เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 16
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-14 17:32:37
บทที่เกี่ยวข้อง
โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 17
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! พิรัชเคาะประตูอย่างมีมารยาท และยืนรอให้คนอยู่ในห้องเปิดประตู ซึ่งก็ไม่นานนักประตูก็เปิดเข้าไปโดยที่อมิตาเป็นคนเปิด“อ้าวพี่รัช ไปเร็วมาเร็ว” อมิตาถามก่อนจะเปิดทางให้พิรัชเข้ามาแล้วจึงปิดประตูลงอีกครั้ง“เร็วเหรอ พี่ว่าพี่ไปนานนะ เป็นยังไงบ้างสาวๆ หิวกันไหม แล้วนี่เริ่มทยอยอาบน้ำแต่งตัวกันหรือยัง” พิรัชถามทุกคนด้วยความเป็นห่วงแต่สายตาดันกวาดมองไปทั่วทั้งห้องเพื่อหาคนตัวเล็กน่าทะนุถนอมนั่น“พิ้งค์อาบน้ำเหรอ” พิรัชถามอมิตาทันทีเพราะเวลานี้ให้ความสนิทกับเวียงพิงค์มากที่สุด เนื่องจากยังใหม่อยู่“พิ้งค์อาบน้ำค่ะ พี่รัชมีอะไรหรือเปล่าคะ ขึ้นไปพบเจ้านายมาน่ะ ห้องนอนเจ้านายใหญ่โตหรูหราไหม”“อย่าให้พูดถึง อย่างกับห้องพักเจ้าชายแน่ะ น่าอยู่มาก” พิรัชบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น“แล้วท่านประธานเรียกไปทำไมเหรอคะพี่รัช” อมิตาถามด้วยความอยากรู้“ก็ ท่านอยากให้เราตั้งใจทำให้ดีที่สุดน่ะ แล้วตอนนี้อยากจะกินอะไรดื่มอะไรก็โทรสั่งห้องอาหารให้ขึ้นมาส่งได้เลยนะ ท่านจัดการเรื่องทั้งหมดเอง วันนี้เราก็สบายเหมือนเจ้าหญิงเจ้าชายเลย” พิรัชบอกด้วยน้ำเสียงร่าเริง ทำเอาทุกคนเฮลั่นกันเลย“เย้!” เสียงเฮดั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-14โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 18
“เรียบร้อย หันไปดูตัวเองในกระจกสิว่าสวยแค่ไหน” พิรัชบอกอย่างชื่นชมขณะที่เพื่อนๆ ก็ต่างพากันมามุงดูเวียงพิงค์กันยกใหญ่“พี่รัชแต่งหน้าทำผมสวยมากเลยอ่ะ แต่งให้น้องบ้างเร็วๆ” ดีไซน์เนอร์คนหนึ่งขอร้องด้วยน้ำเสียงออดอ้อนแกมบังคับเล็กน้อย“แต่งเองเป็นอยู่แล้ว ก็แต่งเองสิยะ” พิรัชแสดงอาการแจ๋นๆ ออกมาทันที เพราะนอกเวลางานก็เป็นกันเองกับลูกน้องเสมอ“ไม่เอาอ่ะพี่รัชแต่งสวยนะคะ พรีส!” ดีไซน์เนอร์คนเดิมขอร้อง เวียงพิงค์จึงได้แต่ยิ้มหวานและหันกลับไปมองที่กระจกเงา แล้วต้องอึ้งเมื่อเห็นความสวยน่ารักของตัวเองอีกครั้ง ไม่อยากจะสำคัญตัวเองแต่ว่ามันใช่ เพราะเธอไม่ใช่คนขี้เหร่เลยแม้แต่นิดเดียว“โห๋! ว้าว! พี่รัชแต่งซะ พิ้งค์ ไม่ใช่พิ้งค์เลยค่ะ”“ไม่ใช่พิ้งค์ แต่เป็นนางซิน นี่ขนาดแต่งบางๆ นะถ้าได้ขึ้นไปเดินแบบแล้วล่ะก็ ใครๆ ก็ต้องเหลียวหลังเหมือนกัน” พิรัชไม่ถ่อมตัวเลยเพราะรู้ดีว่าฝีมือการแต่งหน้ายอดเยี่ยม“ไม่ค่อยย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-15โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 19
“ดูท่าทางพวกเราจะหม่องไปเลยถ้าอยู่ในงาน” อมิตาแทรกขึ้น จากนั้นพิรัชจึงหันกลับไปมองทุกคนก่อนจะถาม“สาวๆ หิวกันไหม หาอะไรกินรองท้องก่อนดีหรือเปล่า ถ้าท่านประธานมาเปิดงานแล้วจะหมดโอกาสกินนะ” พิรัชบอกด้วยความเป็นห่วง“ไม่เป็นไรค่ะพี่รัช เสร็จงานแล้วพวกเราค่อยกินดีกว่า ตื่นเต้นไม่กล้าออกไป” อมิตาให้ความเห็นซึ่งทุกคนก็เห็นดีด้วย จากนั้นจึงได้รอเวลาเปิดงาน“สวัสดีครับ แขกท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน กระผมวาคิม อมรเวช ผู้จัดการฝ่ายการตลาดบริษัท Grey&M Jewelry จำกัด (มหาชน) รับหน้าที่เป็นพิธีกรดำเนินรายการบนเวทีในค่ำคืนนี้ ขอต้อนรับแขกทุกท่านเข้าสู่ความหรูเลิศอลังการ ดาวล้านดวง กับอัญมณีที่เลอค่าที่สุดในโลก เพชร! และรออีกเพียงอึดใจเดียวเท่านั้น คุณคาเมรอน เกรย์ มหัทธนวงศ์สกุล ประธานบริษัท จะเดินทางมาเปิดงานด้วยตัวเองนะครับ แต่ตอนนี้เชิญแขกทุกท่านพักผ่อนอิริยาบถตามสบายนะครับ ขอให้มีความสุขกับค่ำคืนแสนวิเศษนี้ ขอบคุณครับ” จบคำกล่าวต้อนรับของผู้จัดการฝ่ายการตลาด สาวๆ ดีไซน์เนอร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-16โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 20
“เอ่อ ฤดูฝนใกล้เข้ามา และตัวแทนของน้ำค้างคือเพชรรูปหยดน้ำเกาะบนกิ่งไม้” เธอจำได้และเริ่มพูดต่อขณะที่นางแบบเดินลงไปหน้าเวทีให้แขกได้ชม ถือว่าเป็นชุดที่เรียบหรูและดูดีอีกหนึ่งชุด และสามารถใส่ออกงานได้อย่างสบายจากนั้นนางแบบก็เดินกลับขึ้นบนเวที“เอ่อ ขอบคุณมากค่ะ” เวียงพิงค์ตัดบทเพราะพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว จากนั้นจึงเดินกลับเข้าหลังเวทีไปเลย ทุกคนไม่โอเคกับความประหม่าของเธอ แต่เพราะความน่ารักและยังเป็นน้องใหม่อยู่ จึงให้อภัยได้ ยกเว้นก็แต่คาเมรอนที่ไม่ให้อภัยในความผิดพลาดครั้งนี้ เขาแทบจะส่ายหน้าด้วยความผิดหวังและโมโหอยู่ในใจ ขณะเดียวกันนางแบบก็เดินโชว์อีกรอบ“พิ้งค์เป็นอะไรมากหรือเปล่า ตื่นเต้นมากไหม ฮืม” พิรัชรีบเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงและตกใจมาก“พี่รัช พิ้งค์ขอโทษค่ะ พิ้งค์สั่นไปหมดเลย เหมือนถูกจับผิด พูดผิดพูดถูกหมดแล้ว จำสคริปไม่ได้ค่ะ” เวียงพิงค์น้ำเสียงสั่นเครือราวกับจะร้องไห้“ไม่เป็นไร นี่มันครั้งแรกไม่มีใครไม่เคยผิดพลาดหรอก แต่ดูสั่นๆ ยังไงชอบกล”&n
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-17โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 21
ส่วนทางด้านทีมของพิรัชนั้น บางคนก็ยังอยู่แต่บางคนขอกลับขึ้นไปบนห้องเพื่อพักผ่อน ทว่าเวียงพิงค์ยังอยู่ในงานกับพิรัชและอมิตาเช่นเดิม ซึ่งระหว่างที่พิรัชกำลังหาของกินตามซุ้มต่างๆ อยู่นั้น เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น ทำให้รีบวางทุกอย่างแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาจากเสื้อสูททันที พอเห็นเบอร์โทรศัพท์โชว์หราเท่านั้นแหละ อยากเป็นลมมันเสียตรงนี้เลย “คุณพระคุณเจ้า อกอีรัชจะแตก” พิรัชอุทานออกมาเบาๆ พลางยกมือขึ้นทาบหน้าอกด้วยความตกใจไม่กล้ารับสาย แต่สุดท้ายก็ต้องตัดสินใจเพราะคิดในแง่ดีว่ามันอาจจะไม่เลวร้ายก็เป็นได้“สวัสดีค่ะ เอ้ย! สวัสดีครับท่าน” พิรัชลืมตัวด้วยการลงท้ายแบบผิดๆ แต่ปลายสายก็ไม่ได้ว่าอะไร“คุณรัช ผมบอกแล้วใช่ไหมว่า...” เสียงปลายสายบ่งบอกว่าไม่พอใจและพร้อมที่จะเรียกลูกน้องของพิรัชคนใดคนหนึ่งขึ้นไปหาก็ได้“เอ่อท่านครับ คือเอ่อ... เรื่องนี้รัชรับผิดชอบเองนะครับ คือรัชเทรนน้องไม่ดีพอ เลยทำให้น้องตื่นเต้นบนเวที จำสคริปไม่ได้” พิรัชรีบเสนอตัวแทนทันที แถมยังรู้อีกต่างหากว่าคาเมรอนจะพูดเรื่องอะไร “คุณรัช จุดไหนที่มีปัญหาผมก็ปรับจุดนั้น คนก็เหมือนกัน แล้วไม่ต้องออกหน้ารับแทน คุณได้รับผล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-19โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 22
“ผมรออยู่” คาเมรอนบอกอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเรียบเช่นเดิม เพราะเวียงพิงค์ยังยืนนิ่งและไม่ยอมหันกลับมาเลย แต่เมื่อได้ยินคำสั่งครั้งที่สอง เธอจึงค่อยๆ เอี้ยวตัวกลับมาอย่างช้าๆ พลางก้มหน้าเล็กน้อยเพราะไม่กล้าสบตา แต่ดวงตาคมกริบกลับจับจ้องใบหน้าสวยหวานน่ารักอย่างไม่วางตา ก่อนจะหรี่ลงเล็กน้อยและมองใบหน้าหวานรูปไข่ ไล่ลงมาที่จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากกระจับบางๆ แต่เอิบอิ่ม สีชมพูระเรื่อด้วย ลิปกลอส แต่มันน่ามองตรงที่เธอกำลังกัดริมฝีปากตัวเองด้วยความประหม่า ยอมรับว่าอิริยาบทแบบนี้ทำให้เขาหัวใจเต้นแรงมาก “ทักทายกันหน่อยดีไหม ก่อนจะเริ่มเรื่อง” คาเมรอนเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นอีกครั้ง เวียงพิงค์จึงตวัดหางตามองเขาเพียงเล็กน้อยก่อนจะยกมือขึ้นไหว้“สวัสดีค่ะท่าน ฉันชื่อเวียงพิงค์ค่ะ” เวียงพิงค์กล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงสั่นและก้มหน้าเช่นเดิม“จะนั่งหรือจะยืนค้ำหัว” คาเมรอนถามแกมตำหนิเล็กน้อย เวียงพิงค์จึงได้เงยหน้าขึ้นมองเขาตรงๆ เพราะเข้าใจว่ากำลังถูกตำหนิ“เอ่อ ขอโทษค่ะ” เวียงพิงค์ก้มหน้าเอ่ยอีกครั้ง แล้วจึงเดินไปนั่งที่โซฟาตรงข้ามกับเขาด้วยท่าทางสงบเสงี่ยมอย่างที่สุด พร้อมกับรอคำตำหนิจากเจ้านายหนุ่มที่นั่งนิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-19โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 23
“ทำไมต้องทำขนาดนั้น ครอบครัวมีปัญหาเหรอ”“ค่ะ แม่ไม่ค่อยสบายทำงานไม่ได้ พิ้งค์เลยต้องหาเลี้ยงแล้วส่งเงินกลับไปให้ท่าน”“ได้ยินมาว่าทำเฉพาะงาน... กลางคืน” ดูเหมือนว่าเขาจะเน้นคำว่ากลางคืนเสียจริง“ก็กลางวันพิ้งค์เรียน และงานกลางคืนมันก็รายได้ดี” เธอตอบตามความซื่อ“เคยทำงานกลางคืนที่รายได้ดีที่สุดหรือเปล่า” เขาถามอย่างมีเลศนัย ดวงตาวาวโรจน์แต่ใบหน้าเรียบตึง ทว่าคำถามของเขากลับทำให้เวียงพิงค์มองกลับด้วยความสงสัย และคิดว่าเขากำลังดูถูกเธอแน่ๆ“หมายความว่ายังไงคะ พิ้งค์ไม่เข้าใจ”“คุณเข้าใจ คุณไม่ได้โง่ แล้วเคยหรือเปล่า”“ท่าน พิ้งค์ไม่ใช่ พิ้งค์ไม่เคยทำงานแบบนั้น”“ฮ่าๆ ผมอ่านประวัติคุณหมดแล้ว” เขาหัวเราะอย่างนั้นหรือ ให้ตายสิเยาะเย้ยเธอหรือเปล่าเนี่ย“อ่านหมดแล้วแต่ไม่ได้หมายความว่าพิ้งค์จะทำ ทำไมคะถ้าประวัติด่างพร้อยท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 24
“พิ้งค์ก็ไม่ได้ขึ้นมาให้คุณดูถูก และทำตัวน่ารักไม่เป็นด้วย อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าพิ้งค์ปฏิเสธมันจะเป็นยังไง” ดูเหมือนเธอจะมั่นใจเสียเหลือเกินว่าจะปฏิเสธเขาได้ เขาคิดและยิ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ เพราะความรู้สึกที่ยังเป็นต่ออยู่“คิดว่าผมจะไล่คุณออกอย่างนั้นเหรอ เปล่าเสียหน่อยมันไม่ง่ายขนาดนั้น กว่าผมจะใช้เวลาเอาคุณมาอยู่ที่นี่รู้ใช่ไหมว่ามันนาน” เอามาอยู่ที่นี่หมายความว่ายังไงกัน แต่เธอจะไม่ถามเพราะอยากจะออกไปจากห้องนี้เสียเต็มประดา“เอาสิ ปฏิเสธ แล้ววันพรุ่งนี้ ผมจะเรียกคุณขึ้นไปหาบนห้องทำงานแทน คิดว่าคนอื่นก็คงจะอยากรู้เพราะผมไม่เคยเรียกใครโดยเฉพาะพนักงานระดับล่าง” จองหอง ทะนงตัวและคิดว่าเธอจะยอมสินะ“คุณต้องการ... ต้องการแค่... คุณดูถูกผู้หญิง ดูถูกพิ้งค์”“ไม่ถูกหรอกมั้ง ฟังข้อเสนอแล้วมันจะแพงขึ้นมาทันที” เขาพูดพลางเดินเข้าไปใกล้ๆ ช้าๆ“ถอยไปนะคะพิ้งค์จะกลับ” พูดจบเธอก็เอี้ยวตัวจากไปทันที แต่... เขาแทรกขึ้นเสียก่อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-21
บทล่าสุด
โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 38
“ขอโทษค่ะท่านดาเองค่ะ” กานดา เลขานุการหน้าห้องเป็นโทรศัพท์มานั่นเอง“มีอะไร” น้ำเสียงของเขาดุเข้ม ราวกับอารมณ์ไม่ดี ลำบากคนโทรมาสิคราวนี้“คือว่า ท่านไม่ได้ เอ่อ... ผู้บริหารท่านอื่นถามถึงท่านว่าจะเข้ามาเมื่อไหร่ ดาตอบไม่ได้ค่ะ”“ผมไม่เข้า เพราะถ้าเข้าคุณได้เห็นหน้าผมแล้ว มีอะไรเอาไว้คุยพรุ่งนี้” เขาตอบด้วยน้ำเสียงดุเข้มขึ้น“ก็... ก็ได้ค่ะ แล้วท่านเอ่อ... คือว่าเผื่อมีคนถามดาจะได้ตอบถูกว่าท่านติดธุระหรือเปล่า”“ผมไม่สบาย ลุกไม่ไหว เพิ่งลุกจากเตียงเมื่อกี้นี้เอง” เขาแสร้งโกหกแต่เรื่องลุกจากเตียงเมื่อกี้นั้นเขาพูดความจริง“อ้าว! ท่านไม่สบาย ต้องไปหาหมอหรือเปล่าคะ” ให้ตายสิถามยาวอีกต่างหาก“ผมโอเคแล้ว แค่นี้ก็แล้วกันเดี๋ยวผมจะพักผ่อนต่อ” เขารีบตัดบททันทีเพราะไม่อยากตอบคำถาม และแน่นอนว่าเลขาฯ ของเขาก็ถามซักไซ้เหลือเกิน“ค่ะ สวัสดีค่ะท่าน” กานดารีบวางสายทันที ขณะที่คาเมรอนชักสีหน้าเรียบตึงไม่พอใจเล็กน้อย แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังรบกวนอีก คราวนี้เขารับสายโดยที่ไม่ได้มองเบอร์โทรเลย “มีอะไรอีก!” เขารับสายด้วยน้ำเสียงดุดัน“เฮ้! ฉันเอง วิล รับสายเพื่อนแบบนี้เหรอวะคาเมล” เพื่อนฝรั่งโทรมา แต่เพราะ
โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 37
“ตอบว่า... ตอบว่าอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ค่ะ มันเหมือน... คงชินแล้วสิท่า แล้วที่เจ็บเนี่ยคงเพราะไม่ได้ทำมันนานแล้วใช่ไหม” ให้ตายสิ ทำไมความคิดของเขามันสกปรกนัก ทั้งที่รู้ว่าเธอมีเขาเป็นคนแรก“ใช่ค่ะ ไม่ได้ทำมันนานแล้ว” เธอตอบได้อย่างเต็มปากเต็มคำ เพื่อให้ความคิดสกปรกของเขาเป็นจริงและแน่นอนว่าเขาโกรธมาก พลางกัดกรามแน่นจนเส้นเลือดนูนเป็นสัน “งั้นคงต้องทำบ่อยๆ มันจะได้ไม่ต้องเจ็บ” พูดจบเขาก็ก้มหน้าลงขยี้จูบเธออย่างรุนแรง หนักหน่วง เร่าร้อนจนปากแทบพัง ลิ้นอุ่นซ่านสอดแทรกสู่โพรงปากหวานอย่างรวดเร็ว พร้อมกับอารมณ์โกรธที่อยู่ๆ ก็ถาโถมสู่จิตใจ เพราะไม่คิดว่าเธอจะกล้าประชดถึงเพียงนี้ทั้งที่รู้ว่าเป็นคนแรกของเธอ ทว่าครั้งนี้เวียงพิงค์ไม่ยอมให้เขารุกเร้าได้ง่ายนัก จึงพยายามพลักใสและดิ้นรนขัดขืน แต่ยิ่งต่อต้านเขาก็ยิ่งชอบเพราะมันเร่าร้อน ฉะนั้นอารมณ์บรรเจิดบังเกิดขึ้นทันที เขาจึงรีบขยับตัวขึ้นทาบทับเธอเอาไว้พร้อมกับขึงมือทั้งสองของเธอตรึงลงไปบนที่นอน สะโพกแกร่งแทรกอยู่ระหว่างขาเรียวสวย ก่อนจะขยับออกทำให้เธอต้องแยกขาออกจากกันอัตโนมัติ“อืม” เธอบิดเร้าดิ้นรนขัดขืนแต่เขากลับชอบและพอใจมาก“อย่า! พอแล้วค่ะ”
โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 36
ความเป็นชายแข็งแกร่งพร้อมทะยานสู่จุดหมาย ขึงขังตั้งตัวอยู่ชิดกับบั้นท้ายของหญิงสาวพอดี ทำให้เธอตกใจไม่น้อย ทั้งวาบหวามและหวาดกลัวกับบทรักที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น บั้นท้ายสวยๆ ถูกจับให้แนบกับกายแกร่ง เรียวขาขยับแยกจากกันโดยอัตโนมัติ ทำให้แผ่นหลังของเธอแอ่นโก้งโค้งนิดหน่อยเพื่อที่เขาจะนำพาส่วนนั้นเข้าสู้เส้นทางรักอันแสนคุ้นเคย“พิ้งค์กลัว อย่าทำแบบนี้ได้ไหมค่ะ” เธอบอกด้วยน้ำเสียงหวาดหวั่นขณะที่เขากำลังใช้กายแกร่งถูไถกับบั้นท้ายอย่างพอใจ“อืม แล้วคุณจะรู้ว่ามันยอดเยี่ยมมาก” เขากระซิบแผ่วเบาเสียงพร่า และพยายามกดส่วนนั้นบดเบียดช่อกุหลาบนุ่ม“พิ้งค์ไม่... พิ้งค์ไม่เคย” เธอบอกตรงๆ เพราะ... ให้ตายสิจะว่าเธอไม่เคยเห็นในคลิปก็ไม่ใช่ แต่ไม่เคยเจอกับตัว “จ๋าครับ มันไม่น่ากลัวหรอกนะ ไม่คิดจะทำแบบนั้น” เมื่อเห็นว่าเธอหวาดกลัวเขาจำต้องใช้ไม้อ่อนด้วยการเรียกอย่างออดอ้อน“แต่ว่า...” เธอกำลังจะเอ่ยแต่ไม่ทันจบคำ เขาก็พลิกตัวเธอให้หันกลับไปหา พร้อมกับขยี้จูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง จากนั้นเขาจึงเดินถอยหลังมาที่ปลายเตียงและประคองให้นอนลงไป แต่ริมฝีปากยังคงจูบแนบแน่นเหมือนเดิม “ทำใจให้สบาย ผ่อนคลายไปกับผม แล้ว
โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 35
“เอ๊ะ! ดิ้นจัง ไม่งั้นจะปล่อยให้ตกบันไดไปเลย” เขาดุอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเธอยังดิ้นแบบไม่พูดไม่จา“พิ้งค์ก็ไม่ได้บังคับให้คุณต้องจูงนี่คะ” เธอว่าน้ำเสียงหม่นระคนด้วยความหวานเล็กน้อย“ก็ต้องจูง เผื่อกระโดดลงบันได อีกอย่างเดี๋ยวจะพาไปดูห้องทำงาน” ห้องทำงานอย่างนั้นหรือ เธอคิดพลางมองใบหน้าแสนเจ้าเล่ห์ที่เจือด้วยรอยยิ้มมุมปากจางๆ จากที่เมื่อครู่นี้ตึงเครียดเหลือเกิน“ห้องทำงานอยู่ข้างบนนี้เหรอคะ” เธอถามอย่างซื่อๆ ทว่าเขาไม่ตอบ แต่กลับจูงมือเธอขึ้นไปจนถึงด้านบนและมีแต่ประตูห้องนอนตรงด้านหน้ามันบานใหญ่ที่สุดคาดว่าจะเป็นห้องนอนของคาเมรอนหรือเปล่า “โน่นห้องทำงานคุณ” เขาใบ้หน้าไปทางเดียวกับที่เธอเข้าใจนั่นแหละ จากนั้นจึงได้เดินนำเข้าไปและเปิดประตูอย่างช้าๆ เขาเดินเข้าไปก่อน เวียงพิงค์จึงได้ตามและต้องอึ้ง ตื่นตา กับภายในที่ถูกจัดตกแต่งราวกับห้องนอนเจ้าชาย มีสัดส่วนแบ่งเป็นห้องทำงาน ห้องน้ำ ห้องนั่งเล่น สีสันภายในห้องคือสีขาว ฟ้า และสีทองของเฟอร์นิเจอร์“เอ่อ ห้องนี้มันไม่ใช่ห้องทำงาน” เธอเอ่ยลอยๆ เพราะยังคงทึ่ง และไม่คิดว่าเขาจะมีแผนหรอก“ถูก นี่ไม่ใช่ห้องทำงาน มานี่” พูดจบเขาก็คว้าแขนเธอให้เดิน
โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 34
“อืม” เวียงพิงค์สะดุ้งและเสียวแปลบๆ จนต้องรีบหนีบเข้าหากัน ทว่ามือหนาของเขากลับสร้างความเสียวซ่านให้กับเธอด้วยการบดเบียดฝ่ามือและนิ้วแกร่งกับช่อกุหลาบนุ่มอย่างหนักหน่วงมีชั้นเชิง ทำให้ร่างบางสะท้านไปทั้งกายและเผลอขยับขาออกจากกัน คาเมรอนได้ใจ ด้วยการขยับริมฝีปากออกมาจูบซุกไซ้ไปตามซอกคอ พร้อมกับมือที่กำลังถอดกางเกงชั้นในเธอลงมาไว้ที่ใต้สะโพก แล้วจึงเคลื่อนฝ่ามือลูบไล้เนื้อนุ่มอวบอย่างสุดจะห้ามใจ “อ่า... คุณ... พอแล้วค่ะ นี่มันบนรถ” เธอห้ามปรามเสียงพร่าเมื่อปากเป็นอิสระแต่กายส่วนล่างถูกจู่โจมอย่างหนัก“บนรถผมก็ทำได้ ถ้าเรามีเวลา” เขาพูดพลางซุกไซ้ใบหน้าฝังไปตามเนินอกอวบ พร้อมกับมือหนากำลังบดเบียดเค้นคลึงช่อกุหลาบหวานที่กำลังชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำอุ่นๆ ไหลซึมออกมาอย่างช้าๆ “ได้โปรด พิ้งค์กลัวคนได้ยิน” เธอกระซิบแผ่วเบาอีกครั้ง พลางแอ่นกายรับสัมผัสจากฝ่ามือร้อน“ไม่ได้ยินหรอกน่า แปบเดียว ผมทำเร็ว” เขากระซิบเช่นเดียวกันและไม่แคร์ด้วยซ้ำว่าใครจะได้ยินหรือเปล่า “แต่มัน อืม...” เธอเผลอครางออกมาด้วยความลืมตัวเมื่อเขาสอดแทรกนิ้วแกร่งเข้าสู่เส้นทางรักที่ไหลลื่น ทว่ามันกลับโอบรัดนิ้วเขาเอาไว้ พร้อมกับ
โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 33
“คุณ เราลงลิฟต์คนละครั้งได้หรือเปล่าคะ” เวียงพิงค์หันมากระซิบถามเขาเบาๆ ทว่าเขากลับปรายตามองด้วยแววตาเฉยชา นั่นคงหมายความว่าไม่ได้สินะ เมื่อได้คำตอบทางสายตาเธอจึงต้องเดินก้มหน้าต่อไป จนลิฟต์เปิดออกและทุกคนลงไปพร้อมกัน พอลงมาถึงชั้นล่างคาเมรอนจึงให้พีระเป็นคนไปจัดการเช็คเอ้าท์ให้เฉพาะห้องที่คาเมรอนพักเท่านั้นเพราะห้องอื่นๆ นั้นจัดการเรียบร้อยแล้วรวมทั้งค่าจัดงาน “พิ้งค์ขอไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าตรงรีเซฟชั่นได้หรือเปล่าคะ พี่รัชฝากเอาไว้ให้น่ะค่ะ” เวียงพิงค์เอ่ยกับคาเมรอนด้วยน้ำเสียงแสนเบาหวาดหวั่นเพราะเขากลายเป็นคนนิ่งเฉยไปในทันที เมื่ออยู่ต่อหน้าคนหมู่มาก “เดี๋ยวให้การ์ดไปเอาให้” คาเมรอนตอบเสียงเรียบขณะที่กำลังจูงเธอมานั่งรอที่โซฟารับแขกของโรงแรม จากนั้นจึงหันไปบอกบอร์ดี้การ์ดคนหนึ่งไปเอาให้ “ไปเอากระเป๋าให้คุณพิ้งค์ทีไป บอกว่ามีคนฝากไว้ให้” คาเมรอนสั่งเสียงเรียบ “ครับผม” บอร์ดี้การ์ดคนหนึ่งรับคำก่อนจะเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์โรงแรม “ความจริงพิ้งค์ไปเอาเองก็ได้ค่ะ” ดูเหมือนว่าเธอกำลังพยายามใช้น้ำเสียงเรียบๆ ข่มเขาสินะ คงไม่รู้ตัวว่าเสียงของเธอมันหวานเหมือนลูกแมว “ไม่ได้! ผู้หญิงข
โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 32
“อุ้ย! ว้าย!” หญิงสาวสะดุ้งและร้องอุทานด้วยความตกใจ เพราะอยู่ๆ วงแขนของเขาก็ตวัดรัดรอบเอวแล้วรั้งเข้าไปสวมกอดจากทางด้านหลัง“นี่ พิ้งค์บอกให้ไปอาบน้ำ” เธอว่าและดิ้นจนสุดแรงแต่เขาก็กอดรัดเสียแน่น“ผมต่างหากที่สมควรจะสั่งคุณ และอย่างที่คุณบอก ทำให้คุ้มซิ” เขาพูดและกัดกรามแน่นพลางเอื้อมมือลูบไล้ไปตามร่างกายของเธอผ่านชุดคลุมพร้อมกับซุกไซ้ใบหน้าลงไปตรงบริเวณซอกคอและดูดเม้มหนักๆ “นี่! หยุดนะ! คนไม่รักษาคำพูด” เธอว่าพลางวาดฝ่ามือหนักๆ ลงไปตามแขนของเขา แถมด้วยการทุบหนักๆเพียะ! เพียะ! เพียะ! เธอฟาดที่หลังมือของเขาไม่ยั้งแต่มือหนาแทบไม่สะทกสะท้าน“ผมไม่รักษาคำพูดตรงไหน” เขาถามกลับด้วยน้ำเสียงอู้อี้“ก็ตรงนี้แหละ อืม ปล่อย คน... บ้า...” “ตีไปเถอะผมไม่เจ็บหรอก เพราะผมกำลังจะได้ขึ้นสวรรค์แทนความเจ็บปวด” พูดจบเขาก็ถลกชายเสื้อคลุมเธอขึ้นและสอดแทรกฝ่ามือเข้าไปล้วงลึกถึงด้านใน และก็พบกับความว่างเปล่าที่นวลเนียนน่าสัมผัส“คุณ! ไม่เอา... พอก่อน ให้พิ้งค์แต่งตัวนะคะ” เธอพยายามยกขาขึ้นหนีบกันเอาไว้ เพื่อไม่ให้มือฝ่าหนาเข้าครอบครองและแสดงความเป็นเจ้าของต่อส่วนนั้น“จะแต่งตัวไปไหน ในเมื่อผมบอกว่าพักงานคุ
โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 31
“สวัสดีค่ะพี่รัช ขอโทษค่ะที่ทำให้รอสายนาน” เวียงพิงค์กดรับสายและทักทายอย่างสุภาพพลางปรายตามองคนใจร้ายที่ยืนจับชายผ้าห่มรอฟังเธอพูด“ไม่เป็นไรจ้ะ พิ้งค์เมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง พี่เป็นห่วงนอนไม่หลับเลยกลัวท่านประธานจะไม่พอใจเอามากๆ” น้ำเสียงปลายสายเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง“คือ...ใช่ค่ะ ท่านก็...” เวียงพิงค์ไม่รู้จะเอ่ยอย่างไรดีว่าท่านประธานไม่พอใจแค่ไหน “ท่านดุมากไหมพิ้งค์ ฮืม” พิรัชถามน้ำเสียงหม่น“ก็... ค่ะ... ดุ... ดุเหมือน... ดุเหมือนหมา! กัดมั่วไปหมด” คำว่าดุเหมือนหมาเธอตั้งใจหันมาว่าให้เขาชัดๆ แถมยังลั้กคิ้วหลิ่วตาใส่ จนเขาขึงตาจ้องมองเธอราวกับจะเอาเรื่องเลยทีเดียว“แล้วพิ้งค์กำลังมาทำงานหรือเปล่า” “เอ่อ พี่รัช... คือพิ้งค์ พิ้งค์คงยังไปทำงานไม่ได้ในตอนนี้ พิ้งค์...” “ว่าไงนะ! เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า นี่โดนดุนิดหน่อยถึงกับไม่อยากมาทำงานเลยเหรอ ไม่เอาน่าพี่รออยู่นะ” “เปล่าค่ะพี่รัช เขาสั่งพักงานพิ้งค์หนึ่งอาทิตย์ เพื่อทบทวนตัวเอง”“พักงาน! ให้ตายสิ โอ้ยพิ้งค์พี่ขอโทษที่ทำให้เป็นแบบนี้ แล้วจะทำไงละจ้ะ หืม”“พี่รัชไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เดี๋ยวพิ้งค์ก็จะไปทำงานตามเดิม เจอกันอาทิตย์หน้านะค
โซ่เสน่หากามเทพ บทที่ 30
“เห็นผู้หญิงไร้ค่า และคุณกำลังเห็นพิ้งค์เป็นแบบนั้น ไร้ค่าใต้อานัสของคุณและเงินคุณ” “รู้ไว้ก็ดี และทำให้ดีที่สุดจำไว้” พูดจบเขาก็ก้มลงจูบเธอเสียดื้อๆ จนแทบตั้งตัวไม่ทัน“อืม” เพราะความตกใจทำให้เวียงพิงค์ร้องอู้อี้และดิ้นนิดหน่อย แต่เมื่อเขามอบความอ่อนโยนให้เธอจึงหยุดดิ้นและจูบตอบเขาตามอารมณ์ที่กำลังก่อตัว อยากเกลียดตัวเองที่กำลังหลงเสน่ห์ผู้ชายคนนี้ “พอแล้วค่ะ พอแล้ว” เธอผลักเขาออกและห้ามเบาๆ ก่อนจะเมินหน้าหนี“น้ำเสียงไม่หนักแน่น” เขาบอกอย่างเป็นต่อและยิ้มบางๆ“คุณ... จูบบ่อยเกินไปแล้ว ปากพิ้งค์แทบจะ...” เธอจำเป็นต้องบอกความจริงและอยากรู้เหลือเกินว่าเขาทำกับคนอื่นแบบนี้บ้างหรือไม่ แต่คำตอบอาจจะทำให้เธอเจ็บปวดก็เป็นได้ “ก็ปากมีไว้จูบนี่ ฮืม หรืออยากให้ผมทำอย่างอื่น เอาอีกไหมจ๊ะจ๋า” ทำไมคำว่า จ๊ะจ๋ะของเขามันทำให้เธอเขินอายหน้าแดงขนาดนี้ บ้าจัง“ไม่ ไม่เอาแล้ว ง่วงแล้วค่ะ” เธอแสร้งโกหกไปอย่างนั้นเอง เพราะไม่อยากจะดื้อดึงกับเขาอีกแล้ว แต่เอาไว้พรุ่งนี้ก่อนเถอะเธอจะแผลงฤทธิ์ให้ดู“งั้นเรียกจ๋าเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นไม่ให้นอน ขอเพราะๆ นะครับ” เขาเองก็ไม่ได้พูดเพราะกับเธอเสียหน่อย“พิ้งค์ไม่..
