บททั้งหมดของ ร่ายรักวิวาห์อสูร: บทที่ 21 - บทที่ 30

ตอนที่22. “ถ้าเธอก้าวออกจากห้องนี้แม้แต่ก้าว รับรองเลยว่าฉันจะไม่หยุดแค่ที่ใช้ปากและลิ้นกับเธอ”คำพูดของเขาชัดเจนโจ่งครึ่มเสียเหลือเกินแต่ใบหน้าหล่อเหลาที่เรียบเฉยจริงจังก็ทำให้ภาวนาไม่กล้าแม้จะลุกขึ้นได้แต่เงยหน้ามองคนที่ยืนตระหง่านอยู่ตรงหน้าอย่างเจ็บใจ“เอาล่ะคืนนี้ดึกแล้ว หวังว่าคงหลับสบายนะ..”พูดจบแพทริกก็เดินเข้าห้องน้ำไปภาวนารีบลุกไปหาเสื้อผ้ามาใส่แล้วรีบไปเก็บเศษซากสิ่งที่เคยเป็นโทรศัพท์ของตนมาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจนึกแช่งชักคนที่อยู่ในห้องน้ำไปด้วย ป่านนี้เป็นเอกคงเป็นห่วงเธอไว้พรุ่งนี้เธอจะรีบโทร. หาเป็นเอกแต่เช้าและพยายามจะหาทางออกไปจากบ้านหลังนี้ให้เร็วที่สุดเพราะไม่อาจจะทนมองหน้าคนที่ทำให้เธอหวั่นไหวได้อีกแล้ว ยิ่งเกิดเรื่องแบบนี้เธอจะมองหน้าเขาได้อย่างไรกัน เสียงประตูห้องน้ำดังขึ้นภาวนารีบล้มตัวลงนอนแล้วคลุมผ้าหันหลังให้เขาทันทีหัวใจสาวเต้นกระหน่ำสั่นไหวร้อนผ่าวไปทั้งกายอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่แพทริกมองร่างที่คลุมโปงเหมือนดักแด้ด้วยความรู้สึกขบขันเจ้าหล่อนอยู่ไม่น้อยก

 ตอนที่24. ดวงตาคมจับจ้องอยู่ที่เนินกายสาวสดฉ่ำหยาดเยิ้มด้วยหยาดน้ำค้างพราวพรายน่าดื่มกิน ซึ่งเขารับรู้แล้วว่ามันหวานหอมแค่ไหน แล้วใบหน้าหล่อเหลาก็ก้มลงไปหากลีบดอกไม้แสนสวยและทำอย่างที่ใจปรารถนาทันที ลิ้นร้อนแตะลงบนเกสรสาวก่อนจะดูดกลืนไล้เลียด้วยจังหวะเร่าร้อน ภาวนากระดกเอวขึ้นแอ่นสะโพกเข้าหาปากร้ายอย่างหลงลืมตัวร่างสาวส่ายพลิ้วไหวราวยอดหญ้าล้อเล่นลม หญิงสาวหลงเพริดเตลิดไปไกลในกระแสสวาทอันเร่าร้อน เสียงหวานครางกระเส่ายิ่งทำให้ชายหนุ่มฮึกเหิม แพทริกระรัวลิ้นเร็วรี่ส่งให้เธอไปยืนสายรุ้งสวาทได้ก่อนแล้วรีบถอดเสื้อผ้าของตนออกอย่างรวดเร็วก่อนแนบร่างแกร่งเปล่าเปลือยลงมาเสียดสีกับร่างนวลลออตาด้วยอาการร้อนรนราวกับคนไม่เคยริลองเกมรักและทันทีที่ภาวนารู้สึกถึงร่างร้อนผ่าวที่คลุกเคล้าแนบชิดหญิงสาวก็พยายามจะบิดกายหนีแม้จะยังหอบกระเส่ากับอารมณ์ที่พุ่งสูงเมื่อครู่ก็ตาม แต่ความหวาดหวั่นก็มีมากพอที่จะทำให้เธอเริ่มต่อต้าน แต่สำหรับแพทริกซึ่งมาไกลขนาดนี้ซ้ำกระแสพิศวาสและความต้องการที่พุ่งถึงขีดสุดทำให้เขาไม่สามารถหยุดยั้งความต้องการนั้นได้“เธอสว

ตอนที่26.แตง สาวใช้ที่ไปช่วยเก็บมะม่วงรีบเดินมาบอกความจริงกับป้าอร่อยเพราะไม่กล้าบอกคุณเพทาย ทั้งป้าอร่อยกับยี่สุ่นและผักบุ้งหันไปมองผักหวานเป็นตาเดียว“ฉันว่าแล้วต้องมีคนไม่หวังดีสร้างเรื่องขึ้นมา มานี่เลยนังน้องไม่รักดี ขอโทษคุณพราวเดี๋ยวนี้เลยแล้วก็ไปบอกคุณท่านว่าแกเป็นคนทำ” ผักบุ้งเดินไปบิดหูน้องสาวมาตรงหน้าภาวนา“โอ๊ยๆ พี่ผักบุ้งฉันเปล่านะ นังแตงมันโกหก มันแกล้งฉัน ฉันน้องพี่นะ พี่เชื่อคนอื่นมากกว่าเหรอ”“ก็เพราะแกเป็นน้องฉันไง ฉันจึงรู้สันดานแก ขอโทษคุณพราวซะ”“ไม่.. เรื่องอะไรจะต้องขอโทษด้วย มันก็ขี้ข้าเหมือนกัน” ผักหวานยังดื้อดึง“นังผักหวาน” คราวนี้ทั้งป้าอร่อย ยี่สุ่นและผักบุ้งตวาดขึ้นพร้อมกัน ผักหวานหน้าเสียเพราะไม่เคยเห็นทั้งสามหน้าตาจริงจังแบบนี้มาก่อนไม่ว่าตนจะเกเรหรือร้ายกาจแค่ไหนก็ตาม“ขอโทษ” ผักหวานอุบอิบพูดเบาๆ“ไม่ได้ยินพูดดังๆ สิ หากไม่อยากให้ฉันไปบอกคุณท่านว่าแกทำอะไรบ้าง” พี่สาวขู่“ขอโทษ ฉันขอโทษ พอใจรึยัง”“ยัง..” ป้าอร่อยเสียงแข็งไม่เลิกภาวนาซึ่งนั่งนิ่งมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดีเห็นว่าเรื่องจะบานปลายไปกันใหญ่ก็เลยรีบพูดขึ้นบ้าง“เอ่อ.. ทุกคน

 ตอนที่28. ในขณะเดียวกันทางด้านคุณเพทายซึ่งกำลังนอนลืมตาโพลงอยู่ภายในห้องนอนใหญ่ของตนเพียงลำพังกำลังคิดถึงเรื่องของภาวนาอยู่เช่นกัน นางนึกหวนไปถึงวันที่อาภาแม่ของภาวนาบอกว่าท้องกับคู่หมั้นของตนและยังขอให้ตนถอนหมั้น แต่นางไม่เข้าใจเลยว่าหากอาภาท้องตั้งแต่ตอนนั้นลูกของอาภาก็ต้องอายุเท่ากับแพทริกเพราะหลังจากที่ถอนหมั้นนางก็แต่งงานกับนักธุรกิจหนุ่มชาวสวิตเซอร์เลนด์เพื่อประชดความผิดหวัง แต่เพราะบิดาของแพทริกรักนางและเอาใจใส่นางอย่างดีทำให้นางหลงรักบิดาของแพทริกได้ไม่ยาก และลืมผู้ชายที่ทำให้ตนเสียใจไปได้ในที่สุดแต่ความคับแค้นใจก็ยังอยู่จึงทำให้นางหวนกลับมาเพื่อจะแก้แค้นให้หายเจ็บใจ แต่ทำไมอาภาจึงมีภาวนาที่อายุห่างกับแพทริกเกือบสิบปี หรือว่าอาภาจะมีลูกอีกคน แต่สิ่งที่ภาวนาเพ้อออกมาแล้วก็ยิ่งทำให้นางไม่สบายใจ เชษฐาที่นางรู้จักคือผู้ชายที่สุภาพอ่อนโยนเขาหล่อเหลาร่ำรวย ไม่เคยล่วงเกินนางเลยสักครั้งหากไม่เพราะอาภาใช้เสน่ห์ยั่วยวนเชษฐาก็คงไม่หลงกลมารยาหญิง แต่ทำไมสภาพของอาภาถึงได้แตกต่างจากสิ่งที่คิดไว้ ระหว่างที่นางจากเมืองไทยไปเกือบสามสิบปีเ

 ตอนที่30. หญิงสาวปัดมือเขาออกแล้วสะบัดตัวออกจากวงแขนแกร่งที่รัดเอวเล็กไว้หลวมๆ ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้แต่มันไม่ง่ายอย่างที่คิด“อย่าดื้อ แล้วไปพักผ่อน”“ไม่ อย่ามายุ่งกับฉัน”“อย่ามาอวดดีกับฉันนะภาวนา”“ฉันไม่ได้อวดดี และคุณก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันด้วย ปล่อย..”ท่าทางปัดป้องพยายามจะดิ้นรนออกจากวงแขนของตนทำให้แพทริกเม้มปากแน่นอย่างไม่พอใจ ปกติภาวนาจะไม่ปากเสียงและไม่เคยขัดคำสั่งของเขาแต่วันนี้เธอกลับขัดใจเขาเสียทุกอย่างและท่าทางดื้อจัดเสียด้วย“อย่าคิดว่าเป็นเมียฉันแล้วจะมาเล่นตัวแบบนี้เพื่อเรียกร้องความสนใจนะ”“ฉันไม่เคยคิดและไม่ได้เป็นด้วย อย่าหลงตัวเองนักเลย”หญิงสาวเถียงอย่างไม่ลดละใบหน้าและริมฝีปากที่มีรอยแดงเขียวช้ำนั้นขัดกับแววตาดื้อดึงเสียเหลือเกิน“อ้อ.. แล้วคืนนั้นเราทำอะไรกันล่ะ ไม่ใช่เรื่องที่ผัวเมียเขาทำกันเหรอ”“คนทุเรศ คุณมัน..”“หล่อและรวยมาก.. เอาล่ะไม่ต้องพูดมา