All Chapters of เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD: Chapter 191 - Chapter 200

Talk - มิลาอาทิตย์ต่อมาฉันนั่งมองสร้อยรูปเสี้ยวพระจันทร์พร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเมื่อเผลอไปคิดถึงเรื่องเก่า ๆ“เฮียรักหนูมากนะมิลา”“มิลาก็รักเฮียมาก จุ๊บ ๆ พันครั้ง” ฉันพรมจูบลงบนใบหน้าของคนรัก รอยยิ้มของเรามันเต็มไปด้วยความสุขในวันที่ฝนตก เป็นครั้งแรกที่ได้เจอกัน ฉันที่อยู่ในชุดนักเรียนมอปลายกำลังเดินตากฝนกลับบ้าน จู่ ๆ ก็มีสุดหล่อใจดีขับรถมาจอดแล้วเรียกให้ขึ้นรถ นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เจอคาแลน แต่เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเขาแอบตามมานานแล้ว เหมือนโรคจิตเลยใช่ไหมล่ะ คาแลนบอกว่าเห็นฉันครั้งแรกตอนยืนซื้อหมูปิ้งหน้าโรงเรียน เขาตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นและทุก ๆ วันจะมาคอยแอบดูฉันจนมีความกล้ามาทักในวันนั้นที่ฝนตกนั่นเป็นจุดเริ่มต้นของเรา ได้คุยมากขึ้นจนคบกัน เขาเป็นสุภาพบุรุษไม่ล่วงเกินฉันเลยจนกระทั่งเรียนจบมอปลาย และเราก็คบกันจนฉันเรียนจบมหาวิทยาลัย เขายังคงเป็นผู้ชายที่เสมอต้นเสมอปลาย ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเลย… แต่แล้วความสุขที่เคยมีมันก็จบลงคาแลนคือความสุขที่ฉันทำหล่นหายไป“พี่มิลา คุณมาลิคส่งชุดมาให้” เสียงของมินลี่ทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ก่อนจะรีบเช็ดคราบน้ำตาบนแก้ม“ชุดอะไรเหรอมิน

ฉันเดินลงจากเวทีด้วยสีหน้าที่บึ้งตึงบ่งบอกถึงความไม่พอใจ ต่างจากมาลิคที่กำลังยิ้มแถมยังพาฉันเดินมาหาคาแลน“เป็นไงเซอร์ไพรส์ที่กูเตรียมมาให้ ถูกใจมึงหรือเปล่า” มาลิคถามด้วยรอยยิ้มที่เยาะเย้ยคนตรงหน้าคัลเลนที่เป็นพี่ชายของคาแลนจับน้องชายเอาไว้ไม่ให้พุ่งมาหาเรื่องมาลิค ฉันเห็นว่าตอนนี้เขากำลังกำหมัดแน่นหากไม่ถูกรั้งไว้คงมีเรื่องแน่ ๆสายตาคมจ้องมองฉันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตวัดมองมาลิคแทน แล้วบอกเสียงแข็ง “งานของกูไม่ได้มีไว้ให้มึงเปิดตัวคู่หมั้น”“นิดหน่อยเอง ทำไมถึงหงุดหงิดขนาดนี้ คิดว่าจะชอบเซอร์ไพรส์ที่กูเตรียมให้ซะอีก” พูดจบมาลิคก็หอมแก้มฉันต่อหน้าคาแลน เพราะไม่ได้ตั้งตัวจึงถูกฉวยโอกาสได้ง่าย ๆ พยายามข่มใจเอาไว้เพราะไม่อยากมีปัญหากับเขาในตอนนี้“มิลาอยากกลับแล้ว ขอกลับก่อนได้ไหมคะ”“เดี๋ยวฉันให้คนขับรถไปส่ง”“ค่ะ”มาลิคหันมามองคาแลนอีกครั้งก่อนจะพูด “เดี๋ยวกูจะส่งการ์ดเชิญให้ หวังว่ามึงจะมางานหมั้นกูกับอดีตคนรักของมึงนะคาแลน”“กูไม่จำเป็นต้องไปเหยียบที่งานของมึง” คาแลนกัดฟันตอบ แววตาที่ดุดันของมันทำให้ฉันกลัวจนไม่กล้ามองหน้า“อะไรกัน อุตส่าห์ร่วมทำธุรกิจด้วยกันขนาดนี้แล้ว”“อยากจะหมั้น

Talk - มิลา#วันต่อมาเหมือนมินลี่จะโกรธเรื่องเมื่อวานเพราะเธอแทบไม่คุยกับฉันเลย ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงให้น้องเข้าใจว่าที่ทำอยู่ตอนนี้มันมีเหตุผล ใครบ้างจะไม่ต้องการอิสระ ใครบ้างอยากถูกบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่ต้องการ“มินกินยาแล้วใช่ไหม” มั่นใจว่าเสียงของฉันมันดังพอ ๆ กับทีวีที่น้องดูอยู่แต่มินไม่ตอบกลับ แถมยังทำเมิน“เราจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหนมิน”“…”“พี่ต้องบอกคาแลนถูกไหมมินถึงจะยอมคุย”“ใช่ค่ะ”“แล้วปล่อยให้มินเป็นอะไรไปน่ะเหรอ เราคุยเรื่องนี้กันมากี่ครั้งแล้วมิน”“…”“โอเค” ฉันถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะก้าวขาเดินมาหยุดตรงหน้าน้องสาว “พี่สัญญาว่าถ้าถึงเวลาจะบอกทุกเรื่องกับเขา”“พูดจริง ๆ เหรอคะ พี่มิลาสัญญาแล้วนะ”“เลิกงอนพี่ได้แล้ว”“มินขอโทษที่ทำนิสัยไม่ดี”“พี่เข้าใจแต่เราอย่าเอาเรื่องนั้นมาพูดให้ทะเลาะกันอีกเลยนะมิน”น้องพยักหน้ารับปาก เห็นแบบนี้ฉันก็สบายใจ เรามีกันอยู่แค่สองคน ฉันในฐานะพี่สาวไม่อยากให้เราต้องรู้สึกไม่ดีต่อกันเลยวันนี้ฉันไม่ได้ออกไปไหน มาลิคก็เงียบ ๆ ไม่โทรหรือส่งข้อความ คนที่ยืนเฝ้าหน้าห้องก็ไม่รู้หายไปไหน เพราะปกติต้องมีคนเฝ้าตลอดอยากซื้อแมวสักตัวให้อยู่เป็นเพื่อน

ตื่นเช้าขึ้นมาก็ไม่เห็นคนที่อยู่ด้วยกันเมื่อคืนแล้วไม่รู้ว่ามันจบตั้งแต่เมื่อไรเพราะฉันสลบไปก่อน รอยช้ำตามตัวเป็นเครื่องยืนยันว่าเหตุการณ์เมื่อคืนนี้มันไม่ใช่ความฝันฉันลุกขึ้นยืนทั้งที่ร่างกายนั้นเปลือยเปล่าแล้วเดินมาส่องกระจก รอยกัดตามตัวและรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ มีอยู่เต็มไปหมดค่อย ๆ ใช้มือลากไล้ไปตามร่องรอยที่คาแลนทำไว้ก่อนหยดน้ำตาจะไหลอาบแก้ม ไม่อยากให้รอยพวกนี้หายไปเลย อยากตื่นมาแล้วเจอเขานอนอยู่ข้าง ๆ ทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ฉันยืนส่องกระจกและชื่นชมร่องรอยที่สวยงามบนตัวอยู่นานเกือบยี่สิบนาที ก่อนจะอาบน้ำเลือกหาเสื้อผ้าที่ปิดร่างกายมิดชิดมาใส่“จะออกไปข้างนอกเหรอคะ” พอเห็นฉันออกมาจากห้องมินลี่ก็ถามทันที“เปล่าพี่ไม่ได้จะไปไหน”“คิดว่าจะออกไปข้างนอกซะอีก แล้วทำไมวันนี้แต่งตัวมิดชิดจัง”“พี่รู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะ”“รีบกินยานะคะ พี่มิลาห้ามป่วยเด็ดขาดเลย”ฉันพยักหน้าแล้วหลบสายตาน้องสาว อย่างที่บอกว่าถ้าได้กินยาแล้วมินจะหลับยาวจนถึงเช้า เพราะฉะนั้นเธอไม่มีทางรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น“มินไม่เห็นคนยืนเฝ้าประตูเลย เราแอบออกไปกันดีไหมพี่มิลา”ฉันรีบหันมองน้องสาวด้วยสายตาตำหนิทันทีที่เธอเอ่ย

ก่อนกลับคอนโดฉันต้องแวะซื้อแมวตามที่สัญญากับมินเอาไว้ ตอนนี้ยังไม่กล้าโทรกลับไปหามาลิคเลยหลังจากได้น้องแมวมาแล้วก็รีบกลับเพราะตอนนี้มันค่ำมืดแล้ว โชคดีที่เจ้าของเขาให้กระเป๋ามาด้วยเพาะฉันไม่ได้เตรียมอะไรไปเลย“มินพี่ซื้อแมวมา…” น้ำเสียงขาดหายไปเมื่อเห็นมาลิคนั่งอยู่บนโซฟากลางห้อง เขาจ้องมองมายังใบหน้าของฉันด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“เดี๋ยวนี้นึกอยากจะออกไปไหนก็ได้สินะ?”“คะ... คือมิลาแค่ออกไปซื้อแมว”“ออกไปตั้งแต่เมื่อไร”“…” อย่าเงียบสิมิลาพูดออกไปอย่าให้เขาจับพิรุธได้ ไม่อย่างนั้นซวยแน่ ๆ“ฉันถามว่าออกไปตั้งแต่เมื่อไร!!”“ชะ ช่วงเย็นๆ นี่เองค่ะ”“หึ!! ฉันมาตั้งแต่บ่าย ไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอเลยนะ”“…” ทำยังไงดี ทำไมไม่คิดให้มากกว่านี้ มาลิคโทรมาหลายสายขนาดนั้นทำไมถึงคิดไม่ได้“ไปไหนมา” เสียงทุ้มเอ่ยถามคำเดิมซ้ำอีกครั้ง ทำให้ฉันสะดุ้งเพราะความกลัว“มิลาไปเดินเล่นแล้วก็ซื้อแมว แค่นั้นจริง ๆ”“ตามฉันมานี่สิ”ร่างสูงลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนของฉัน ไม่แปลกที่จะไม่เห็นมินเพราะเวลาที่มาลิคมาน้องแทบจะไม่ออกมาเจอเลยฉันวางกระเป๋าแมวลงไว้ ก่อนจะเดินมาเคาะห้องของน้องสาว“มิน พี่ซื้อแมวมาแล้ว