บททั้งหมดของ คลั่งรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++: บทที่ 1 - บทที่ 10

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!เสียงปืนดังขึ้นรัวห้านัดติดโดยที่คนยิงไม่ได้วอกแวกเลยแม้แต่น้อย ดวงตากลมโตจ้องมองไปที่เป้ากระดาษด้วยความตั้งใจก่อนที่จะลั่นไก ลูกกระสุนพุ่งไปข้างหน้าเข้าเป้าไม่มีพลาดแม้แต่นัดเดียวจนกระดาษพรุนไปหมดแปะ แปะ แปะ“ไม่พลาดเลยน้า” เก้าทัพที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ปรบมือพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้พี่สาวคนสวยด้วยความชื่นชม ส่วนกฤษฎิ์ที่นั่งดื่มกาแฟอยู่ไม่ไกลยิ้มออกมาเล็กน้อย รู้สึกภาคภูมิใจในตัวลูกสาวคนโตมากแก้มใสจับปืนตั้งแต่อายุ 15 ปี เพราะรอบตัวมีแต่อันตรายเขาจึงสอนให้ลูกสาวฝึกยิงปืนจนชำนาญ รวมถึงให้ชินกับเรียวสอนการต่อสู้ทุกแขนงให้แก้มใสเอาไว้ป้องกันตัวเองจากศัตรูในที่มืดที่ไม่มีทางรู้เลยว่าจะโผล่มาตอนไหน ถึงเขาจะถอนตัวออกจากวงการมาเฟียแล้ว แต่ใช่ว่าเขาจะไม่มีศัตรูนี่“พ่อขาแก้มใสเก่งไหมคะ”สาวน้อยแก้มใสในวัย 20 ปีเดินเขามาหากฤษฎิ์ก่อนที่จะนั่งลงข้าง ๆ และกอดแขนพ่อขาเอาไว้อย่างออดอ้อน จะกี่ปีผ่านไปแก้มใสก็ยังคงเป็นเด็กน้อยตัวเล็ก ๆ ในสายตาของกฤษฎิ์เสมอ ถึงแม้ตอนนี้จะโตเป็นสาวสวยสะพรั่งแล้วก็ตาม ทำเอาเขาชักหวงลูกสาวเสียแล้วสิ“เก่งมาก ๆ เลยค่ะ” กฤษฎิ์ยกมือใหญ่ขึ้นมาลูบหัวลูกสาว

“วินาทีที่ปากนุ่มหยุ่นประทับที่ริมฝีปากเย็นชืดของผม หัวใจที่ไม่เคยอ่อนไหวและเต้นแรงกับใครมาก่อนกลับสั่นไหวอย่างแรง เพียงเพราะผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าของผมคือเธอ คนที่พรหมลิขิตขีดเส้นให้เราได้มาเจอกัน”เมื่อถึงรอบสุดท้ายของการแข่งขันวายุรีบเหยียบคันเร่งจนมิด ถึงแม้ว่ารถของเขาจะทิ้งห่างคู่แข่งอยู่มากก็ตาม Lamboghini สีดำที่แต่งอย่างเท่แล่นเข้าเส้นชัยไปอย่างสวยงาม เสียงกรี๊ดด้วยความยินดีดังขึ้นทั่วทั้งสนาม รวมไปถึงแก้มใสด้วยที่กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจเมื่อรถจอดสนิทวายุจัดการเปิดประตูรถลงมาท่ามกลางเสียงกรี๊ดที่ดังไม่หยุด ดวงตาคมกริบกวาดสายตามองไปรอบ ๆ สนามก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ใบหน้าเนียนสวยของใครบางคนที่กำลังมองมายังเขาพอดี ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย ช่างน่าเอ็นดูเสียจริง ๆรอยยิ้มกว้างที่แสนอ่อนโยนถูกส่งไปให้แก้มใส แต่เมื่อรถของคู่แข่งขับตามหลังเข้ามาจอดวายุก็หันกลับไปคุยกับเอ็มคู่แข่งที่มาท้าดวลกับเขาวันนี้ อีกฝ่ายเปิดประตูรถลงมาด้วยรอยยิ้มของความเป็นมิตร“พี่เก่งมาก ๆ เลยครับ ตั้งแต่แข่งรถมาผมยังไม่เจอใครที่ทิ้งห่างคู่แข่งแบบไม่เห็นฝุ่นเหมือนพี่เลย”เอ็มเดินเข้ามาหาวายุพร้อมกับกล่าวช

วายุตรวจร่างกายของซีนอย่างละเอียดโดยที่มีแก้มใสตามติดไม่ห่างก่อนที่เขาจะส่งซีนไปเอกซเรย์ตรวจเช็กภายในร่างกายว่ามีส่วนไหนแตกหักหรือเปล่า เพราะสภาพของเด็กหนุ่มค่อนข้างบอบช้ำทีเดียว“มือเรามีแผลนี่” หลังจากที่ตรวจซีนเสร็จแล้ววายุก็หันมาเห็นมือบอบบางของแก้มใสที่มีแผลเลือดแตกซิบ ๆ เล็กน้อย ส่วนแก้มใสเมื่อมองไปที่มือก็แค่ยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะส่ายหน้าช้า ๆ“ไม่เป็นไรค่ะ แก้มใสชินแล้วตีกับผู้ชายบ่อยแผลแค่นี้ไกลหัวใจ” บอกวายุด้วยรอยยิ้ม แต่เมื่อได้ยินแบบนั้นคิ้วเข้มถึงกับขมวดมุ่นด้วยความแปลกใจ ลูกสาวท่านประธานนี่ห้าวตีนไม่เบาแฮะ จากที่เจอกันวันนั้นที่สนามแข่งรถแล้วสู้เก่งไม่เบา ดูจากท่ากระทืบคนแล้วน่าจะมือหนักเท้าหนักไม่ใช่เล่น“แต่พี่หมอเป็นค่ะ” บอกสาวน้อยตรงหน้าด้วยสีหน้าที่จริงจัง ต่างกับแก้มใสที่พอได้ฟังประโยคนี้แล้วก็นึกไปถึงประโยคเดียวกันก่อนหน้านี้ที่พี่หมอวายุเคยพูดที่สนามแข่ง“เป็นอีกแล้ว อยากเป็นแฟนกับแก้มใสเหรอคะ” แซววายุด้วยสายตาที่แพรวพราวตามแบบฉบับของสาวขี้เล่นก่อนที่วายุจะก้มหน้าลงมาใกล้ ๆ จนชิดแก้มเนียนใสที่ขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย เมื่อพี่หมอก้มหน้ามาจนชิดแก้มสีแดงเป็นลูกเ

มหาวิทยาลัย A“แก้มใสเร็ว ๆ อาจารย์มานั่นแล้ว” ไอโกะร้องเรียกเพื่อนสาวคนสนิทให้รีบวิ่งเมื่อมองไปเห็นอาจารย์ประจำวิชาที่กำลังเดินมาเพื่อที่จะเข้าสอนคาบเช้าพวกเธอ“มาแล้ว ๆ ขอโทษทีนอนเพลินไปหน่อย” เมื่อวิ่งมาถึงตัวเพื่อนสาวแก้มใสก็ยิ้มให้ไอโกะอย่างอ้อน ๆ เมื่อคืนเธอนอนฝันดีถึงพี่หมอวายุทั้งคืนทำให้วันนี้เธอตื่นสายมาเข้าเรียนแบบฉิวเฉียด ผู้ชายเป็นเหตุสังเกตได้ แหะ แหะ“เมื่อวานไปทำอีท่าไหนล่ะถึงได้โดดเรียนแบกผู้ชายไปหาหมออะ”เมื่อเข้ามาในห้องเรียนเรียบร้อยแล้วไอโกะก็ถามแก้มใสด้วยความสงสัย เพราะเมื่อวานเพื่อนสนิทของเธอส่งข้อความมาบอกเธอแค่ว่าพาคนเจ็บไปโรงพยาบาลโดยที่ไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรกับเธอเลยสักนิด แล้วหลังจากนั้นก็เงียบหายไปทั้งวันเลย“ก็กำลังจะมารอเข้าเรียนช่วงบ่ายนี่แหละ แต่อยู่ ๆ ก็หลงเข้าไปตีกับพี่ปีสามแบบงง ๆ เห็นคนเจ็บแล้วอดสงสารไม่ได้อะ”แก้มใสบอกเพื่อนสาวเพียงหนึ่งเดียวของเธอยิ้ม ๆ ก่อนที่จะหยิบช็อกโกแลตของโปรดของเธอขึ้นมากินไปด้วยฟังอาจารย์สอนไปด้วย กินของหวานทีไรอารมณ์ดีทุกทีเลย ยิ่งคิดถึงพี่หมอฮอร์โมนเอ็นโดรฟินก็ยิ่งหลั่ง ทำไมวันนี้แก้มใสมีความสุขจังเลย“ของหวานอย่ากินเย

“น่าสนุกตรงไหนกันเพลิง” วายุแย้งพี่ชายเสียงเบาพร้อมกับมองหน้าฝาแฝดด้วยความหมั่นไส้ ทำหน้ากวนเบื้องล่างเสียจริง แต่ถึงอย่างนั้นสาว ๆ ก็พากันกรี๊ดพี่ชายเขามากกว่าเขาเสียอีก ก็เพราะว่าพี่ชายของเขาหล่อร้ายออกแนวแบดบอยส่วนเขาจะออกแนวสุภาพอ่อนโยนเสียมากกว่า“ไม่น่าสนุกตรงไหน ลูกสาวท่านประธานมาชอบนายเชียวน้า” แซวน้องชายยิ้ม ๆ ก่อนที่จะเท้าคางมองหน้าวายุจนคนเป็นน้องรู้สึกอยากจะยื่นมือไปชกหน้าหล่อ ๆ กวน ๆ นั้นให้ปากแตกสักทีสองทีจะได้เลิกกวนเขาสักที“เราสองคนมีความรักได้ด้วยเหรอเพลิง หึ” วายุถามพี่ชายขึ้นมาเสียงเบาก่อนที่จะนิ่งเงียบไป ทำเอาเพลิงที่ยิ้มล้อเลียนน้องชายอยู่ถึงกับชะงักไปทันทีที่น้องชายพูดขึ้นมาแบบนั้น ความรักเหรอ แล้วทำไมคนแบบน้องชายเขาถึงจะมีความรักไม่ได้ล่ะ“ทำไมจะไม่ได้ล่ะเร็น พ่อแม่เรายังรักกันจนมีเราสองคนได้เลย”เพลิงบอกน้องชายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ดวงตาคมกริบมองหน้าน้องชายสุดที่รักเพียงคนเดียวของเขาด้วยแววตาที่รักและพร้อมจะปกป้องน้องชายเสมอ คนที่ไม่สมควรมีความรักเลยคือเขา ริว ซาโต้อิชิบะ หัวหน้าแก๊งมาเฟียแบบเขาต่างหากเล่า“เฮ้อ ไม่พูดกับนายดีกว่าไปทำงานล่ะ” วายุบอกพี่ชายก่อนที