All Chapters of อุ้มรักเจ้านายใจร้าย + อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ : Chapter 31 - Chapter 40

เวลาต่อมา แม้จะแต่งตัวเสร็จนานแล้ว แต่นพรดา กลับแกล้งอ้อยอิ่งอยู่ในห้องนอนอยู่พักใหญ่ เลขาสาวเหลือบมองนาฬิกาเป็นระยะๆ เพราะรู้ดีว่าบอสของเธอไม่ใช่คนที่จะทนรอใครได้นานๆ เธอก็จะเล่นสงครามประสาทแบบนี้แหละ ยังไงเขาก็ทนไม่ได้หรอกหากทว่าอีกใจ เธอก็อดคิดสงสัยไม่ได้ หากตัดข้ออ้างไร้สาระของอีกฝ่ายไป ที่เขาบุกมาหาเธอวันนี้ นอกจากเยี่ยมไข้ลูกน้องอย่างที่ว่า ยังมีอะไรแอบแฝงหรือไม่นะ เช่นว่า เขาอาจรู้สึกผิดเรื่องวันนั้น ไม่ก็อาจเป็นห่วงเธอห่วงกับผีสิ! คนอย่างเขาน่ะหรือจะมาห่วงใครเป็น ขนาดวันนั้นยังกล้าทิ้งเธอกลางทางมืดๆ ค่ำๆ จนเกือบโดนรถชนม่องเท่งแล้วด้วยซ้ำ ไหนจะไอ้ที่ขยันมาตอกย้ำเรื่องสถานะกันนั่นอีก ที่มาก็แค่อยากจับผิดกันก็เท่านั้นมั้งว่าเธอป่วยจริงหรือป่วยการเมืองหญิงสาวแอบเงี่ยหูฟังเสียงนอกห้องที่เงียบกริบผิดปกติ ด้วยความสงสัยทำให้เธอต้องแง้มประตูออกไปสังเกตการณ์ แต่ก็ไม่พบคนที่ควรนั่งที่โซฟากลางห้องเสียแล้ว“หรือว่าจะกลับไปแล้ว”ถึงจะเป็นสิ่งที่คาดไว้แล้ว แต่อีกใจก็อดผิดหวังนิดๆไม่ได้ แม้จะรู้ว่าที่ผ่านมาเขาไม่เคยเห็นความสำคัญอะไรของเธอ ปากก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้อง ซึ่งที่

“รับทราบค่ะบอส ขอบคุณมากนะคะ”“เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป เรื่องลาออกถึงผมจะอนุมัติ แต่ตามกฎบริษัทต้องรอจนกว่าจะหาคนใหม่มาแทนและคุณต้องช่วยเทรนด์งานให้จนกว่าผมจะพอใจ คุณถึงจะไปได้”“หมายความว่ายังไงคะ”“ก็หมายความว่าคุณจะออกได้ก็ต่อเมื่อผมหาเลขาใหม่ได้ และเขาต้องทำงานได้ไม่น้อยกว่าที่คุณทำน่ะสิ”นพรดาเม้มริมฝีปากแน่น เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังตีรวน“งั้นไม่มีปัญหาค่ะ เก้าแน่ใจว่าไม่เกินหนึ่งเดือน คนใหม่ที่มาแทนจะสามารถรับช่วงงานต่อได้แน่นอนค่ะ”“นั่นผมจะตัดสินใจเอง คุณออกไปได้แล้ว”นพรดารับคำก่อนเดินออกจากห้องไปโดยไม่เหลียวหลัง เธอควรดีใจที่จะได้หลุดพ้นจากเจ้านายผีบ้าอย่างเขาเสียที แต่ทำไมนะหัวใจมันถึงได้วิบหวิวการที่เขาตัดสินใจเช่นนี้มันคือการบ่งบอกว่าเรื่องความสัมพันธ์ลึกซึ้งที่เกิดขึ้นระหว่างเรามันไม่มีความหมายใดๆ สำหรับเขา มันก็เหมือนพวกสาวๆ ที่เขาเคยผ่านมาแล้วก็ผ่านไป จู่ๆ กระบอกตาก็พลันร้อนผ่าวขึ้นมา แต่เธอต้องสะกดมันไว้ไม่ให้น้ำตาไหลออกมาเธอเป็นเลขาคนเดียวของเขาที่ไม่เคยมีประวัติเสียน้ำตาร้องไห้หน้าห้องมาก่อน จะมาเสียสถิติด้วยเรื่องง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด ก็แค่ผู้ชายตาต่ำคนเดียว ทำ

“คุณเก้าไปทานข้าวด้วยกันสิคะ ไปด้วยกันหลายๆ คนสนุกดี” ภาสกฤตหันไปมองสองสาวอย่างแปลกใจ“นี่รู้จักกันด้วยเหรอ”“ค่ะ” ปาริมาชิงตอบแทน “โลกกลมมากเลยค่ะพี่สาม ก็วันที่กลับไทย จู่ๆ คุณเก้าก็มาเป็นลมล้มกลางถนนตรงหน้ารถพอดี จนเกือบโดนรถพี่ชายปลาชนเอา ก็เลยพาไปส่งโรงพยาบาล”คำนั้นทำเอาบอสหนุ่มสะอึกไป พลางหันไปมองเลขาสาวข้างกาย แต่สีหน้าของนพรดายังคงนิ่ง ดูสุภาพ แต่อะไรบางอย่างในดวงตาคู่นั้นทำให้เขารู้สึกผิดในใจกับเรื่องวันนั้นที่เขาเป็นต้นเหตุให้เธอต้องเจ็บตัว“เราต้องมีวาสนาต่อกันแน่ๆ เลย ไปด้วยกันนะคะคุณเก้า”นพรดายิ้มตอบอีกฝ่าย โดยไม่หันไปมองเจ้านายของตัวเองแม้แต่น้อย ก่อนตอบ“วันนี้เก้าคงต้องขอตัวนะคะ พอดีหยุดงานไปหลายวันเลยต้องรีบเคลียร์งานที่ค้างไว้ให้เสร็จก่อนคนใหม่จะมารับช่วงต่อค่ะ”“คนใหม่?” คุณภาณีทวนคำ “หมายถึงอะไรกันจ๊ะ”ภาสกฤตรีบกระแอมส่งสัญญาณเตือน“ไม่มีอะไรครับแม่...”“พอดีเก้าจะลาออกน่ะค่ะ”ชายหนุ่มหันไปขึงตาใส่คนพูด แต่เธอกลับเมินตอบกลับมา“ตายจริง! แล้วทำไมหนูต้องลาออกด้วยล่ะจ๊ะ อึดอัดใจตรงไหน หรือว่าเพราะตาสามให้งานหนักเกินไปหรือไงจ๊ะ”“เปล่าค่ะ พอดีมีเหตุผลส่วนตัวนิดหน่อยค

“ขอโทษค่ะ”“แล้วเรื่องงานเลี้ยงครบรอบบริษัทลูกค้าเย็นนี้ จัดการเรียบร้อยหรือยัง”“เรียบร้อยค่ะ เก้าสั่งกระเช้าดอกไม้ให้แล้วเขาจะมาส่งให้ตอนห้าโมงเย็น ส่วนชุดออกงานของคุณ คุณปลาเป็นคนเตรียมให้เพราะเธอน่าจะรู้ว่าคุณชอบแบบไหนดีกว่าฉัน”“แล้วคืนนี้ใครจะไปงานกับผม”“คุณปลาค่ะ”“ไม่ได้ คุณต้องไปด้วย”“คะ?”“ไปเตรียมตัวให้พร้อม อย่าให้ผมต้องขายหน้าลูกค้า”“แต่เก้าไม่ได้เตรียมชุดออกงานมา”“ก็ไปหาซื้อแล้วมาเบิกกับบริษัทสิ เรื่องแค่นี้คุณทำงานกับผมมาตั้งนานควรคิดได้นะ...”“แต่...” ยังไม่ทันได้พูด อีกฝ่ายก็ตัดสายไปแล้ว พร้อมกับที่ปาริมาเดินออกมาจากห้องทำงานของเขา“เป็นอันว่างานนี้เราโดนทั้งคู่” เลขาคนใหม่หัวเราะคิกคัก ในขณะที่นพรดาได้แต่เซ็ง งานจัดที่โรงแรมหรูเสียด้วย จะให้เธอแต่ตัวบ้านๆ ไปก็ไม่ได้ เพราะถึงยังไงเลขาก็คือหน้าตาของเจ้านาย ขืนไปโทรมๆ เขาจะได้จับเธอโยนบกน่ะสิ“กังวลเรื่องชุดออกงานเหรอคะ เดี๋ยวปลาโทรให้ที่บ้านเอามาส่งให้เพิ่มก็ได้ ขนาดตัวเราก็พอๆ กัน ส่วนเรื่องแต่งหน้าทำผมก็ไม่ต้องห่วงนะคะ ปลามีช่างแต่งหน้าทำผมประจำอยู่เก่งมากๆ เดี๋ยวแต่งให้ปลาเสร็จแล้วก็แต่งให้คุณเก้าด้วย แค่นี้เอง

คำถามนั้นทำเอาชายหนุ่มเผลอเหยียบเบรกกะทันหัน ดีที่ไม่มีรถตามมา หาไม่คงชนท้ายกันวินาศสันตะโร“ท้องเนี่ยนะ!” ภาสกฤตอุทานลั่น “คุณพูดเป็นเล่น”“เก้าไม่ได้พูดเล่นค่ะ ในเมื่อวันนั้นบอสเองก็ไม่ได้ป้องกัน มันก็อาจมีสิทธิ์ที่เก้าจะท้องได้ไม่ใช่เหรอคะ”“แล้วคุณไม่ได้กินยาคุมหรือไง”“ครั้งแรกกินค่ะ แต่ครั้งที่สองกินไม่ทันเพราะใครกันล่ะ ที่ปล่อยเก้าลงกลางทาง ตากฝนจนเป็นลมกลางถนนแบบนั้น รถไม่ชนตายก็บุญหัวแล้ว”ฟังคำตัดพ้อของอีกฝ่ายทำเอาภาสกฤตถึงกับสะอึก หน้าเปลี่ยนสีเมื่อคิดถึงวันนั้น และความเป็นไปได้ที่เลขาสาวจะตั้งครรภ์ลูกของเขา“นั่นบอสคิดอะไรอยู่คะ”“ผมยังไม่อยากมีลูก...”นพรดาสะดุดลมหายใจ หัวใจหนาววูบจนชาไปทั้งตัวเมื่อได้ยินคำนั้นจากปากเขา“บอสไม่อยากมีลูก หรือไม่อยากมีลูกกับเก้ากันแน่”“ก็ทั้งสองอย่าง ผมยังไม่พร้อมจะมีลูกหรือมีใครเข้ามาในชีวิตตอนนี้”นพรดาเม้มริมฝีปากแน่น ใจสั่นรัวๆ เมื่อได้ยินถ้อยคำแสลงหูจากปากคนไร้หัวใจ“หมายความว่าถ้าเกิดเก้าท้องขึ้นมา บอสจะให้เอาเด็กออกหรือคะ”คำถามนั้นทำให้ชายหนุ่มถึงกับอึ้งไป ในใจครุ่นคิดหนัก เพียงเท่านั้นก็พอจะทำให้เลขาสาวได้คำตอบที่กระจ่างชัดขึ้น เข