บทนำ เจ้าของไร่ภวิน

ณ ไร่ภวิน

ร่างสูงโปร่งเดินจ้ำอ้าวไปยังโรงบ่มไวน์ซึ่งอยู่ใจกลางไร่องุ่นที่มีพื้นที่เกือบร้อยไร่ ไร่ภวินเป็นไร่องุ่นที่ใหญ่ที่สุดในแถบภาคเหนือ กว้างขวางสมกับเป็นเศรษฐีของเมืองเหนือ ซึ่งมีเจ้าของเป็นหนุ่มหล่ออายุอานามได้ 40 ปีแล้ว เป็นหนุ่มโสดที่หญิงสาวทั้งหลายต่างหมายปองอยากจะเป็นเจ้าของหัวใจ แต่ทว่าความเป็นจริงแล้ว ภายใต้ภาพลักษณ์ที่ทุกคนมองว่าเขาเป็นคนสุขุม ดูน่าค้นหา เป็นที่นับหน้าถือตาของทุกคน แท้จริงแล้ว...

"อย่าลืมเอาไวน์ไปส่งในเมืองด้วยนะ ร้านเขาเพิ่งโทรมาว่าอยากจะได้เพิ่ม"

"ได้ครับพ่อเลี้ยง เดี๋ยวผมจัดการให้ไม่เกิน 16:00 น."

"ดีมาก แล้วองุ่นที่จะต้องส่งที่ห้างล่ะ ทางนั้นโทรมาเร่งแล้วนะ"

"ออกไปส่งเรียบร้อยแล้วครับ ตอนนี้น่าจะใกล้ถึงแล้ว"

พ่อเลี้ยงภวินพยักหน้าออกมาอย่างพอใจ หันไปมองโดยรอบก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเล็กน้อย วันนี้เขาทำงานแทบทั้งวันไม่ได้พัก สงสัยเย็นนี้จะต้องผ่อนคลายสักหน่อยแล้ว

"ถ้าอย่างนั้นก็ไปจัดการเรื่องส่งไวน์ในเมืองให้เรียบร้อย เจอกัน 5 โมงที่เดิม วันนี้จะเปิดไหดองเหล้าสุดพิเศษ ไม่เมาไม่กลับโว้ย"

"แต่นายแม่สั่งไว้ว่าไม่อยากให้พ่อเลี้ยงดื่มเยอะเกินไปนะครับ เกี่ยวข้องกับสุขภาพด้วย"

"แล้วแกจะไปบอกแม่ฉันทำไมเล่า ทำงานเป็นผู้ช่วยก็อยู่เป็นหน่อย ไม่ใช่ใครถามอะไรก็บอกไปซะหมด เฮ้อ! ไม่รู้แหละฉันจะดื่ม เจอกันนะ"

"ได้ครับพ่อเลี้ยง"

กรโค้งตัวเล็กน้อยก่อนจะมองตามพ่อเลี้ยงที่เดินออกไปจากโรงบ่มไวน์จนลับสายตา เขาเป็นผู้ช่วยคนสนิทที่ทำงานอยู่ไร่นี้มานานหลายปีแล้ว อยู่ตั้งแต่คุณภวินเริ่มที่จะทำโรงบ่มไวน์ใหม่ ๆ จนตอนนี้มีแบรนด์เป็นของตัวเอง ส่งออกทั้งในประเทศ และนอกประเทศ เรียกได้ว่าร่ำรวยเป็นมหาเศรษฐีคนหนึ่ง แต่ติดตรงที่ไม่มีเมียเป็นตัวเป็นตนสักที

"เฮ้อ! จะตอบคำถามนายแม่ยังไงเนี่ย"

ทางด้านของนายแม่ หรือคุณพุทรา คุณแม่ของพ่อเลี้ยงแห่งไร่ภวิน ท่านเป็นคนที่จิตใจดี พนักงานที่ไร่แห่งนี้รักท่านกันทุกคน แต่โดยส่วนใหญ่ท่านจะใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเสียมากกว่า เพราะว่านายท่านอยู่ดูแลคุณแม่อยู่ที่คฤหาสน์ในตัวเมือง นายแม่จึงจำเป็นต้องไปอยู่กับสามี ส่วนลูกชายทำไร่อยู่นอกเมือง จึงทำให้ทั้งสามคนพ่อแม่ลูกไม่ได้อยู่ด้วยกัน ทว่าก็ไปมาหาสู่กันตลอด

"นายแม่คะ มีคนมาขอพบค่ะ"

"ใครกัน... ให้เข้ามาสิ"

คุณพุทราเอ่ยออกมาก่อนจะวางกระดาษหนังสือพิมพ์ไว้ที่โต๊ะ จากนั้นก็ขยับตัวลุกขึ้นจากโซฟาตัวโปรด เดินตามแม่บ้านออกไปข้างนอกเพื่อต้อนรับแขกที่มาเยือนยังไร่ภวินแห่งนี้

"เชิญเลยค่ะคุณมินนี่"

"มินนี่เหรอ..."

คุณพุทราได้ยินชื่ออันคุ้นเคยก็ยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะรีบเดินออกไปหาหญิงสาวที่ชื่อมินนี่ เธอเป็นลูกสาวของรุ่นน้องคนสนิท รู้จักกันมาตั้งแต่มินนี่ตัวเล็กนิดเดียว และเด็กคนนี้กับลูกชายของเธอก็คุ้นเคยกันดี แต่ทว่าไอ้ตัวดีบอกว่าไม่ชอบน้องสักเท่าไหร่ เพราะว่าน้องชอบตามติดแล้วก็ตื้อไม่หยุด ซึ่งไม่รู้ว่าตอนนี้จะเปลี่ยนความคิดหรือยัง

"คุณป้าสวัสดีค่ะ"

มินนี่สาวสวยดีกรีนักเรียนนอก เธอเป็นลูกสาวของรุ่นน้องคนสนิทคุณพุทรา เห็นกันมาตั้งแต่เด็กตัวเธอเองค่อนข้างจะสนิทสนมกับคนที่ไร่แห่งนี้ รวมถึงนายแม่ของไร่ภวินด้วย เมื่อสองปีก่อนครอบครัวของเธอส่งให้ไปเรียนปริญญาโทที่เมืองนอก แต่ทว่าตอนนั้นหญิงสาวดื้อดึงไม่ยอมไป แต่ไม่รู้ว่าอะไรมาดลใจ ทำให้หญิงสาวยินยอมที่จะไปเรียนต่อเกือบสองปี ซึ่งทางผู้ใหญ่ก็ไม่มีใครรู้คำตอบทำไมอยู่ ๆ เธอถึงยอมไป

"หนูมินนี่ ไม่เจอกันตั้งสองปีเลยป้าคิดถึง"

คุณพุทรารีบเข้าไปสวมกอดหญิงสาวด้วยความคิดถึงสุดหัวใจ โดยปกติถ้าเธอไม่ได้ไปเรียนต่อที่เมืองนอก ก็จะมาวนเวียนอยู่ที่ไร่ไม่ไปไหนหรอก ทั้งสองคนสวมกอดกันด้วยความคิดถึงอยู่นานพอควร ก่อนจะผละออกจากกัน เอ่ยไถ่ถามด้วยความห่วงใยกัน และกันเสมอมา

"คิดถึงคุณป้าเหมือนกันค่ะ"

"กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย"

"มาถึงเมื่อเช้าเองค่ะ มินนี่ว่าจะแวะมาหาพ่อเลี้ยงก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยกลับไปพักผ่อนค่ะ"

หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาก่อนจะหันซ้าย แลขวามองหาพ่อเลี้ยงแห่งไร่ภวิน ไม่รู้ว่าตอนนี้ไปทำงานอยู่มุมไหนของไร่ ก็แค่แวะมาทักทายอีกเดี๋ยวอาจจะต้องกลับไปนอนพักผ่อน เนื่องจากว่าเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมา นอนก็ไม่ค่อยหลับเพราะไม่คุ้นเคยกับการอยู่บนเครื่องบินนาน ๆ

"น่าจะอยู่โรงบ่มไวน์นะ ไปหาพี่เขาสิคงคิดถึงหนูจะแย่แล้วมั้ง"

คุณพุทรายิ้มกริ่มเพราะรู้ดีว่าสาวน้อยดีกรีนักเรียนนอกรู้สึกดีกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอขนาดไหน แต่ที่ผ่านมาเชียร์ไม่ขึ้นเพราะว่าลูกชายตัวดีตั้งแง่อคติกับมินนี่มาแต่ไหนแต่ไร ทว่ากลับมาคราวนี้หญิงสาวสวยสะพรั่งดูโตเป็นผู้ใหญ่ อาจจะสามารถมัดใจลูกชายตัวดีก็เป็นได้

"เกรงว่าจะโดนด่าเอาน่ะสิคะ"

"ถ้ามันด่าหนูขึ้นมา หนูก็ด่ามันคืนสิลูก กลัวอะไรป้าอยู่ตรงนี้ทั้งคน ป้าพร้อมปกป้องหนูอยู่แล้ว"

"ถ้ามีคุณป้าให้ท้ายแบบนี้ มินนี่ก็ไม่กลัวอะไรแล้วค่ะ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวมินนี่ไปหาพ่อเลี้ยงก่อนนะคะ เดี๋ยวมาคุยด้วยค่ะ"

"จ้ะลูกรีบไปเถอะ"

คุณพุทรารีบเชียร์ให้มินนี่ไปหาลูกชายตัวดีที่ตอนนี้น่าจะอยู่บริเวณโรงบ่มไวน์ ชีวิตของชายหนุ่มในวัย 40 ปี วนเวียนอยู่แต่ในไร่ไม่ออกไปไหนหรอก เพื่อนสนิทก็มีธุรกิจเป็นของตัวเอง เดือนไหนก็เจอกันสักทีหนึ่ง เรียกว่าชีวิตส่วนใหญ่ของพ่อเลี้ยงไร่องุ่นอยู่แต่กับงาน และก็ไหเหล้าดองสูตรพิเศษ

มินนี่ขับรถกอล์ฟตรงเข้ามาใจกลางไร่ ซึ่งเธอรู้ว่าโรงบ่มไวน์อยู่ส่วนไหนของพื้นที่ ไร่ภวินแห่งนี้มีพื้นที่ 100 ไร่ ถ้าไม่ใช่คนที่อยู่มานานแบบเธอก็น่าจะหลงอยู่แหละ

"อยู่ตรงไหนนะ"

เธอจอดรถตรงหน้าโรงบ่มไวน์ ก่อนจะก้าวขาลงไปจากรถกอล์ฟ เดินเข้าไปข้างในก็เจอแต่พนักงาน ซึ่งพวกเขาบอกว่าพ่อเลี้ยงออกไปสักพักแล้ว หญิงสาวจึงเดินวนไปโดยรอบก่อนจะชะงักไป เมื่อเห็นพ่อเลี้ยงหิ้วอะไรบางอย่างออกมาจากโกดัง

"คืนนี้แหละ กูจะได้กินเหล้าบ๊วยฉ่ำ ๆ ใส่วอดก้าราคาแพง พูดแล้วเปรี้ยวปากว่ะ..."

มินนี่ยืนอยู่ไม่ไกลกอดอกจ้องมองไปยังชายหนุ่มก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจสองปีที่ผ่านมาก็นึกว่าจะเลิกเหล้าแล้วซะอีก สรุปพ่อเลี้ยงแห่งไร่ภวินก็ยังเป็นขี้เหล้าเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน

"เฮ้อ! เมาอีกแล้วเหรอพ่อเลี้ยง"