Semua Bab ร่ายรักวิวาห์อสูร: Bab 41 - Bab 50

 ตอนที่42.  “ขอบคุณนะคะ” ภาวนาเดินเข้ามาหยุดมองมารดาของตนแล้วรู้สึกใจหายกว่าทุกวัน เธอรู้ดีว่าเวลาของมารดานั้นน้อยลงทุกที“แม่คะพราวมาเยี่ยมนะคะ”หญิงสาวนั่งลงข้างเตียงแล้วเรียกมารดาเบาๆ ดวงตาโศกซึ้งมองร่างที่นอนแบบอยู่บนเตียงด้วยความหดหู่ รู้ดีว่าอีกไม่นานมารดาก็จะจากไป แม้จะทำใจไว้แล้ว แต่ก็อดที่จะขอบตาร้อนผ่าวไม่ได้เมื่อคิดถึงวันที่ตนต้องอยู่คนเดียวจริงๆ“แม่คะ.. พราวอยากบอกข่าวดีแม่จังค่ะ และพราวอยากจะบอกแม่ว่าพราวขอบคุณแม่ในทุกๆ สิ่งที่แม่เสียสละเพื่อพราว อีกไม่นานพราวก็คงหมดภาระหน้าที่ทดแทนบุญคุณแทนแม่กับคนพวกนั้นแล้ว พราวดีใจนะคะที่อย่างน้อยๆ พราวก็ทำในสิ่งที่แม่ไม่สามารถทำได้สำเร็จ แม่คะพราวจะเข้มแข็ง แม่ไม่ต้องห่วงพราวนะคะว่าพราวจะอยู่ตัวคนเดียว พราวมีเพื่อนแล้วค่ะ พราวมีพี่เอก และพราวกำลังจะมีลูก มีหลานให้แม่”ภาวนายิ้มบางๆ แล้วลูบหน้าท้องที่ยังแบนราบของตนอย่างมีความสุขในขณะที่คนซึ่งแอบฟังอยู่นั้นรู้สึกตกใจจนต้องยกมือขึ้นปิดปากกั้นเสียงอุทานไว้ในลำคอ หัวใจของคุณ

ตอนที่44.  “ต่อไปนี้ก็จะถึงคราวที่เราต้องเปิดร้านจริงๆ แล้วสินะ” ภาวนายิ้มกับความฝันที่จะมีร้านขนมของตัวเองซึ่งเธอกับเป็นเอกร่วมหุ้นกันและร้านก็สร้างเสร็จแล้ว แค่รอฤกษ์เปิดบริการเท่านั้นเอง“ยินดีด้วยนะภาวนา” เสียงคุ้นหูดังขึ้นทำให้ภาวนาที่กำลังยืนคุยกับทีมงานหันขวับไปมองแล้วตาโตอย่างไม่อยากเชื่อสายตาว่าแพทริกมายืนอยู่ตรงหน้าในขณะเดียวกันเป็นเอกก็รับโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด“คุณมาทำไมคะ” เมื่อไม่รู้จะพูดอะไรเธอก็จึงถามออกไปแบบนั้นทำให้ชายหนุ่มหน้าหงิกไปเลยทีเดียว“ผัวจะมาหาเมียนี่ต้องมีคำว่ามาทำไมด้วยเหรอ”“พูดให้มันดีๆ นะคะ”ภาวนาหน้าแดงก่ำเมื่อเสียงของเขาไม่เบาเลยทำให้หลายๆ คนหันมามองเธออย่างอยากรู้อยากเห็น แต่ก่อนที่ภาวนากับแพทริกจะได้ตอบโต้กันเป็นเอกก็เข้ามากระซิบอะไรบางอย่างกับเธอ“งั้นเราไปกันเถอะค่ะเดี๋ยวไม่ทัน”หญิงสาวหน้าตาเป็นกังวลแล้วรีบเก็บข้าวของใส่กล่อง เป็นเอกหันไปสั

 ตอนที่46. คุณเพทายนั่งลงข้างๆ ลูกชายที่ขยับตัวนั่งแต่แผ่นหลังกว้างกลับคู่ลงข้อศอกทั้งสองข้างชันบนเข่า ท่าทางตอนนี้ของแพทริกไม่เหลือคราบนักธุรกิจหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรงที่เก่งฉกาจทั้งเรื่องงานและเรื่องรักเลยแม้แต่น้อย มีเพียงชายหนุ่มขี้เมามอซอเท่านั้น..“คุณแม่มีอะไรหรือครับ”“แม่มีความจริงจะบอก..” แล้วคุณเพทายก็ตัดสินใจพูดในสิ่งที่นางเองก็ยังไม่กล้าที่จะพูดกับหญิงสาวคนนั้น คนที่ทำให้นางกับลูกชายต้องมานั่งทุกข์เพราะทิฐิในใจ เพราะตั้งแต่สิ้นสุดงานศพของนางอาภา ภาวนาก็หายหน้าไปไม่แม้แต่จะติดต่อกลับมาและไม่มาขอความช่วยเหลือใดๆ จากพวกตนเลย ภาวนาทำเหมือนว่าได้ตายจากไปอีกคน ซึ่งคุณเพทายเองก็ยังคงรู้สึกประดักประเดิด คิดอยู่ว่าจะขอโทษภาวนาที่เคยทำอะไรๆ ที่ไม่ดีด้วย แต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่ยอมรับและเมินเฉยต่อการปรากฏตัวของนาง เย็นชา.. นั่นคือสิ่งที่นางได้รับจากภาวนา ซึ่งนับว่าภาวนาเป็นคนที่จิตใจเข้มแข็งและหยิ่งทระนงมากทีเดียว...“พราวท้องหรือครับ ท้องกับใคร..” เป็นคำถามที่โง่ที่สุดเท่าที่แพทริกถามออกมา และค

 ตอนที่48. “พี่ว่าพราวควรให้โอกาสตัวเองบ้าง”เป็นเอกพูดเบาๆ เมื่อสังเกตเห็นรอยครุ่นคิดบนใบหน้านวลผ่องใส แต่แววตาที่เต็มไปด้วยความครุ่นคิดนี่ล่ะมันน่าเป็นห่วง“พี่เอกเข้าข้างเขาเหรอคะ”“เปล่า.. พี่เข้าข้างหลานพี่ต่างหาก”“เขาเคยทำไม่ดีกับพราว รังแกพราว” หญิงสาวยังคงแย้งเสียงแข็ง“คนอย่างพราวไม่ใช่จะยอมใครง่ายๆ แต่ที่ยอมให้เขารังแกก็เพราะพราวรักเขา..”“ไม่จริง..” ภาวนารีบแย้งแล้วหลบตา เป็นเอกถอนหายใจหนักๆ“ความรักมันอธิบายยาก แต่เข้าใจได้ง่าย เอาเป็นว่าพราวก็คิดถึงลูกให้มากๆ ก็แล้วกันที่พูดนี่ก็เพราะเป็นห่วงทั้งพราวและลูกที่จะเกิดมา พราวก็เห็นแล้วว่าการคิดแค้นและถือเอาทิฐิเป็นใหญ่มันเป็นยังไงและพราวเองก็ได้รับผลกระทบของมันมากับตัว พราวอยากให้ลูกเกิดมาเป็นเหมือนพราวรึเปล่า”เป็นเอกเดินออกไปแล้วภาวนาค่อยๆ หันไปมองแผ่นหลังกว้างของชายหนุ่มที่ตนนับถือเสมือนพี่ชาย เป็นเอกรู้เรื่องราวของเธอทุกอย่างมาตลอด มีเพียงเขากับค

 ตอนที่50.  ชายหนุ่มค่อยๆ รั้งร่างอิ่มให้ลุกขึ้นนั่งหันหน้าเข้าหากันแล้วจับเรียวขางามออกกว้างคร่อมขาแข็งแรงของตนไว้ ก่อนจะค่อยๆ โน้มเข้าไปคลอเคล้าจับแก่นกายแข็งขึงหยอกเย้ากับกลีบดอกไม้สาวสดฉ่ำหยาดเยิ้มด้วยน้ำหวานสวาท“โอ้ววว พราวจ๋า...” แพทริกครางหนักๆ เมื่อความคับแน่นดูดกลืนกายแกร่งให้สอดลึกเข้าไปในกลีบกายอ่อนนุ่มหนุ่มสาวสบตากันอย่างแสนเสน่หาด้วยท่วงท่าที่มองเห็นทุกๆ การเคลื่อนไหวบนกายของกันและกัน ดวงตาคมนำดวงตาโศกสวยให้หลุบลงมองจุดที่กายเชื่อมประสานกันอย่างถึงอกถึงใจ ภาวนาแก้มแดงจัดทั้งเขินอายและเสียวกระสัน แพทริกกระดกสะโพกขึ้นอย่างเร่าร้อน ร่างสาวแดงก่ำเรียวขาแยกกว้างขึ้นเปิดเปลือยเขาสัมผัสอย่างถ้วนถี่ไม่มีส่วนไหนของร่างสาวรอดพ้นการสำรวจจากเขาไปได้“อ๊า พี่แพท ขา... อื้ม โอ้วววว...” ภาวนาครางกระเส่าหงายหน้าเริดไปด้านหลังเท้าแขนไว้บนที่นอนนุ่มแล้วแอ่นสะโพกเข้าหาเขาอย่างเร่าร้อนแพทริกเองก็สอดเสยแก่นกายเข้าโรมรันอย่างร้อนแรงไม่แพ้กัน“ไม่ไหวแล้วเมียจ๋า แน่นเหลือเกิน อา...”