All Chapters of อุ้มรักเจ้านายใจร้าย + อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ : Chapter 21 - Chapter 30

“อ๊ะ!”ร่างอรชรสะดุ้งเยือก เมื่อรับรู้ถึงสัมผัสอันตรายของเขา จึงรีบหนีบเรียวขาขาวเข้าหากันทันใด แต่ก็ไม่สำเร็จเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมให้เธอหนีได้“บอส! นี่ห้องทำงานนะคะ” เลขาสาวรีบเตือนสติเสียงสั่นสะท้าน“แล้วไงล่ะ คุณก็ล็อกประตูดีแล้วไม่ใช่เหรอ”ดวงตาคู่งามถลึงใส่ ก่อนเอ่ย“ฉันฟ้องคุณได้นะคะ ข้อหาคุกคามทางเพศในที่ทำงาน อ๊ะ...อื้อ...”ภาสกฤตมองใบหน้าสวยหวานที่เหยเกด้วยความเสียวซ่านที่เขามอบให้ สะโพกงามงอนขยับรับปลายนิ้วของเขาอย่างลืมตัว นั่นคือสิ่งที่ทำให้เขาชอบใจ“คุณปากไม่ตรงกับใจ...”“เอ๊ะ!”“คุณพร้อมขนาดนี้ จะหาว่าผมคุกคามได้ยังไง” ชายหนุ่มกระซิบบอกพลางโจนจ้วงปลายนิ้วเข้าไปในร่องอุ่นที่มีน้ำหวานผุดพรายออกมาจนชุ่มฉ่ำ พลางบดขยี้ติ่งไตเกสรสาวถี่ๆ ยิ่งทำให้เธอเสียวซ่านทุรนทุรายจนเผลอกอดคอเขาไว้ จึงถูกเขาจูบอย่างลึกล้ำซ้ำอีกหนเลขาสาวรู้สึกปั่นป่วนไปทั้งตัวและหัวใจ อยากจะขัดขืน แต่ร่างกายกลับทรยศยินยอมให้เขาปรนเปรอให้อย่างหน้าไม่อาย“บอสคะ...”“คะ...” เสียงนุ่มหูขานรับเมื่อรู้ถึงความรัญจวนภายในร่องอูมที่แสนจะฟิตแน่นหนึบของอีกฝ่ายว่ามันกำลังจะง่วนงวดเข้ามาทุกที และเขาเองก็ทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน

“แกหายหัวไปไหนมายัยเก้า ฉันโทรหาก็ไม่รับ” นพรดานิ่วหน้าเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนรักดังมาจากปลายสาย“ฉันขอโทษนะพลอย แล้วนี่คุณเวธิศว่ายังไงบ้าง”“จะว่าอะไรล่ะ พอแกไม่มาตามนัด แล้วฉันติดต่อแกไม่ได้ ฉันก็รีบไปหาข้อแก้ตัวให้แกยกใหญ่น่ะสิ บอกว่าแกป่วยกะทันหันเลยมาไม่ได้”“แล้วเขาเชื่อไหม”“เฮ้อ...ไม่รู้สิ ว่าแต่แกเถอะ หายไปไหนมา โทรไปก็ไม่รับ ฉันเป็นห่วงแทบตาย”คำถามนั้นทำเอาคนถูกถามอึ้งไปอย่างรู้สึกผิด แต่จะให้บอกความจริงได้อย่างไรว่าเธอไปทำอะไรมาถึงต้องผิดนัดสำคัญจะให้บอกได้หรือว่ากว่าที่ภาสกฤตจะยอมรามือจากกายเธอในยกสุดท้าย นพรดาก็แทบจะคลานลงจากเตียงด้วยขาที่สั่นผั่บๆ รู้สึกว่าวันนี้เป็นวันที่เธอใช้เรี่ยวแรงในการทำงานมากเสียยิ่งกว่าเวลาสี่ปีกว่ามารวมกันดีที่เธอฉวยโอกาสตอนที่เขากำลังเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำหนีออกมาได้เสียก่อน แต่ทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว เป็นอันว่าเธอต้องผิดนัดสัมภาษณ์งานและนัดดินเนอร์กับเจ้านายของพลอยพราวอย่างไม่น่าให้อภัยจะโทษใครล่ะ ถ้าไม่ใช่ตาบอสจอมเจ้าเล่ห์ที่เล่นเธอเกือบต้องเดินขาถ่าง ที่น่าโมโหคือเธอเหนื่อยแทบหมดแรงเดิน แต่เขากลับดูกระปรี้กระเปร่าสดชื่นเหมือนยืนอยู่บนเท

วันต่อมาภาสกฤตยืนมองโต๊ะทำงานหน้าห้องที่ว่างเปล่าด้วยสีหน้าเคร่งเครียดและอิดโรยเล็กน้อยเพราะแทบไม่ได้นอนทั้งคืนเลขาของเขาหายไปอีกแล้ว หรือว่าเธอจะโกรธเรื่องที่เขาทิ้งไว้กลางทางเมื่อคืน ไหนจะเรื่องที่คุยกันค้างไว้ยังไม่ได้คำตอบที่ชัดเจน แต่จะให้เขาทำอย่างไร ในเมื่อที่บ้านเขาเกิดเรื่อง พ่อของเขามีปากเสียงกับพี่สาวคนรองอย่างหนักจนโรคหัวใจกำเริบต้องเข้าโรงพยาบาลกะทันหัน เพียงเพราะคนแก่อยากอุ้มหลาน แต่ลูกสาวกลับดื้อแพ่ง ขัดใจพ่อด้วยไม่ยอมให้ความร่วมมือซ้ำยังชิ่งหนีเอาตัวรอดแล้วปัญหาก็เลยมาลงที่เขาจนได้‘พ่ออยากอุ้มหลาน ตาหนึ่งแต่งงานเป็นชาติก็ยังไม่มีลูกสักที ส่วนยัยสองก็หัวดื้อชอบขัดใจพ่อ...’ ดวงตาคนป่วยหันมามองความหวังสุดท้ายของตน ‘พ่อก็เหลือแต่แกนะเจ้าสาม’ครั้นจะให้เขาปฏิเสธเด็ดขาดเหมือนพี่คนรอง เห็นทีพ่อเขาคงช็อกตายแน่ จึงได้แต่แบ่งรับแบ่งสู้ไปตามเรื่อง แต่การจะให้ดูตัวหรือแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักกันก็ใช่เรื่อง อย่างน้อยคนที่จะมาเป็นเมียและแม่ของลูกเขาก็ควรเป็นคนมีค่าพอสำหรับความรักของเขาด้วย ไม่ใช่คนที่เหมาะสม ไม่ใช่แค่รูปร่าง หน้าตา ฐานะทางสังคม หรือกระทั่งเซ็กซ์ และนพรดาไม่ใช่คน

หลังจากได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลกลับไปพักฟื้นที่คอนโดตัวเองได้เพียงสองวัน นพรดาก็ได้รับสายโทรศัพท์จากฝ่ายบุคคลของบริษัท“สวัสดีครับคุณเก้า หายดีหรือยังครับ”“ก็ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วค่ะ” เธอตอบไปโดยไม่คิดอะไร“โอ...งั้นก็ดีสิครับ ว่าแต่คุณจะกลับมาทำงานได้เมื่อไหร่ครับ คือ...ผมไม่ได้เร่งนะ แต่ว่า...”“มีอะไรเหรอคะ”“ก็บอสของคุณน่ะสิครับ ผมส่งคนไปทำงานแทนคุณตั้งสี่ห้าคน โดนบอสคุณส่งกลับมาหมดเลย คนล่าสุดนี่ถึงขั้นต้องหามเพราะตกใจจนเป็นลมเลยทีเดียว ตั้งแต่คุณไม่อยู่ก็ไม่มีใครเข้าหน้าท่านประธานติดสักคน”นพรดาฟังแล้วกลั้นขำ เมื่อนึกเห็นภาพเพื่อนพนักงานผู้เคราะห์ร้ายที่โดนหามออกมาจากห้องทำงานของท่านประธาน ก็ใครมันจะไปทนคนผีบ้าไบโพล่าร์รับประทานอย่างเขาได้นอกจากควายเปลี่ยวอย่างเธอเล่า ทนได้ทนดี อึดถึกทนมาตั้งสี่ปี จนบางทีก็ยังสงสัยว่าเอาอะไรมาทนคนอย่างเขาได้ขนาดนั้น“อันที่จริงเก้าเองก็มีเรื่องจะคุยกับคุณอากรพอดีเหมือนกันค่ะ”“ว่ามาได้เลยครับ”“คือ...เก้าคิดว่าจะลาออกแล้วค่ะ”“หา!!” เลขาสาวต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหู เพราะเสียงแผดลั่นของปลายสาย “ลาออกเนี่ยนะครับ”เธอคิดไปเองหรือเปล่าที่ได้ย

นพรดามองคนหัวโนปูดที่นั่งหน้าบึ้งบอกบุญไม่รับตรงหน้าด้วยความรู้สึกสมน้ำหน้ากึ่งแปลกใจที่จู่ๆ เขาก็ปรากฏตัวในห้องของเธอ นี่ยังไม่นับเรื่องที่เขาไปแจ้งนิติบุคคลเพื่อให้ขึ้นมาเปิดประตูให้ด้วยข้ออ้างที่ว่าติดต่อเธอไม่ได้ และเกรงว่าเธอจะเป็นลมหมดสติ ไม่ก็ล้มหัวฟาดพื้นตายคาที่ จนทุกคนต้องวุ่นวายกันไปหมดเพราะกลัวว่าจะมีคนตายในคอนโดให้เสียชื่อ สุดท้ายเขาก็สามารถเข้ามาให้ห้องเธอได้สำเร็จ“นี่ค่ะบอส ประคบที่หัวไว้สิคะ ช่วยลดบวมได้” เลขาสาวยื่นถุงประคบน้ำแข็งให้ แต่อีกฝ่ายกลับนั่งนิ่งไม่ยอมรับ สุดท้ายเธอจึงถอนหายใจเบาๆ ก่อนยื่นมือไปจัดการให้ตามเคย“โอ๊ย! เบาหน่อยสิ นี่หัวคนนะคุณ”“เจ็บไหมคะ”“คุณลองโดนขวดสบู่ปาหัวสักทีดูไหมล่ะ จะได้รู้ว่าเจ็บไหม ดีเท่าไหร่หัวผมไม่แตก”แหม ฟังแล้วมันน่าโขกด้วยน้ำแข็งประคบให้อีกรอบจะได้หัวแตกสมใจ กวนโอ๊ยเก่งนัก...“ก็ใครใช้ให้บอสบุกเข้ามาตอนคนอื่นอาบน้ำแบบนั้นล่ะคะ”ถามไปแล้วก็นึกอยากกัดลิ้นตัวเอง เมื่อเห็นประกายตาวิบวับที่มองมาที่เธอซึ่งตอนนี้สวมชุดคลุมอาบน้ำอยู่“มองอะไรคะ”“ปกติคุณอาบน้ำไม่ล็อกห้องน้ำแบบนี้ประจำเหรอ”“ก็ฉันอยู่คนเดียวจะล็อกทำไมล่ะคะ ที่ผ่านมาก็