเหนือ หากเขารู้ว่าฉันขัดคำสั่งของเขา แถมยังขึ้นมาเห็นอะไรแบบนี้ เขาจะโมโหมากขนาดไหน แกร็ก! เสียงประตูห้องถูกเปิดเข้ามา ทำให้ฉันสะดุ้งและยืนขาแข็งมองประตูอยู่แบบนั้น จนกระทั่งเห็นว่ามีร่างของผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง และผู้ชายคนนั้นก็คือคุณเหนือ คุณเหนือยืนหน้าประตู เขากอดอกแล้วจ้องหน้าฉันด้วยสายตาเย็นชาไร้ความรู้สึก โดยไม่ได้พูดอะไรเมื่อฉันเห็นว่าเป็น

ใบหน้าของฉันมันร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำที่คุณเหนือกระซิบบอก สมองมันกำลังคิดว่าจะปฏิเสธเขายังไงดี เพราะการทำเรื่องอย่างว่าในรถฉันว่ามันไม่เหมาะเท่าไหร่“ระ รินว่าเรากลับไปทำที่คอนโดดีกว่าไหมคะ”“ฉันอยากทำในรถ” คุณเหนือพูดย้ำอีกครั้ง และมันก็ยิ่งทำให้ฉันลำบากใจมากขึ้น“ริน…”ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อคุณเหนือก็ลุกขึ้น แถมยังดึงร่างของฉันให้ลุกขึ้นตามตัวเองด้วย“ไปที่รถกันเถอะ” น้ำเสียงเรียบๆ เอ่ยบอก ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินไปที่รถ ทิ้งให้ฉันยืนขาแข็งอยู่อย่างนั้นตึกตัก! ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวไม่เป็นท่าเลยในตอนนี้ฉันค่อยๆ ก้าวขาเดินตามคุณเหนือไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อเข้ามาในรถหัวใจของฉันมันก็ยิ่งเต้นรัวมากกว่าเดิม“รู้ไหมว่าฉันถูกใจเธอมากแค่ไหน”“ไม่รู้ค่ะ” ฉันตอบไปตามตรงเพราะไม่รู้จริงๆ เพราะการกระทำของเขาดูไม่ได้ถูกใจฉันเลยสักนิดคุณเหนือเอนตัวมาที่เบาะของฉัน เขาเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ แถมยังใช้มือสอดใส่เข้ามาในเสื้อแล้วบีบสะโพกของฉันเบาๆ พร้อมกับลูบไล้ไปมาปลายจมูกโด่งแตะลงมาตรงซอกคอของฉัน แล้วสูดดมกลิ่น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าของฉัน แล้วพูด “ฉันชอบกลิ่นแป้งเด็กบนตัวเธอ”