“บอสเลียเก่งจัง เก้าชอบ อา...”
แม้จะกระดากปาก แต่เธอก็ชมออกไป พลางส่งเสียงครางออกมาให้เขารู้ว่าเธอพอใจกับสิ่งที่เขาทำให้แค่ไหน เธอเคยดูรายการในยูทูปมาว่าเซ็กซ์ที่ดีต้องสื่อสารให้อีกฝ่ายรู้ถึงสิ่งที่เราชอบหรือไม่ชอบ
“แรงอีกได้ไหม เก้าไม่...ไม่เจ็บแล้ว” เลขาสาวข่มความอายบอกพลางสูดปากราวกับกินของเผ็ดร้อน
ภาสกฤตกระตุกยิ้มร้าย เหลือบมองใบหน้าหวานที่แดงซ่านบ่งบอกอารมณ์หวามไหวของเธอ ก่อนจะกระชากปลายลิ้นออกจากช่องทางรักแสนหวานอย่างฉับพลัน และฉกพุ่งเข้าใส่ระรัว พร้อมกับส่งปลายนิ้วยาวเข้าร่วมบดขยี้ติ่งเกสรของเธอแบบเนื้อๆ เน้นๆ
“อ๊ายยย...”
ร่างอรชรถึงกลับสะท้านเฮือก และยกสะโพกถอยร่นหนี มือและปากอันช่ำชองนั่น แต่เขาไม่ยอมให้เธอหนีได้ง่ายๆ
ไม่มีใครหนีพ้น หากเขาต้องการ นพรดาก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น แม้ที่ผ่านมาเขาจะปล่อยผ่านไม่เคยคิดแตะต้องเธอตามกฎที่ตัวเองตั้งไว้ว่าจะไม่กินลูกน้องที่บริษัทตัวเอง อีกทั้งเธอไม่ใช่สเปกสาวที่ชอบ
แต่เมื่อเขาได้ลองชิมไก่วัดแสนอร่อยตัวนี้แล้ว เขาก็ไม่คิดจะปล่อยเธอไปง่ายๆ จนกว่าเขาจะกินจนเบื่อ
“บอส!” หญิงสาวส่งเสียงประท้วงเมื่ออีกฝ่ายเริ่มหนักมือขึ้นเรื่อยๆ และเกมส์นี้จะไม่หยุดลงง่ายๆ จนกว่าเขาจะได้ปลดปล่อยความดิบเถื่อนออกมาจนสุดทางซึ่งถ้าหากเธอต้องการจะมัดใจเขาให้อยู่หมัด การจะยอมตามใจเขาฝ่ายเดียวเหมือนที่ผู้หญิงคนอื่นเคยทำ มันคงง่ายไป อะไรที่ได้ง่ายไป ไม่นานเขาคงเบื่อ และทิ้งขว้างกันง่ายๆ เหมือนผู้หญิงพวกนั้นน่ะสิ“บอสขา...”“...” ดวงตาเข้มตวัดมองมาดูหงุดหงิดที่โดนขัดจังหวะ“คราวนี้ให้เก้าช่วยบอสบ้างดีไหมคะ”“ช่วย...”ภาสกฤตที่เตรียมจะลงมือเผด็จศึกด้วยอาวุธคู่ใจถึงกับชะงักไป เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอเสนอ“คุณจะช่วยยังไง”หญิงสาวไม่ตอบ แต่กลับฉุดมือของเขาให้เอนลงนอนแทนที่ตน ดวงตาคู่สวยดูซุกซนเหมือนเด็กได้ของเล่น หากทว่ากลับทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นและอยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรกับเขาบ้างเพียงได้เห็นนัยน์ตาคมกล้าที่ลุกโชนของอีกฝ่าย นพรดาย่อมอ่านออกได้ทันทีว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร“บอสหลับตาก่อนได้ไหมคะ”“ทำไม เขินเหรอ...อุ๊บ!”ไม่รอให้เขาขายหน้าเธอจบ นพรดาก็รีบจัดการปิดปากร้ายๆ นั่นด้วยริมฝีปากอวบอิ่มของตัวเองทันทีภาสกฤตครางกระหึ่มในลำคออย่างพอใจ เขายอมให้เธอได้เป็นฝ่ายคุมเกมส์เพียง
“หมายความว่ายังไง” เขาเค้นเสียงถาม“ถ้าบอสตกลง เราก็ลองมาคบหาดูใจกัน และตั้งแต่วันนี้ไปนอกจากเก้าแล้ว บอสจะไม่มีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นอีก เก้าไม่อยากให้บอสทำแบบที่ทำให้เก้าเมื่อคืนหรือเมื่อกี้กับใครทั้งนั้น...”พอขาดคำ คนฟังก็หลุดขำพรืดบ่อยครั้งที่ผู้หญิงของเขาเสนอข้อต่อรองในการมีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง แต่คนอื่นๆ อย่างมากก็อยากได้ข้าวของเงินทอง รถ คอนโดจากเขา แต่แม่สาวตรงหน้ากลับขอในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ และถึงจะแม้จะติดใจอยากกินแม่เลขาสาวต่อ แต่เขาก็ไม่ยอมตกหลุมพรางของเธอง่ายๆ จนกลายเป็นบ่วงรัดคอตัวเองจนดิ้นไม่หลุดหรอก“ขออย่างอื่นเถอะนะ ถ้าคุณอยากได้เงินทอง ข้าวของแพงๆ กระเป๋ารองเท้าแบนด์เนม เสื้อผ้าสวยๆ รถหรูๆ สักคัน หรือว่าจะเป็นคอนโด ผมอาจจะพิจารณาให้ไม่ยาก”นพรดาถอนหายใจฮึดฮัด ก่อนส่ายหน้า“ก็บอกแล้วไงคะ ว่าเก้าไม่ได้ขายตัว” หญิงสาวทำหน้างอใส่“เก้าต้องการความสัมพันธ์ที่มั่นคงกว่า อย่างน้อยก็มีสถานะมีตัวตนมากกว่าการเป็นคู่นอนของคุณ เราสามารถคบหากัน เรียนรู้กันไป หากลองแล้วเข้ากันไม่ได้ ถึงวันนั้นค่อยว่ากันอีกทีก็ยังไม่สายนี่คะ”“เพ้อเจ้อ! คุณก็รู้ว่าสิ่งที่ขอมันเป็นไปไม่ได้ คิดว่าเซ็ก
หากมีใครสักคนถามว่าในชีวิตนี้อยากย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรมากที่สุดล่ะก็ นพรดา ธาราวงศ์ คงไม่ลังเลที่จะตอบว่า...การหลวมตัวยอมมาเป็นเลขาของภาสกฤต คือสิ่งที่เธอทำพลาดที่สุดในชีวิต!แม้ใครๆ จะบอกว่าเธอนั้นเป็นคนที่โชคดีมากที่ได้ทำงานใกล้ชิดกับเจ้านายหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย มากความสามารถอย่างหาตัวจับยาก แถมยังเป็นถึงประธานบริษัทใหญ่โตที่ติดอันดับหนึ่งในห้าของประเทศนี้ เขาเนื้อหอมขั้นเทพถึงกับมีสาวน้อยสาวใหญ่จ้องกันตาเป็นมัน ใครๆ ก็ล้วนอยากโชคดีได้เป็นตัวจริงของเขากันทั้งนั้น หรือไม่ได้เป็นตัวจริงก็ขอเป็นคู่ควงชั่วครั้งชั่วคราวเคียงข้างเขาสักครั้งก็ยังดี เอ้า!คงจะมีแต่เธอนี่แหละมั้งที่อยากหนีห่างผู้ชายแสนเพอร์เฟก อย่างเขาให้ไกลร้อยลี้พันลี้ หากว่างานดีรายได้งามสำหรับเด็กจบใหม่ในเมืองไทยตอนนี้มันหากันง่ายๆ น่ะนะ ถ้าจะถามหาเหตุผลว่าทำไมล่ะก็นพรดาอยากจะกลอกตามองบน แล้วตะโกนบอกแม่พวกสาวๆ ที่ชอบฝันว่าตัวเองเป็นนางเอกนิยายซึ่งได้พระเอกรูปหล่อพ่อรวยมาเป็นหวานใจในตอนจบของนิยายพาฝันว่า...พวกหล่อนมาเบิกเนตรดูเจ้านายของฉันให้ดีหน่อยไหม แล้วจะได้รู้ว่าเทพบุตรในฝันที่ว่า แท้จริงแล้วแค่แหกตา ภายใต้ภาพลักษ
มีก็แต่เธอนี่ไง ตอนแรกว่าจะมาสมัครทำงานเป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์ตามที่เคยร่ำเรียนมา แต่ผีดันผลักให้ต้องมารับตำแหน่งเลขาจำเป็นเพราะว่าตอนนั้นหาคนมาแทนไม่ได้ จะปล่อยให้ตำแหน่งนี้ว่างก็ไม่ได้อีก เพราะนายท่านจะไม่มีใครรองมือรองเท้าให้โขกสับจนทั้งบริษัทต้องวุ่นวายหัวหน้าฝ่ายบุคคลจึงยื่นข้อเสนอด้วยรายได้งามๆ สำหรับเด็กจบใหม่คนหนึ่งที่เพิ่งโดนเรียกตัวมาสัมภาษณ์เป็นที่แรก หลังจากรองานมาเกือบเก้าเดือน ด้วยเหตุที่ว่าเจ้าของตำแหน่งคนเก่าเพิ่งช็อกหัวใจวายเฉียบพลันจนเสียชีวิตกะทันหันคาโต๊ะทำงานก่อนวันที่เธอถูกเรียกตัวมาสัมภาษณ์เพียงแค่สองวัน ทำให้ส้มหล่นทับหัวเธอเข่งบะเริ่ม พร้อมกับฉายาใหม่ที่ใครๆ ต่างขนานนามลับหลังว่าเธอเป็น ‘เลขาผีผลัก’เวรเอ๊ย! นี่เธอต้องขอบคุณคุณเลขาคนเก่าที่ทำหน้าที่จนวินาทีสุดท้ายของชีวิตไหม ดีนะที่จิตแข็ง ไม่ค่อยกลัวผีสาง ไม่งั้นคงได้โกยเถอะโยมกันตั้งแต่วันแรกที่รู้เรื่องไปแล้วคนเพิ่งได้งานตอนนั้นก็คิดแค่ว่าตัวเองโชคดีที่มีงานทำ เพิ่งมารู้ตัวว่าเข้าใจผิดก็สาย เลยต้องมาติดแหงกอยู่กับเขานี่ไง แล้วหากกำลังสงสัยว่าถ้ามีเจ้านายซังกะบ๊วยขนาดนั้นทำไมไม่ลาออกไปหางานใหม่เสียล่ะ จะทนทำ
หลังจากแยกกับท่านประธานสุดหล่อที่ลากเธอไปตะลอนมาทั้งวันจนที่สุดท้ายก็เลยเวลาเลิกงานจนได้ หลังไปส่งภาสกฤตไปอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องส่วนตัวในออฟฟิศของเขาเพื่อจะไปงานเลี้ยงต่อช่วงหัวค่ำเสร็จ คุณเลขาสาวก็ได้เวลาเด้งออกจากออฟฟิศไปทำสวยเหมือนกันนานๆ ทีจะเลิกงานแล้วได้เห็นท้องฟ้าสีฟ้าในยามเย็น แทนที่จะเป็นสีดำมืดมิดเพราะเลยเวลาเลิกงานมาจนค่ำมืด ทำให้หญิงสาวค่อนข้างอารมณ์ดีเป็นพิเศษนพรดามองตัวเองในกระจกหลังจากแปลงโฉม ทำผมแต่งหน้า และเปลี่ยนชุดสวยเสร็จสรรพ วันนี้เธอสวมเดรสสีเงินเมทัลลิกเข้ารูปอวดงานผิว งานหุ่นที่อุตส่าห์เจียดเวลาที่เหลือจากการทำงานอันน้อยนิดไปปั้นมาจนเป๊ะปัง โดยเฉพาะหน้าอกหน้าใจอวบอิ่มที่โดดเด้งเตะตาสุดๆ แต่ไม่ค่อยได้อวดใครที่ออฟฟิศเพราะต้องแต่งตัวด้วยชุดสูทสีสุภาพแบบเรียบร้อยเพื่อเป็นหน้าเป็นตาให้เจ้านายตอนเข้างานมาใหม่ ฝ่ายบุคคลมาแอบกระซิบบอกว่าเจ้านายของเธอนั้นไม่โปรดเลขาที่แต่งตัวจัดจ้านหรือโป๊เกินไป คนที่มาก่อนๆ เลยต้องคุมโทนเสื้อผ้าหน้าผมให้เป็นทางการให้เรียบร้อยแบบไม่มีที่ติ เธอเลยต้องปรับตัวแบบเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม เรียบร้อยกว่านี้อีกนิดเธอคงไปสมัครเป็นชีได้นา
“ผมเรียกคุณเก้าได้ไหมครับ”“ได้สิคะ แล้วให้เก้าเรียกคุณว่าอะไรดี หรือให้เรียกบอสตามยัยพลอย”“โห ไม่เอาดีกว่า คำนั้นให้แค่พนักงานที่โชว์รูมเรียกพอแล้ว คุณเรียกผมว่าพี่เวย์ก็ได้ครับ ผมชื่อเวธิศ หรือว่าจะเรียก...ที่รัก ผมก็ไม่ติดนะ”อีกฝ่ายหยอดแบบทีเล่นทีจริง แต่เพราะหน้าตาเป็นมิตรหรือรอยยิ้มตารูปสระอิน่ารักนั่น เลยทำให้คนฟังไม่ได้รู้สึกตะขิดตะขวงใจ“งั้นเก้าขอเรียกคุณเวย์แล้วกันนะคะ”“ตามสบายครับ ว่าแต่คุณเก้าจะดื่มอะไรดี”“อะไรกันคะบอส มาตั้งสองคน แต่ถามแค่ยัยเก้า ไม่แฟร์เลย” พลอยพราวแกล้งตัดพ้อ ก่อนหันไปขยิบตาให้เพื่อนสาวที่ดูท่าจะตกบอสเธอได้ตั้งแต่แรกพบ ส่วนเธอก็แอบเล็งเพื่อนคนหนึ่งของบอสที่นั่งใกล้ๆ เขาอยู่เหมือนกัน เรียกว่าต่างคนต่างปักหมุดเป้าหมายของตนไม่ทับไลน์กันยิ่งตกดึกบรรยากาศในผับก็ยิ่งคึกคัก เสียงเพลงจังหวะเร้าใจทำให้คนที่มาต่างออกไปวาดลวดลายโชว์สเต็ปกันอย่างสนุกสนาน นพรดาและพลอยพราวกลายเป็นดาวเด่นของฟลอร์ที่มีหนุ่มๆ แวะเวียนมาขอเต้นรำด้วยไม่ขาด โดยเฉพาะเวธิศที่คอยประกบสองสาวไม่ห่างราวกับเป็นบอดี้การ์ดนพรดาไม่ได้ออกมาเที่ยวกลางคืนแบบนี้นานมากแล้ว ตั้งแต่เข้ามาทำงานที่บริษ
พอไปถึงที่หมายเธอก็รีบโทรหาภาสกฤต แต่กลับถูกตัดสาย โทรอีกก็ถูกตัดสายอีก จนครั้งสุดท้ายถึงกับปิดเครื่องไปดื้อๆ“โวะ อะไรของเขาวะเนี่ย บอกให้มารับแล้วตัดสายทำไม” เลขาสาวบ่นอย่างหัวเสีย พลางเดินเตร่เข้าไปในคลับเลาจน์หรู แต่เธอไม่ได้เป็นเมมเบอร์ไม่มีบัตรผ่าน จึงเข้าไม่ได้“อยู่ไหนของเขาเนี่ย”ระหว่างที่เธอกำลังยืนหันรีหันขวางลังเลว่าจะเอายังไงต่อดีนั้น จู่ๆ หางตาก็เหลือบไปเห็นร่างสูงสง่าคุ้นตาของใครบางคนเดินออกมาเสียก่อน“บอส!”ภาสกฤตไม่ได้มาคนเดียว แต่มีหญิงสาวหน้าแฉล้มแต่งตัวเซ็กซี่โชว์เนื้อหนังติดมือมาด้วย ทำให้คนเป็นเลขาถึงกับชะงักไปนิดๆมากับเด็กนี่หว่า แล้วจะเรียกเรามาทำไมเนี่ย หรือวันนี้อยากจะทรีซั่ม ไอ้เวรตะไลเอ๊ย!หญิงสาวก่นด่าในใจ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหา อย่างน้อยก็ให้เขาเห็นหน้าว่าเธอมาแล้ว จากนั้นจะไปไหนก็ไสหัวไปเถอะ ไม่ใช่ความผิดของเธอแล้ว“บอสคะ”คนถูกเรียกสะบัดศีรษะแรงๆ ทีหนึ่ง ก่อนหันมาตามเสียงเรียก ดวงตาคมจัดจ้องหน้าเธออย่างว่างเปล่า“คุณเป็นใคร”เกือบจะโบกคนถามด้วยกระเป๋าครัชใบงามในมือเสียแล้ว หากไม่บังเอิญหันไปเห็นตัวเองในกระจกด้านหน้าเสียก่อน ผู้หญิงที่วันนี้แ
“งั้นเดี๋ยวเก้าโทรตามลุงชัยก่อนนะคะ” มือที่กำลังจะหยิบโทรศัพท์ต้องชะงัก เมื่อถูกมือหนาคว้าไว้เสียก่อน หางตาเขาเหลือบไปทางประตูเล็กน้อย ทำให้เธอต้องหันไปมองตาม“อย่ามอง! อย่าเพิ่งถามด้วย”เอ...ชักไม่ชอบมาพากลแฮะ“เรียกแท็กซี่เถอะ...”จังหวะนั้นก็บังเอิญมีแท็กซี่เลี้ยวเข้ามาจอดส่งผู้โดยสารพอดี นพรดาจึงรีบกัดฟันลากคนตัวโตขึ้นรถ แต่ตอนที่เธอจะไปนั่งข้างหน้า เขากลับฉุดตัวเธอลงมานั่งข้างๆ แทน ยังไม่ทันได้ถาม เสียงเข้มๆ ก็สั่งขึ้นเสียก่อน“รีบออกรถ”“แล้วคุณจะไปที่ไหนครับ” แท็กซี่หันมาถาม“ช่วยไปส่งที่เพนท์เฮ้าส์...ด้วยค่ะ” นพรดารีบตอบแทนเจ้านายที่ตอนนี้นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด ตัวเกร็งร้อนผ่าว แต่ยังไม่ยอมปล่อยมือจากตัวเธอเสียที“บอสคะ คุณไหวไหมคะ หรือเราจะแวะโรงพยาบาลก่อนดี”“ไม่! ไม่ต้อง ผมไหว” เขาเอ่ยลอดไรฟันด้วยน้ำเสียงพร่าแปร่งหู“แต่ท่าทางคุณดูไม่ดีเลย เก้าว่า...อุ๊ย!”นพรดาอุทาน ตัวแข็งทื่อ เมื่อจู่ๆ อีกฝ่ายก็ซบใบหน้าลงมาที่ซอกคอเธอเสียนี่อีบอสชีกอนี่ อยู่ๆ ก็คิดจะมาแต๊ะอั๋งกัน ไหนว่าสมภารไม่กินไก่วัดไงวะ“ร้อน...ผมร้อนจัง”ใช่! เธอก็เริ่มจะร้อนเหมือนกัน วันนี้ก่อนมาก็จัดไปหลายคาราเบลอย