All Chapters of ผัวแก่คลั่งเด็ก: Chapter 1 - Chapter 10

ณ ไร่ภวินร่างสูงโปร่งเดินจ้ำอ้าวไปยังโรงบ่มไวน์ซึ่งอยู่ใจกลางไร่องุ่นที่มีพื้นที่เกือบร้อยไร่ ไร่ภวินเป็นไร่องุ่นที่ใหญ่ที่สุดในแถบภาคเหนือ กว้างขวางสมกับเป็นเศรษฐีของเมืองเหนือ ซึ่งมีเจ้าของเป็นหนุ่มหล่ออายุอานามได้ 40 ปีแล้ว เป็นหนุ่มโสดที่หญิงสาวทั้งหลายต่างหมายปองอยากจะเป็นเจ้าของหัวใจ แต่ทว่าความเป็นจริงแล้ว ภายใต้ภาพลักษณ์ที่ทุกคนมองว่าเขาเป็นคนสุขุม ดูน่าค้นหา เป็นที่นับหน้าถือตาของทุกคน แท้จริงแล้ว..."อย่าลืมเอาไวน์ไปส่งในเมืองด้วยนะ ร้านเขาเพิ่งโทรมาว่าอยากจะได้เพิ่ม""ได้ครับพ่อเลี้ยง เดี๋ยวผมจัดการให้ไม่เกิน 16:00 น.""ดีมาก แล้วองุ่นที่จะต้องส่งที่ห้างล่ะ ทางนั้นโทรมาเร่งแล้วนะ""ออกไปส่งเรียบร้อยแล้วครับ ตอนนี้น่าจะใกล้ถึงแล้ว"พ่อเลี้ยงภวินพยักหน้าออกมาอย่างพอใจ หันไปมองโดยรอบก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเล็กน้อย วันนี้เขาทำงานแทบทั้งวันไม่ได้พัก สงสัยเย็นนี้จะต้องผ่อนคลายสักหน่อยแล้ว"ถ้าอย่างนั้นก็ไปจัดการเรื่องส่งไวน์ในเมืองให้เรียบร้อย เจอกัน 5 โมงที่เดิม วันนี้จะเปิดไหดองเหล้าสุดพิเศษ ไม่เมาไม่กลับโว้ย""แต่นายแม่สั่งไว้ว่าไม่อยากให้พ่อเลี้ยงดื่มเยอะเกินไปนะครับ เกี่ยวข้อ

ตอนนี้พ่อเลี้ยงแห่งไร่ภวินรู้สึกเลยว่ากำลังถูกเด็กเมื่อวานซืน และผู้ช่วยคนสนิทรุมอยู่ เขาเองก็แค่คิดว่าตอนนั้นอยากจะไล่มินนี่ให้ออกไปจากชีวิต ก็เลยรับปากส่ง ๆ ไปก่อน ใครจะคิดว่าจะกลับมาทวงสัญญาที่เคยให้ไว้"มินนี่ให้โอกาสพ่อเลี้ยงพูดอีกทีนะคะ สรุปว่าจำได้หรือเปล่าว่าให้สัญญาอะไรมินนี่ไว้ เพราะถ้าพ่อเลี้ยงพูดออกมาไม่ถูกใจมินนี่ รู้ใช่ไหมคะว่าหนูจะทำยังไงกับพ่อเลี้ยง"หญิงสาวกอดอกจ้องมองไปยังชายหนุ่มด้วยความกดดัน คนอย่างมินนี่ไม่เคยกลัวพ่อเลี้ยงแห่งไร่ภวิน เธอรู้จุดอ่อนเขาทุกอย่าง และรู้ว่าต้องทำยังไงคนอย่างเขาถึงจะสยบอยู่แทบเท้าซึ่งตอนนี้ภวินรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกต้อนให้จนมุม โดนเด็กเมื่อวานซืนข่มขู่ ส่วนกรก็ไม่ได้มีความคิดที่จะช่วยเจ้านายเลย เพราะในช่วงเวลาที่ทั้งสองคนสัญญากัน เขาก็อยู่เป็นพยานด้วย"แล้วสัญญาอะไรไว้ล่ะ มันก็หลายปีแล้วไงฉันก็จำไม่ได้หรอก""พี่กรจำได้ไหมคะ ว่ามินนี่กับพ่อเลี้ยงสัญญาอะไรกันไว้"เธอหันไปหาผู้ช่วยคนสนิทของพ่อเลี้ยง พี่กรเป็นคนเดียวที่อยู่ในเหตุการณ์นั้น และเขาจะไม่พูดปดเพราะรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร"ถ้าเกิดว่าคุณมินนี่ไปเรียนต่อปริญญาโทกลับมาเมื่อไหร่ พ่อเลี

หลังจากที่พ่อเลี้ยงภวินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เขาก็เดินออกจากห้องนอนเพื่อไปหาอะไรกินในช่วงเย็น เนื่องจากว่าตอนเที่ยงที่ผ่านมาไม่มีอะไรตกถึงท้อง เพราะมัวแต่วุ่นวายกับการส่งไวน์ให้ร้านคู่ค้า ไหนจะต้องส่งองุ่นให้ห้างสรรพสินค้าอีก ชีวิตในแต่ละวันวุ่นวายแทบจะไม่ได้มีเวลาทำอย่างอื่น"ป้าสมพิศมีอะไรให้ผมกินบ้างเย็นนี้"เขาตะโกนเรียกป้าสมพิศ เธอคือแม่บ้านที่คอยดูแลบ้านหลังใหญ่ใจกลางไร่แห่งนี้ เป็นคนเก่าแก่ที่อยู่กับเขามานาน และก็มีแม่บ้านคนอื่นอีกหลายคน ไร่ภวินแห่งนี้มีพนักงานโดยรวมหลายร้อยคน เขาต้องคอยดูแลให้ทั่วถึง ส่งเสียลูกหลานของพนักงานเรียนหนังสือ โชคดีที่ธุรกิจของเขาไปได้ดี จึงมีเงินเหลือมาคอยซัพพอร์ตค่าใช้จ่ายของลูกน้อง รวมถึงอาหารการกิน ไหนจะที่พักอีก ไม่มีใครดูแลพนักงานได้ดีเท่าไร่ภวินแห่งนี้อีกแล้ว"ใจเย็นก่อนเจ้า ตอนนี้คุณหนูมินนี่กำลังเข้าครัวอยู่ พ่อเลี้ยงนั่งรออีกสักแป๊บได้ไหมเจ้า""เมื่อกี้ป้าสมพิศบอกว่าใครเป็นคนเข้าครัวนะ"ดูเหมือนว่าเขาจะหูฝาดไปชั่วขณะ จึงต้องเอ่ยถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ คนอย่างมินนี่นะเหรอจะเข้าครัวทำกับข้าว ตั้งแต่รู้จักกันมายัยเด็กคนนี้ไม่ชอบเข้า

มินนี่รู้สึกขัดใจเป็นอย่างมาก นึกว่าการที่ชายหนุ่มเดินเข้ามาเห็นเธอกำลังอาบน้ำเปลือยเปล่าทั้งตัว จะกระโจนเข้ามาจับเธอทำเมียซะอีก สรุปว่าเธอประเมินเขาต่ำไปหน่อย พ่อเลี้ยงภวินใจแข็งกว่าที่เธอคิด จึงทำให้แผนการอาบน้ำอ่อยเขาไร้ผล"ผ้าเช็ดตัวพาดอยู่ตรงนี้นะ แล้วนี่เสื้อผ้าของฉันให้ยืมใส่ก่อน ไม่ต้องมาแก้ผ้าอ่อยหรอกไม่ได้รู้สึกอะไรเลยสักนิดเดียว เข้าใจ๋?"เขาเอ่ยออกมาก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากห้องน้ำทันที เนื่องจากว่าปฏิกิริยาทางร่างกายสวนทางกับคำพูดอันปากดีของเขา"จะแข็งทำไมวะ สงสัยต้องทำสมาธิว่ะ"และเมื่อเขานึกได้แบบนั้นก็รีบเดินไปนั่งตรงโซฟา ขัดสมาธิแล้วเอามือซ้ายกับขวาวางไว้บนเข่าทั้งสองข้าง จากนั้นก็ค่อย ๆ หลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ท่องพุทโธในใจ เพื่อให้จิตใจสงบไม่ฟุ้งซ่านไปกับสิ่งเร้า"ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก"มินนี่ที่สวมใส่เสื้อผ้าของชายหนุ่มเสร็จเรียบร้อย ก็ถือผ้าขนหนูเดินออกมาก่อนจะเลิกคิ้วจ้องมองไปยังโซฟาตรงใจกลางห้องนอน ซึ่งตอนนี้พ่อเลี้ยงภวินกำลังนั่งขัดสมาธิ มือซ้าย และมือขวาวางอยู่เหนือเข่าทั้งสองข้าง หลับตาลงท่องลมหายใจเข้าออกเหมือนกำลังทำสมาธิอยู่"พ่อเล

และกว่าที่เธอจะปรับตัวได้ก็ใช้เวลานานอยู่หลายนาที จนในที่สุดหญิงสาวก็เริ่มคุ้นชินกับท่อนเอ็นขนาดใหญ่ สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ นึกถึงสิ่งที่ตัวเองได้ร่ำเรียนมา ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกขึ้นลงอย่างเชื่องช้าไม่เร่งรีบ แต่ทว่ามันทำให้ผู้ชายที่อยู่ใต้ร่างกลับรู้สึกเหมือนจะขาดใจตาย เพราะน้องสาวเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง ทำให้ท่อนเอ็นตอดรัดจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ"ขยับเร็วกว่านี้ฉันเสียว""ใจเย็นสิคะ คุณไม่ให้หนูทำความคุ้นชินกับมันหน่อยหรือไง อ้าส์"เธอร้องครางออกมาเสียงกระเส่า ก่อนจะถูกชายหนุ่มจับถอดเสื้อแล้วก็ปาทิ้งไปติดกำแพง และเมื่อเห็นเนินปทุมถันที่เขาเล็งไว้ในช่วงเย็น ก็ใช้ริมฝีปากเข้าไปรัวลิ้นใส่เม็ดทับทิมสีชมพูอย่างหื่นกระหาย ดูดดึงอย่างแรงจนหญิงสาวถึงกับกัดริมฝีปากด้วยความเสียว ท้องน้อยร้อนวูบวาบเมื่อท่อนเอ็นขนาดใหญ่กระแทกเข้ามาในแต่ละที"พ่อเลี้ยงขาาาา""ฉันเสียวไม่ไหวแล้ว เธอขยับแรงกว่านี้ อื้อ"และเมื่อชายหนุ่มร้องขอแบบนั้น หญิงสาวก็จัดให้โดยไม่มีบ่น สะโพกเล็กค่อย ๆ ขยับขึ้นลงด้วยความคุ้นชินกับขนาดของเขา เงยหน้าขึ้นพร้อมกับตาลงก่อนจะขย่มใส่ท่อนเอ็นจนพ่อเลี้ยงภวินแทบลืมหายใจ เพราะตอนนี้มีแต่ค