All Chapters of ดันเผลอเอาใจลงไปเล่น: Chapter 11 - Chapter 20

6 คู่นอนระยะยาวจากที่คิดว่าจะนอนกับอธิติเพียงครั้งเดียวแล้วจบ ลลิตาก็ไม่สามารถเอาชนะความต้องการของตัวเองได้ เปลี่ยนมาเป็นคู่นอนชั่วคราว และสุดท้ายก็กลายมาเป็นคู่นอนระยะยาว เลยเถิดมาไกลจนหนึ่งปีเต็ม ลลิตาเลื่อนสถานะจากน้องสาวแถวบ้านมาเป็นคู่นอนระยะยาวของอธิติอย่างเต็มรูปแบบ เธอใช้ช่วงชีวิตวัยยี่สิบแปดปีจนถึงยี่สิบเก้าปีไปกับเซ็กซ์ เซ็กซ์แล้วก็เซ็กซ์ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น มันคล้ายกับว่าเธอกำลังลุ่มหลง มัวเมาและหมกมุ่นอยู่กับความรู้สึกฟินเวอร์ที่อธิติมอบให้ เริ่มต้นด้วยครั้งแรกแบบไม่ประสีประสา ต่อด้วยครั้งที่สอง ลามมามาถึงครั้งที่สามและสี่ จนกระทั่งครั้งที่สองร้อยแล้วเห็นจะได้มันนับไม่ถ้วนแล้วว่าลลิตาเคยได้เล่นบทสวาทกับอธิติไปกี่ครั้ง จากที่เธอไม่เป็นงาน ตอนนี้กลายเป็นเก่งกล้าสามารถ และใช่…ตลอดหนึ่งปีที่อยู่ในความสัมพันธ์แบบไร้สถานะกับเขา เธอไม่เคยไม่ได้มีแฟนหรือสร้างความสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหน ไม่เคยได้ลิ้มลองเซ็กซ์กับใครอื่นเลยนอกจากเขา หากจะถามว่าทำไม หกเดือนแรกลลิตาตอบไม่ได้ ตอนแรกคิดแค่ว่าเสพติดเซ็กซ์ของเขาอย่างเดียว แต่เมื่อสามเดือนก่อนเธอเพิ่งได้คำตอบเธอเสพติดเซ็กซ์ของเฮียอี้ แ

7 พี่ชายแถวบ้านตั้งแต่ที่เข้ามาทำงานตำแหน่ง Project Coordinator หรือก็คือการประสานงานในองค์กรควบไปถึงระหว่างองค์กร ลลิตาก็ได้พบเจอผู้คนมากขึ้น เธอต้องงัดทักษะด้านการสื่อสารและประนีประนอมออกมาใช้ ก็ต้องเจอผู้คนมากหน้าหลายตา หลายชนชั้นวรรณะ ต่างที่มาที่ไป แม้จะตั้งใจปฏิบัติกับทุกคนอย่างเท่าเทียม แต่ก็ใช่ว่าจะทำแบบเดิม แบบเดียวกันได้กับทุกคน เรื่องพูดเพราะ พูดจาอ่อนหวานน่ะไม่ต้องห่วง ถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับงานลลิตาทำได้ ระยะเวลาหนึ่งปีมานี้เธอฝึกยิ้มและฝึกความเป็นมิตรมาอย่างดีงานจะเดินได้ดี รวดเร็วและสำเร็จไปอย่างราบรื่นมันก็ขึ้นอยู่กับฝีปากและรอยยิ้มของเธอนี่แหละเพราะแบบนี้เองที่ทำให้ลลิตากลายเป็นคนโปรดของทุกทีม พี่ ๆ ฝ่ายบัญชีรักที่เธอส่งบิลตรงเสมอ เพื่อน ๆ จากทางมาร์เก็ตติ้งก็เอ็นดูที่เธอคุยง่าย ช่วยอะไรหลายอย่างได้ดี จะเด็ดที่สุดก็คือหนุ่ม ๆ จากแผนกไอทีนี่แหละที่ปลื้มเธอจนแทบคลั่ง เมื่อก่อนลลิตาใช้ชีวิตธรรมดาไปวัน ๆ ไม่สุงสิงกับใคร ไม่เข้าหาหรือสานสัมพันธ์กับคนในองค์กร เพราะแบบนั้นเธอถึงได้หมดไฟกับการทำงานไปอย่างน่าเสียดาย แต่พอย้ายมาทำงานที่เรด ร็อกเก็ต ไฟการทำงานของเธอก็พุ่งปร

8 งอนเองหายเอง“แปลก ๆ”พอลลิตากับอธิติแยกตัวออกไปจากร้านบิงซู ซาร่าคนขี้สงสัยก็ทำจมูกย่น สูดลมหายใจสั้น ๆ หลายทีติดต่อกันจนเกิดเป็นเสียงฟุดฟิด คำว่าแปลก ๆ ที่เอ่ยออกมานั้นมันเต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้เรื่องชาวบ้านล้วน ๆ“แปลก ๆ อะไรของแกวะ? กลับบ้านกันเถอะ”“สองคนนั้นอะ แกว่าเป็นแค่พี่น้องแถวบ้านกันจริงเหรอวะ? พี่น้องแท้ ๆ แม่งยังไม่เช็ดปากให้กันเลย แต่นี่เป็นแค่พี่แถวบ้าน แล้วแกเห็นไหมว่าเฮียอี้จ้องหน้าแกไม่ยอมละสายตาเลย”“ไม่เห็น เพราะฉันมัวแต่มองหน้าหลินอยู่”“ตอนนี้ฉันว่ามีอยู่สองกรณีว่ะ ถ้าเฮียอี้ไม่ได้เป็นเกย์ก็ต้องเป็นแฟนไอ้หลินมันแน่ ๆ ที่มองหน้าแกแบบนั้นถ้าไม่ใช่เพราะชอบแก ก็คงเป็นเพราะหึงไอ้หลินชัวร์ ๆ”“เกย์บ้าอะไรของแกวะ? ฉันไม่เห็นรู้สึกเลยว่าเฮียอี้จะเหมือนเกย์ตรงไหน” พิชญะเห็นต่างจากญาติสนิทขี้สงสัยของเขา “ไหนแกบอกว่าหลินโสดแล้วก็ยังไม่สนใจเรื่องหาแฟนไง? สองคนนั้นจะเป็นแฟนกันได้ยังไง แล้วถ้าเป็นแฟนกันจริง ๆ ทำไมต้องปิดบัง?”“นั่นน่ะสิ ถึงได้บอกว่ามันแปลก ๆ ไง ก็ถ้าเฮียอี้ไม่ใช่เกย์แล้วก็ไม่ใช่แฟนของไอ้หลิน ทำไมต้องแย่งทิชชูจากมือแกไปเช็ดปากไอ้หลิน? สายตาที่มองแกมันก็คล

9 เด็กดีของเฮียเมื่อคืนอธิติส่งลลิตาเข้านอนไปตอนตีสามด้วยเสียงครางและความฟินอย่างถึงที่สุด คำบอกฝันดีของเขามันไม่ใช่คำพูด หากเป็นสัมผัสแสนล้ำลึกที่ทำให้เธอล่องลอยไปไกลถึงสวรรค์ชั้นเจ็ด พอเช้าขึ้นมาเขาก็บอกอรุณสวัสดิ์รับวันใหม่เธอด้วยจูบอันดูดดื่ม ไม่เพียงเท่านั้นยังอุ้มเธอพาเข้ามาในห้องน้ำ เขาบอกว่าอยากอาบน้ำกับเธอ แต่ไม่มันจะไม่จบเพียงเท่านั้นลลิตารู้ดี รู้ว่าเขาจะกระหน่ำเสพสมกับเธอระหว่างอาบน้ำ รู้ว่าเขาจะไม่หยุดจนกว่าน้ำในกายหยดสุดท้ายจะหลั่งออกมาอธิติชอบมีเซ็กซ์พอ ๆ กับที่ชอบออกกำลังกายและเล่นเกม ขณะที่ลลิตาก็เคลิบเคลิ้มหวามไหวไปกับสัมผัสที่เขามอบให้ สองคนเปลือยเปล่ากอดรัดฟัดกันจนแบบจะหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกัน สายน้ำจากฝักบัวไหลชโลมกายคนทั้งสองจนชุ่มฉ่ำ ทว่าที่ฉ่ำกว่าคงจะหนีไม่พ้นตรงกลางหว่างขาของลลิตา เธอครางเสียงกระเส่าในตอนที่เขาอัดกระแทกเข้ามา กัดปากร้องเสียวไม่หยุดให้กับทุกความกระสันซ่านที่เขามอบให้“เฮีย…ท่านี้เข้ามาลึกจังเลย อ๊าห์! ลึกจนหลินจุกไปหมดแล้วเฮียอี้” ลลิตาโอบรอบคออธิติไว้แน่น ตอนนี้เขากำลังกระเตงอุ้มเธออยู่ กระทุ้งกระแทกเข้ามาแบบเน้น ๆ รัวเร็วและลึกสุดใจในทุกดอก

10 คนขี้หวงดูเหมือนว่าภายในโต๊ะจะมีแค่อธิติคนเดียวที่ไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย ได้กาแฟกับสลัดมาแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตากินไม่สนใจว่าตอนนี้พิชญะกับลลิตาจะกระอักกระอ่วนแค่ไหน ถามว่าเขาได้ยินไหมว่าหนุ่มเพื่อนร่วมงานเพิ่งจะสารภาพความในใจกับลลิตาไป บอกเลยว่าได้ยินเต็มสองหู แต่แล้วยังไง? ก็ไม่ใช่เรื่องอะไรของเขานี่ ก็มันไม่มีโต๊ะให้นั่ง เขาแค่ขอมานั่งด้วยไม่ได้หรือไง?อยากจะสารภาพอะไรกันก็เชิญเลย เขาจะนั่งฟังเงียบ ๆขณะที่อธิติกำลังเพลิดเพลินกับสลัดจานที่สอง ใช่…ไอ้เฮียอี้กินหมดไปแล้วหนึ่งจาน แต่ก็ยังสั่งอีกจานมากินต่อ ช่างเป็นคนที่หน้าด้านเสียจริง พิชญะมองภาพตรงหน้าพร้อมถอนหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนี้รู้สึกเหมือนกำลังถูกกันท่ายังไงก็ไม่รู้ เหมือนว่าพลาดมากที่สารภาพออกไปโดยไม่ได้ดูว่าจะมีใครตามมาขัดจังหวะหรือเปล่า หรือเมื่อเช้าก่อนออกจากบ้านเขาก้าวผิดขา?ก็แล้วใครมันจะคิดวะ ว่าจะมีก้างขวางคอโผล่มาดื้อ ๆ แบบนี้! แถมยังทำตัวเหมือนจระเข้ขวางคลอง เหมือนเป็นขี้คาคอห่านที่ราดเท่าไรก็ราดไม่ลง!“กินเสร็จเฮียกลับเลยใช่ไหม?” ลลิตากระซิบถาม เธอเห็นชัดเลยว่าตอนนี้พิชญะอึดอัดจะแย่ เธอเองก็อึดอัดเห