บททั้งหมดของ ดวงใจทศกัณฐ์: บทที่ 11 - บทที่ 20

วันต่อมาและแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่ฉันจะโดนเชือดเพราะไม่สามารถหาป้ายชื่อของตัวเองมาได้ยังไงล่ะ"วันนี้เป็นวันสำคัญนะครับ! เพราะดูแล้วเราน่าจะได้ปลดพวกคุณออกจากรุ่นทั้งหมด จะไม่มีชื่อรุ่นของพวกคุณอยู่ในคณะนี้!!"แล้วเสียงพี่ว้ากคนอื่นก็พากันตะโกนขึ้นมาเสริมทัพ"คนที่ไม่มีป้ายออกมา!!"ฉันเดินออกไปตามคำสั่งของพี่เฮดว้าก ก่อนจะยืนอยู่หน้าแถวแล้วหันหน้าไปหาเพื่อน"คุณจะทำยังไง ในเมื่อคุณเป็นต้นเหตุให้เพื่อนไม่ได้รุ่นแบบนี้!!""ขอพูดค่ะ""เชิญ!""หนูทำผิดคนเดียว ขอรับโทษคนเดียวค่ะ เพราะทำป้ายชื่อหายเอง" ฉันตอบออกไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น"ได้!! ผมจะให้เลือกระหว่างออกจากรุ่นกับวิ่งรอบสนามกีฬากลางห้าสิบรอบเพื่อให้อยู่ในรุ่นต่อ""วิ่งค่ะ""เชิญ!""หนูขออนุญาตช่วยเพื่อนค่ะ" ยัยนิเนยยกมือขึ้นมา ดวงตาของนิเนยแดงก่ำจนฉันเริ่มอยากร้องไห้ออกมา"คุณจะช่วยยังไง! จะให้เพื่อนขี่คอเหรอ""ขอแบ่งกับเพื่อนค่ะ""เห็นผมเป็นเพื่อนเล่นคุณเหรอ!! ถ้าอยากวิ่งกับเพื่อนก็ไปเลย คนละห้าสิบรอบ! ไม่มีแบ่ง ถ้าทำไม่ได้พวกคุณสองคนก็ไม่ต้องเอารุ่น"แล้วยัยนิเนยก็วิ่งออกจากแถวมาจริงๆ"นิเนย...""แกไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะอยู่กับแกเ

"แกรู้มั้ยพี่ทศกัณฐ์กระโดดข้ามรั้วมาหาแกแบบไม่สนอะไรเลยนะ แล้วยังเรียกแกเหมือนคนคลั่งรักอะ กรี้ด! กร้าวใจมากค่ะนิเนย" ยัยใบเฟิร์นกรี๊ดกร๊าดประหนึ่งมีดาราเกาหลีมายืนอยู่ตรงหน้า"ฉันเห็นยังตกใจเลย ตกใจยิ่งกว่าเห็นเพื่อนเป็นลม ไม่ไหว...อกอิแป้นพองโตมาก" นิเนยยกมือขึ้นมาทาบอกตัวเอง "มันทำให้คิดถึงพี่เขาในตอนนั้นขึ้นมาเลย""คือเร็วกว่าพี่แกอีกยัยนิน คิดเอาเถอะ""เอาไปเทียบอะไรกับพี่นธี เฉยชาจะตายไป" ฉันบอกออกไปเหมือนไม่ใส่ใจนักแต่หัวใจกลับเต้นแรงมากเหมือนมันจะทะลุทะลวงออกมา"คืออุ้มแกแล้ววิ่งไปขึ้นรถอะ สั่งทุกอย่างจัดการทุกอย่าง โอ๊ย~ พ่อคนคลั่งรัก เจ้ายักษ์ทศกัณฐ์ของนิน" ใบเฟิร์นพูดด้วยท่าทางขวยเขิน จนฉันเกือบจะเขินตามมันเลยแต่เสียดายที่ฉันไม่รู้สึกตัวตอนนั้นจึงไม่รู้ว่าพวกนี้มันเล่าเกินจริงหรือเปล่านะสิ"ดูยังไงก็รู้ว่าเขารักแกอยู่นิน"นิเนยพูดเสริม"..."มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน เพราะเขาไม่สนใจฉันเลยแม้แต่น้อยตลอดสามปีที่เราเลิกกันมา มีแต่ฉันที่คิดถึงเขาแอบส่องเขาอยู่คนเดียว"เดี๋ยวพวกฉันจะไปอาบน้ำหาอะไรมากิน แกอยู่คนเดียวไหวมั้ย ไปแป๊บเดียว""อยู่ได้ ไปเถอะ" ฉันปัดมือให้พวกมันสองคนออกไป

แกร๊ก!ทำไมเสียงนี้มันดังบ่อยจังนะ ฉันเองก็เป็นสาวฮอตเหมือนกันงั้นเหรอ"กูก็ว่ามันหายไปไหน โทรหาก็ไม่รับ ไอ้ธีบอกกูมาดิว่าเพื่อนมึงหลงทางมาอยู่นี่ได้ไง อ้าว!ไอ้เดย์" พี่ฮ่องเต้ที่พุ่งพรวดเข้ามาต่อว่าพี่ทศกัณฐ์ก่อนจะเห็นว่ามีคนอยู่ในห้องอีกหลายคนเดย์น่าจะเป็นพี่เฮดว้ากคนนี้แน่นอน"มึงเลิกโวยวายซักทีเถอะน่า" พี่นธีพูดจบก็ดันตัวพี่ฮ่องเต้เข้ามาแล้วขยับมายืนข้างเตียงฉัน"พี่นธีกลับมาทำไมอีก" ฉันหันไปถามพี่ชายตัวเองจากตอนแรกที่มีแค่พี่ทศกัณฐ์คนเดียวพวกพี่ผู้หญิงก็ท่าทางตื่นเต้นกันใหญ่แล้วตอนนี้มาครบแก๊งยิ่งทำให้พวกพี่เขายิ้มแก้มปริเข้าไปใหญ่แล้วทุกคนวันนี้คือเท่ห์มากทั้งๆ ที่ใส่แค่เสื้อช็อปกับกางเกงยีนเอง แต่การที่มีผู้ชายหน้าตาดีถึงสี่คนมาอยู่รวมกันมันเหมือนสีแสงเจิดจ้าออกมาจริงๆ นะ"ก็ไอ้พวกนี้มันบอกจะมาดูใจแก""นินยังไม่ถึงตายค่ะพี่ๆ""พี่หมายถึงมาดูหัวใจเนี่ย รักษาหายยัง วันก่อนยังร้องเพลงหาคนมารักษาอยู่เลย" พี่คิวพูดยิ้มๆ แล้วหันไปมองพี่ทศกัณฐ์ถ้าให้เดาตอนนี้พวกพี่เขาคงรู้เรื่องของเราสองคนแล้วล่ะ พี่นธีคงเล่าหมดแล้ว"..." ฉันไม่ได้ตอบอะไรออกไปแค่ตีหน้านิ่งแก้เขินแล้วพวกพี่คณะก็อยู

หลายวันต่อมา"น้องๆ ข้างหลังรีบวิ่งครับ!" เสียงของพี่วินัยตะโกนอยู่ด้านข้างขณะที่พาพวกเรามายังสนามกีฬากลางมหาวิทยาลัย เพราะวันนี้เป็นวันสำคัญคือการรับน้องรวมแต่มันไม่มีอะไรมากหรอก แค่มีกิจกรรมสันทนาการเท่านั้นและที่สำคัญคือเหมือนมาดูบูมแต่ละคณะด้วย"กรี๊ดด แก!! พี่ทศกัณฐ์!!" เสียงยัยใบเฟิร์นดังขึ้นตอนที่พี่เขาในชุดเสื้อช็อปแบบเดิมที่เราเคยเห็นกำลังวิ่งถือธงสีแดงเลือดหมูที่มีรูปฟันเฟือง นำหน้าพวกวิศวะปีหนึ่งอยู่หลังจากวันนั้นที่โรงพยาบาลฉันก็ไม่ได้คุยกับเขาอีกเลย และไม่ได้เจอแม้แต่เสี้ยวหน้าของเขาด้วย"เบาๆ หน่อยเถอะฉันแสบแก้วหู" นิเนยเอื้อมมือไปปิดปากยัยใบเฟิร์นเอาไว้เพราะตอนนี้เพื่อนพากันหันมามองหมดและมีเสียงกรี๊ดทั่วสนาม"อย่างเราเนี่ยมองแค่ในคณะพอแล้วแก พี่ทศกัณฐ์นี่เอื้อมไม่ถึงจริงๆ" เพื่อนในคณะคนหนึ่งพูดขึ้นแต่ก็มองตามเขาไปแบบเพ้อฝันไม่ต่างกัน"ก็มีคนเอื้อมถึงอยู่น้าแก" ใบเฟิร์นตวัดสายตาไปมองเพื่อนคนนั้นแล้วพูดขึ้นท่าทางน่าหมั่นไส้มาก "หัวใจทศกัณฐ์ก็เก็บไว้แถวนี้แหละค่า""ใบเฟิร์นมานี่เลย" ฉันรีบดึงแขนมันกลับมายืนที่เดิม เพราะกลัวมันจะพูดอะไรที่เกินความเป็นจริงขึ้นมาแล้วทำคนอื่

"รถใครวะ คุ้นๆ" ยัยนิเนยเอ่ยถามขึ้นมาทันที รวมถึงคนอื่นๆ ที่กำลังเดินออกมาพร้อมกับพวกเราก็หันไปมองด้วย"พี่นธียืมเพื่อนมา" ฉันบอกแล้วโบกมือลาพวกมัน ก่อนจะเดินไปที่รถคันนั้น เปิดประตูเข้าไปนั่ง ท่ามกลางสายตาคนแถวนั้นที่มองเป็นแถวถ้ารู้ว่าคนขับเป็นพี่ทศกัณฐ์ฉันไม่วุ่นวายกว่านี้อีกเหรอ"..." ฉันหันหน้าไปมองคนขับที่ไม่พูดไม่จา"ขอบคุณที่มารับค่ะ รบกวนพี่อีกแล้ว" ฉันจึงเป็นฝ่ายพูดออกไปก่อน"อืม" เขาตอบแค่นั้นแล้วขับรถออกไปเงียบๆทำไมระหว่างฉันกับเขามันกลับมาอึดอัดอีกแล้วล่ะหรือเพราะเราไม่ได้เจอกันหลายวัน"คอนโดนินไปทางเดียวกับพี่ธีเลยค่ะ แต่ถึงก่อน" ฉันบอกแล้วหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะเปิดรูปโปรไฟล์ต้องสงสัยนั้นดู"..." พี่ทศกัณฐ์ยังคงเงียบแต่ฉันรู้สึกว่าเขากำลังมองมาทางนี้จึงหันหน้าไปดู เขากำลังจ้องมือถือฉันอยู่จริงๆ แล้วทำหน้านิ่งด้วยไม่รู้คิดอะไรพอรู้ตัวว่าฉันมองเขาก็หันกลับไปด้านหน้าแล้วขับรถไปต่อตอนสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียวพอดีแต่ไม่เนียนนะ ญานินดูออกว่าพี่สนใจ"มีอะไรหรือเปล่าคะ""ดูรูปนั้นทำไม" เขาถ่ายขึ้นแล้วปรายตามองโทรศัพท์ของฉันอีกรอบ"ไม่มีอะไรค่ะ แค่สงสัยบางอย่าง"ว่าแล้ว