พายุลูกใหญ่กำลังจะมาเยือน

นพรดาหารู้ไม่ว่าคนที่เธอกำลังคิดถึง ตอนนี้กำลังหงุดหงิดจนใกล้ระเบิดร่อมร่อแล้ว ภาสกฤตไม่คิดเลยว่าการขาดเลขาคู่ใจไปสักคน มันทำให้ชีวิตของเขาวุ่นวายได้ขนาดนี้

“คุณพิมพ์รายงานอะไรมาเนี่ย คำผิดบานแบบนี้ ตัวเลขก็ผิด เอาไปแก้มาใหม่”

“ค...ค่ะ บอส”

เลขาจำเป็นคนล่าสุดรีบลนลานคว้าแฟ้มเอกสารเผ่นออกจากห้อง

บอสหนุ่มกระแทกลมหายใจอย่างไม่สบอารมณ์ หันไปคว้าแก้วกาแฟข้างมือมาหมายจะดื่มดับอารมณ์ แต่ทว่า...

“พรวด! กาแฟอะไรวะเนี่ย” มือหนาคว้าทั้งแก้วเท พรวดลงถังขยะ สีหน้าเคร่งเครียดเหมือนจะกินหัวคนได้ ไม่ว่าใครก็ล้วนเข้าหน้าเขาไม่ติด

ชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าคนในบริษัทกำลังพูดถึงเขาอย่างไร เดิมทีทุกคนก็หวั่นเกรงความดุของท่านประธานอย่างเขาอยู่แล้ว แต่เมื่อไม่มีคุณเก้ามาคอยรับหน้าแทน ตอนนี้แทบทั้งบริษัทก็ระส่ำระสายไปหมด

ภาสกฤตหันไปกดโทรหาเลขาหน้าห้องตามความเคยชิน

“คุณเก้า ขอกาแฟแก้วใหม่ผมที” พอพูดแล้วก็พลันนึกขึ้นได้ว่าเจ้าของชื่อลาป่วยอยู่ “ช่างเถอะ”

ถึงชงมาใหม่ก็ไม่ถูกใจอยู่ดี กาแฟง่ายๆ แต่ใครชงก็ไม่ถูกปากเหมือนเธอชง

ป่านนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างนะ ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลวันนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีก คิดเพลินๆ จู่ๆ ก็มี