All Chapters of โซ่เสน่หากามเทพ: Chapter 11 - Chapter 20

26 Chapters

บทที่ 11

“ตั้งแต่ทำงานมายังไม่เคยจ้ะ แต่ก็ไม่แน่ถ้ามีใครทำอะไรไม่เหมาะมากๆ เข้าท่านอาจจะเรียกเข้าพบเป็นการส่วนตัว” “งั้นพิ้งค์จะพยายามเป็นเด็กดีอยู่ในกฎระเบียบดีกว่าค่ะ ไม่งั้นแย่แน่เลย ฟังเท่านี้ยังน่ากลัว” เธออยากจะบอกเหลือเกินว่าท่านประธานอาจจะมีดีแค่ความหล่อ นอกนั้นไม่น่าเข้าใกล้เลย“ดีแล้วจ้ะ” อมิตาบอกยิ้มๆ อีกครั้ง แต่ระหว่างที่กำลังคุยกันอยู่นั่นๆ เสียงของผู้จัดการก็ดังขึ้น “อะแฮ่ม!” พิรัชกระแอมเพื่อให้สองสาวได้รู้ตัว และทันทีที่ได้ยินเสียงทั้งคู่ก็สะดุ้งพร้อมกับหยุดคุยกัน“อุ้ย! เอ่อพี่รัช มาเมื่อไหร่คะ ตาไม่เห็นได้ยินเลย” อมิตาแสร้งถามและยิ้มแห้งๆ เพราะกลัวความผิด “มาทันได้ยินเราสองคนกำลังนินทาเจ้านาย” พิรัชบอกเสียงปกติแต่แกล้งทำตาขึงขัง“พิ้งค์ขอโทษค่ะ พอดีพิ้งค์กำลังสอบถามเรื่องงานก็เลย...” “ก็เลยถามยาวถึงคนให้งานด้วย พี่ไม่ว่าหรอกนะ เพราะได้ยินที่พิ้งค์ถาม รู้
last updateLast Updated : 2024-10-29
Read more

บทที่ 12

“อุ้ย! ไม่เอาหรอก เดี๋ยวพิ้งค์จัดการเองนั่นแหละ ไม่ต้องยุ่งเลย รออยู่ตรงนี้จะไปใส่ออกมาให้ดู” พูดจบเวียงพิงค์ก็รับชุดและรองเท้าจากเมษาทันทีก่อนจะเดินเข้าไปในห้องลองชุด เมษาได้แต่ยิ้มตามอย่างเจ้าเล่ห์ เพราะถ้าไม่ขู่ว่าจะจ่ายให้ไม่มีทางรับแน่ๆ เวียงพิงค์เข้าไปในห้องลองชุดเพียงห้านาทีเท่านั้นเธอก็เปิดประตูออกมา พร้อมกับชุดใหม่สีชมพูเกาะอก สั้นเหนือหัวเข่าจริงๆ ส่วนรองเท้าก็เข้ากับชุดและเท้าขาวๆ เลือกเก่งไม่เบาเลย เมษาคิดชมตัวเอง ขณะที่มองเพื่อนรักแบบทึ่งๆ และอึ้งในความสวยน่ารัก“พิ้งค์ใส่มันโอเคไหมอ่ะเมย์” เวียงพิงค์ถามด้วยความไม่มั่นใจ“มันโอเคมากพิ้งค์ โอเคกว่าชุดก่อน ที่เมย์ให้ยืมเสียอีก” “จริงเหรอ พิ้งค์ว่ามันโป๊ไหมอ่ะ กลัวเกาะอกจะหลุดด้วย” “ไม่โป๊เลยต่างหาก เรียบๆ แต่ดูดี ขับผิวมากๆ คอว่างๆ โล่งๆ เอาไว้ใส่เครื่องประดับ เอาชุดนี้แหละ ไปถอดแล้วจ่ายเงินเลย” ดูเหมือนว่าเมษาจะเป็นคนจัดแจงทุกอย่างให้เวียงพิงค์ แม้จะไม่อยากรับก็ต้องรับเพราะมันคือความหวังดี หากไม่มีเมษา เวียงพิงค์ก็ไม่รู
last updateLast Updated : 2024-10-30
Read more

บทที่ 13

แต่ถึงแม้ว่าจะทำห้องให้ดูอบอุ่นน่าอยู่เพียงใด ความเหงาก็ปกคลุมไปทั่วทั้งห้องอยู่ดี ทั้งเหงาและคิดถึงบ้าน คิดถึงมารดาและน้าสาวที่อยู่ด้วยกันสองคน เธอเองก็กลับบ้านปีละครั้ง ทว่าตั้งแต่เรียนจบยังไม่มีโอกาสได้กลับ นอกจากโทรศัพท์ไปแจ้งข่าวดีเรื่องที่เธอประกวดชนะเลิศพร้อมเงินรางวัล จากนั้นจึงได้ส่งเงินไปให้ เท่านี้มันก็ทำให้เธอมีความสุขมากแล้วการทำงานก้าวแรกมันไม่ได้ทำให้เวียงพิงค์หนักใจ เท่ากับตอนนี้ที่กำลังจะเตรียมตัว เพื่องานที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ เป็นอีกครั้งที่จะต้องขึ้นพรีเซนต์ผลงานด้วยตัวเองโดยไม่ใช้พิธีกร เธอไม่ได้กลัวต่อการทำงานอยู่แล้ว แต่กลัวอย่างอื่น คือการได้เห็นหน้าผู้ชายในฝัน ที่เธอแอบเก็บซ่อนชายหนุ่มเอาไว้ในหัวใจตลอดระยะเวลาที่ทำงาน “ทำไมต้องตื่นเต้น เขาไม่ได้สนใจเราเสียหน่อย” เธอว่าให้ตัวเองอย่างหงุดหงิดใจก่อนจะเหลือบมองชุดราตรีที่ซื้อมาพร้อมกับรองเท้า แล้วจึงลุกขึ้นไปหยิบชุดราตรีแขวนเอาไว้ในตู้เสื้อผ้า “แปลงร่างเป็นนางซินอย่างนั้นเหรอ เจ้าชายที่ไหนจะสนใจ ยัยเตี้ย” เธอว่าให้ตัวเองพล
last updateLast Updated : 2024-10-31
Read more

บทที่ 14

ทั้งหมดเตรียมความพร้อมเกือบจะเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหล่าดีไซน์เนอร์ทุกคนกำลังดูนางแบบซ้อมเดิน และต้องซ้อมคิวเพื่อขึ้นพรีเซนต์ผลงานแต่ละชิ้น ฝึกอ่านสคริปของตัวเองเพื่อความแม่นยำ งานจะได้ออกมาสมบูรณ์แบบที่สุดให้สมกับเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งอัญมณี เพียงแต่ครั้งนี้มีน้องใหม่อย่างเวียงพิงค์ร่วมแสดงฝีมือด้วย “เฮ้อ!” เวียงพิงค์ถอนหายใจออกมาหนักๆ ขณะที่ดวงตาคู่หวานกำลังจ้องมองขึ้นไปบนเวทีเพื่อดูนางแบบแต่ละคนเดิน“เป็นอะไรจ๊ะพิ้งค์” อมิตาถามด้วยความเป็นห่วง“พิ้งค์ตื่นเต้นค่ะพี่ตา สั่นและมือเย็นไปหมดแล้ว” “เอาน่าเมื่อก่อนพี่ก็เป็นอย่างพิ้งค์นี่แหละ ไม่ต้องกลัวไม่มีใครเก่งตั้งแต่ครั้งแรกหรอก ต้องตื่นเต้นกันทุกคนอยู่แล้ว”“ตาพูดถูก ไม่มีใครเก่งตั้งแต่ครั้งแรก ฉะนั้นไม่ต้องตื่นเต้นงานของเรามันดีอยู่แล้ว หน้าที่ของเราคือพรีเซ็นต์เท่านั้นเอง” พิรัชแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ขอบคุณค่ะพี่รัช แล้วนี่เจ้าหน้าที่เรามาครบกันหมดหรือยัง
last updateLast Updated : 2024-11-01
Read more

บทที่ 15

“ใจป้ำแต่ท่านก็เปิดเอาไว้แค่ไม่กี่ห้องจ้ะ สำหรับพวกเราที่ต้องมาขึ้นเวทีจริงๆ ต้องแต่งตัวสวยๆ และต้องซักซ้อม เปิดไม่เยอะน่าจะห้าห้องเพราะเราเอาไว้แต่งตัวเท่านั้นเอง” พิรัชอธิบายน้ำเสียงเรียบ “ก็เรียกว่าใจป้ำอยู่ดีค่ะเพราะห้องราคาแพงอยู่นะคะ” อมิตาแทรกขึ้น“ไม่แพงเท่ากับห้องท่านประธานหรอก ชาตินี้ระดับเราอย่าหวังได้ขึ้นไปพักบนห้องนั้น ห้องพักราคาเกือบแสนต่อคืน เงินเดือนๆ ละแสนยังไม่กล้าพักเลย” “แหมพี่รัช นั่นท่านประธานนะคะ ต้องแพงอยู่แล้ว” อมิตาให้ความเห็นยิ้มๆ “อยากขึ้นไปยลห้องท่านจังเลยเนอะ” พิรัชเอ่ยลอยๆ ราวกับเพ้อฝัน แต่คุยกันอยู่ดีๆ เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น กริ้ง! กริ้ง! พิรัชต้องหยิบเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมาพร้อมกับยกขึ้นดูเบอร์ที่โชว์หราทันที “ท่านประธาน! ตายห่า!” พิรัชอุทานด้วยความตกใจ แทนที่จะดีใจขัดกับตอนที่กำลังเพ้ออย่างสิ้นเชิง ทำเอาทุกคนตกใจเช่นกัน“สวัสดีครับท่าน” พิรัชรับสายเสียงเรียบและเข้มแบบหนุ่มๆ ทันที&ld
last updateLast Updated : 2024-11-02
Read more

บทที่ 16

“เอ่อไม่เลยครับ ทุกคนแฮปปี้มากครับท่าน ขอบคุณครับ” “น้องใหม่เป็นยังไงบ้าง ความประพฤติดีหรือเปล่าและปรับตัวได้หรือยัง” น่าแปลกที่คาเมรอนถามถึงพนักงานหน้าใหม่ตัวเล็กๆ ที่ไม่ได้สำคัญอะไร ซึ่งคาเมรอนไม่เคยถามถึงใครมาก่อน“ก็ ทำงานดีครับ อย่างที่ท่านทราบคือเธออัจฉริยะด้านนี้ มอบหมายงานให้ก็ทำออกมาได้ดีและเต็มที่ ส่วนเรื่องความประพฤติไม่ต้องห่วงครับ น่ารักมาก” พิรัชออกปากชมเปราะและยิ้มบางๆ“คะแนนเต็มสิบให้เท่าไหร่” คาเมรอนถามพลางมองออกไปนอกกระจกเช่นเดิม“ให้สิบเลยครับท่าน น่ารักมากๆ ดูซื่อๆ แต่เรื่องงานเธอมั่นใจในตัวเองมาก” “แล้วงานนี้ไว้ใจได้มากแค่ไหน ว่าจะไม่พลาด ผมหมายถึงคนเก่งๆ มักจะใจฝ่อเวลาที่ต้องอยู่ต่อหน้าคนเยอะ ประหม่าหรือเปล่า” “ก็มีบ้างครับท่าน แต่คิดว่าเธอน่าจะทำได้” “คิดว่าอย่างนั้นหรือ ทำไมไม่ทำให้ผมมั่นใจล่ะคุณรัช ถ้าไม่มั่นใจก็เตรียมหาคนอื่นเสียบแทนได้เลย เพราะถ้าขึ้นไปเก้ๆ กังๆ บนเวทีซึ่งเป็นหน้าเป็นตาบริษัทล่ะก็ ผมเรียกพบแน่ๆ ไม่ว่าใครก็ตาม” คาเมรอนบอกด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้นจนน่าหวาดหวั่น“คือ รัชมั่นใจว่าเธอทำได้แน่นอนครับ แต่ว่ามือใหม่ก็ต้องสั่นเป็นธรรมดา” “ทำยังไงถ
last updateLast Updated : 2024-11-14
Read more

บทที่ 17

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! พิรัชเคาะประตูอย่างมีมารยาท และยืนรอให้คนอยู่ในห้องเปิดประตู ซึ่งก็ไม่นานนักประตูก็เปิดเข้าไปโดยที่อมิตาเป็นคนเปิด“อ้าวพี่รัช ไปเร็วมาเร็ว” อมิตาถามก่อนจะเปิดทางให้พิรัชเข้ามาแล้วจึงปิดประตูลงอีกครั้ง“เร็วเหรอ พี่ว่าพี่ไปนานนะ เป็นยังไงบ้างสาวๆ หิวกันไหม แล้วนี่เริ่มทยอยอาบน้ำแต่งตัวกันหรือยัง” พิรัชถามทุกคนด้วยความเป็นห่วงแต่สายตาดันกวาดมองไปทั่วทั้งห้องเพื่อหาคนตัวเล็กน่าทะนุถนอมนั่น“พิ้งค์อาบน้ำเหรอ” พิรัชถามอมิตาทันทีเพราะเวลานี้ให้ความสนิทกับเวียงพิงค์มากที่สุด เนื่องจากยังใหม่อยู่“พิ้งค์อาบน้ำค่ะ พี่รัชมีอะไรหรือเปล่าคะ ขึ้นไปพบเจ้านายมาน่ะ ห้องนอนเจ้านายใหญ่โตหรูหราไหม”“อย่าให้พูดถึง อย่างกับห้องพักเจ้าชายแน่ะ น่าอยู่มาก” พิรัชบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น“แล้วท่านประธานเรียกไปทำไมเหรอคะพี่รัช” อมิตาถามด้วยความอยากรู้“ก็ ท่านอยากให้เราตั้งใจทำให้ดีที่สุดน่ะ แล้วตอนนี้อยากจะกินอะไรดื่มอะไรก็โทรสั่งห้องอาหารให้ขึ้นมาส่งได้เลยนะ ท่านจัดการเรื่องทั้งหมดเอง วันนี้เราก็สบายเหมือนเจ้าหญิงเจ้าชายเลย” พิรัชบอกด้วยน้ำเสียงร่าเริง ทำเอาทุกคนเฮลั่นกันเลย“เย้!” เสียงเฮดั
last updateLast Updated : 2024-11-14
Read more

บทที่ 18

“เรียบร้อย หันไปดูตัวเองในกระจกสิว่าสวยแค่ไหน” พิรัชบอกอย่างชื่นชมขณะที่เพื่อนๆ ก็ต่างพากันมามุงดูเวียงพิงค์กันยกใหญ่“พี่รัชแต่งหน้าทำผมสวยมากเลยอ่ะ แต่งให้น้องบ้างเร็วๆ” ดีไซน์เนอร์คนหนึ่งขอร้องด้วยน้ำเสียงออดอ้อนแกมบังคับเล็กน้อย“แต่งเองเป็นอยู่แล้ว ก็แต่งเองสิยะ” พิรัชแสดงอาการแจ๋นๆ ออกมาทันที เพราะนอกเวลางานก็เป็นกันเองกับลูกน้องเสมอ“ไม่เอาอ่ะพี่รัชแต่งสวยนะคะ พรีส!” ดีไซน์เนอร์คนเดิมขอร้อง เวียงพิงค์จึงได้แต่ยิ้มหวานและหันกลับไปมองที่กระจกเงา แล้วต้องอึ้งเมื่อเห็นความสวยน่ารักของตัวเองอีกครั้ง ไม่อยากจะสำคัญตัวเองแต่ว่ามันใช่ เพราะเธอไม่ใช่คนขี้เหร่เลยแม้แต่นิดเดียว  “โห๋! ว้าว! พี่รัชแต่งซะ พิ้งค์ ไม่ใช่พิ้งค์เลยค่ะ” “ไม่ใช่พิ้งค์ แต่เป็นนางซิน นี่ขนาดแต่งบางๆ นะถ้าได้ขึ้นไปเดินแบบแล้วล่ะก็ ใครๆ ก็ต้องเหลียวหลังเหมือนกัน” พิรัชไม่ถ่อมตัวเลยเพราะรู้ดีว่าฝีมือการแต่งหน้ายอดเยี่ยม“ไม่ค่อยย
last updateLast Updated : 2024-11-15
Read more

บทที่ 19

“ดูท่าทางพวกเราจะหม่องไปเลยถ้าอยู่ในงาน” อมิตาแทรกขึ้น จากนั้นพิรัชจึงหันกลับไปมองทุกคนก่อนจะถาม“สาวๆ หิวกันไหม หาอะไรกินรองท้องก่อนดีหรือเปล่า ถ้าท่านประธานมาเปิดงานแล้วจะหมดโอกาสกินนะ” พิรัชบอกด้วยความเป็นห่วง“ไม่เป็นไรค่ะพี่รัช เสร็จงานแล้วพวกเราค่อยกินดีกว่า ตื่นเต้นไม่กล้าออกไป” อมิตาให้ความเห็นซึ่งทุกคนก็เห็นดีด้วย จากนั้นจึงได้รอเวลาเปิดงาน “สวัสดีครับ แขกท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน กระผมวาคิม อมรเวช ผู้จัดการฝ่ายการตลาดบริษัท Grey&M Jewelry จำกัด (มหาชน) รับหน้าที่เป็นพิธีกรดำเนินรายการบนเวทีในค่ำคืนนี้ ขอต้อนรับแขกทุกท่านเข้าสู่ความหรูเลิศอลังการ ดาวล้านดวง กับอัญมณีที่เลอค่าที่สุดในโลก เพชร! และรออีกเพียงอึดใจเดียวเท่านั้น คุณคาเมรอน เกรย์ มหัทธนวงศ์สกุล ประธานบริษัท จะเดินทางมาเปิดงานด้วยตัวเองนะครับ แต่ตอนนี้เชิญแขกทุกท่านพักผ่อนอิริยาบถตามสบายนะครับ ขอให้มีความสุขกับค่ำคืนแสนวิเศษนี้ ขอบคุณครับ” จบคำกล่าวต้อนรับของผู้จัดการฝ่ายการตลาด สาวๆ ดีไซน์เนอร
last updateLast Updated : 2024-11-16
Read more

บทที่ 20

“เอ่อ ฤดูฝนใกล้เข้ามา และตัวแทนของน้ำค้างคือเพชรรูปหยดน้ำเกาะบนกิ่งไม้” เธอจำได้และเริ่มพูดต่อขณะที่นางแบบเดินลงไปหน้าเวทีให้แขกได้ชม ถือว่าเป็นชุดที่เรียบหรูและดูดีอีกหนึ่งชุด และสามารถใส่ออกงานได้อย่างสบายจากนั้นนางแบบก็เดินกลับขึ้นบนเวที“เอ่อ ขอบคุณมากค่ะ” เวียงพิงค์ตัดบทเพราะพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว จากนั้นจึงเดินกลับเข้าหลังเวทีไปเลย ทุกคนไม่โอเคกับความประหม่าของเธอ แต่เพราะความน่ารักและยังเป็นน้องใหม่อยู่ จึงให้อภัยได้ ยกเว้นก็แต่คาเมรอนที่ไม่ให้อภัยในความผิดพลาดครั้งนี้ เขาแทบจะส่ายหน้าด้วยความผิดหวังและโมโหอยู่ในใจ ขณะเดียวกันนางแบบก็เดินโชว์อีกรอบ“พิ้งค์เป็นอะไรมากหรือเปล่า ตื่นเต้นมากไหม ฮืม” พิรัชรีบเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงและตกใจมาก “พี่รัช พิ้งค์ขอโทษค่ะ พิ้งค์สั่นไปหมดเลย เหมือนถูกจับผิด พูดผิดพูดถูกหมดแล้ว จำสคริปไม่ได้ค่ะ” เวียงพิงค์น้ำเสียงสั่นเครือราวกับจะร้องไห้“ไม่เป็นไร นี่มันครั้งแรกไม่มีใครไม่เคยผิดพลาดหรอก แต่ดูสั่นๆ ยังไงชอบกล”&n
last updateLast Updated : 2024-11-17
Read more
PREV
123
DMCA.com Protection Status