All Chapters of กองหัวใจไว้ตรงรัก: Chapter 1 - Chapter 10

เสียงดนตรีดังกระหึ่มเรียกการเคลื่อนไหวของเหล่านักท่องราตรีให้ออกมาขยับโยกปลดปล่อยความสนุกท่ามกลางบรรยากาศครึกครื้นในโซนชั้นล่างของผับชื่อดังในเมืองใหญ่ลลิสาเดินออกจากห้องน้ำในโซนชั้นสองที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ราวกั้นแล้วกวาดสายตามองหาเพื่อนบางคนในกลุ่มที่ปลีกตัวลงไปสนุกด้านล่างมาสักพักใหญ่ตามประสาคนชอบห่วงที่ต้องรับหน้าที่ดูแลและเก็บตกเพื่อนยามเมาไม่มีสติอยู่ตลอด“ยายแก้วกับยายปรายไปเต้นอยู่ไหนกันวะเนี่ย แล้วคนเยอะแบบนี้ฉันจะหายังไงเจอล่ะทีนี้”หญิงสาวบ่นไปมองหาไป มือก็กดโทรศัพท์โทรตามเพื่อนไปด้วย โทรทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าแม่พวกนั้นคงไม่ได้ยินเสียงนี่แหละ จนหลายรอบเข้าก็ยังไม่มีหวัง เธอจึงได้แต่ถอนหายใจแล้วยอมแพ้ สองขาจึงก้าวฉับ ๆ ไปทางบันไดทางขึ้นโซนวีไอพีชั้นสาม แต่ก็ต้องหงุดหงิดหนักกว่าเก่าเมื่อเจอคู่รักนักเที่ยวยืนนัวเนียขวางทางอยู่เธอปรายสายตาอย่างรังเกียจไปที่คนทั้งคู่ บันไดมันก็แคบแค่นี้ เดินสวนกันยังแทบจะสิงร่างยังอุตส่าห์เจอคนอดอยากได้อีก นี่คือสิ่งที่เธอคิดแต่เธอก็ฉลาดพอที่จะไม่พูดออกไปให้ลำบากตัวเองแน่นอน ยิ่งในสถานที่แบบนี้และไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายเป็นใคร เกิด

หญิงสาวสะบัดมือของคนแปลกหน้าออกอย่างแรงโดยที่เขาก็ไม่ได้ยื้อต่อ แล้วก้าวเดินขึ้นบันไดไป ทว่าหากเพียงแค่ก้าวเดียวเธอกลับต้องหมุนตัวมาหาเขาอีกครั้งเพราะนึกอะไรขึ้นมาได้“อ้อ ลืมเตือน คราวหน้าแนะนำว่าถ้าไม่ไหวไปเปิดห้องดีกว่านะคะ ใกล้ ๆ นี่ก็มีเยอะแยะ แถวนี้มันคงตื่นเต้นเกินไป แต่ถ้าเลือกไม่ถูกนี่เลยค่ะ...”“ครับ?”ภาวัตเลิกคิ้วประหลาดใจเมื่อหญิงสาวเจ้าของเสียงหวานยื่นกระดาษแผ่นเล็กประมาณครึ่งเอสี่ที่ถูกคลี่ออกมาทั้งยังเห็นรอยพับอยู่ให้“ใบปลิวน่ะค่ะ โรงแรมของฉันเอง อยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ ถ้าคุณไม่ไหวเปิดห้องที่นี่ก็ได้นะคะ รับรองว่าโรงแรมเราจะบริการคุณอย่างดีเลยค่ะ ห้องสะอาด พนักงานมารยาทเยี่ยม ราคาประทับใจ มีทั้งรายวันรายสัปดาห์และรายเดือน อาหารอร่อย บรรยากาศพรีเมี่ยมมากค่ะ หวังว่าจะได้ต้อนรับคุณผู้ชายนะคะ” เจ้าของโรงแรมสาวร่ายยาวเหยียดตบท้ายด้วยรอยยิ้มการค้าแบบสมบูรณ์ก่อนหันหลังเดินขึ้นไปชั้นสาม ทิ้งชายหนุ่มไว้กับท่าทีนิ่งอึ้งพร้อมใบปลิวยับ ๆ ในมือผ่านไปหลายนาทีกว่าที่ภาวัตจะขยับตัวและระเบิดหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ นึกไม่ถึงว่าเธอจะมาในรูปแบบนี้ ช่างแตกต่างกับผู้หญิงคนอื่นที

เมื่อเห็นหญิงสาวเสร็จสมจนพอใจแล้วภาวัตจึงเร่งเครื่องเดินหน้าสาวท่อนลำเข้าสุดออกสุดแล้วตอกอัดลงไปแรง ๆ หลาย ๆ ครั้งติดกัน เพียงไม่นานก็ชักลำใหญ่ออกมา คู่ขาคนสวยก็ช่างรู้ใจขยับตัวลงมาคุกเข่าอ้าปากอย่างรอคอย มือใหญ่สาวไปที่อาวุธประจำกายสองสามครั้งก็กระตุกปลดปล่อยน้ำเชื้อสีขาวขุ่นพุ่งกระฉูดใส่ปากสาวที่อ้ารออยู่ เธอกลืนรสชาติชายชาตรีของเขาไว้ทั้งหมดแล้วเลียริมฝีปากอย่างเอร็ดอร่อยหลังจากนั้นหญิงสาวตั้งท่าจะเข้ามานัวเนียปลุกอารมณ์เขาอีกรอบ ตัวเธอเองถูกเขาพาขึ้นสวรรค์ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบจนขาแทบหุบไม่ลงแล้ว แต่เธอก็สู้ตายเพราะอยากเอาใจเขา เธอรู้ว่าชายหนุ่มไม่เคยพอใจในครั้งเดียว แต่ทว่าครั้งนี้กลับผิดแผกไปจากเดิม เขากลับผละกายออกไป“พอแล้วแนท” โทนเสียงพูดของภาวัตกลับมาเป็นปกติ เขาได้ปลดปล่อยออกไปจนสบายตัวแล้ว ดังนั้นไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ต่อไปเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมหญิงสาวเจ้าของห้องแม้นึกเสียดายอยากใช้เวลาร่วมกับเขาอีกแต่เธอก็แย่งหน้าที่นั้นมาทำแทน เธอสวมเสื้อผ้าให้เขาจนเสร็จเรียบร้อย พอรูดซิบกางเกงขึ้นเสร็จเป็นอย่างสุดท้ายก็ยังไม่วายจูบเบา ๆ ลงบนสิ่งที่อยู่กลางลำต

ณ โรงแรมทริปเปิลแอลสาขากระบี่ร่างบางเดินตรวจตราความเรียบร้อยภายในโรงแรมช่วงเช้าก่อนที่แขกจะลงมาทานอาหารในห้องอาหารตามเวลา หญิงสาวประเมินทุกอย่างด้วยความพึงพอใจกับสิ่งที่ได้พบเห็น เพราะนั่นหมายความว่าทุกอย่างโอเคไม่มีปัญหาที่จะเสี่ยงให้โรงแรมเสียหาย“คุณลูกไม้คะ มีเรื่องด่วนค่ะ”เลขาสาวแว่นโตเดินฉับ ๆ เข้ามาหาเจ้านายด้วยรอยยิ้มพร้อมกับไอแพดคู่ใจในมือ“อ้อ มีอะไรเหรอคุณดาว”“พอดีมีเมลจากผู้บริหารของภัควเดชากรุ๊ปเข้ามา แจ้งความประสงค์ต้องการขอพบคุณลูกไม้เรื่องโครงการร่วมค่ะ”สิ่งที่ได้รับรายงานจากลูกน้องทำให้ลลิสาประหลาดใจมาก ในเมื่อเธอไม่เคยมีแพลนจะทำโครงการร่วมกับที่ไหนมาก่อน แถมโปรเจ็กต์ใหม่ก็ยังแพลนไม่เรียบร้อยด้วย“แปลก...ใครส่งมาคะ เลขาของผู้บริหารภัควเดชากรุ๊ปรึเปล่า”“ไม่ใช่ค่ะคุณลูกไม้ เป็นเมลตรงจากเอ็มดีเลยค่ะ”“ถ้างั้นรบกวนแจ้งเขาทีว่าตอนนี้เรายังไม่สะดวกนัดคุยเพราะอยู่ต่างจังหวัดนะ”“คงไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นแล้วค่ะ เพราะเอ็มดีของทางนั้นแจ้งมาว่า เขาจะเข้าพักที่โรงแรมสาขากระบี่ของเราในวันนี้ค่ะ”ลลิสาได้ฟังก็ยิ่งแปลกใจเข้าไปอีก แต่ในเมื่ออีกฝ่ายตั้งใจมาหาถึงที่นี่จะไม่ต้อนรับก

ภาวัตลงมารอลลิสาที่ห้องอาหารของโรงแรมก่อนเวลาทุ่มตรงประมาณสิบห้านาที ด้วยไม่อยากให้หญิงสาวเจ้าของโรงแรมรอนาน อย่างไรเสียเดตแรกระหว่างเขาและเธอควรมีแต่ความประทับใจ มากกว่าจะให้เห็นว่าเพียงแค่ครั้งแรกเขาก็ผิดเวลาให้ฝ่ายหญิงต้องมารอก่อนเขาตีขลุมในใจว่านี่คือเดตแรกระหว่างเขาและเธอ แต่นั่งรอเพลิน ๆ ยังไม่ถึงสิบนาทีร่างบางก็เดินเข้ามาให้เห็นในครรลองสายตาเดรสสั้นสีอ่อนที่เมื่อถูกจับวางบนร่างกายของหญิงสาวก็ช่างเหมาะเจาะราวกับสร้างขึ้นมาเพื่อให้เธอเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว คนมองรู้สึกเหมือนถูกกระชากใจแรง ๆ จนหัวใจสูบฉีดเลือดแรงขึ้นอีก“สวัสดีค่ะคุณภาวัต ฉันลลิสานะคะ”“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณลลิสา”รอยยิ้มกระจ่างตาบวกกับน้ำเสียงกวนอารมณ์ทำให้หญิงสาวที่ลืมหน้าของผู้ชายคนนั้นไปแล้วถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก แต่ก็ยังคงรักษามารยาทต่อหน้าเขาที่กลายมาเป็นแขกสำคัญของเธอในวันนี้“คุณนั่นเอง! วันนี้ควงสาวมาตามใบปลิวที่ฉันให้เหรอคะ” หญิงสาวถามอย่างเจตนาจะกวนเมื่อนึกออกว่าเขาเป็นใคร“ก็มาตามคำเชิญของคุณไงครับ เสียก็แต่ผมไม่ได้ควงสาวมาด้วยกะว่าจะมาห