All Chapters of ดันเผลอเอาใจลงไปเล่น: Chapter 51 - Chapter 60

26 ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกอธิติมาส่งลลิตาที่ห้องประชุมในแผนกการตลาด เขาเพียงบอกว่าจะนั่งรอเธออยู่ข้างนอก ไม่บอกว่ารอทำไม พูดจบก็เดินออกไปก่อนที่นิดาจะเข้ามาแล้วเริ่มคุยงาน ทว่าการคุยงานครั้งนี้มีแววว่าลลิตาอาจไม่ได้สมดั่งใจหวังไปเสียหมด“คืองี้หลิน…คือไม่ใช่ว่าทางเราไม่พอใจกับข้อเสนอหรือบัดเจทที่ทางหลินเสนอมาหรอก แต่ว่ามีแบรนด์ดัง ๆ สนใจจะลงโปรโมทในเกมเลิฟ ฮันเตอร์เยอะมาก แล้วบอสจิก็เลือกแบรนด์อื่นที่ดังกว่ามากไปแล้ว พี่คิดว่าหลินน่าจะเข้าใจนะ” นิดาเคยทำงานกับลลิตามาก่อน พอต้องปฏิเสธเธอที่เป็นเหมือนน้องสาวก็รู้สึกเกรงใจอยู่ไม่น้อย“หลินเข้าใจค่ะ หลินเข้าใจดีเลยแหละว่ายังไงบริษัทก็ต้องเล็งเห็นถึงผลประโยชน์สูงสุดอยู่แล้ว”“แต่ว่าเราก็ไม่ได้จะปฏิเสธสักทีเดียวหรอกนะหลิน เพราะเมื่อเช้าพี่ได้รับรายงานมาว่าท่านประธานมีโปรเจคใหม่มาน่ะ เป็นเกมแนวแฟชั่น…เห็นว่าเกมนี้ท่านประธานคิดเองแล้วก็จะลงมือทำเองด้วยนะ เรากำลังหาสปอนเซอร์น่ะ ถ้าหลินลองเอาเรื่องนี้ไปคุยกับทางลุคดู พี่คิดว่ามันน่าจะเวิร์คนะ”“เกมแนวแฟชั่นเหรอคะ?” ท่านประธานที่ว่าก็คือเฮียอี้ ลลิตาได้แต่สงสัยว่าเขาเอาเวลาไหนไปคิดเรื่องนี้ หันอ

27 เซอร์ไพรซ์!ขับรถออกจากออฟฟิศของลุคมาได้สักพัก อธิติก็เริ่มเปิดเพลงซึ่งเพลงแรกที่เปิดขึ้นมาทำเอาลลิตาที่มองออกไปนอกกระจกรถ ต้องหันกลับมามองหน้าเขา มันเป็นเพลงที่เธอเคยบอกเขาว่าชอบแต่เขากลับบอกว่ามันไม่เพราะเลยสักนิด“อะไรเนี่ยเฮีย…ไม่ชอบเพลงนี้ไม่ใช่เหรอ?” แปลก ๆ เขาบอกว่าจะตามตื๊อหรือตามง้อมันก็ดี เพราะเธออยากเห็นว่าคนอย่างเขามีความพยายามแค่ไหน แต่มันก็ควรทำให้มันพอดี เขาควรจะเป็นตัวเองสิ ไม่ใช่มาเอาใจกันจนเวอร์แบบนี้“ใครบอก?”“เฮียไง ตอนนั้นที่หลินบอกว่าชอบเพลงนี้แล้วเอาให้เฮียฟัง เฮียบอกว่าไม่ชอบ”“แต่ตอนนี้ชอบแล้ว พอได้ฟังอีกครั้งมันก็เพราะดี เหมือนที่เมื่อก่อนเฮียไม่รักเธอ…แต่ตอนนี้โคตรรักเลย” อธิติหันมาสบตาลลิตาด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันกลับไปมองทางข้างหน้า จังหวะนั้นเขาแอบยื่นมือหนาไปวางบนหลังมือเล็ก ๆ ที่เธอวางมือบนหน้าตักตัวเอง ยิ้มกว้างมากกว่าเดิมเมื่อเธอไม่ขยับหนีมือเขา “มือเธอนิ่มดีจัง”“อย่ามาเนียน…ใครให้จับ?”“ปากบอกไม่ให้จับ แต่ก็ไม่ยอมดึงมือออก…เอาจริงเธอก็เป็นคนปากแข็งเหมือนกันนะ” ได้ทีก็เหมือนจะเอาใหญ่ รั้งมือเล็กย้ายมาวางบนหน้าขาตัวเอง สอดสวมห้านิ้วของกันและกันไว้แน่

28 ยังไงเธอก็คือคนที่เฮียรักเหมือนเดิมบรรยากาศภายในห้องอาหารอึมครึมและเงียบงันเมื่อทุกคนได้ยินตรงกันว่าอธิติทำให้ลลิตาตั้งท้องอยู่ในเวลานี้ นับว่ายิ่งกว่าเรื่องเซอร์ไพรซ์ คงต้องบอกว่ามันคือเรื่องช็อกที่ทำเอาทุกคนตั้งรับไม่ทัน แม้แต่ลลิตาเองก็ยังตั้งรับกับสิ่งที่อธิติพูดไม่ทัน ใครจะไปคิดว่าเขาจะบ้าเลือดกุเรื่องท้องขึ้นมาเพื่อเอาชนะผู้ใหญ่แบบนั้นผลัวะ!!!วินาทีที่ทุกคำกำลังอึ้ง อ้ายฉิงก็ลุกจากเก้าอี้เข้าไปตบหัวลูกชายอย่างแรงจนหน้าคว่ำ“ม้าทนแกได้ทุกอย่างนะอี้! แต่เรื่องนี้ทนไม่ได้จริง ๆ แกบอกว่าทำหลินเขาท้องอย่างนั้นเหรอ?! สองคนไปรักกันตอนไหน?! แล้วไปทำอีท่าไหนหลินถึงท้องได้?!”“ถ้าจะต้องลงลึกถึงเรื่องท่า…ผมว่ามันจะมากไปหน่อยนะม้า”พลั่ก!!!ครั้งนี้เป็นนพชัยที่ทนความหน้ามึนของลูกชายคนรองไม่ไหว ตบเข้าที่ขมับไปอีกหนึ่งที แต่ดูเหมือนว่าอธิติจะไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย“ไอ้ลูกบ้า! จนถึงขนาดนี้แล้วแกยังจะมีหน้ามาล้อเล่นอีกเหรอ?!”“เรื่องจริงเหรอหลิน? นี่แกท้องจริง ๆ เหรอ?” กิตติคุณเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่าลูกสาวของเขาจะไปลงเอยกับอธิติได้ แสดงว่าที่ผ่านมาที่สองคนสนิทกัน มันมากอะไรมากกว่าที่เห

29 จากคู่นอนเป็นคู่รักนับจากวันที่อธิติได้สร้างเรื่องเซอร์ไพรซ์กับคนที่บ้านจนถึงวันนี้ก็นับเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว เขาและลลิตาย้ายมาอยู่ด้วยกันที่คอนโดมิเนียมหรูราคาหลายสิบล้านที่ซื้อไว้เก็งกำไร ตอนนี้ลลิตาได้ลาออกจากลุคแล้วกลับเข้ามาทำงานที่เรด ร็อกเก็ตในตำแหน่งหัวหน้าแผนก Project Coordinator ที่ว่างอยู่หลังจากที่เพชรไพลินย้ายกลับไปอยู่อเมริกา ซึ่งทีแรกอธิติไม่ต้องการให้ลลิตาทำงานอะไรเลย เขาอยากให้เมียนอนสบาย ๆ อยู่ที่บ้าน แต่พอเธอยืนกรานว่ายังไงก็ยังอยากออกไปทำงาน เขาก็เสนอให้เธอมาเป็นเลขาของเขา ซึ่งก็อีกเช่นกัน…เธอปฏิเสธ สุดท้ายอธิติก็ต้องยอมตามใจให้ลลิตาไปทำงานในตำแหน่งที่อยากทำตลอดหนึ่งเดือนมานี้สองคนผัวเมียต้องปรับตัวเข้าหากันอย่างมากมาย เพราะไม่เคยได้มาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแบบยี่สิบสี่ชั่วโมงแบบนี้มาก่อน เถียงกันได้ทุกวัน มีเรื่องให้ต้องทะเลาะกันได้ตลอด แต่พอถึงเวลาเข้านอนก็นอนกกนอนกอดกันแบบไม่เหลือที่เว้นว่าง ส่วนใหญ่เรื่องที่ทะเลาะก็เป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเรื่องความไม่เป็นระเบียบของอธิติ เรื่องที่เขาไม่ยกฝาชักโครกบ้าง เรื่องเขาถอดกางเกงในม้วนเป็นเล็กแปดแล้วไม่ยอมใส่ไว้ใน

30 ที่รักกลับมาถึงคอนโดมิเนียมลลิตาก็เข้าครัวไปทำมื้อเย็น ส่วนอธิติก็เข้าห้องทำงานไปเคลียร์งานของตัวเอง ช่วงนี้เขาต้องทำงานหนักเพราะมีเกมใหม่ที่กำลังสร้าง ทำงานไปได้สักพักลลิตาก็มาเรียกให้ไปกินข้าว ดูเหมือนว่าความพยายามของลลิตาจะเริ่มแสดงผล เพราะข้าวอบกุ้งวันนี้รสชาติดีกว่าครั้งก่อน ข้าวสุกทุกเม็ด รสชาติไม่เค็มโดดแล้ว ถือว่าเป็นเมนูที่อร่อยใช้ได้“อร่อยไหม?” หญิงสาวเอ่ยถาม เธอชอบใจและมีความสุขทุกครั้งที่เห็นอธิติกินอาหารฝีมือเธอ“อะไรที่เธอทำก็อร่อยทั้งนั้นแหละ ถึงเธอเอาดินเอาโคลนมาให้กิน…เฮียก็ว่าอร่อย”“เวอร์! ใครจะเอาดินเอาโคลนมาให้สามีกิน”“…” เมนูแรกที่เธอทำก็เหมือนเอาโคลนมาผัด อธิตินึกอยากจะพูดคำนั้นแต่ไม่กล้า เขาไม่ใช่พ่อบ้านใจกล้าและไม่ชอบเวลาเมียงอนด้วย อีกอย่าง…คืนนี้เขายังอยากให้เธอง้ออยู่“ยังงอนหลินอยู่อีกเหรอ? หลินบอกแล้วไงว่าที่พูดไปว่าขาดทุนอะ มันไม่ได้หมายความว่าอยากไปนอนกับคนอื่นที่ไม่ใช่เฮีย…ขนาดนี้แล้วยังไม่เชื่อใจกันอีกเหรอ?”“ใครจะไปรู้ ต่อไปถ้าเจอใครมาทำเหมือนว่าเคยนอนกับเฮียอีก…เธอจะไม่พูดเรื่องนั้นขึ้นมาอีกเหรอ?” ที่จริงเขาหายโกรธหายงอนไปตั้งแต่ที่ได้ยินคำว่า