บทที่ 3 ตาแก่ถูกต้อนจนมุม

ในตอนนี้พ่อเลี้ยงแห่งไร่ภวินเริ่มรู้สึกว่าตัวเองจนตรอกถูกต้อนจนมุมจากคุณแม่แล้วก็ยัยเด็กเมื่อวานซืน ไม่คิดเลยว่าคำพูดส่ง ๆ จะส่งผลในปัจจุบันนี้

"แกนี่มันยังไงกัน อายุก็เข้าเลข 4 แล้ว จะมาหลอกเด็กแบบนี้ได้ยังไง ช่วยรักษาคำพูดหน่อยเถอะ"

"ผมหวังดีนะ เรียนจบกลับมาพ่อแม่ของมินนี่ก็ภูมิใจไม่ใช่หรือไง แล้วผมเกี่ยวอะไรล่ะ"

"เกี่ยวสิคะก็พ่อเลี้ยงเป็นคนทำให้มินนี่ต้องไปอยู่ต่างประเทศถึง 2 ปี เพราะฉะนั้นก็ต้องรับผิดชอบชีวิตของมินนี่ด้วยค่ะ ตกลงว่าเราจะแต่งงานกันเมื่อไหร่ดีคะ"

หญิงสาวเอียงคอจ้องมองชายหนุ่มตาใสแป๋ว ใครเห็นก็คงจะเอ่ยชมว่าน่ารักดูสดใส สำหรับเขายัยเด็กคนนี้มันร้ายที่สุด สรรหาทุกคำทุกประโยคมากดดันแล้วก็ต่อรองให้เขายอม ซึ่งทำแล้วได้ผลด้วยนะ เป็นคนเดียวละมั้งที่สามารถต้อนเขาจนมุมได้ทุกทาง ทั้งที่พ่อเลี้ยงแห่งไร่ภวินไม่เคยเกรงกลัวใครมาก่อน เป็นบุคคลที่มีแต่คนนับหน้าถือตา ถ้าใครรู้ว่าเขาเป็นรองยัยเด็กเมื่อวานซืน อับอายไปยันลูกบวชแน่

"ไม่อยากแต่งโว้ย"

"แกนี่มันยังไงเป็นลูกผู้ชายซะเปล่าไม่มีสัจจะเลย เอาเป็นว่าสัญญาต้องเป็นสัญญา ไม่ต้องห่วงนะหนูมินนี่เดี๋ยวป้าจะจัดการเรื่องแต่งงานให้เร็วที่สุด ส่วนแกไม่ต้องเสนอหน้าออกความคิดเห็นอะไรทั้งนั้น รอใส่ชุดเจ้าบ่าวแต่งงานอย่างเดียวพอ"

"คุณป้าใจดีกับมินนี่ที่สุดเลยค่ะ ให้ความเป็นธรรมแบบนี้มินนี่ค่อยสบายใจหน่อยค่ะ"

เธอเอ่ยออกมาก่อนจะสวมกอดว่าที่แม่สามีอย่างเอาอกเอาใจ จ้องมองสายตาไปยังพ่อเลี้ยงแห่งไร่ภวินก่อนจะแลบลิ้นใส่อย่างกวนประสาท ภวินเห็นแบบนั้นก็ต้องสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ท่องภายในใจว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่กว่าไม่ควรจะรังแกเด็ก ทั้งที่ตอนนี้เด็กนี่แหละกำลังรังแกผู้ใหญ่อยู่

"เหอะ! เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียว อยากทำอะไรก็ทำเถอะ แม่ง!"

เขาพยายามระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง เดินหนีกลับขึ้นไปยังบนบ้านเนื่องจากว่าไม่อยากทะเลาะกับคนเป็นแม่ และยัยเด็กเมื่อวานซืน สงสัยตอนนี้คงทำอะไรไม่ได้แล้ว คงต้องแต่งงานตามที่เคยลั่นวาจาไว้ และสาบานกับตัวเองเลยว่าจะไม่พูดอะไรมั่วซั่วแบบนี้อีก

"ซวยชะมัดเลย จะมีเมียทั้งทีดั้นได้ยัยเด็กเมื่อวานซืนมาเป็นแม่ของลูกซะงั้น คอยดูเถอะจะปล่อยให้เฉาตายอยู่ในห้องนอน น้องสาวกลายเป็นซากฟอสซิลเก่าแก่ไม่มีใครสนใจ หึ!"

ทางด้านของมินนี่เธอมองตามว่าที่สามีในอนาคตไปก็จะยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ในที่สุดเธอก็จะสมหวังกับรักครั้งแรกแล้ว ตั้งแต่ที่เติบโตมาจนอายุในวัย 25 ปี ชายคนเดียวที่เธอหมายปองก็คือพ่อเลี้ยงแห่งไร่ภวินคนนี้ ไม่อยากจะคิดเหมือนกันว่าตัวเองเป็นคนโรคจิต รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่รักไม่ชอบก็ยิ่งอยากได้มาเป็นพ่อของลูก

'มันคือความท้าทายในชีวิตของเธอ และตอนนี้ใกล้จะสมหวังแล้ว'

"ไม่เป็นไรนะลูก... ป้าจะจัดการเรื่องนี้ให้เอง พรุ่งนี้ป้าจะเข้าไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่ของหนู เราจะจัดงานแต่งงานที่ไร่นี้อย่างยิ่งใหญ่ ให้สมเกียรติเลยนะว่าที่ลูกสะใภ้ของป้า"

"ขอบคุณป้ามากเลยนะคะที่ให้ความเป็นธรรมกับหนู ถ้าอย่างนั้นคืนนี้มินนี่ค้างที่นี่นะคะ จะได้เคลียร์กับพ่อเลี้ยงด้วย คุณป้าให้พี่แม่บ้านจัดห้องให้มินนี่หน่อยได้ไหมคะ"

"จัดห้องทำไมล่ะลูก ไปนอนกับว่าที่สามีหรือสิ เล่นตัวดีนะจับปล้ำไปเลย"

นายแม่เอ่ยกระซิบกระซาบ เชียร์ให้ว่าที่ลูกสะใภ้จับลูกชายตัวดีทำผัวเสียเลยคืนนี้ น่าหมั่นไส้ชะมัดเลยอายุก็ไม่ใช่น้อย ๆ เล่นตัวกับสาวสวยดีกรีนักเรียนนอก สภาพ! อายุขึ้นเลข 4 จะหาเมียเด็กแบบนี้ได้ที่ไหนอีก เล่นตัวอย่างกับตัวเองอายุยี่สิบต้น ๆ ยังไงอย่างนั้นแหละ

"คุณป้า... พูดอะไรก็ไม่รู้มินนี่จะไปทำอย่างนั้นได้ยังไงคะ"

"นี่มันยุคไหนแล้ว คนเราไม่จำเป็นจะต้องแต่งงานในคืนเข้าห้องหอสักหน่อย เชื่อป้าเถอะไอ้ตัวดีมันชอบเล่นตัวดีนัก หนูก็อ่อยมันเลย ดูซิว่าไอ้ตาแก่หัวงูมันจะตบะแตกเมื่อไหร่"

"เอาแบบนั้นเลยเหรอคะ"

มินนี่ยิ้มมุมปากออกมายังเจ้าเล่ห์ น่าสนุกเหมือนกันนะที่ทำให้ตาแก่ตบะแตกเข้าสักวัน เธอก็เกลียดความเล่นตัวของเขาเหมือนกันแหละ มินนี่สาวสวยที่มีแต่ผู้ชายหมายปอง เดินตามตาแก่ต้อย ๆ ตั้งแต่เด็ก มันไม่ควรจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นด้วยซ้ำ แต่ทำยังไงได้ล่ะก็รักเขานี่ และตอนนี้เธอจะทำทุกทางเพื่อให้ได้พ่อเลี้ยงภวินมาเป็นผัว ก็เล็งไว้ตั้งแต่ตัวเล็กเท่านี้ เพราะฉะนั้นคืนนี้เธอจะอ่อยจนกว่าจะได้

"แบบนั้นแหละดีเลย ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ป้าจะไม่อยู่รบกวนหนูสองคนนะ เดี๋ยวป้าจะกลับไปนอนในตัวเมือง เพราะฉะนั้นหนูต้องทำให้สำเร็จนะ"

"จะพยายามนะคะคุณป้า"

"น่ารักที่สุดเลยว่าที่ลูกสะใภ้ของป้า ถ้าอย่างนั้นรีบเข้าไปในบ้านเถอะเดี๋ยวป้าจะออกไปแล้ว"

"เดินทางปลอดภัยนะคะ"

เธอเดินไปส่งนายแม่ของไร่เพื่อขึ้นรถเดินทางกลับไปในตัวเมือง แล้ววันนี้มินนี่มีแผนที่จะเข้าไปจัดการพ่อเลี้ยงตัวดี ที่เอาแต่ปฏิเสธคนสวยแบบเธอ อุตส่าห์ตื้อมานาน ตามต้อย ๆ ตั้งแต่เด็ก ไม่เคยนอกใจไปมองชายอื่น ทำกับเธอแบบนี้คงจะต้องลองดีกันสักตั้ง

ทางด้านของพ่อเลี้ยงภวิน เขาเดินเข้ามาในตัวบ้านก่อนจะจัดการอาบน้ำแต่งตัวให้สะอาด เนื่องจากว่าเข้าไปทำงานในไร่กลิ่นตัวเหม็นเหงื่อ ยิ่งอายุมากขึ้นก็ต้องดูแลตัวเองมากกว่าปกติ ครีมบำรุงผิวชโลมเข้าไปเพื่อผิวพรรณยังดูหนุ่มแน่น จ้องมองตัวเองผ่านกระจกก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความพอใจ

"ถึงแม้ว่าจะอายุเยอะแต่ก็ยังดูดี ก็ไม่แปลกหรอกที่ยัยเด็กนั่นตามต้อย ๆ ไอ้เรามันก็หล่อซะด้วยสิ ทีนี้สาวก็ว้าวุ่นเลย"

ความหลงตัวเองของพ่อเลี้ยงภวินไม่มีใครเกินแล้วในย่านนี้ ถึงแม้ว่าจะมีใครที่หล่อกว่า รวยกว่า แต่เขาไม่เคยคิดจะเอามาเปรียบเทียบกับตัวเอง เพราะโลกใบนี้พ่อเลี้ยงภวินดูดีที่สุดมีใครเกิน แต่ก็เผื่อไว้ให้ไอ้พวกเพื่อนตัวดีอีกสามคนสักหน่อย ถ้าบอกว่าเขาหล่อกว่าเดี๋ยวพวกมันจะน้อยอกน้อยใจกันไปใหญ่

"พูดแล้วก็หิว ออกไปหาอะไรกินดีกว่า"