Semua Bab Play Me, I’m Yours: Bab 211 - Bab 220

Niyakap ko siya nang mahigpit. “Salamat, Drake. Salamat sa lahat ng ginagawa mo. Alam kong hindi madali ang lahat ng ito, pero alam kong ginagawa mo ito hindi lang para sa akin, kundi para rin kay Mama.” Hinaplos niya ang buhok ko, at ramdam ko ang init ng kanyang pagmamahal. “Mahal kita, Maya. Gagawin ko ang lahat para manatili kang ligtas at masaya. At higit sa lahat, gagawin ko ang lahat para makamit natin ang hustisya para sa Mama mo.” Hindi ko napigilan ang pag-agos ng mga luha ko. Ngunit sa pagkakataong ito, hindi na lang ito luha ng sakit o galit, kundi pasasalamat at pagmamahal sa lalaking nasa harapan ko. Habang niyayakap niya ako nang mahigpit, tahimik akong nanalangin. Sana, makamit namin ang hustisya. Sana, matapos na ang ganitong mga trahedya. At sana, makapagsimula kami ng bagong kabanata ng buhay namin, kasama ang aking anak na nawalay sa akin. Ang anak kong hindi ko man lang nakita ang mukha. Kahit na iyak nito ay hindi ko man lang narinig. Malabo na ang lahat ng

SA PARKDRAKE POVMasaya akong makita si Maya na muling nakangiti. Ang bigat ng mga nakaraang linggo ay unti-unting gumagaan habang pinagmamasdan ko siyang masaya at kumportable.Sa gitna ng park, sinenyasan ko ang mga tauhan ko na manatiling nasa di kalayuan. Ayokong maramdaman ni Maya na may nagbabantay sa amin; gusto ko siyang bigyan ng normal na araw. Minessage ko rin si Benie na huwag kaming lalapitan kahit anong mangyari, maliban na lang kung may seryosong problema.Pagdating namin sa puwesto, inilabas ni Maya ang mga pagkaing inihanda niya. Habang inaayos niya ito, panay ang tukso niya sa akin, tipikal niyang paraan para pagaanin ang mood.“Drake, thank you for today?! Salamat sa lahat ng ginagawa mo para sakin. Bukod kay Mama Selya , ikaw lang ang pangalawang taong tumanggap sakin sa kabila ng madilim kong nakaraan “ malambing niyang sabi. Tila naman na touch ako sa sinabi niya.“Maya, diba napagkasunduan na natin to. Mas mag focus na lang muna tayo sa kaso ng mama mo.” Sabi k

Lumapit pa ako at niyakap siya nang mahigpit. Ramdam ko ang tibok ng puso niya habang nakasandal ang ulo ko sa dibdib niya. “Drake,” sabi ko habang nakatingala sa kanya, “wag ka ng masyadong mag alala, napaka misteryoso mo, wala naman akong pakielam kahit isa ka pang mafia o lider ng matataas na gangster dito sa pinas. Ang mahalaga kapag tayo ang magkasama ay isang normal na Drake ang kaharap ko at masaya ako” Hinawakan niya ang baba ko at dahan-dahang inilapit ang mukha niya sa akin. “I love you Maya” bulong niya bago niya inilapat ang mga labi niya sa akin.“Please Drake, call me Tara… TARA MURPHY, yan ang totoo kong pangalan. From now on .no more lies , no hidding from my past.” Nakita ko ang pagka gitla ng kaniyang mukha sa aking sinabi. Pero hindi ko na iyon pinansin.Ako na mismo ang sumunggab ng halik sa kaniya. At sa halik na iyon, naramdaman ko ang lahat ng emosyon niya , ang pagmamahal, ang pangako niyang hindi ako pababayaan, at ang lahat ng mga bagay na hindi niya kaya

DRAKE POVSabay kaming napahiga sa aming kama. Habang nakahilig ako sa kaniyang mga braso ay biglang nag ring ang telepono ni Tara , nang tignan ko iyon ay pangalan ni General ang rumehistro. Tumango siya hudyat para sagutin niya ang tawag. Mabilis kong sinagot ang tawag ni General, halata sa boses niya ang pag-aalala habang binabalita ang bagong plano na gagawin ng mga kapulisan. “Sir, ililipat na si Jorge bukas ng tanghali sa pinakamalaking piitan. Ito na ang pagkakataon natin para mapadali ang imbestigasyon,” sabi niya nang direkta. "kapit din natin ang mga matataas na lider sa loob kaya naman dito siguradong aamin na siya. Masyadong malaki ang tao sa likod nito dahil hindi talaga siya mapaamin sa maliit na piitan. Handa siyang isakripisyo ang buhay niya kapalit nito" sagot ni General sa akin Napangiti ako ng bahagya, pero ramdam ko ang tensyon sa likod ng balita. “Magandang balita ’yan, General. Kailangang siguruhin nating maayos ang paglilipat. Ayoko ng kahit anong sablay.”

BENIE POV2 HOURS EARLIER Kagaya ng pinag utos sa akin ni Boss Drake, sinimulan kong sundan si Stephanie mula sa bahay niya. Mula pa lang sa labas, kitang-kita ko na ang ngiti niya pagktapos pumutok ang balita tungkol sa pagkakasabog ng convoy ni Jorge. Parang abot hanggang langit ang saya niya habang naglalakad papunta sa sasakyan niya. Bago pa siya sumakay, napansin kong tumigil siya saglit. May kausap siya sa telepono. Malakas siyang tumawa, rinig ko iyon dahil naka park ang sasakyan ko sa tapat lang ng bahay niya sa di kalayuan. Sinadya kong buksan ang kabilang side ng bintana para mas marinig ko ang paligid. “Oo, Boss Ermac. Hindi ako sumablay. Siguradong wala silang makukuhang ebidensya” sabi niya bago pumasok sa sasakyan. Sinundan ko ang kotseng minamaneho niya kahit saan siya magpunta. Pagkatapos ng ilang minuto, huminto siya sa isang sikat na restaurant. Nag-park siya malapit sa entrance, habang ako naman ay naghanap ng puwesto sa kabilang parte ng parking lot. Mula