All Chapters of นางบำเรอ BAD GUY : Chapter 41 - Chapter 50

คุณเหนือดึงฉันให้เดินตามเขามาที่โซฟา ก่อนจะกดตัวฉันให้นั่งลงแล้วออกคำสั่ง “นั่งตรงนี้ห้ามลุกขึ้นไปไหน”พูดจบแล้วเขาก็เดินกลับไปที่โต๊ะทำงานค้นหาอะไรอยู่สักอย่าง ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าคุณเหนือคิดจะทำอะไร ได้แต่นั่งนิ่งๆ ทำตามคำสั่งของเขาไม่นานคุณเหนือก็เดินกลับมาพร้อมอะไรบางอย่างในมือ มันเป็นหลอดคล้ายยาสีฟันแต่ไม่ใช่คุณเหนือเดินมานั่งลงข้างๆ กับฉันแล้วพูด “เอามือมา”ฉันได้แต่นิ่งไม่ยอมทำตามคำสั่ง ทำให้คนข้างๆ พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะดึงมือฉันไป แถมยังจับตรงที่ฉันถูกน้ำกาแฟลวกอีกต่างหาก การเสียดสีทำให้ฉันเจ็บและร้องอุทานออกมา“โอ๊ย~”“เจ็บแล้วจะเล่นตัวทำไม” คุณเหนือถามเสียงดุ ฉันไม่ได้เล่นตัวสักหน่อยพอดึงมือฉันไปแล้วคุณเหนือก็บีบเจลใสๆ ในหลอดลงบนมือของฉัน จากนั้นเขาก็ถูวนไปมา เจลนี้ทำให้ฉันรู้สึกเย็น และมันก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมากกว่าตอนแรกฉันมองหน้าคุณเหนือที่กำลังตั้งใจถูเจลบนมือของฉันอยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาทำให้แบบนี้ และนี่คือครั้งแรกที่ฉันถูกสายตาที่เหมือนจะเป็นห่วงของเขาจ้องมอง“เรื่องเมื่อวานฉันอารมณ์ร้อนไปหน่อย” เมื่อความเงียบเข้ามาปกคลุม คุณเหนือก็พูดขึ้นมา“….ค่ะ”

คุณเหนือเปิดประตูรถแล้วเดินตรงไปยังโต๊ะที่พี่เพชรกับพราวนั่งรออยู่โดยไม่รอฉัน จึงทำให้ฉันต้องรีบวิ่งตามเขาไป เพราะกลัวว่าพี่เพชรจะถูกหาเรื่องอีกเมื่อเดินมาถึงทั้งพราวกับพี่เพชรก็มองคุณเหนือโดยไม่ได้พูดอะไร“คือคุณเหนือจะมากินข้าวด้วย” ฉันบอกพราว พราวจึงรีบพยักหน้าตอบ “อะ อื้อๆ ได้สิ คุณเหนือเชิญนั่งเลยค่ะ”ฉันนั่งลงข้างๆ กับพี่เพชรเพราะตอนแรกฉันนั่งตรงนี้อยู่แล้ว แต่พอนั่งลงไม่ทันไรก็ถูกคุณเหนือดึงแขนขึ้น จากนั้นก็กดให้ฉันนั่งลงข้างๆ กับตัวเอง“พราวบอกพี่ว่าคุณเหนือเป็นเจ้านายของริน” พี่เพชรพูดขึ้น ก่อนจะมองฉันกับคุณเหนือสลับกัน “ไม่ยักรู้ว่าเจ้านายใส่ใจเด็กฝึกงานถึงขึ้นตามมา….”“พี่เพชรคะ” พราวเรียกพี่เพชรแล้วส่ายหน้าไปมาสื่อประมาณว่าไม่ต้องพูด ทำให้พี่เพชรยอมเงียบ แต่คุณเหนือกลับพูดต่อ“ถ้าฉันถูกใจพนักงานคนไหน ก็จะดูแลเป็นพิเศษ” พูดจบคุณเหนือก็โอบเอวฉัน และนั่นทำให้ฉันรับรู้ได้ว่าสิ่งที่เพิ่งจะอ้อนวอนไปไม่ได้ผล เขาตั้งใจทำให้คนอื่นรู้ในตอนนี้คุณเหนือกับพี่เพชรกำลังทำสงครามด้วยการจ้องตากันอย่างเอาเป็นเอาตาย“เอ่อ กะ กินข้าวกันดีกว่านะคะ” พราวขัดขึ้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ ทำให้ทั้งคู่ยอมล

ตึกตัก ตึกตัก! หัวใจของฉันมันเอาแต่เต้นรัวไม่เป็นท่า และยิ่งได้ยินคำพูดที่คุณเหนือเพิ่งจะเอ่ยออกมา ก็ทำเอาหัวใจมันแทบจะหยุดเต้น“จะไม่ตอบคำถามของฉัน ?”“คือริน รินขอคิดดูก่อนได้ไหมคะ”“ได้! ฉันให้เวลาเธอคิด”คุณเหนือลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะถอดเสื้อออก เผยให้เห็นกล้ามที่แขนและบริเวณแผ่นหลังของเขา และฉันก็ไม่อาจจะละสายตาไปไหนได้ ร่างกายของเขาทำให้ฉันหลงใหลร่างสูงเดินไปหยิบแก้วแหละขวดเหล้าในตู้ออกมา เชื่อแล้วแหละว่าคุณเหนือกับเหล้าเป็นของคู่กันจริงๆ“รินขอถามอะไรคุณเหนือหน่อยได้ไหมคะ”“อะไร ?” คุณเหนือจ้องมองหน้าฉันเพื่อรอฟังว่าฉันจะถามอะไร แต่สายตาของฉันกลับเอาแต่จ้องมองกล้ามที่แผงอกและหน้าท้องนั้น“วาริน” เสียงของคุณเหนือดึงสติของฉันให้กลับมา รู้ตัวอีกทีใบหน้าของฉันมันก็แดงเถือกแถมยังร้อนผ่าวฉันกำลังคิดบ้าอะไรกับร่างกายของคุณเหนือเนี่ย!“คือรินอยากรู้ว่าคุณเหนือเคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่บ้านบ้างไหมคะ”“ไม่เคย” คุณเหนือตอบแบบไม่คิด ก่อนที่เขาจะเดินมานั่งลงข้างๆ กับฉันแล้วเทเหล้าลงในแก้ว จากนั้นก็พูดต่อเสียงเย็น “เธอคือผู้หญิงคนแรกที่ฉันพาเข้าบ้าน”“พูดจริงๆ เหรอ

หลังจากเก็บของเสร็จคุณเหนือพาฉันกลับมาที่บ้าน ก่อนจะสั่งลูกน้องให้เอาของๆ ฉันไปเก็บไว้ที่ชั้นสี่ ซึ่งตัวคุณเหนือเองอยู่ชั้นห้าฉันเข้าใจว่าเขาต้องการความเป็นส่วนตัว ฉันเองก็เหมือนกัน“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เดี๋ยวถึงเวลาฉันจะให้คนไปตามมากินข้าว”“แล้วคุณเหนือจะไปไหนเหรอคะ”“ขึ้นห้อง”คุณเหนือเดินเข้าไปในลิฟต์ฉันจึงรีบวิ่งตามเขาเข้าไปแล้วกดที่ชั้นสี่“พะ พรุ่งนี้รินเอารถไปเองนะคะ”“อื้ม”จู่ๆ ผู้ชายคนนี้เขาก็เงียบขรึม ฉันตามอารมณ์ไม่ทันอีกแล้วล่ะสิเมื่อประตูลิฟต์ถูกเปิดออกฉันก็เดินออกมาก่อนที่ประตูลิฟต์นั้นจะปิดลง ภายในชั้นสี่มีห้องนอนแค่ห้องเดียว และทุกอย่างถูกจัดคล้ายๆ กับชั้นห้าพอเข้ามาในห้องฉันก็จัดการเอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าไปแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้า เสร็จแล้วก็เตรียมตัวจะอาบน้ำ แต่จู่ๆ ก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ฉันทำให้คุณเหนือไม่พอใจ หากปล่อยไว้คงไม่ใช่เรื่องที่ดี เมื่อคิดได้แบบนั้นฉันจึงถอดชุดนักศึกษาที่ตัวเองสวมใส่ออก แล้วหยิบชุดคอสเพลย์ที่คุณเหนือเคยชื้อให้ขึ้นมาวางเรียงกันบนเตียงฉันยืนเลือกอยู่นานว่าจะใส่ชุดไหนดี จนกระทั่งตัดสินใจหยิบชุดคอสเพลย์ที่มันคล้ายคลึงกับชุดนักเรียน

ฉันก้มหน้าลงพยายามบอกกับตัวเองว่าอย่ามอง ห้ามมองคุณเหนือกับผู้หญิงคนนั้นเด็ดขาด แต่สุดท้ายแล้วก็ห้ามตัวเองไม่ได้ ฉันเงยหน้าขึ้นและก็ยังเห็นผู้หญิงคนนั้นเธอกอดคุณเหนืออยู่ แต่คุณเหนือก็ยังไม่ยอมกอดตอบ มันก็ดีแล้ว หากว่าฉันเห็นคุณเหนือกอดเธอตอบ ความรู้สึกมันคงจะเจ็บปวดไปมากกว่านี้อีกหลายเท่า ในหัวของฉันมันมีแต่คำถาม เธอคือใคร มีสิทธิ์อะไรมากอดเขาแบบนั้น เธอสำคัญกับคุณเหนือหรือเปล่า สายตาของฉันมองภาพตรงหน้าจนกระทั่งผู้หญิงคนนั้นเธอผละกอดออก เธอพูดอะไรบางอย่างพร้อมกับหยดน้ำตาที่มันไหลลงมาอาบแก้ม สายตาของคุณเหนือที่มองเธอไม่ได้ดุร้ายแบบที่มองฉัน เหมือนกับว่าผู้หญิงคนนี้เธอคือคนสำคัญของเขา….คุณเหนือหันมองมาตรงที่ฉันนั่ง แววตาที่แสนเย็นชาไร้ความรู้สึกนั้นกำลังทำให้ฉันเจ็บปวด ไม่รู้ว่าเผลอกำมือแน่นตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีมันก็สั่นไปหมดทั้งตัว ฉะ ฉันควรจะออกไปจากรถดีไหม ไม่อยากให้เขาทั้งคู่อยู่ด้วยกันแบบนั้นอีกพอคิดได้แบบนั้นมันก็มีคำถามเกิดขึ้นว่าฉันมีสิทธิ์อะไร ตัวฉันเองไม่มีสิทธิ์ไปห้ามไม่ว่าคุณเหนือจะอยู่กับใคร คำว่าพิเศษที่เขามอบให้มันไม่ได้หมายความว่าฉันจะมีสิทธิ์ ก็แค่พิเศษ แ