บททั้งหมดของ อุ้มรักเจ้านายใจร้าย + อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ : บทที่ 11 - บทที่ 20

“ผมก็ไม่ได้พูดเล่น” นพรดามองสบตาคมเข้มวาววามที่เหมือนมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ในดวงตาคู่นั้น“ผมอยากได้คุณจริงๆ อยากมาก...” หญิงสาวถึงกับสะดุดลมหายใจ กลืนน้ำลายฝืดคอเมื่อเห็นความอยากที่ว่าแผ่ซ่านออกมาจากคนพูดชัดเจน“แต่ฉันไม่อยาก...อ๊ะ!”คำปฏิเสธนั่นถูกกลืนลงคอแล้วแทนที่ด้วยเรียวปากร้อนผ่าวที่ทาบทับลงมาอย่างอุกอาจ นพรดาตัวแข็งทื่อเมื่อโดนขโมยจูบอย่างเร่าร้อนและดูดดื่มจากบอสตัวร้ายตรงหน้าเธอพยายามจะขัดขืน และทุบตีให้เขาหยุดการกระทำห่ามๆ ที่ชวนใจหวิวนี่ลงเสียก่อนที่จะถลำลึกไปให้เขาคิดว่าเธอเป็นของเล่นของตายเหมือนผู้หญิงคนอื่น แต่ทว่าจูบของเขามันช่างร้ายกาจเกินต้าน และน่าหลงใหลในเวลาเดียวกันเพียงไม่นานก็ทำเธอตัวอ่อนระทวยเป็นเทียนโดนไฟลนจนใจละลาย จากที่คิดต่อต้าน กลับกลายเป็นตอบโต้กลับตามที่ได้ลักจำมาจากเขาเมื่อคืน แถมความหัวไวอันเป็นคุณสมบัติของเลขามืออาชีพทำให้รู้ใจคนเป็นเจ้านายไปหมดว่าเขาชอบแบบไหน ต้องการอะไร รวมถึงต้องตอบสนองอย่างไรให้เขาพึงพอใจสูงสุดภาสกฤตครางกระหึ่มในลำคอเมื่ออีกฝ่ายสู้ลิ้นของเขากลับด้วยปลายลิ้นนุ่มหวานซุกซนไม่ยอมให้เขาจูบฝ่ายเดียวง่ายๆ เสียด้วย ยิ่งจูบก็ยิ่งติดใจ ยิ่ง

“บอส!” หญิงสาวส่งเสียงประท้วงเมื่ออีกฝ่ายเริ่มหนักมือขึ้นเรื่อยๆ และเกมส์นี้จะไม่หยุดลงง่ายๆ จนกว่าเขาจะได้ปลดปล่อยความดิบเถื่อนออกมาจนสุดทางซึ่งถ้าหากเธอต้องการจะมัดใจเขาให้อยู่หมัด การจะยอมตามใจเขาฝ่ายเดียวเหมือนที่ผู้หญิงคนอื่นเคยทำ มันคงง่ายไป อะไรที่ได้ง่ายไป ไม่นานเขาคงเบื่อ และทิ้งขว้างกันง่ายๆ เหมือนผู้หญิงพวกนั้นน่ะสิ“บอสขา...”“...” ดวงตาเข้มตวัดมองมาดูหงุดหงิดที่โดนขัดจังหวะ“คราวนี้ให้เก้าช่วยบอสบ้างดีไหมคะ”“ช่วย...”ภาสกฤตที่เตรียมจะลงมือเผด็จศึกด้วยอาวุธคู่ใจถึงกับชะงักไป เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอเสนอ“คุณจะช่วยยังไง”หญิงสาวไม่ตอบ แต่กลับฉุดมือของเขาให้เอนลงนอนแทนที่ตน ดวงตาคู่สวยดูซุกซนเหมือนเด็กได้ของเล่น หากทว่ากลับทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นและอยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรกับเขาบ้างเพียงได้เห็นนัยน์ตาคมกล้าที่ลุกโชนของอีกฝ่าย นพรดาย่อมอ่านออกได้ทันทีว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร“บอสหลับตาก่อนได้ไหมคะ”“ทำไม เขินเหรอ...อุ๊บ!”ไม่รอให้เขาขายหน้าเธอจบ นพรดาก็รีบจัดการปิดปากร้ายๆ นั่นด้วยริมฝีปากอวบอิ่มของตัวเองทันทีภาสกฤตครางกระหึ่มในลำคออย่างพอใจ เขายอมให้เธอได้เป็นฝ่ายคุมเกมส์เพียง

“สำส่อน!” ภาสกฤตทวนคำหน้าหงิกที่ถูกลูกน้องสาวบริภาษด้วยข้อหารุนแรง“ใช่ค่ะ การที่ผู้ชายเปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้าไปเรื่อยๆ ไม่เรียกสำส่อนแล้วจะให้เรียกว่าไงมิทราบ”“ผมป้องกันหรอกน่า แล้วก็ตรวจสุขภาพเป็นประจำ คุณก็รู้ไม่ใช่เหรอ ในเมื่อคุณเป็นคนโทรนัดหมอให้ผมเองนี่” ชายหนุ่มโต้กลับ ถึงเขาจะเป็นผู้ชายรักสนุกไม่ผูกพัน แต่ก็รักสะอาดไม่ได้กินมั่วซั่วอย่างที่ถูกอีกฝ่ายตราหน้าพอพูดถึงการป้องกัน หญิงสาวก็ชะงักกึกอย่างนึกขึ้นได้“แล้วเมื่อคืนบอสได้ เอ่อ...ป้องกันหรือเปล่าคะ”คำถามนั้นทำเอาคนถูกถามอ้ำอึ้งไปชั่วขณะ เมื่อคืนเขาโดนวางยา ไม่ได้ตั้งใจจะมีเซ็กซ์กับใคร แต่ก็นะ...“เปล่า ผมไม่ได้ป้องกัน”นพรดาถึงกับเม้มปาก สูดหายใจแรง มองดูเสาธงยักษ์ที่ยังตั้งโด่ท้าทายสายตาแล้วนึกอยากจะหาอะไรมาเฉือนมันทิ้งเสียเดี๋ยวนั้น“ทำหน้าแบบนั้นคืออะไร ผมไม่ได้เป็นโรคน่ารังเกียจอะไรที่คุณคิดสักหน่อย”“แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไง โอ๊ย...อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนบอส...ปล่อยในทุกรอบด้วย”“อืม...” คนโดนวางยาพยักหน้ารับโดยดี ก็ตอนนั้นใครมันจะไปทันมีสติคิดวะ“แล้วนี่ถ้าเกิดเก้าท้องขึ้นมาล่ะ จะทำยังไง” หญิงสาวแหวใส่พลางกุมขมับ“สาม

พลอยพราวยิ้มแหย เธอก็แค่ปากดีไปอย่างนั้น ถึงจะหัวสมัยใหม่เปิดกว้าง และยอมรับว่าเซ็กซ์เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่ใครก็มีความต้องการทางเพศได้ไม่ว่าหญิงหรือชาย แต่เธอก็ไม่ได้ใจกว้างพอจะแบ่งปันผู้ชายของตัวเองให้ผู้หญิงอื่นร่วมใช้ด้วย“งั้นก็ลาออกเถอะว่ะ หางานใหม่ดีกว่า”“ฉันก็หาอยู่ แต่มันยังหาไม่ได้สักทีนี่สิ ถ้าออกตอนนี้ก็ตกงาน ลำพังเงินเก็บที่มีก็คงพอให้อยู่ได้สักปีหากไม่ฟุ่มเฟือย หรือได้งานใหม่เร็วก็ดีไป ฉันต้องส่งคอนโดอีกตั้งหลายเดือนแกอย่าลืม”“เฮ้อ ทำไมแกไม่เรียกค่าเสียหายตาบอสของแกสักหลายๆ ล้านหน่อยวะ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงอยู่แล้ว ออกจะรวยขนาดนั้น”“ฉันไม่ได้ขายตัวนะแก แล้วก็ไม่คิดจะหาเงินด้วยการเอาตัวเข้าแลกแบบนี้ด้วย อีกอย่าง...” จู่ๆ คนพูดก็นิ่งไป เพราะความรู้สึกที่ซ่อนภายในหัวใจมาเนิ่นนานกำลังตีตื้นขึ้นมาในอกจนตีบตันพูดไม่ออก“อีกอย่างอะไร”“เปล่าแก ช่างมันเถอะ”“อืม...งั้นมาทำงานกับบอสฉันไหมล่ะ คุณเวธิศคนที่เจอที่ผับเมื่อคืนไง ฉันเห็นเขาก็สนใจแกมากนี่ เห็นแลกไลน์กับให้นามบัตรแกไว้ด้วยไม่ใช่หรือ ปกติเขาถือตัวจะตาย ไม่ให้ไลน์หรือช่องทางติดต่อใครง่ายๆ ด้วย ฉันยังแปลก

“เรื่องสำคัญ ผมไม่อยากให้ใครเข้ามาขัดจังหวะ”นพรดายักไหล่ ก่อนกดล็อกประตู แล้วเดินตรงเข้าไปหาร่างสูงสง่าที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับนั่น ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามกับเขา และวางเอกสารสำคัญไว้บนตักเงียบๆดวงตาคมเข้มเหลือบขึ้นมองเล็กน้อยแต่ไม่ได้ว่าอะไร หากภายใต้ความเงียบก่อให้เกิดบรรยากาศมาคุที่น่าอึดอัด ราวกลับอยู่ในสงครามเย็นก็ไม่ปาน ทว่านพรดาผู้เคยชินกับความกดดันอันน่าสะพรึงนี้เสียแล้วจึงไม่ได้หวาดหวั่นหรือหวาดกลัวอะไรเธอเพียงนั่งเฉย มองไปทางอื่นที่ไม่ใช่ใบหน้าอันหล่อเหลาที่กำลังทำหน้าบอกบุญไม่รับใส่เหมือนโกรธใครมา แต่ช่างประไร ใครแคร์รอจนกระทั่งเขารามือจากแฟ้มเอกสารสุดท้าย และเงยหน้าขึ้นมองมาด้วยสายตาเฉียบคมข่มขวัญในที“งานที่ผมสั่งเมื่อกี้เรียบร้อยไหม”“ค่ะ เก้าโทรยกเลิกประชุมเช้าให้แล้ว และยกเลิกนัดช่วงบ่ายให้บอสเรียบร้อยแล้วค่ะ”“แล้ว...คุณล่ะมีอะไรจะบอกผมไหม” เขาถามเสียงเย็นเฉียบ“เรื่องอะไรล่ะคะ”“ก็...ทุกเรื่องเช่น...เรื่องนัดสำคัญของคุณบ่ายนี้ไง” นพรดามองสบตาเขาก่อนที่จะไหวไหล่นิดๆ“อ้อ ก็ไม่มีอะไรมากนี่คะ ฉันแค่ถูกเรียกสัมภาษณ์งานใหม่ก็เท่านั้น”ดวงตาคมเข้มตวัดมองใบหน้าสวยที่