บททั้งหมดของ ร่ายรักวิวาห์อสูร: บทที่ 11 - บทที่ 20

ตอนที่12.“พราวกำลังจะไปหาพี่เอกนะคะ รอแป๊บเดียวค่ะ”“ครับ พี่รอพราวมาตั้งแต่สองวันที่แล้วแล้วครับ” ทางปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงยั่วเย้า ภาวนาหัวเราะเบาๆ รู้สึกปลอดโปร่งสบายใจทุกครั้งที่ได้คุยกับเขา“ค่ะ อีกยี่สิบนาทีพราวไปถึงประตูบ้านนะคะ”พูดจบหญิงสาวก็โบกรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างแล้วบอกให้ไปยังจุดหมายของเอทันที ยี่สิบนาทีพอดิบพอดีกับที่เธอบอกไว้ภาวนาก็มายืนหน้าบ้านหลังใหญ่ที่เจ้าของบ้านเปิดประตูต้อนรับทันทีเช่นกัน“โอ้โห.. นี่ยี่สิบนาทีเป๊ะเลย” เป็นเอกชายหนุ่มวัยสามสิบเอ็ดปี รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาไม่เป็นรองใครซ้ำยังโสดมั่นคงทั้งฐานะการเงินและการงาน การศึกษาระดับมหาบัณฑิตเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเลยทีเดียว แต่หล่อเหลาครบสูตรแบบนี้เขาก็ยังไม่มีคนรักเสียทีจนใครๆ ต่างก็คิดว่าเขาชอบไม้ป่าเดียวกันแต่เป็นเอกไม่เคยใส่ใจคำนินทาของใคร“ก็บอกแล้วพราวไม่เคยพลาดเรื่องเวลา”“จ้ะแม่คุณมาเถอะ มาฝึกมือกันได้แล้ว หายหน้าไปสองวันมือตกแล้วมั้ง..” แล้วหนุ่มสาวก็เดินคุยกันอย่างเริงร่าเข้าบ้านไป..เป็นอีกหนึ่งช่วงเวลาที่ภาวนารู้สึกอึดอัดจนคิดว่าอากาศบนโลกนี้มันน้อยนิดเสียเหลือเกิน หญิงสาวค่อยๆ ก้าวขึ้นบันไดไปช

ตอนที่14.ทางด้านภาวนาเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำปิดก็ค่อยๆ เลื่อนผ้าห่มลงช้าๆ ใบหน้าเล็กๆ โผล่พ้นผ้าห่มหนามาเพียงดวงตากลมโศกสวย หญิงสาวถอนใจเบาๆ แล้วนอนตะแคงข้างมองไปนอกระเบียงกว้างด้วยใจไหวหวั่นเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูออกมา เธอนอนฟังความเคลื่อนไหวของเขาด้วยหัวใจเต้นแรงและพยายามนอนให้นิ่งที่สุดเหมือนว่าเธอหลับแล้วความร้อนระอุที่เกิดขึ้นกายสาวและความแกร่งกระด้างของเขาที่เธอได้สัมผัสทำให้แก้มสาวร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง แล้วยิ่งคิดถึงรสสัมผัสจากเขาเมื่อครู่เธอก็ยิ่งรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งกาย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอไม่ควรรู้สึกอย่างนั้น ไม่ควรรู้สึกเกินกว่าที่เป็นอยู่ เธอไม่คู่ควรกับเขาแม้แต่น้อยและไม่ควรหวั่นไหวไปกับเขา หญิงสาวเฝ้าบอกตัวเองอย่างนั้นจนหลับไปวันรุ่งขึ้นแพทริกตื่นแต่เช้าด้วยความเคยชิน ถึงแม้ว่าภายนอกหรือสิ่งที่ใครๆ เห็นภาพลักษณ์ของเขาเป็นชายหนุ่มเจ้าสำราญเที่ยวเตร่เฮฮาและแวดล้อมด้วยหญิงสาวสวยมากมายข่าวคาวๆ ก็เยอะเป็นเงาตามตัวเป็นเจ้าพ่อปาร์ตี้อย่างที่ภาวนาค่อนแคะ แต่แพทริกคือชายหนุ่มที่เอาใจใส่มารดาของเขาอย่างที่สุด เพราะตลอดสิบปีที่ผ่านมาชีวิตของเขามีเพียงมารดาเท่านั้น

ตอนที่16.ไม่กี่นาทีหลังจากที่คุยกับคุณเพทายภาวนาก็นั่งรถคันหรูมายังบริษัทของแพทริก เธอเพิ่งรู้ว่าเขาเป็นวิศวกรและเป็นเจ้าของบริษัทยักใหญ่ที่รับสัมปทานโครงการใหญ่ๆ หลายโครงการทั้งสร้างอาคาร บ้านเรือนรวมไปถึงระบบซ่อมบำรุงในโรงงานต่างๆ ด้วยและเขาก็เป็นหนึ่งในนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ใครๆ ก็กล่าวถึง ท่าทางเหมือนเจ้าพ่อปาร์ตี้อย่างเขาไม่น่าจะมีมุมที่เอาการเอางานแบบนี้เลย หญิงสาวคิดไปตามประสาเพราะเห็นกิริยาท่าทางหญิงสาวที่เขาควงก็พอจะเดาได้ไม่ยากว่าเขาเป็นคนแบบไหนเพราะผู้หญิงเหล่านั้นจะบ่งบอกถึงรสนิยมของแพทริกได้เป็นอย่างดี แต่จะว่าไปแล้วเธอไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับแพทริกเลยนอกจากรู้ว่าเขาเป็นลูกของเพื่อนแม่อาภาและเห็นเขาเป็นข่าวคาวๆ กับหญิงสาวอยู่บ่อยๆ“คุณภาวนาใช่ไหมคะ”เมื่อขึ้นลิฟต์มาตามคำแนะนำของพนักงานสาวที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์พอลิฟต์เปิดออกมาก็มีหญิงสาวหน้าตาสะสวยยืนยิ้มหวานอยู่หน้าลิฟต์เหมือนรอเธออยู่อย่างไรอย่างนั้น“ค่ะ”“เชิญทางนี้เลยค่ะ ดิฉัน นภา นะคะ เป็นเลขาของคุณแพท” นภาเดินนำหน้าเธอไปยังห้องหนึ่งที่อยู่มุมในสุดของชั้นผู้บริหาร เมื่อเข้ามาถึงเธอก็รู้ได้ทันทีว่านี่คือห้อง แม่บ้า

 ตอนที่18. “แล้วทำอะไรได้บ้าง”“ก็ทำอาหารและใช้แรงงานค่ะ” หญิงสาวตอบกำปั้นทุบดินทำให้แพทริกสำลักน้ำไอแค่กๆ จนหน้าแดงก่ำ“นี่รวนกันใช่ไหม”“เปล่าค่ะ”เธอทำหน้าซื่อแพทริกนึกเคืองในใจ แต่ก่อนที่หนุ่มสาวจะได้พูดคุยกันต่อนภาก็โทรศัพท์มารายงานบางอย่างที่ทำให้ภาวนาลอบถอนใจ“บอกว่าฉันไม่ว่าง แต่จะให้แม่บ้านของฉันไปรับรองก็แล้วกัน”แพทริกถอนหายใจแรงๆ แล้วหันมามองภาวนาด้วยสีหน้ายิ้มๆ ซึ่งมันเป็นยิ้มที่ทำให้หญิงสาวหายใจไม่ทั่วท้อง“ลิซ่ากับโรซี่มา ตอนนี้อยู่ที่ห้องรับรองแขก เธอช่วยไปดูแลทีนะ”“ค่ะ..” หญิงสาวรับคำด้วยความเจ็บปวดลึกๆ ไม่ใช่เพราะหึงหวงหรือขัดเคืองใจที่มีหญิงสาวมาหาเขาซึ่งเป็นสามีของเธอ แต่ภาวนาเจ็บปวดที่ต้องทนรับสภาพที่ต้องทนให้คนอื่นโขลกสับหรือเป็นที่รองรับอารมณ์ของใคร เมื่อไหร่เธอจะพ้นจากสภาพนี้เสียที.. นั่นคือสิ่งที่อยู่ในใจของเธอตลอดมา  ภาวนาลงมาที่ห้องรับรองก็พ

ตอนที่20. ภายนอกทุกคนคงคิดว่าผู้หญิงอย่างภาวนาจะถูกรังแกเอาเปรียบได้ง่ายๆ แต่เมื่อเจอฤทธิ์เข้าจริงๆ ก็จะพบว่าภาวนาเป็น เสือซ่อนเล็บ ดีๆ นี่เอง โรซี่กับลิซ่าถึงกับพ่ายแพ้จมกองเลือดกันเลยทีเดียวตอนแรกเขาโกรธที่ภาวนาทำร้ายสองสาวถึงขนาดเลือดตกยางออกแต่เมื่อนภารายงานความจริงให้รับรู้และเขาก็ได้เปิดกล้องวงจรปิดดูก็พบว่าสองคนนั้นตั้งใจจะกลั่นแกล้งภาวนาจริงๆ และพวกเจ้าหล่อนก็ทำตัวเองแต่ก็น่าแปลกถึงแม้ว่าภาวนาจะไม่ยอมใครแต่กับเขาและมารดาไม่ว่าจะโขลกสับใช้งานกลั่นแกล้งเธออย่างไรภาวนากลับไม่มีทีท่าจะคัดค้านอิดออดเลยสักครั้ง เธอจะรีบทำตามคำสั่งทันทีและไม่มีเกี่ยงงอนแม้ขนาดป้อนข้าวเขาก็ยังทำ แพทริกยิ้มบางๆ กับตัวเองโดยไม่รู้ตัวเมื่อนึกถึงใบหน้าใสๆ แดงก่ำอย่างขัดเขินของภาวนาตอนป้อนข้าวให้เขาพลางนึกถึงวันที่ได้จูบเธอครั้งแรกจิตใจของเขาก็มักวนเวียนคิดถึงเธออยู่ตลอดเวลา แม้ว่าจะพยายามปฏิเสธแค่ไหนขนาดว่าหมกมุ่นทำงานหนักมาตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมาพอหัวสมองว่างก็มักจะวกกลับมาคิดถึงเรียวปากนุ่มๆ ของเธออยู่ร่ำไป จะว่าไป