All Chapters of เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD: Chapter 181 - Chapter 190

Talk - คัลเลนสองเดือนหลังจากแต่งงาน ผมมุ่งมั่นปั้มลูกกับเกลทุกคืน แต่ผลตรวจก็ยังไม่สมหวัง เราไปปรึกษาหมอแล้วร่างกายปกติดี แต่คงต้องใช้เวลาหน่อย วันนี้ผมให้คุณภรรยาได้พักผ่อนออกไปช็อปปิ้งกับเพื่อนของเธอเพราะไม่อยากใผ้เธออุดอู้อยู่แต่บนเตียง บางครั้งเราอาจจะมุ่งมั่นตั้งใจทำมากเกินไปหน่อย ช่วงนี้คงต้องพักบ้างเพราะเห็นสีหน้าที่อ่อนเพลียของเกลแล้วมันทำให้ตัวผมเองรู้สึกผิด “เกลไปก่อนนะคะ” เกลเดินมาหอมแก้มผมพร้อมรอยยิ้มที่สดใส รอยยิ้มของเธอทำให้ผมตกหลุมรักได้ตลอดเวลา “อย่ามองผู้ชาย” ผมสั่งห้าม ถึงจะอยู่ในฐานะสามีภรรยาแต่ความหวงก็ไม่ได้ลดลงไปเลย เพราะมักจะมีไอ้พวกผู้ชายมองเธออยู่เรื่อย “ในสายตาเกลมีแค่คุณคนเดียวค่ะ” เธอปากหวาน คำพูดพวกนั้นทำให้ผมหลงหัวปักหัวปำ ชีวิตนี้ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะตกหลุมรักใครจนโงหัวไม่ขึ้นขนาดนี้ หลังจากเกลลินออกไปผมก็ขับรถไปหาคาแลนที่คอนโด เพราะมีเรื่องธุรกิจต้องคุย โทรหามันก็ไม่รับสายทำให้ต้องไปหาถึงที่ ผมมีคีย์การ์ดห้องของมัน ได้แต่ภาวนาว่าเปิดประตูไปแล้วจะไม่เห็นมันตายคาห้อง เพราะหลายวันมานี้คาแลนเงียบติดต่อไม่ได้ “คาแลนมึงอยู่ห้อ…” ผมนิ่งชะงักพร้อมเสี

Talk - คาแลนควันบุหรี่สีขาวขุ่นลอยคลุ้งไปทั่วห้องทำงานภายใต้ตึกคาสิโน สายตาคมจ้องมองรูปภาพที่ตัวเองกำลังคุกเข่าขออดีตคนรักแต่งงาน ผมหัวเราะหึในลำคออย่างสมเพชกับสิ่งที่เคยได้ทำลงไปความรักครั้งก่อนทำให้เจ็บหนักจนชีวิตแทบพัง อดีตที่เจ็บปวดตามหลอกหลอนอยู่สองปี กว่าจะเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาได้“นายครับ ผมเจอคนที่ให้ตามหาแล้ว” เสียงลูกน้องมือขวาคนสนิทเอ่ยขึ้นก่อนจะนำภาพถ่ายมาวางไว้ตรงหน้าก้มมองภาพถ่ายที่วางเรียงอยู่ เธอยังสวยงดงามและเปล่งประกายเหมือนเดิม แต่ติดตรงที่ความรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว เพราะเธอมันก็เป็นแค่ผู้หญิงทรยศที่ย่ำยีหัวใจของผม“เธอทำงานให้กับมาลิค”“มึงว่ายังไงนะ” ผมจ้องหน้าลูกน้องอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ เพราะตกใจไม่น้อยที่ได้ยินว่าอดีตคนรักกำลังทำงานให้กับศัตรู“มันกลับมาแล้วครับนาย”“สายรายงานมาว่า ตั้งแต่เธอปรากฏตัว ก็เข้าออกที่บริษัทของมาลิคอยู่บ่อย ๆ”“มันน่าแปลกที่พอมาลิคกลับมาให้หลังไม่นาน เธอก็ปรากฏตัว”การที่ถูกเธอหันหลังให้ในตอนนั้น มันยังไม่ทำให้รู้สึกแค้นได้มากเท่าตอนนี้ ที่ได้รู้ว่าเธอทำงานให้กับศัตรูของตัวเอง“ตั้งแต่เมื่อไร”“สองเดือนครับ”“หายหน้าไปตั้งกี่ปี กลับ

@ คลับรู้ตัวอีกทีตอนนี้ฉันก็อยู่ที่คลับกับคาแลนแล้ว ทั้งที่ไม่ควรตอบตกลงเลยด้วยซ้ำภายในห้องวีไอพีของคลับมีฉันและคาแลนนั่งอยู่ มันเป็นห้องกระจกที่มองออกไปจะเห็นตรงเวทีชัดเจน ทว่าคนด้านนอกไม่สามารถมองเห็นด้านในได้ ค่อนข้างเป็นส่วนตัวบรรยากาศภายในห้องถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ คาแลนเอาแต่ดื่มและจดจ้องใบหน้าของฉันอย่างไม่ละสายตา แน่นอนว่าคนที่ถูกจ้องอย่างฉันทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะวางสายตาที่ตรงไหนจึงได้แต่ก้มหน้าก้มตาผ่านไปครู่ใหญ่ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามา ทั้งหน้าตา การแต่งตัว ดูมีราศีคงไม่ใช่แค่พนักงานเสิร์ฟแน่ ๆ“ยินดีต้อนรับสู่เดอะมูนคลับ ไม่คิดว่าคุณคาแลนจะมาที่คลับของผม ไม่อย่างนั้นคงจัดเด็กไว้รอ” ดูท่าแล้วหนุ่มหล่อคนนี้คงจะเป็นเจ้าของคลับในยามราตรีแห่งนี้ คำพูดที่ฟังเป็นทางการแต่เหมือนการหยอกล้อตามประสาคนรู้จักกันซะมากกว่า“แค่อยากมาดูว่าเจ๊งหรือยัง”“ยังปากหมาเหมือนเดิมเลยนะคาแลน”ฟังจากคำทักทายแล้วทั้งคู่คงสนิทกันมาก แต่ไม่เคยเห็นหน้าผู้ชายคนนี้มาก่อน เขาคงรู้จักหลังเลิกกับฉันไปแล้ว“มึงก็ปากหมาไม่ต่างจากกูนะเคย์เดน”คนที่ถูกต่อว่าไหวไหล่ก่อนจะตวัดสายตามามองฉันที่นั่งอยู่อี

Talk - คาแลนผมกลับมาที่บ้านด้วยสภาพที่เมาจนแทบจะคลานลงจากรถ ต้องให้ลูกน้องแบกเข้ามาภายในบ้านเพราะเดินเองไม่ไหวคำพูดนั้นยังคงวนเวียนในหัว ใบหน้าที่สะใจของไอ้มาลิคยังคงติดตา ไม่คิดว่าคนที่เคยรักมากจะกลายมาเป็นดาบที่คอยทิ่มแทงทำร้ายกันในวันนี้ เธอเก่งที่ขนาดหายไปตั้งนานพอกลับมาก็ทำให้ผมเป็นบ้าได้“คาแลน มึงแดกหรืออาบเหล้ากันแน่” คัลเลนเดินลงมาจากบ้าน มันมองสภาพของผมอย่างเวทนาพร้อมส่ายหน้า“มาลิคมันกลับมา”“อืม สายกูรายงานเรื่องนี้แล้ว หายไปตั้งหลายปีไม่คิดว่ามันจะโผล่หัวมาอีก”“มันชวนทำธุรกิจ”“ใครจะไปร่วมหุ้นกับคนสันดานอย่างมัน”“กูตอบตกลงไปแล้ว”พอได้ยินคำตอบของผม คัลเลนมันก็ขมวดคิ้วถลึงตาใส่ทันที สายตาของมันแทบอยากจะบีบคอผมให้ตายเลยด้วยซ้ำ เพราะการร่วมลงทุนกับมาลิคก็เหมือนเล่นเกมประสาทกับมันและทำให้มันลอบกัดได้ง่าย ๆ“มึงตอบตกลงทำไม?”“…”“มึงเป็นคนมีเหตุผลคาแลน กูขอฟังเหตุผลก่อนที่จะบีบคอมึงตายคามือ”“มิลา… นั่นคือเหตุผลของกู”“มิลาเกี่ยวอะไร?”“มาลิคมันให้มิลามาคุยเรื่องนี้กับกู”“มันรู้ว่ามิลาคือจุดอ่อนของมึง” คัลเลนพูดก่อนจะขมวดคิ้วแปลกใจ “เดี๋ยวนะ ทำไมมิลาถึงได้ไปคุยงายแทนไอ้มา

การที่ได้เห็นคาแลนเก็บทุกอย่างของฉันเอาไว้เหมือนเดิมแบบนี้มันยิ่งชาหนึบในใจ เขาไม่เคยลืมทุกเรื่องราวของเราเลย ทำไมถึงยังจมปลักทั้งที่ฉันทำให้เจ็บปวดขนาดนั้น“ฉันแค่เก็บทุกอย่างเอาไว้เพื่อเตือนตัวเองว่าอย่าโง่ไปรักใครมากกว่าตัวเองอีก”ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เข้าใจในสิ่งที่คาแลนพ่นมันออกมา ยินดีให้เขาเกลียดโดยไม่มีคำแก้ตัวใด ๆ“ดีแล้วค่ะ คุณต้องรักตัวเองให้มาก ๆ”“หึ แล้วเธอล่ะยังเก็บของสำคัญของฉันเอาไว้รึเปล่า หรือทิ้งมันไปแล้ว”“ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้คืนให้ เดี๋ยวฉันจะรีบนำมันมาคืนให้คุณ แต่คงต้องขอเวลาหาก่อนเพราะไม่รู้ว่าเก็บไว้ที่ไหน”ของสำคัญที่ว่ามันคือสร้อยรูปเสี้ยวพระจันทร์ เป็นสัญลักษณ์ประจำตระกูลของคาแลน แน่นอนว่าฉันยังเก็บมันเอาไว้อย่างดีและหยิบมันขึ้นมาอยู่บ่อย ๆ ยามคิดถึง แต่ไม่เคยกล้าจะสวมใส่มันสักครั้งเพราะความรู้สึกผิดและคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรกับมันอีกแล้ว“มาคุยเรื่องการเซ็นเอกสารกันดีไหมคะ”“อืม”ร่างหนาเดินออกจากห้อง ส่วนฉันก็มองทุกอย่างที่เป็นความทรงจำของเราอีกครั้งและย้ำเตือนกับตัวเองว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้ว ก่อนจะเดินตามมายังโซฟาตัวเดิม“นี่สัญญาการค้าค่ะ หากไ