ณ ตึกแถวที่เป็นเรือนหอจินเยว่ไขประตูเปิดนำแก๊งครอบครัวเข้าบ้าน ก่อนจะออกคำสั่งให้อึ่มแช พาเด็กๆ ไปพักที่ห้องว่างอีกห้องบนชั้นสองของตัวบ้าน ในขณะที่หญิงสาวเองรั้งแขนคนเป็นแม่เลี้ยงให้มานั่งคุยกันก่อนบรรยากาศตรงโต๊ะกลมกลางบ้านเต็มไปด้วยความเงียบ มือเรียวสวยรินน้ำชาพร้อมเลื่อนให้หญิงวัยกลางคนตรงหน้า ก่อนจะรินให้ตัวเอง..ดวงตาคมคู่สวยหลุบลงอ่านอารมณ์ไม่ออก ในขณะที่ซุนเหยียนเองกับเริ่มกระสับกระส่ายเต็มไปด้วยความรู้สึกอึดอัด..ช่วงระยะเวลาที่พากันเดินตามตรอกจนถึงบ้าน..ความทรงจำสำคัญบางอย่างของร่างเดิมเริ่มกลับคืนมาเธอจำได้ว่าก่อนอาปาเสีย..อาปาเองมีเงินเก็บอยู่ก้อนหนึ่ง...พ่อแท้ๆ ของเธอนั้นเป็นผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าประหยัด...เงินทุกบาททุกสตางค์ส่วนหนึ่งให้มารดา ส่วนหนึ่งให้ภรรยาเก็บไว้ใช้จ่าย และมีอีกก้อนที่จัดสรรปันส่วนให้ลูกๆ ทั้งสี่คน ถึงบิดาของเธอจะขึ้นชื่อว่ารักลูกสาวคนเดียวที่เกิดกับเมียคนไทยมากที่สุด..แต่เรื่องเงินๆ ทองๆ นั้นท่านยุติธรรมไม่น้อย เพราะฉะนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่หลังอาปาเสีย ชีวิตลูกเมียจะจนหนทางถึงกับขนาดใส่เสื้อผ้าเก่าๆ อดๆ อยากๆ"ม๊าใหญ่...ฉันมีเรื่องจะถาม"หญิงสาวตัดสินใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
เข้าสู่ระบบ
