All Chapters of เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD: Chapter 171 - Chapter 180

Talk - Cullen หลังจากสายถูกตัดไปผมก็โทรหาเกลอีกครั้งแต่เธอไม่ยอมรับ จึงตัดสินใจส่งข้อความไป ก่อนจะหน้าชากับคำที่เธอตอบกลับมา ปัก!! ผมวางโทรศัพท์กระแทกโต๊ะทำงานก่อนจะจ้องหน้าพี่ชายตัวเองเขม็ง “มึงจ้องกูทำไม” คาแลนถามเพราะถูกจ้องไม่วางสายตา “เพราะแผนมึงอีกแล้วนะ”“คือ?”“เมียกูงอนไม่ยอมคุยด้วย”“มึงทำตามแผนกูเอง ใครบังคับ?”“เออกูไม่น่าเชื่อมึง แม่ง!!”คาแลนมันเสนอให้ผมลองเล่นตัวดูหน่อย ในตอนนั้นผมเครียดจริงๆ ที่รู้ว่าเกลกลับบ้านไปแล้ว แต่ไม่ได้โกรธอะไรเพราะเข้าใจเหตุผลของเธอ แต่ไอ้พี่ชายตัวดีดันมาคิดแผนให้ ไม่น่าเคลิ้มตามมันเลยจริงๆ จากที่จะถูกเมียง้อ ตอนนี้โดนงอนกลับไปแล้ว เวรจริงๆ!!“จะเอายังไงกับพ่อเมียมึง”“กูไม่อยากคุยกับมึง ไสหัวไป” “คัลเลนมึงอย่าปัญญาอ่อน กูเห็นไอ้ลีวายคลั่งเมียจนเป็นบ้าไปแล้วคนหนึ่ง ยังต้องมาเจอมึงอีกหรอวะ” “คนไม่มีเมียอย่างมึงจะเข้าใจความรักได้ยังไง”“พอคำนี้ออกมาจากปากมึงทำกูขนลุกเลยรู้ไหม” ไม่พูดเปล่ามันทำท่าเอามือลูบแขนตัวเองอีกต่างหาก “อย่าเพ้อเจอแล้วไปจัดการเรื่องนั้นแทนกูด้วย กูช่วยมึงแล้วตอนนี้มึงช่วยกูบ้าง”“แล้วมึงจะไปไหน?”“ง้อเมีย” ผมตอบเสี

กลับมาที่บ้านของคัลเลน พอมาถึงเขาก็รีบดึงตัวฉันขึ้นมาบนชั้นสองของบ้านโดยไม่พูดถึงเรื่องที่คุยที่บ้านของฉันเลยสักคำ “เดี๋ยวสิคะ นี่จะไม่คุยกันก่อนเลยรึไง” “เอาก่อนค่อยคุยได้ไหมเมียจ๋า” เขาถามพลางลูบฝ่ามือตามผิวของฉัน นี่โรคจิตเกินไปแล้วนะ “คัลเลน!! ถ้าในหัวหมกมุ่นแต่เรื่องนี้ก็ไปไกลๆ เลย” นี่ฉันอุตส่าห์ดีใจเรื่องที่เขาบอกว่าจะแต่งงาน คิดว่ากลับมาคงได้คุยกันเรื่องนี้แน่ๆ แต่เปล่าเลย ไม่พูดไม่จาจ้องจะลากขึ้นเตียงอย่างเดียวเลยเนี่ย “ตอนนี้ไม่มีอะไรต้องคิดมากแล้ว ทำไมทำหน้าแบบนั้น” “………..”“ทนไม่ไหวแล้วเกล ขอได้ไหม นะครับที่รัก” ฉันเงียบไม่ตอบอะไร ตั้งท่าจะเดินหนีไปที่เตียงแต่ก็ถูกคว้าไว้ ก่อนที่เขาจะดันตัวฉันให้แผ่นหลังติดกับประตู แล้วตามมาด้วยริมฝีปากหนาที่ขยี้จูบลงมาหนักๆ สัมผัสจากจูบของคัลเลนนั้นเร่าร้อนแต่ไม่ได้รุนแรง มือหนาเขาลูบไล้ไปทั่วเรือนเกาย ฉันพยายามดิ้นเล็กน้อยในตอนแรก แต่ครู่เดียวก็ดันคล้อยตามการเล้าโลมจากเขาอย่างง่ายดาย เพราะตัวเองก็ต้องการเหมือนกันเพียงแค่อยากจะคุยเรื่องนั้นก่อนแค่นั้นเอง กลีบปากหนาขบเม้มและดูดดึงกลีบปากฉันอย่างดูดดื่ม เรียวลิ้นร้อนถูกแทรกเข้ามาเก

Talk - เกลลิน@วันต่อมา คัลเลนหิ้วฉันมาบริษัทด้วย ไม่รู้เป็นอะไรอ้อนอยากให้มาด้วย พอบอกว่าจะอยู่บ้านก็ทำหน้าบึ้งจนฉันต้องใจอ่อน “พี่ชายของคุณมีเรื่องเครียดหรือเปล่าคะ” ฉันถามหลังจากที่คาแลนออกไปจากห้องทำงาน เมื่อกี้เขามาคุยงานดูสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไรเหมือนมีเรื่องให้คิดก็เลยลองถามคัลเลนดู “คงช้ำรักเก่า” “หือ? รักเก่ายังไงหรอคะ”“มันเพิ่งเจอแฟนเก่า คงคิดไม่ตก”ไม่รู้จะตกใจอะไรก่อนดีที่รู้ว่าคาแลนเคยมีแฟนหรือเขาดูเศร้าที่เจอแฟนเก่า เพราะคิดว่าพี่น้องก็คงนิสัยเหมือนกันไม่คิดว่าจะจริงจังกับใคร เกิดคาดมากจริงๆ “ไม่น่าเชื่อว่าพี่ชายคุณจะเคยมีแฟน” “มีสิ คนแรกและคนเดียว มันจริงจังถึงขั้นขอแต่งงาน”ดวงตาของฉันเบิกกว้างหลังจากได้ยินที่คัลเลนเล่า เหลือเชื่อจริงๆ ลุคเขาดูเจ้าชู้มันเลยเป็นสิ่งแปลกที่ได้รู้แบบนั้น“แล้วทำไมถึงเลิกกันละคะ”“ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ มันไม่เคยเล่า” “แล้วตอนนี้พี่ชายคุณยังรักเธออยู่ใช่ไหม” “จากที่ดูมันคงทั้งรักทั้งแค้น”“เกลว่าเธอคงมีเหตุผลแน่ๆ” “อืม แต่เหตุผลที่ว่าคืออะไรมีแค่มิลาเท่านั้นที่รู้ ความจริงถ้าเปิดใจคุยกับคาแลนมันตรงๆ เรื่องคงไม่เป็นแบบนี้” มิลาคงเป็

ตกเย็นตอนนี้คัลเลนออกไปทำงาน ฉันเลยตั้งใจว่าจะทำมื้อเย็นให้เขากินเป็นการตอบแทน จะบอกว่าเมื่อเช้าอาหารที่คัลเลนทำให้มันอร่อยมากๆ เชื่อแล้วว่าสำหรับเขาไม่มีคำว่าหัดว่าแต่ฉันจะทำอะไรให้คัลเลนกินดี..ก่อนอื่นคงต้องเปิดตู้เย็นดูวัตถุดิบก่อน อืม.. เหมือนจะพอทำพาสต้าได้อยู่มั้ง พาสต้าครีมเห็ดแล้วกัน ฉันหยิบวัตถุดิบในตู้เย็นออกมาเตรียมและนำเห็ดไปล้างทำความสะอาด จากนั้นก็เริ่มลงมือทำอย่างตั้งใจ คัลเลนจะต้องชอบแน่ๆ เวลาผ่านไปสักพักฉันยังทำอาหารไม่เสร็จ แต่ได้ยินเสียงเปิดประตูห้อง คัลเลนน่าจะกลับมาแล้ว แปลกแฮะ วันนี้เขาเลิกไวกว่าทุกวันเลย หมับ!ขณะที่กำลังยืนทำอาหารก็สัมผัสได้ถึงท่อนแขนแกร่งที่คว้าเข้ามากอดเอวฉันแน่น “คิดถึงเมียจัง” ถ้อยคำเรียบง่าย ทว่าน้ำเสียงออดอ้อนของคัลเลนทำเอาฉันอดอมยิ้มไม่ได้ “ทำไมวันนี้เลิกเร็วละคะ” “คิดถึงไง หอมจัง” พูดจบเขาก็ก้มลงดมหัวไหล่ฉันหนึ่งที “ไม่ได้หมายถึงอาหารนะ หมายถึงเธอ” “ปากหวานอีกแล้วนะคะ เกลเขินแย่เลยสิ” ฉันพูดกับคัลเลนพลางทำอาหารไปด้วย“แค่เขินหรอ หื้ม?” คัลเลนเลื่อนริมฝีปากมาขบติ่งหูฉันเบาๆ พร้อมกับพ่นลมหายใจอุ่นร้อนเข้ามา “อื้อ~ กะ เกลทำอาห

“ต่อจากนี้ไปฉันขอให้เธอเลิกคิดเรื่องของคนอื่น โฟกัสแค่ฉันและอนาคตของเราได้ไหม” คัลเลนผละริมฝีปากออกพร้อมกับใช้มือประคองใบหน้าฉันไว้ น้ำเสียงเขาพูดเป็นเชิงขอร้อง “อื้อ ที่เกลคิดมันก็เป็นเรื่องของเรานะคะไม่ใช่คนอื่นซะหน่อย” คนอื่นที่เขาว่ามาน่ะคุณพ่อของเขาเลยนะ“เธอคิดจะเอาความรู้สึกของคนอื่นเข้ามามีผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของเราไง ไม่อยากให้คิด” “แต่..” “ใครจะมองยังไงหรือไม่ชอบ ไม่โอเคแล้วมันยังไง เราจะยอมเลิกกันเพราะคนพวกนั้นหรอ ฉันไม่ยอมหรอกนะ” “ไม่นะคะ ไม่ซะหน่อย..” ฉันตอบเสียงแผ่ว รู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นแบบที่คัลเลนบอก“ถ้างั้นก็เลิกสนใจความรู้สึกของคนอื่น เพราะสุดท้ายมันเป็นเรื่องของคนสองคน คือเธอกับฉัน”“….”“คิดแค่ว่ารักเรารักมากและจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นไปด้วยกันแค่นั้นพอ ฉันขอได้ไหม” พูดจบริมฝีปากหนาก็กดจูบลงมาอีกครั้งอย่างอ่อนโยนฉันหลับตาพริ้มและให้คำตอบเขาด้วยการจูบตอบ “เกลจะไม่คิดถึงคนอื่นแล้วค่ะ จากนี้ไปจะโฟกัสแค่คุณ เกลรักคุณมากนะ” ฉันสวมกอดคัลเลนแน่น ตอนนี้เหมือนตัวเองเป็นแมวน้อยงอแงที่อยากอ้อนคนตรงหน้าแบบสุดๆ“ฉันก็รักเธอ รักเธอมาก รักยิ่งกว่าชีวิตของตัวเองซะอีก”