All Chapters of ตื๊อรักวิศวะร้าย: Chapter 11 - Chapter 20

เขาทำได้เพียงแค่เอามือปัดป้องเท่านั้น ไม่สามารถที่จะต่อสู้อะไรได้เลย เพราะถ้าตอบโต้แม้แต่หมัดเดียวมีหวังเขาได้เลิกกับเพนตี้ของจริงแน่ และดูเหมือนว่าตอนนี้หญิงสาวจะตกใจเพราะพี่ชายเข้าไปต่อยคนรักของเธอ จึงรีบวิ่งเข้าไปห้ามเพื่อไม่ให้เขาทำร้ายไทเกอร์ไปมากกว่านี้"พอแล้วพี่เพนเฮาส์ ฮึก! เพนผิดเองแหละที่ยอมเขา ปล่อยเขาไปเถอะ เพนสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับเขาอีก"ไทเกอร์อ้าปากค้างอย่างอึ้งไป ไม่ยุ่งกับเขางั้นเหรอ เหอะ! ไม่มีทางให้มันเกิดขึ้นแน่"ไม่มีทางหรอก เกอร์ไม่มีทางยอมเลิกแน่นอน ปล่อยให้พี่ชายของเพนกระทืบเกอร์ให้ตายตรงนี้ดีกว่า แต่ถ้าจะให้เลิกบอกเลยว่าไม่มีทาง"เขาจ้องมองไปยังใบหน้าหญิงสาวด้วยสีหน้าที่จริงจังมาก ถ้าต้องถูกกระทืบจนตายเขายอม แต่ถ้าต้องเลิกกันเขาไม่มีทางทำแน่"ได้! วันนี้กูจะกระทืบมึงให้ตายคาตีนกูเลย คอยดู"พูดจบเขาก็เข้ามากระทืบไทเกอร์ทันทีตามที่พูดไว้ และก็เหมือนเดิมคือเขาก็นั่งอยู่นิ่ง ๆ เอามือปัดป้องเพื่อป้องกันตัวเอง แต่ก็ตอบโต้อะไรไม่ได้ อีกอย่างเขาก็ทำผิดต่อเพนเฮ้าส์มาก่อน ปล่อยให้มันได้ระบายความแค้นในอดีตถือว่าชดใช้ให้กันกับสิ่งที่ผ่านมา"พอเถอะนะพี่เพนเฮาส์ เพนขอร้องนะ

หนึ่งเดือนต่อมา...และตอนนี้เป็นช่วงใกล้ฝึกงานแล้ว เพนเฮาส์ไม่ยอมให้เขาได้เจอกับน้องสาวของตัวเองเลย แต่ยังดีที่ยอมให้คุยโทรศัพท์ได้บ้าง แต่ก็ต้องคุยกันในเวลาที่หมอนั่นอยู่ด้วยเท่านั้น ดูเหมือนว่าสุดที่รักของเขาจะถูกยึดโทรศัพท์ เวลามาเรียนหนังสือพี่ชายตัวดีก็ตามมาเฝ้า สุดยอดพี่เมียจริง ๆ"ไงไอ้ไทเกอร์ ช่วงนี้มึงจะขยันไปหน่อยไหมฮะ"เอาจริงเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธนะเพราะรู้สึกว่าขยันกว่าที่ผ่านมาจริง ๆ ตอนนี้แค่ไม่อยากคิดมากเรื่องของเพนตี้ ก็เลยต้องหาอะไรทำเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดฟุ้งซ่าน การทำงานหนักจะได้เยียวยาจิตใจของตัวเองบ้าง"กูกำลังเร่งโปรเจคจบอยู่ เวลาไปฝึกงานจะได้ไม่ต้องมากังวลเรื่องนี้""แล้วมึงฝึกงานที่ไหน บริษัทของตัวเองเหรอ"ปอร์เช่เอ่ยถามพร้อมกับขยับตัวนั่งลงเคียงข้างเพื่อน"บ้านกูทำทัวร์ป่ะ คงฝึกได้ล่ะมั้งไม่น่าถามเลยนะ กูก็ต้องไปฝึกโรงงานอุตสาหกรรมของลุง อยู่ใกล้กันนั่นแหละ"เขาถึงกับถอนหายใจออกมาเพราะว่าเพื่อนถามคำถามที่ไม่คิด ปอร์เช่ถึงกับยิ้มแห้งออกมา"อ่า... กูเข้าใจ อย่างนั้นคืนนี้เจอกันร้านเหล้าหน่อยไหมเพื่อน ๆ อยากเจอว่ะ"ตอนแรกเขาก็ว่าจะปฏิเสธเพราะไม่อยากไปเที่ยว เห็นสายตาเว

เขาเดินทางมายังห้างสรรพสินค้าเพื่อรับเครื่องเพชรให้กับคุณแม่ของตัวเอง และเมื่อได้มาเรียบร้อยก็เดินเล่นอยู่ในห้างด้วยท่าทีเหนื่อยล้า หมดเรี่ยวแรงไม่มีชีวิตชีวา จิตใจห่อเหี่ยวไม่อยากจะทำอะไรทั้งนั้น เขาเดินมาเรื่อย ๆ ก่อนจะเจอกับใครบางคนและแน่นอนว่าเป็นคนคุ้นเคยกันดี"พี่ไปห้องน้ำแป๊บนะคะ ที่รักรอตรงนี้นะ""ค่ะ"เขาเดินไปยืนหลบอยู่ตรงมุมเสา เพราะว่าเห็นเพนเฮาส์มากับใครสักคนหนึ่ง และพอเขาเพ่งมองให้ดีจึงรู้ว่าผู้หญิงที่มาด้วยกันคือหนูนิด และเมื่ออดีตเพื่อนรักเดินออกไปเขาก็รีบเข้าไปหาหนูนิดทันที"หนูนิด""พี่ไทเกอร์"เขาทำมือชู่ ๆ ก่อนจะลากหนูนิดให้มาคุยกันในที่ลับสายตาคน อีกอย่างไม่อยากจะให้เพนเฮาส์รู้ด้วย"มากับไอ้เพนเฮาส์ได้ยังไง คบกับมันอยู่เหรอ"เขาเอ่ยถามอยากคาดคั้นเอาคำตอบจากลูกพี่ลูกน้อง ซึ่งหนูนิดก็ยอมรับแต่โดยดี"ใช่ค่ะหนูนิดกำลังคบอยู่กับพี่เพนเฮาส์อยู่ มีอะไรหรือเปล่าคะ"เมื่อเขาได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาทันทีอย่างมีแผนการบางอย่าง"พี่มีเรื่องจะให้ช่วยหน่อย"ในระหว่างที่หญิงสาวกำลังเกาหัวด้วยความมึนงง เขาก็รีบยื่นบัตรเดบิต 1 ใบไปให้น้องสาว"อะไรคะพี่ไทเกอร์มาให้หนูนิดทำไม""บัตรใ

เสียงบิดขี้เกียจของเพนตี้ทำเอาชายหนุ่มจะถึงกับอดยิ้มไม่ได้ เขานอนเท้าคางอยู่บนเตียงจ้องมองไปยังคนรักที่กำลังนอนหลับอยู่และเพิ่งจะได้สติ ตอนแรกว่าจะปลุกแล้วพาลงไปหาอะไรกินข้างล่าง แต่ดูจากคนรักสลบเหมือดไร้เรี่ยวแรง ก็เลยปล่อยให้นอนพักไปก่อน และนี่ก็เป็นเวลา 16:00 น แล้ว ถึงเวลาสมควรที่จะลงไปหาอะไรกินกัน"ตื่นแล้วเหรอเพนจ๋า"เขาเอ่ยถามเสียงหวานจนคนข้าง ๆ ใบหน้าแดงก่ำ ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงสงสัยจะรู้สึกเขินละมั้ง"อืม แล้วนี่กี่โมงแล้ว""4 โมงกว่าแล้ว"เพนตี้ทำหน้าตกใจสุดขีดก่อนจะดึงผ้าห่มมาพันตัวเองจากนั้นก็วิ่งเข้าไปในห้องน้ำ แถมตลอดทางก็บ่นจนเขาอดขำไม่ได้"แล้วทำไมไม่ปลุกล่ะ คนอื่นจะคิดยังไงอยู่แต่ในห้องไม่ออกไปไหน เฮ้อ!""คนอื่นเขาไม่ได้สนใจหรอกนะ รีบไปอาบน้ำได้แล้วเดี๋ยวจะพาลงไปเดินเล่นริมชายหาด"หญิงสาวซ่อนตัวอยู่ข้าง ๆ ประตูห้องน้ำ ค่อย ๆ ดึงผ้าห่มที่พันตัวออกจากร่างกาย เขาเห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยใบหน้าอารมณ์ดี อยากจะหยุดเวลาแบบนี้ให้นานที่สุด หลังจากนี้คงต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวของเพนตี้ยอมรับในตัวของเขาให้ได้ โดยเฉพาะไอ้พี่ชายตัวดีต้องสงบศึกด้วยเท่านั้น"ไทเกอร์หยิบผ้าเช

เพนเฮาส์พูดจบก็กดวางสายทันที ซึ่งเธอค่อนข้างจะงงนิดหน่อย โทรมาแค่นี้จะโทรมาทำไมก็ไม่รู้ และเมื่อเธอคุยโทรศัพท์เสร็จคนรักก็กระโดดขึ้นมาคร่อมอยู่บนตัวของเธอทันที"หึ"เพนตี้เหลือบสายตามองเขาเล็กน้อยด้วยความสงสัย"หัวเราะแบบนี้หมายความว่ายังไง""หมายความว่าเกอร์ก็อยากจะลงโทษเมียบ้าง"และเมื่อได้ยินแบบนั้นหญิงสาวก็รีบผลักใบหน้าของเขาให้ออกห่างทันที เมื่อเช้าเธอแทบจะคลานลงเตียงอยู่แล้ว ตอนนี้ยังจะเอาอีกเหรอ มันจะหื่นเกินมนุษย์ไปแล้วหมอเนี่ย"พอเลยนะไทเกอร์เพนอยากพัก เพนเหนื่อย"เธอจ้องมองใบหน้าของเขาก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน ชายหนุ่มยังคงยิ้มกรุ้มกริ่มใส่ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้"งั้นนอนนิ่ง ๆ นะครับเดี๋ยวนวดให้"เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะขยับตัวนอนราบบนเตียง ก็ดีเหมือนกันนะมีคนนวดตัวให้ วันนี้ทั้งวันเธอปวดล้าร่างกายไปหมด ได้ผ่อนคลายก็คงดีไม่น้อย"เพนปวดขา""ครับ"เวลาผ่านไปประมาณ 20 นาที ไทเกอร์ยังคงทำการนวดตัวให้จนรู้สึกสบายมากแทบจะเคลิ้มหลับ ความเหนื่อยล้าก่อนหน้านี้เริ่มจางหายไป รู้สึกตัวเบาหวิวมีความสุขสุด ๆ"สบายตัวไหมครับ"เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะรู้สึกแปลกประหลาดเพราะมีอะไรบา